ជំពូកទី២១

តើយើងគួរអួតខ្លួនទេ?

លេង

តើយើងគួរអួតខ្លួនទេ?

តើអួតខ្លួនមានន័យអ្វី? តើកូនដឹងទេ?— មានឧទាហរណ៍មួយ។ តើកូនធ្លាប់ខំធ្វើអ្វីមួយដែលកូនមិនសូវចេះឬទេ? កូនប្រហែលជាខំប្រឹងទាត់បាល់ ឬក៏ខំប្រឹងជិះកង់។ ប៉ុន្តែ តើមាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ចំអកឲ្យកូនទេ ដោយនិយាយថា៖ «ហាស! ហាស! ខ្ញុំអាចធ្វើល្អជាងឯង»?— បើគាត់និយាយដូច្នោះមែន អ្នកនោះកំពុងអួតខ្លួនហើយ។

តើកូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរ ពេលអ្នកឯទៀតធ្វើដូច្នោះ? តើកូនចូលចិត្តទេ?— បើកូនអួតខ្លួន តើកូនគិតថាអ្នកឯទៀតមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?— តើជាការល្អទេដែលប្រាប់អ្នកណាម្នាក់ថា៖ «ខ្ញុំល្អជាងឯង»?— តើព្រះយេហូវ៉ាចូលចិត្តមនុស្សដែលនិយាយឬធ្វើដូច្នោះទេ?—

ពេលគ្រូដ៏ល្អប្រសើរនៅផែនដី លោកស្គាល់មនុស្សដែលគិតថាខ្លួនប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត។ ពួកគេអួតខ្លួន ហើយមើលងាយអ្នកឯទៀតទាំងអស់។ ដូច្នេះហើយ នៅថ្ងៃមួយលោកយេស៊ូបានប្រាប់រឿងមួយដល់ពួកគេ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ការអួតខ្លួនគឺជាការខុស។ សូមស្តាប់រឿងនោះ។

រឿងនោះគឺអំពីផារិស៊ីម្នាក់និងអ្នកយកពន្ធម្នាក់។ ពួកផារិស៊ីគឺជាអ្នកបង្រៀនខាងសាសនាដែលច្រើនតែធ្វើឫកពាដូចជាពួកគេសុចរិតជាងអ្នកឯទៀត។ ក្នុងរឿងរបស់លោកយេស៊ូ ផារិស៊ីនោះបានឡើងទៅអធិដ្ឋាននៅវិហាររបស់ព្រះក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។

ហេតុអ្វីព្រះពេញចិត្តអ្នកយកពន្ធ តែមិនពេញចិត្តផារិស៊ី?

លោកយេស៊ូបាននិយាយថា អ្នកយកពន្ធម្នាក់ក៏បានឡើងទៅវិហារដើម្បីអធិដ្ឋានដែរ។ មនុស្សភាគច្រើនមិនចូលចិត្តអ្នកយកពន្ធឡើយ។ ពួកគេគិតថាអ្នកយកពន្ធបោកបញ្ឆោតពួកគេ។ នោះជាការពិតមែន ព្រោះអ្នកយកពន្ធជាច្រើនមិនសូវស្មោះត្រង់ប៉ុន្មានទេ។

នៅឯវិហារ ផារិស៊ីនោះបានចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋានដូចនេះថា៖ ‹ឱព្រះអើយ ខ្ញុំអរគុណលោកដែលខ្ញុំមិនដូចមនុស្សឯទៀតដែលធ្វើអំពើខុសឆ្គង។ ខ្ញុំមិនបោកបញ្ឆោតមនុស្សឯទៀតឬធ្វើអាក្រក់ឡើយ។ ខ្ញុំមិនដូចអ្នកយកពន្ធដែលនៅទីនោះទេ។ ខ្ញុំជាមនុស្សសុចរិត។ ខ្ញុំតមអាហារពីរដងរាល់សប្ដាហ៍។ យ៉ាងនោះខ្ញុំអាចមានពេលច្រើនជាងដើម្បីគិតអំពីលោក។ ម្យ៉ាងទៀត មួយភាគដប់នៃរបស់ទាំងអស់ដែលខ្ញុំទទួលនោះ ខ្ញុំជូនដល់វិហារ›។ ផារិស៊ីនោះច្បាស់ជាបានគិតថាខ្លួនប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត មែនទេ?— អ្វីដែលគាត់អធិដ្ឋានក៏បានបញ្ជាក់ដូច្នោះដែរ។

ប៉ុន្តែ អ្នកយកពន្ធមិនធ្វើដូច្នោះទេ។ គាត់កំពុងឈរពីចម្ងាយ ហើយគាត់មិនទាំងហ៊ានងើយមើលមេឃផង ពេលដែលអធិដ្ឋាន។ អ្នកយកពន្ធសុំព្រះឲ្យអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់ ហើយគាត់ក៏ចេះតែគក់ទ្រូងដោយក្ដីសោកស្តាយ។ គាត់មិនខំរៀបរាប់ប្រាប់ព្រះអំពីគុណសម្បត្តិរបស់ខ្លួនទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់អធិដ្ឋានថា៖ «ឱព្រះអើយ សូមប្រោសប្រណីខ្ញុំជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងផង»។

តើកូនគិតថា ព្រះពេញចិត្តបុរសមួយណា? តើជាផារិស៊ីដែលគិតថាខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត ឬក៏ជាអ្នកយកពន្ធដែលមានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនវិញ?—

លោកយេស៊ូបានប្រាប់ថា ព្រះពេញចិត្តចំពោះអ្នកយកពន្ធ។ ហេតុអ្វី? លោកយេស៊ូពន្យល់ថា៖ ‹ពីព្រោះអស់អ្នកណាដែលខំលើកខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវបន្ទាបចុះ។ តែអ្នកណាដែលបន្ទាបខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវតម្កើងឡើងវិញ›។—លូកា ១៨:៩-១៤

តើលោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងនូវមេរៀនអ្វី?— លោកបង្រៀនថា គឺជាការខុសបើយើងគិតថាខ្លួនប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត។ យើងប្រហែលជាមិនគិតថាយើងប្រសើរជាងអ្នកឯទៀតទេ តែការប្រព្រឹត្តរបស់យើងអាចបង្ហាញថា យើងគិតដូច្នោះមែន។ តើកូនធ្លាប់ធ្វើដូច្នេះទេ?— សូមគិតអំពីគំរូរបស់សាវ័កពេត្រុស។

កាលដែលលោកយេស៊ូប្រាប់ពួកសាវ័ករបស់លោកថា ពេលលោកត្រូវគេចាប់ខ្លួន ពួកគាត់នឹងចាកចេញពីលោក នោះពេត្រុសអួតថា៖ ‹ទោះបីពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាចាកចេញពីលោកក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញឡើយ!›។ ប៉ុន្តែពេត្រុសគិតខុសហើយ។ គាត់ទុកចិត្តខ្លួនឯងខ្លាំងពេក។ នៅទីបំផុត គាត់បានចាកចេញពីលោកយេស៊ូមែន។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គាត់បានត្រឡប់មករកលោកយេស៊ូវិញដូចយើងនឹងរៀននៅជំពូកទី៣០ក្នុងសៀវភៅនេះ។—ម៉ាថាយ ២៦:៣១-៣៣

សូមគិតឧទាហរណ៍នៅសព្វថ្ងៃនេះវិញ។ នៅឯសាលារៀន គ្រូប្រហែលជាសួរសំណួរខ្លះៗដល់កូននិងសិស្សរួមថ្នាក់។ ចុះបើកូនអាចឆ្លើយសំណួរបានភ្លាមៗ តែសិស្សឯទៀតមិនអាចឆ្លើយបាន តើកូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? កូនច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តមែនពេលដែលកូនដឹងចម្លើយ។ ប៉ុន្តែ បើកូនប្រៀបធៀបខ្លួនជាមួយនឹងអ្នកដែលឆ្លើយយឺត តើនោះជាការល្អទេ?— បើយើងធ្វើឲ្យគេសរសើរយើង តែមើលងាយអ្នកឯទៀត តើនោះជាការត្រឹមត្រូវឬទេ?—

តែផារិស៊ីបានធ្វើដូច្នោះ។ គាត់អួតខ្លួនថា គាត់ប្រសើរជាងអ្នកយកពន្ធ។ ប៉ុន្តែ គ្រូដ៏ល្អប្រសើរនិយាយថា ផារិស៊ីមានគំនិតខុសហើយ។ ជាការពិតមែន មនុស្សម្នាក់អាចធ្វើអ្វីមួយប្រសើរជាងម្នាក់ទៀត តែនោះមិនមានន័យថា គាត់ពិតជាមនុស្សប្រសើរជាងទេ។

បើកូនចេះច្រើនជាងម្នាក់ទៀត តើនេះមានន័យថាកូនជាមនុស្សប្រសើរជាងទេ?

ដូច្នេះ បើយើងចេះច្រើនជាងម្នាក់ទៀត តើមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យយើងអួតខ្លួនទេ?— សូមគិតអំពីរឿងនេះ។ តើយើងបានបង្កើតខួរក្បាលរបស់យើងទេ?— មិនមែនទេ។ គឺព្រះជាអ្នកដែលផ្ដល់ខួរក្បាលឲ្យយើងម្នាក់ៗ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្វីៗភាគច្រើនដែលយើងចេះ គឺដោយសារយើងបានរៀនពីអ្នកឯទៀត។ ប្រហែលជាយើងដឹងដោយសារយើងអានរឿងផ្សេងៗក្នុងសៀវភៅ ឬមានអ្នកណាម្នាក់បានប្រាប់យើងអំពីរឿងនោះ។ ទោះជាយើងបាននឹកឃើញដោយខ្លួនឯងក៏ដោយ តើយើងអាចនឹកឃើញដោយសារអ្វី?— មែនហើយ គឺដោយសារយើងប្រើខួរក្បាលដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យយើង។

ពេលដែលមនុស្សម្នាក់ខំព្យាយាមធ្វើអ្វីមួយ ជាការល្អដែលកូននិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យគាត់សប្បាយចិត្ត។ សូមប្រាប់គាត់ថា កូនចូលចិត្តអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ ប្រហែលជាកូនអាចជួយគាត់ឲ្យធ្វើអ្វីមួយនោះបានប្រសើរជាងថែមទៀត។ នោះជាអ្វីដែលកូនចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតធ្វើចំពោះកូនដែរ មែនទេ?—

បើកូនមានកម្លាំងជាងអ្នកផ្សេងទៀត ហេតុអ្វីជាការខុសបើកូនអួតខ្លួន?

អ្នកខ្លះមានកម្លាំងជាងអ្នកឯទៀត។ ចុះបើកូនមានកម្លាំងជាងបងប្អូនរបស់កូន តើមានមូលហេតុឲ្យកូនអួតខ្លួនទេ?— អត់ទេ។ យើងមានកម្លាំងដោយសារចំណីអាហារដែលយើងបរិភោគ។ ម្យ៉ាងទៀត ពន្លឺថ្ងៃនិងភ្លៀង ព្រមទាំងអ្វីផ្សេងទៀតដែលចាំបាច់ដើម្បីធ្វើឲ្យមានផលដំណាំ នោះសុទ្ធតែមកពីព្រះ មែនទេ?— ដូច្នេះ យើងគួរតែអរគុណព្រះដែលយើងអាចមានកម្លាំងបាន។—សកម្មភាព ១៤:១៦, ១៧

យើងទាំងអស់គ្នាមិនចូលចិត្តស្តាប់អ្នកដែលអួតខ្លួនទេ មែនទេ?— សូមឲ្យយើងចាំពាក្យរបស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «ចូរប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀត ដូចអ្នកចង់ឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តមកលើអ្នក»ដែរ។ បើយើងធ្វើដូច្នោះ យើងនឹងមិនដូចជាផារិស៊ីដែលអួតខ្លួន ក្នុងឧទាហរណ៍របស់គ្រូដ៏ល្អប្រសើរនោះទេ។—លូកា ៦:៣១

នៅពេលមួយ មានមនុស្សម្នាក់បានប្រាប់លោកយេស៊ូថាលោកជាមនុស្សល្អ។ តើគ្រូដ៏ល្អប្រសើរបាននិយាយឬទេ ថា‹មែន ខ្ញុំល្អ›?— លោកមិនបាននិយាយដូចនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកនិយាយថា៖ «ក្រៅពីព្រះ គ្មានអ្នកណាល្អឡើយ»។ (ម៉ាកុស ១០:១៨) ទោះជាគ្រូដ៏ល្អប្រសើរជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ លោកមិនបានអួតខ្លួនទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានឲ្យការសរសើរទាំងអស់ដល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់លោក។

ដូច្នេះ តើកូនអាចអួតអំពីអ្នកណាម្នាក់ទេ?— ពិតជាអាច។ យើងអាចអួតអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកបង្កើតយើង។ ពេលយើងឃើញថ្ងៃលិចដ៏សែនស្អាត ឬអ្វីដ៏អស្ចារ្យឯទៀតដែលលោកបានបង្កើត នោះយើងអាចប្រាប់អ្នកណាម្នាក់ថា‹ព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាព្រះដ៏អស្ចារ្យរបស់យើងជាអ្នកដែលបានបង្កើតរបស់ទាំងនេះ!›។ សូមយើងត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីនិយាយអំពីអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើ និងអំពីអ្វីដែលលោកនឹងធ្វើនៅពេលខាងមុខ។