ជំពូកទី៧
ការស្តាប់បង្គាប់ការពារជីវិតកូន
បើកូនធ្វើអ្វីៗបានតាមចិត្ត តើកូនសប្បាយចិត្តទេ? តើមានពេលដែលកូនមិនចង់ឲ្យនរណាម្នាក់បង្គាប់កូនឲ្យធ្វើអ្វីមួយទេ? សូមនិយាយត្រង់ៗមើល តើកូនគិតយ៉ាងណា?—
ប៉ុន្តែ តើមួយណាល្អជាងសម្រាប់កូន? បើកូនធ្វើអ្វីៗតាមចិត្ត តើកូនពិតជានឹងបានផលល្អទេ? ឬតើកូននឹងបានផលល្អជាង បើកូនស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ?— ព្រះប្រាប់ថាកូនត្រូវស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ។ ព្រះពិតជាមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដែលបង្គាប់កូនឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ដើម្បីយល់មូលហេតុនោះ សូមយើងពិចារណាជាមួយគ្នា។
តើកូនអាយុប៉ុន្មាន?— តើកូនដឹងថាឪពុករបស់កូនអាយុប៉ុន្មាន?— តើម្ដាយឬតាយាយរបស់កូនអាយុប៉ុន្មាន?— ពួកគាត់រស់នៅយូរជាងកូន។ បើមនុស្សណាម្នាក់រស់នៅកាន់តែយូរគាត់នឹងរៀនកាន់តែច្រើនដែរ។ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ គាត់ឮច្រើនជាង ឃើញច្រើនជាង និងធ្វើអ្វីៗច្រើនជាង។ ដូច្នេះ កូនក្មេងអាចរៀនពីមនុស្សដែលមានអាយុច្រើនជាង។
តើកូនស្គាល់អ្នកណាម្នាក់ដែលមានអាយុតិចជាងកូនទេ?— តើកូនចេះច្រើនជាងគាត់ទេ?— ហេតុអ្វីកូនចេះច្រើនជាង?— គឺដោយសារកូនមានអាយុច្រើនជាង។ ហេតុនេះហើយបើប្រៀបជាមួយអ្នកដែលមានអាយុតិចជាង កូនមានពេលច្រើនជាងដើម្បីរៀន។
តើអ្នកណាដែលរស់នៅតាំងពីយូរហើយមុនកូន មុនខ្ញុំ និងមុនមនុស្សទាំងអស់?— គឺព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ លោកចេះច្រើនជាងកូន និងចេះច្រើនជាងខ្ញុំ
ដែរ។ ពេលលោកបង្គាប់យើងឲ្យធ្វើអ្វីមួយ យើងដឹងប្រាកដថានោះជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ទោះជាពិបាកធ្វើក៏ដោយ។ ធ្លាប់មានពេលមួយដែលគ្រូដ៏ល្អប្រសើរក៏ពិបាកស្តាប់បង្គាប់ដែរ។ តើកូនដឹងថាពេលណាទេ?—ពេលមួយ ព្រះបានសុំលោកយេស៊ូឲ្យធ្វើអ្វីមួយដ៏ពិបាកយ៉ាងខ្លាំង។ លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានអំពីរឿងនោះ ដូចកូនឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ។ លោកអធិដ្ឋានថា៖ ‹បើបិតាចង់ សូមដកការពិបាកនេះចេញពីខ្ញុំ›។ ដោយអធិដ្ឋានអំពីរឿងនេះ លោកយេស៊ូបង្ហាញថាការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះមិនតែងតែស្រួលទេ។ ប៉ុន្តែ តើកូនដឹងទេ? ទីបំផុត តើលោកយេស៊ូបាននិយាយអ្វី?—
លោកយេស៊ូបានបញ្ចប់ដោយនិយាយថា៖ «សូមឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេច មិនមែនបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំទេ»។ (លូកា ២២:៤១, ៤២) ពិតមែន លោកចង់ឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះបានសម្រេច មិនមែនបំណងប្រាថ្នារបស់លោកទេ។ លោកយេស៊ូសម្រេចចិត្តស្តាប់តាមព្រះ ជាជាងធ្វើតាមអ្វីដែលលោកគិតថាល្អជាងគេ។
តើយើងអាចរៀនអ្វីពីមេរៀននេះ?— យើងរៀនថាការធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះ នោះតែងតែត្រឹមត្រូវ ទោះជាពិបាកធ្វើក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ យើងក៏រៀនមេរៀនមួយទៀតដែរ។ តើកូនដឹងថានោះជាអ្វីទេ?— យើងរៀនថាព្រះនិងលោកយេស៊ូមិនមែនជាបុគ្គលតែមួយដូចមនុស្សខ្លះនិយាយឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាមានអាយុច្រើនជាង និងចេះច្រើនជាងលោកយេស៊ូដែលជាកូនរបស់លោកទៅទៀត។
ពេលយើងស្តាប់បង្គាប់ព្រះ នោះបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់លោក។ គម្ពីរចែងថា៖ «ការស្រឡាញ់ព្រះ មានន័យថា យើងកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់លោក»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:៣) ដូច្នេះ កូនឃើញទេ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ កូនក៏ចង់ស្តាប់បង្គាប់លោកដែរ មែនទេ?—
សូមបើកគម្ពីរហើយពិចារណាអំពីអ្វីដែលព្រះបង្គាប់កូនៗ។ យើងអានគម្ពីរនៅសៀវភៅអេភេសូរ ជំពូក៦ ខ១ ខ២ និងខ៣។ គម្ពីរចែងថា៖ «កូនទាំងឡាយអើយ ចូរស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោកម្ចាស់ ព្រោះធ្វើដូច្នេះគឺសុចរិត៖ ‹ចូរគោរពឪពុកនិងម្ដាយរបស់អ្នក›។ នេះជាបញ្ញត្តិទីមួយដែលមានសេចក្ដីសន្យាជាប់ជាមួយ៖ ‹ដើម្បីឲ្យអ្នកបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ ហើយមានជីវិតយូរអង្វែងនៅផែនដី›»។
ឃើញទេកូន ព្រះយេហូវ៉ាផ្ទាល់ជាអ្នកប្រាប់កូនឲ្យស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ។ ចុះពាក្យ«គោរព»ឪពុកម្ដាយមានន័យយ៉ាងណា? មានន័យថាកូនត្រូវស្តាប់ពួកគាត់ដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ព្រះសន្យាថា បើកូនស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ នោះកូននឹង«ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ»។
ចាំខ្ញុំនិយាយរឿងមួយឲ្យស្តាប់ មានមនុស្សខ្លះបានរួចរស់ជីវិតដោយសារពួកគេបានស្តាប់បង្គាប់។ មនុស្សទាំងនោះបានរស់នៅយូរយារមកហើយនៅក្រុងយេរូសាឡិមដែលជាក្រុងធំមួយ។ មនុស្សភាគច្រើននៅក្រុងនោះមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះទេ ដូច្នេះលោកយេស៊ូបានព្រមានពួកគេថាព្រះនឹងបំផ្លាញក្រុងនោះ។ លោកយេស៊ូក៏បានប្រាប់អំពីរបៀបដែលពួកគេអាចរួចរស់ជីវិតដែរ បើពួកគេស្រឡាញ់អ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ លោកបានប្រាប់ថា៖ ‹ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញកងទ័ពបោះជំរំជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម អ្នកនឹងដឹងថាក្រុងនោះជិតត្រូវបំផ្លិចបំផ្លាញហើយ។ នោះជាពេលដែលត្រូវចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយចាប់ផ្ដើមរត់ទៅតំបន់ភ្នំ›។—លូកា ២១:២០-២២
ដូចលោកយេស៊ូនិយាយមែន កងទ័ពរ៉ូមបានមកវាយលុកក្រុងយេរូសាឡិម។ កងទ័ពរ៉ូមបានបោះជំរំជុំវិញក្រុង។ ក្រោយមកមិនដឹងជាមកពីមូលហេតុណាមួយ កងទ័ពបានត្រឡប់ទៅវិញ។ មនុស្សភាគច្រើនគិតថាពួកគេផុតគ្រោះថ្នាក់ហើយ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនចេញពីក្រុងទេ។ ប៉ុន្តែ យោងទៅតាមអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់ តើពួកគេគួរធ្វើអ្វី?— បើពេលនោះកូនរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម តើកូននឹងធ្វើយ៉ាងណា?— អស់អ្នកដែលពិតជាជឿលោកយេស៊ូបានចេញពីផ្ទះរបស់ពួកគេ ហើយរត់សំដៅទៅតំបន់ភ្នំឆ្ងាយពីក្រុងយេរូសាឡិម។
អស់រយៈពេលពេញមួយឆ្នាំ គ្មានអ្វីកើតឡើងដល់ក្រុងយេរូសាឡិមសោះ។ ឆ្នាំទី២គ្មានអ្វីកើតឡើង។ ឆ្នាំទី៣នៅតែគ្មានអ្វីកើតឡើងដដែល។ មនុស្សខ្លះប្រហែលជាគិតថាពួកអ្នកដែលបានចេញពីក្រុងជាពួកឆោតល្ងង់។ ប៉ុន្តែ ដល់ឆ្នាំទី៤កងទ័ពរ៉ូមត្រឡប់មកវិញ។ កងទ័ព
រ៉ូមបានបោះជំរំជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិមម្ដងទៀត។ ពេលនោះយឺតពេលហើយដើម្បីរត់គេច។ លើកនេះពួកកងទ័ពបានបំផ្លាញក្រុង។ មនុស្សភាគច្រើននៅក្នុងក្រុងស្លាប់ ហើយអ្នកដែលនៅសល់បានត្រូវចាប់យកជាឈ្លើយ។ប៉ុន្តែ តើមានអ្វីកើតឡើងដល់ពួកអ្នកដែលបានស្តាប់បង្គាប់លោកយេស៊ូ?— ពួកគេបានរួចជីវិត។ ពួកគាត់នៅឆ្ងាយពីក្រុងយេរូសាឡិម។ ដោយហេតុនោះ ពួកគាត់បានរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់។ ការស្តាប់បង្គាប់បានការពារជីវិតពួកគាត់។
បើកូនស្តាប់បង្គាប់ តើការស្តាប់បង្គាប់នឹងការពារជីវិតកូនដែរទេ?— ឪពុកម្ដាយរបស់កូនប្រហែលជាហាមកូនកុំឲ្យទៅលេងនៅតាមផ្លូវឬនៅមាត់ទន្លេ។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគាត់ហាមកូនដូច្នោះ?— គឺដោយសារពួកគាត់ខ្លាចថាឡានអាចបុកកូនឬកូនអាចលង់ទឹកហើយស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃមួយប្រហែលជាកូនគិតថា‹នៅផ្លូវអត់មានឡានផង។ ខ្ញុំមិនមានគ្រោះថ្នាក់
ទេ។ ក្មេងៗឯទៀតលេងនៅតាមផ្លូវឬនៅមាត់ទឹក ហើយខ្ញុំមិនដែលឃើញពួកគេមានគ្រោះថ្នាក់ដែរ›។នោះជាអ្វីដែលមនុស្សភាគច្រើននៅក្រុងយេរូសាឡិមបានគិត។ ក្រោយពួកកងទ័ពរ៉ូមបានចេញទៅវិញ មើលទៅដូចជាមានសុវត្ថិភាព។ ដោយសារឃើញអ្នកឯទៀតបន្តនៅក្នុងក្រុង ដូច្នេះ ពួកគេក៏នៅក្នុងក្រុងដែរ។ ពួកគេបានទទួលការព្រមានហើយ តែពួកគេមិនស្តាប់តាមទេ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេបានបាត់បង់ជីវិត។
សូមពិចារណាឧទាហរណ៍មួយទៀត។ តើកូនធ្លាប់លេងឈើគូសទេ?— ពេលកូនគូសឈើគូស កូនឃើញភ្លើង មើលទៅដូចជាសប្បាយ។ ប៉ុន្តែ ការលេងឈើគូសអាចមានគ្រោះថ្នាក់។ ផ្ទះទាំងមូលអាចឆេះអស់ ហើយកូនក៏អាចស្លាប់ដែរ!
សូមចាំថា ការស្តាប់បង្គាប់តែពេលខ្លះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ប៉ុន្តែ បើកូនស្តាប់បង្គាប់ជានិច្ច នោះប្រាកដជានឹងការពារកូន។ តើអ្នកណាជាអ្នកប្រាប់កូនថា៖ «កូនទាំងឡាយអើយ ចូរស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ»?— គឺព្រះ។ សូមចាំថា លោកប្រាប់ដូច្នេះព្រោះលោកស្រឡាញ់កូន។
ឥឡូវសូមអានបទគម្ពីរទាំងនេះដែលបង្ហាញថាការស្តាប់បង្គាប់គឺសំខាន់នៅ សុភាសិត ២៣:២២ សាស្តា ១២:១៣ អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨ និងកូឡុស ៣:២០។