ជំពូកទី៣៧

ចូរនឹកចាំអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោក

លេង

សូមស្រមៃគិតថា មានមនុស្សម្នាក់បានឲ្យអំណោយដ៏ពិសេសមួយដល់កូន។ តើកូននឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?— តើកូនគ្រាន់តែនិយាយអរគុណ ហើយភ្លេចអ្នកដែលបានឲ្យអំណោយនោះទេ? ឬមួយក៏កូននៅនឹកចាំអំពីគាត់ និងអំណោយដែលគាត់បានឲ្យដល់កូន?—

ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអំណោយមួយដ៏អស្ចារ្យដល់យើង។ លោកបានចាត់បុត្ររបស់លោកឲ្យមកផែនដីដើម្បីស្លាប់ជំនួសយើង។ ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូត្រូវស្លាប់ជំនួសយើង? តើកូនដឹងទេ?— យើងត្រូវរកចម្លើយ ពីព្រោះរឿងនេះគឺសំខាន់ណាស់។

ដូចដែលយើងបានរៀននៅជំពូកទី២៣ អាដាមបានធ្វើអំពើខុសឆ្គង ដោយសារគាត់បំពានច្បាប់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ។ ម៉្លោះហើយ យើងបានទទួលភាពខុសឆ្គងពីអាដាម ដែលជាឪពុករបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ ដូច្នេះ តើកូនគិតថាយើងត្រូវការអ្វី?— បើនិយាយក្នុងន័យធៀប យើងត្រូវការឪពុកថ្មី។ ឪពុកថ្មីនោះត្រូវជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ ហើយបាននៅល្អឥតខ្ចោះរហូតអស់មួយជីវិតនៅផែនដី។ តើកូនគិតថាអ្នកណាអាចទៅជាឪពុកថ្មីនោះ?— គឺលោកយេស៊ូ។

ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់លោកយេស៊ូឲ្យមកផែនដី ដើម្បីលោកអាចទៅជាឪពុកថ្មីរបស់យើងជំនួសអាដាម។ គម្ពីរប្រាប់ថា៖ «‹អាដាម បុរសទីមួយបានទៅជាព្រលឹងមានជីវិត›។ ឯអាដាមចុងក្រោយបានទៅជាវិញ្ញាណដែលផ្ដល់ជីវិត»។ តើអ្នកណាជាអាដាមទី១?— គឺជាបុរសដំបូងដែលព្រះបានបង្កើតពីធូលីដី។ តើអ្នកណាជាអាដាមទី២?— គឺលោកយេស៊ូ។ គម្ពីរបញ្ជាក់ដូច្នេះ ដោយចែងថា៖ «បុរសទីមួយ[អាដាម]មកពីផែនដី ហើយបានត្រូវធ្វើពីធូលីដី ឯបុរសទីពីរ[លោកយេស៊ូ]មកពីស្ថានសួគ៌»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥, ៤៧; លោកុប្បត្តិ ២:៧

ព្រះបានយកជីវិតរបស់លោកយេស៊ូពីស្ថានសួគ៌ ហើយដាក់ក្នុងផ្ទៃនាងម៉ារៀ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូមិនបានទទួលភាពខុសឆ្គងពីអាដាមសោះ។ ហេតុនេះ លោកយេស៊ូជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ។ (លូកា ១:៣០-៣៥) ដោយសារមូលហេតុនេះដែរ ពេលលោកយេស៊ូកើតមក ទេវតាបាននិយាយទៅពួកគង្វាលថា៖ «ថ្ងៃនេះអ្នកដែលនឹងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នា . . . បានកើតមក»។ (លូកា ២:១១) ប៉ុន្តែ ដើម្បីក្លាយទៅជាអ្នកសង្គ្រោះយើង តើទារកយេស៊ូត្រូវធ្វើអ្វីសិន?— លោកត្រូវធំឡើងនិងក្លាយទៅជាបុរសពេញវ័យម្នាក់ដូចអាដាម ទើបលោកយេស៊ូអាចក្លាយទៅជា‹អាដាមទី២›បាន។

គម្ពីរចែងថា លោកយេស៊ូដែលជាអ្នកសង្គ្រោះយើងក៏នឹងក្លាយទៅជា«ព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្ប»ដែរ។ (អេសាយ ៩:៦, ៧) ដូច្នេះ លោកយេស៊ូដែលជាបុរសល្អឥតខ្ចោះអាចទៅជាបិតាឬឪពុករបស់យើងជំនួសអាដាម ដែលបានធ្វើអំពើខុសឆ្គង និងទៅជាមិនល្អឥតខ្ចោះ។ ហេតុនេះ យើងអាចជ្រើសរើស‹អាដាមទី២›ធ្វើជាឪពុករបស់យើង។ ប៉ុន្តែ តើលោកយេស៊ូជាកូនរបស់អ្នកណា? លោកជាកូនរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។

តើមានអ្វីខ្លះដែលអាដាមនិងលោកយេស៊ូមានដូចគ្នា? ហេតុអ្វីការដូចគ្នារបស់ពួកគាត់គឺសំខាន់ម៉្លេះ?

ដោយរៀនអំពីលោកយេស៊ូ នោះលោកអាចទៅជាអ្នកសង្គ្រោះរបស់យើង។ តើកូននៅចាំទេ ថាយើងត្រូវការសង្គ្រោះពីអ្វី?— យើងត្រូវការអ្នកសង្គ្រោះពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់ដែលយើងបានទទួលពីអាដាម។ ពេលលោកយេស៊ូពេញវ័យ លោកបានឲ្យជីវិតល្អឥតខ្ចោះរបស់លោកជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់យើង គ្រឿងបូជានោះហៅថាថ្លៃលោះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យមានថ្លៃលោះ ដើម្បីបំបាត់ចោលភាពខុសឆ្គងរបស់យើង។—ម៉ាថាយ ២០:២៨; រ៉ូម ៥:៨; ៦:២៣

យើងប្រាកដជាមិនចង់ភ្លេចអ្វីដែលព្រះនិងបុត្ររបស់លោកបានធ្វើដើម្បីយើងទេ មែនទេ?— លោកយេស៊ូបានបង្ហាញពួកអ្នកកាន់តាមលោកអំពីវិធីពិសេសមួយដែលអាចជួយយើងឲ្យនឹកចាំអំពីអ្វីដែលលោកបានធ្វើ។ សូមស្តាប់អំពីរឿងនេះ។

សូមស្រមៃថា កូនកំពុងនៅបន្ទប់ខាងលើក្នុងផ្ទះមួយនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ នោះគឺជាពេលយប់។ លោកយេស៊ូនិងពួកសាវ័កកំពុងអង្គុយរួមតុជាមួយគ្នា។ នៅលើតុមានសាច់ចៀមអាំង និងនំប៉័ងសំប៉ែតខ្លះៗ ព្រមទាំងស្រាក្រហមដែរ។ ពួកគាត់កំពុងធ្វើពិធីពិសេសមួយ។ ហេតុអ្វីពួកគាត់ធ្វើពិធីនេះ? តើកូនដឹងទេ?—

ពិធីនេះគឺដើម្បីរំលឹកពួកគាត់អំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអស់រាប់រយឆ្នាំមុន ពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ដ្ររបស់លោកជាខ្ញុំបម្រើនៅស្រុកអេស៊ីប។ នៅគ្រានោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់រាស្ដ្ររបស់លោកថា៖ ‹ចូរសម្លាប់កូនចៀមមួយសម្រាប់គ្រួសារនីមួយៗ ហើយត្រូវយកឈាមវាលាបនៅក្របទ្វារផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នា›។ រួចមក លោកបានប្រាប់ទៀតថា៖ ‹ចូរចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយបរិភោគសាច់ចៀមនោះទៅ›។

តើឈាមរបស់កូនចៀមបានការពារបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលយ៉ាងណា?

បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដូច្នោះមែន។ នៅយប់នោះ ទេវតារបស់ព្រះបានកាត់រំលងស្រុកអេស៊ីប។ នៅផ្ទះភាគច្រើន ទេវតាបានសម្លាប់កូនច្បងរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពេលទេវតាបានឃើញឈាមរបស់សត្វចៀមលាបនៅលើក្របទ្វារផ្ទះណា ទេវតាបានរំលងផ្ទះនោះ។ ហេតុនេះហើយ នៅក្នុងផ្ទះទាំងនោះ គ្មានកូនក្មេងណាម្នាក់បានស្លាប់ទេ។ ក្រោយពីទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្លាប់កូនច្បងរបស់សាសន៍អេស៊ីប នោះបានធ្វើឲ្យផារ៉ូដែលជាស្ដេចស្រុកនោះភ័យខ្លាចណាស់។ ដូច្នេះ ផារ៉ូបានប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹យើងដោះលែងពួកឯង។ ចូរចេញពីស្រុកអេស៊ីបទៅ!›។ នៅពេលនោះ ពួកគេបានដាក់អីវ៉ាន់នៅលើខ្នងរបស់សត្វអូដ្ឋនិងលា ហើយធ្វើដំណើរចេញទៅ។

ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យពួកគេភ្លេចអំពីរបៀបដែលលោកបានរំដោះពួកគេឲ្យមានសេរីភាពទេ។ ដូច្នេះ លោកបានប្រាប់ថា៖ ‹ក្នុងមួយឆ្នាំម្ដង អ្នកត្រូវបរិភោគអាហារដូចអាហារដែលអ្នកបានបរិភោគនៅយប់នេះ›។ ពួកគេហៅពិធីពិសេសនេះថាបុណ្យរំលង។ តើកូនដឹងថាហេតុអ្វីទេ?— ពីព្រោះនៅយប់នោះទេវតារបស់ព្រះ‹បានរំលង›ផ្ទះណាដែលមានលាបឈាម។—និក្ខមនំ ១២:១-១៣, ២៤-២៧, ៣១

ពេលលោកយេស៊ូនិងពួកសាវ័កកំពុងបរិភោគអាហាររំលង ពួកគាត់បានគិតអំពីព្រឹត្តិការណ៍នោះ។ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបានធ្វើពិធីដ៏សំខាន់មួយទៀត។ ប៉ុន្តែ មុនលោកធ្វើពិធីនោះ លោកបានឲ្យយូដាសដែលជាសាវ័កមិនស្មោះត្រង់ចេញទៅ។ រួចមក លោកយេស៊ូបានយកនំប៉័ងមួយដុំដែលនៅសល់ ហើយអធិដ្ឋាន រួចកាច់ហុចឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោក។ លោកនិយាយថា៖ «ចូរយកពិសាចុះ»។ ក្រោយមក លោកបានប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ ‹នំប៉័ងនេះជាតំណាងរូបកាយរបស់ខ្ញុំដែលនឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យ ពេលខ្ញុំស្លាប់ដើម្បីអ្នករាល់គ្នា›។

បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូបានយកពែងស្រាក្រហម រួចលោកបានអធិដ្ឋានអរគុណព្រះម្ដងទៀត ហើយហុចបន្តទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោក ដោយនិយាយថា៖ «ចូរអ្នកទាំងអស់គ្នាពិសាពីពែងនេះ»។ លោកក៏ប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ស្រានេះតំណាងឈាមរបស់ខ្ញុំ។ មិនយូរទៀត ខ្ញុំនឹងបង្ហូរឈាមរបស់ខ្ញុំដើម្បីរំដោះអ្នករាល់គ្នាពីភាពខុសឆ្គង។ សូមបន្តធ្វើដូច្នេះដើម្បីរំលឹកអំពីខ្ញុំ›។—ម៉ាថាយ ២៦:២៦-២៨; កូរិនថូសទី១ ១១:២៣-២៦

លោកយេស៊ូបានប្រដូចឈាមលោកទៅនឹងស្រាក្រហម តើឈាមនោះអាចផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់យើង?

លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបន្តធ្វើដូច្នេះដើម្បីរំលឹកអំពីលោក មែនទេ? — នេះមានន័យថា ពួកគាត់នឹងមិនធ្វើបុណ្យរំលងទៀតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ មួយឆ្នាំម្ដង ពួកគាត់នឹងពិសាអាហារពិសេសនេះ ដើម្បីរំលឹកអំពីលោកយេស៊ូនិងសេចក្ដីស្លាប់របស់លោក។ ពិធីនេះគេហៅថាពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងច្រើនតែហៅថាពិធីរំលឹក។ ហេតុអ្វី?— ពីព្រោះពិធីនេះរំលឹកយើងអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូនិងព្រះយេហូវ៉ាជាបិតារបស់លោកបានធ្វើដើម្បីយើង។

ពេលយើងមើលនំប៉័ងនៅពិធីរំលឹក យើងគួរគិតអំពីរូបកាយរបស់លោកយេស៊ូ។ លោកបានសុខចិត្តបូជាជីវិតជាគ្រឿងបូជាដើម្បីឲ្យយើងអាចមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ចុះយ៉ាងណាស្រាក្រហមវិញ?— ពេលយើងមើលស្រាក្រហម នោះគួររំលឹកយើងអំពីឈាមដ៏ថ្លៃវិសេសរបស់លោកយេស៊ូ។ ឈាមរបស់លោកគឺថ្លៃវិសេសជាងឈាមរបស់កូនចៀមក្នុងបុណ្យរំលងនៅស្រុកអេស៊ីបទៅទៀត។ តើកូនដឹងថាហេតុអ្វីទេ?— គម្ពីរប្រាប់ថាឈាមរបស់លោកយេស៊ូអាចនាំឲ្យយើងទទួលការអភ័យទោសចំពោះភាពខុសឆ្គង។ ណាមួយទៀត ពេលភាពខុសឆ្គងរបស់យើងបានត្រូវដកចេញ យើងនឹងលែងឈឺ លែងចាស់ ហើយលែងស្លាប់ទៀត។ ដូច្នេះ ពេលយើងចូលរួមពិធីរំលឹក យើងគួរគិតអំពីរឿងនោះ។

នៅក្នុងពិធីរំលឹកសព្វថ្ងៃនេះ តើមនុស្សគ្រប់រូបគួរពិសានំប៉័ងនិងស្រាក្រហមទេ?— នៅសម័យលោកយេស៊ូ លោកបានប្រាប់អ្នកដែលពិសានំប៉័ងនិងស្រាក្រហមនោះថា៖ ‹អ្នកនឹងមានចំណែកក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ខ្ញុំ ហើយអង្គុយលើបល្ល័ង្កនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងខ្ញុំ›។ (លូកា ២២:១៩, ២០, ៣០) នេះមានន័យថាពួកគាត់នឹងទៅស្ថានសួគ៌ធ្វើជាស្ដេចជាមួយនឹងលោក។ ដូច្នេះ មានតែអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមគ្រប់គ្រងជាមួយលោកយេស៊ូនៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះ ដែលគួរពិសានំប៉័ងនិងស្រាក្រហមនោះ។

ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងមិនពិសានំប៉័ងនិងស្រាក្រហមនោះក៏ដោយ ក៏យើងគួរចូលរួមពិធីរំលឹកដែរ។ ហេតុអ្វីយើងគួរចូលរួម? តើកូនដឹងទេ?— ពីព្រោះលោកយេស៊ូក៏បានឲ្យជីវិតរបស់លោកដើម្បីយើងដែរ។ ដូច្នេះ ពេលយើងចូលរួមពិធីរំលឹក នោះបង្ហាញថាយើងមិនភ្លេចគុណលោក ហើយយើងនឹកចាំថានេះជាអំណោយដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ។

ខគម្ពីរដែលបង្ហាញអំពីសារៈសំខាន់នៃថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូមានក្នុង កូរិនថូសទី១ ៥:៧ អេភេសូរ ១:៧ ធីម៉ូថេទី១ ២:៥, ៦ និងពេត្រុសទី១ ១:១៨, ១៩។

លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ

លោកយេស៊ូ ជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ជាជីវិត

ពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់

លោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមពិធីរំលឹកដែលពួកអ្នកកាន់តាមរបស់លោកត្រូវធ្វើរៀងរាល់ឆ្នាំនៅថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន។

សូមស្តាប់គ្រូដ៏ល្អប្រសើរ