ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគង្វាលយើង
ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគង្វាលយើង
«ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងមិនខ្វះអ្វីសោះ»។—ទំនុកដំកើង ២៣:១
១-៣. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនគួរងឿងឆ្ងល់ឡើយ ថាដាវីឌបានប្រៀបធៀបព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងអ្នកគង្វាលម្នាក់?
បើមានគេសូមឲ្យអ្នកពន្យល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាថែទាំរាស្ត្រទ្រង់ តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា? តើអ្នកនឹងលើកឧទាហរណ៍អ្វីដើម្បីបញ្ជាក់ពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាថ្នាក់ថ្នមពួកអ្នកដែលបម្រើទ្រង់ដោយចិត្តស្មោះភក្ដី? ជាង៣.០០០ឆ្នាំមុននេះ ស្តេចដាវីឌបានសរសេរបទទំនុកដំកើងមួយដែលជាពាក្យប្រៀបប្រដូចពីមុខរបររបស់ទ្រង់ពេលនៅក្មេង ដែលពណ៌នាយ៉ាងពីរោះក្រៃលែងអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២ ពេលនៅក្មេងនោះ ដាវីឌជាអ្នកគង្វាល ដូច្នេះគាត់ចេះមើលថែរក្សាសត្វចៀមយ៉ាងល្អ។ ដាវីឌដឹងច្បាស់ថា បើទុកសត្វចៀមតែឯងនោះ វាងាយវង្វេងចេញ មានគេចាប់លួចឬមានសត្វព្រៃហែកស៊ី។ (សាំយូអែលទី១ ១៧:៣៤-៣៦) បើគ្មានអ្នកគង្វាលនាំផ្លូវហើយថែសត្វចៀម វាប្រហែលជារកវាលស្មៅនិងចំណីដោយខ្លួនឯងមិនបានទេ។ ពេលមានព្រះជន្មាយុច្រើនបន្ដិច ដាវីឌច្បាស់ជានឹកគិតដោយសប្បាយនូវពេលវេលាច្រើនម៉ោងដែលទ្រង់បានចំណាយក្នុងការនាំផ្លូវ ការពារនិងផ្ដល់ចំណីដល់សត្វចៀម។
៣ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យដាវីឌសរសេរអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គថែទាំរាស្ត្រទ្រង់ នោះមិនជាហេតុងឿងឆ្ងល់ឡើយថាដាវីឌបាននឹករំឭកពីភារកិច្ចរបស់អ្នកគង្វាល។ បទទំនុកដំកើងទី២៣ដែលដាវីឌបានសរសេរនោះ ចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងមិនខ្វះអ្វីសោះ»។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវមូលហេតុដែលពាក្យនោះសមណាស់! រួចមក បទទំនុកដំកើងទី២៣នេះនឹងជួយយើងសម្គាល់វិធីដែលព្រះយេហូវ៉ាថែទាំអ្នកថ្វាយបង្គំទ្រង់ដូចជាអ្នកគង្វាលដែលថែមើលសត្វចៀម។—ពេត្រុសទី១ ២:២៥
ការប្រៀបធៀបដ៏សមរម្យ
៤, ៥. តើព្រះគម្ពីររៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីលក្ខណៈរបស់សត្វចៀម?
៤ ព្រះគម្ពីរប្រើឋានន្តរនាមជាច្រើនពេលសំដៅទៅលើព្រះយេហូវ៉ា តែពេលហៅទ្រង់ជា‹ព្រះដែលឃ្វាលមនុស្ស› នេះជាឋានន្តរនាមដែលបង្ហាញច្បាស់បំផុតនូវព្រះទ័យថ្នាក់ថ្នមរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៨០:១) ដើម្បីយល់ច្បាស់ជាងនូវមូលហេតុដែលសមរម្យហៅព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគង្វាលនោះ មានប្រយោជន៍ឲ្យយើងដឹងចំណុចពីរសិន គឺទីមួយ យល់អំពីលក្ខណៈនៃសត្វចៀម ហើយទីពីរ យល់អំពីកាតព្វកិច្ចនិងគុណសម្បត្ដិនៃអ្នកគង្វាលដ៏ល្អ។
៥ ព្រះគម្ពីររៀបរាប់ច្រើនដងអំពីលក្ខណៈនៃសត្វចៀម ថាជាសត្វដែលចូលចិត្តមានអ្នកគង្វាលដែលចេះស្រឡាញ់វា (សាំយូអែលទី២ ១២:៣) ហើយជាសត្វស្លូត (អេសាយ ៥៣:៧) និងងាយរងគ្រោះ។ (មីកា ៥:៧) អ្នកនិពន្ធម្នាក់ដែលធ្លាប់ចិញ្ចឹមសត្វចៀមច្រើនឆ្នាំបានកត់សម្គាល់ថា៖ «ចៀមមិនចេះថែរក្សាខ្លួនឯងទេ តាមដែលមនុស្សខ្លះស្មាននោះឡើយ។ យើងត្រូវមើលវាហើយថ្នាក់ថ្នមវាជានិច្ច ច្រើនជាងបសុសត្វឯណាទៀត»។ សត្វចៀមដែលមិនចេះថែខ្លួនឯងនោះ ត្រូវការអ្នកគង្វាលឲ្យថែទាំវាដោយថ្នាក់ថ្នម ទើបវាអាចរស់នៅយ៉ាងយូរបាន។—អេសេគាល ៣៤:៥
៦. តើវចនានុក្រមមួយដែលបកស្រាយអត្ថន័យពាក្យក្នុងព្រះគម្ពីរពន្យល់យ៉ាងណាអំពីភារកិច្ចប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកគង្វាលពីបុរាណ?
៦ តើអ្នកគង្វាលពីបុរាណមានភារកិច្ចប្រចាំថ្ងៃអ្វីខ្លះ? វចនានុក្រមមួយដែលបកស្រាយអត្ថន័យពាក្យក្នុងព្រះគម្ពីរពន្យល់ថា៖ «ព្រឹកព្រលឹមអ្នកគង្វាលត្រូវនាំហ្វូងសត្វចេញពីក្រោលទៅ ដោយដើរមុខនាំវាទៅឯវាលស្មៅ។ នៅឯវាលស្មៅនោះ អ្នកគង្វាលត្រូវថែមើលចៀមអស់មួយថ្ងៃដោយប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យចៀមណាដើរវង្វេងចេញពីហ្វូងវា។ បើចៀមណាមួយដើរចេញពីហ្វូងទៅ អ្នកគង្វាលខំរកវាឲ្យទាល់តែឃើញហើយនាំមកឯហ្វូងវិញ។ . . . ពេលព្រលប់អ្នកគង្វាលត្រូវនាំហ្វូងចៀមមកបញ្ចូលក្រោល ទាំងរាប់ក្បាលវាពេលដើរចូលតាមទ្វារ ក្រោមដំបងអ្នកគង្វាល ដើម្បីឲ្យប្រាកដថាគ្រប់ចំនួនហើយ។ . . . ពេលយប់ អ្នកគង្វាលក៏ត្រូវការពារហ្វូងចៀមជានិច្ចជាកាល មិនឲ្យសត្វព្រៃពាធាឬចោរដើរក្រឡឹងក្រោលដើម្បីរកវិធីលួចចៀម»។ a
៧. ហេតុអ្វីម្ដងម្កាល អ្នកគង្វាលត្រូវបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់ដោយថ្នាក់ថ្នមចៀមលើសជាងធម្មតា?
៧ ម្ដងម្កាលអ្នកគង្វាលត្រូវបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់ដោយថ្នាក់ថ្នមចៀមលើសជាងធម្មតា ជាពិសេសចំពោះមេចៀមដែលមានគភ៌ហើយចំពោះកូនដែលនៅបៅដោះផង។ (លោកុប្បត្តិ ៣៣:១៣) សៀវភៅមួយដែលបកស្រាយន័យព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ជាច្រើនដង មេចៀមបង្កើតកូនឆ្ងាយពីហ្វូងវា ប្រហែលនៅចង្កេះភ្នំក៏មាន។ ពេលមេចៀមងាយរងគ្រោះនោះ អ្នកគង្វាលការពារវាដោយយកចិត្តទុកដាក់ហើយលើកបីកូនចៀមដែលទើបនឹងកើតយកទៅដាក់ជាមួយហ្វូងចៀមវិញ។ ប្រហែលជាអ្នកគង្វាលបីឬពកូនចៀមដាក់ក្នុងអាវធំប៉ុន្មានថ្ងៃ ទាល់តែវាអាចដើរដោយខ្លួនឯងបាន»។ (អេសាយ ៤០:១០, ១១) គឺច្បាស់ហើយ អ្នកគង្វាលល្អត្រូវតែមានកម្លាំងខ្លាំងផង ហើយចេះថ្នាក់ថ្នមផងដែរ។
៨. តើដាវីឌរៀបរាប់មូលហេតុអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យទ្រង់មានទំនុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា?
៨ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ»។ នេះពិតជាការពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់លាស់នូវមុខនាទីរបស់ព្រះវរបិតាយើងនៅឯស្ថានសួគ៌ មែនទេ? ពេលយើងពិនិត្យមើលបទទំនុកដំកើងទី២៣ យើងនឹងឃើញថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាថែទាំយើងដូចជាអ្នកគង្វាលដែលមានកម្លាំងខ្លាំងហើយចេះថ្នាក់ថ្នមចៀមទ្រង់។ ក្នុងទំនុកដំកើងទី២៣ ខមួយ ដាវីឌមានប្រសាសន៍ដែលបញ្ជាក់ពីទំនុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងរៀបចំអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីឲ្យចៀម«មិនខ្វះអ្វីសោះ»។ ក្នុងខទាំងប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីខមួយនោះ ដាវីឌរៀបរាប់មូលហេតុបីយ៉ាងដែលទ្រង់មានទំនុកចិត្ត គឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវផង ការពារផង ហើយផ្ដល់ចំណីឲ្យចៀមទ្រង់ផង។ យើងសូមពិភាក្សាចំណុចទាំងនេះម្ដងមួយៗ។
«ទ្រង់នាំខ្ញុំ»
៩. តើដាវីឌជួយយើងស្រមៃគិតអំពីទិដ្ឋភាពសុខសាន្តបែបណា? តើចៀមអាចរកទីកន្លែងបែបនោះដោយរបៀបណា?
៩ ទីមួយ ព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវរាស្ត្រទ្រង់។ ដាវីឌសរសេរថា៖ «ទ្រង់ឲ្យខ្ញុំដេកសំរាកនៅទីមានស្មៅខៀវខ្ចី។ ទ្រង់នាំខ្ញុំទៅក្បែរមាត់ទឹកដែលហូរគ្រឿនៗ។ ទ្រង់កែព្រលឹងខ្ញុំឡើងវិញ។ ទ្រង់នាំខ្ញុំទៅតាមផ្លូវសុចរិតដោយយល់ដល់ព្រះនាមទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ២៣:២, ៣) ពេលរៀបរាប់អំពីហ្វូងចៀមដែលកំពុងតែដេកសំរាកនៅទីកន្លែងដែលមានចំណីនិងទឹកហូរហៀរនោះ ដាវីឌជួយយើងស្រមៃគិតអំពីទីស្កប់ចិត្តដែលនាំឲ្យស្រាកស្រាន្តចិត្តកាយដោយព្រោះមានភាពសុខសាន្ត។ ពាក្យភាសាហេព្រើរដែលបានបកប្រែថា «ទីមានស្មៅខៀវខ្ចី»នេះ ក៏អាចបកប្រែថា «ទីពេញចិត្ត»ក៏បានដែរ។ ដោយខ្លួនឯង ចៀមទំនងជាមិនអាចរកទីកន្លែងដេកដ៏មានភាពស្ងប់ស្ងាត់ដែលនាំឲ្យត្រជាក់ចិត្តបានឡើយ។ អ្នកគង្វាលត្រូវនាំចៀមទៅដល់«ទីពេញចិត្ត»បែបនោះ។
១០. តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញយ៉ាងណាថាទ្រង់ជឿថាយើងមានសមត្ថភាពត្រាប់តាមទ្រង់?
១០ នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវយើងដោយរបៀបណា? វិធីម្យ៉ាងដែលទ្រង់ធ្វើដូច្នេះ គឺដោយតាំងគំរូឲ្យយើង។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដាស់តឿនយើងឲ្យ«ត្រាប់តាមព្រះ»។ (អេភេសូរ ៥:១) បរិបទនៃពាក្យទាំងនោះសំដៅទៅលើចិត្តទន់សន្ដោស ការអត់ឱនទោសនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (អេភេសូរ ៤:៣២; ៥:២) ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាតាំងគំរូដ៏ល្អបំផុតក្នុងការបង្ហាញគុណសម្បត្ដិទាំងនេះដែលទាក់ទាញអារម្មណ៍យើងឲ្យចូលទៅជិតទ្រង់។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាអញ្ជើញយើងឲ្យត្រាប់តាមទ្រង់ដូច្នេះ តើទ្រង់តម្រូវឲ្យយើងធ្វើអ្វីដែលមនុស្សគ្មានលទ្ធភាពធ្វើឬទេ? អត់ទេ! ដ្បិតដំបូន្មានដែលព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលឲ្យប៉ុលសរសេរនោះ ជាអ្វីដែលបង្ហាញយ៉ាងអស្ចារ្យថា ទ្រង់ពិតជាជឿថាយើងមានសមត្ថភាពមែន! តើតម្រូវការនោះបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងមានសមត្ថភាពត្រាប់តាមទ្រង់? ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សឲ្យមានភាពដូចទ្រង់ ដែលបានន័យថា យើងមានសីលធម៌ក្នុងខ្លួនហើយមានសមត្ថភាពថ្វាយបង្គំព្រះបាន។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៦) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបថា ទោះជាយើងមានភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍ក៏ដោយ យើងក៏មានសក្ដានុភាពបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិដូចទ្រង់ដែរ។ សូមគិតទៅមើល ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាទីស្រឡាញ់នោះ ទ្រង់ជឿថាយើងអាចមានលក្ខណៈដូចទ្រង់។ ពេលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺហាក់ដូចជាទ្រង់នាំយើងទៅឯទីពេញចិត្តដើម្បីឲ្យ«ដេកសំរាក»។ ទោះជាយើងរស់ក្នុងលោកិយដ៏ឃោរឃៅនេះក៏ដោយ យើងក៏រស់«នៅដោយសាន្តត្រាណបាន» ពីព្រោះយើងមានភាពសុខសាន្តដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើង។—ទំនុកដំកើង ៤:៨; ២៩:១១
១១. ពេលនាំផ្លូវចៀម តើព្រះយេហូវ៉ាតែងតែយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្វី? តើតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញយ៉ាងណាពីព្រះទ័យទុកដាក់របស់ទ្រង់?
១១ ពេលនាំផ្លូវយើង ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែបង្ហាញព្រះទ័យអត់ធ្មត់និងថ្នាក់ថ្នមយើង។ អ្នកគង្វាលតែងយល់ពីកម្រិតសមត្ថភាពរបស់ហ្វូងចៀម ដូច្នេះគាត់នាំផ្លូវវា«តាមកំឡាំងហ្វូងសត្វ»។ (លោកុប្បត្តិ ៣៣:១៤) ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវចៀមទ្រង់«តាមកំឡាំង»របស់ពួកគេផង។ ព្រះយេហូវ៉ាតែងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះសមត្ថភាពរបស់យើងនិងកាលៈទេសៈក្នុងជីវិតយើង។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ ព្រះយេហូវ៉ាចេះកែប្រែស្របទៅតាមកម្លាំងយើង ដោយមិនតម្រូវអ្វីដែលហួសពីសមត្ថភាពយើងទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាគ្រាន់តែតម្រូវឲ្យយើងធ្វើអ្វីៗឲ្យអស់ពីចិត្តប៉ុណ្ណោះ។ (កូល៉ុស ៣:២៣) ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកមានវ័យចាស់ហើយមិនអាចបម្រើទ្រង់ដូចធ្លាប់ពីមុន? ឬចុះយ៉ាងណាបើអ្នកមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃដែលដាក់កម្រិតលើសមត្ថភាពរបស់អ្នក? គឺក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះហើយដែលតម្រូវការឲ្យយើងធ្វើអ្វីៗឲ្យអស់ពីចិត្តពិតជាលើកទឹកចិត្តយើងមែន! ដ្បិតគ្មាននរណាមានចិត្តគំនិតឬកម្រិតសមត្ថភាពដូចៗគ្នាឡើយ។ ការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីចិត្តបានន័យថា អ្នកត្រូវប្រើកម្លាំងចិត្តកម្លាំងកាយក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់។ មិនថាយើងខ្សោយកម្លាំងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកការថ្វាយបង្គំទ្រង់ដោយអស់ពីចិត្តជាអ្វីដែលមានតម្លៃច្រើនបំផុត!—ម៉ាកុស ១២:២៩, ៣០
១២. តើមានឧទាហរណ៍អ្វីក្នុងក្រិត្យវិន័យម៉ូសេ ដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវចៀមទ្រង់«តាមកំឡាំង»ពួកគេ?
១២ ក្នុងក្រិត្យវិន័យម៉ូសេមានច្បាប់អំពីដង្វាយដែលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលត្រូវថ្វាយសម្រាប់ការរំលងរបស់ខ្លួន។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយនេះដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែនាំផ្លូវចៀមទ្រង់«តាមកំឡាំង»របស់ពួកគេ។ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យប្រជាជនថ្វាយដង្វាយល្អៗដោយចិត្តកតញ្ញូ ហើយទ្រង់តម្រូវឲ្យគេថ្វាយដង្វាយផ្សេងៗតាមតែលទ្ធភាពរបស់ខ្លួន។ ច្បាប់នោះចែងថា៖ «បើសិនជាអ្នកនោះខ្វះខាត គ្មានល្មមនឹងយកកូនចៀម១បាន នោះត្រូវយកលលក២ ឬព្រាបជំទើរ២»។ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកថ្វាយតង្វាយខ្វះខាតដល់ម្ល៉េះបានជាគ្មានល្មមនឹងយកលលកពីរនោះបាន? បើដូច្នេះ គាត់អាចយក«ម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ដ»ខ្លះក៏បាន។ (លេវីវិន័យ ៥:៧, ១១) នេះបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនតម្រូវអ្វីពីអ្នកថ្វាយតង្វាយនោះហួសពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនឡើយ។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមិនចេះប្រែប្រួលសោះ យើងក៏មានអារម្មណ៍ធូរស្រាលដែរ ដោយដឹងថាទ្រង់មិនតម្រូវអ្វីពីយើងដែលហួសពីសមត្ថភាពយើងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យទទួលអ្វីដែលយើងថ្វាយតាមលទ្ធភាពរៀងៗខ្លួន។ (ម៉ាឡាគី ៣:៦) គួរឲ្យត្រេកអរណាស់! ដែលអ្នកគង្វាលយើងចេះតែនាំផ្លូវដោយយោគយល់។
«[ទូលបង្គំ]មិនខ្លាចសេចក្ដីអាក្រក់ណាឡើយ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ»
១៣. នៅទំនុកដំកើង ២៣:៤ តើដាវីឌមានបន្ទូលយ៉ាងណាដែលបង្ហាញអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធជាងខមុនៗ? ហេតុអ្វីក៏នេះមិនជាអ្វីដ៏ចម្លែកទេ?
១៣ ដាវីឌពន្យល់នូវមូលហេតុទីពីរដែលទ្រង់ទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា គឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាការពារចៀមទ្រង់។ យើងអានថា៖ «ទោះបើទូលបង្គំដើរកាត់ច្រកភ្នំនៃម្លប់សេចក្ដីស្លាប់ក៏ដោយ គង់តែមិនខ្លាចសេចក្ដីអាក្រក់ណាឡើយ ដ្បិតទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ។ ព្រនង់ហើយនឹងដំបងរបស់ទ្រង់កំសាន្តចិត្តទូលបង្គំ»។ (ទំនុកដំកើង ២៣:៤) ក្នុងឯកសារដើមជាភាសាហេព្រើរនោះ ដាវីឌប្រើសព្វនាម«ទ្រង់»ដើម្បីមានបន្ទូលអំពីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងខមួយដល់បី។ តែចាប់ពីខបួនទៅ ដាវីឌប្រើសព្វនាម«ទ្រង់»ក្នុងន័យជិតស្និទ្ធជាង គឺដោយទូលដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែម្ដង។ នេះមិនជាអ្វីដ៏ចម្លែកទេ ពីព្រោះដាវីឌកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយទ្រង់ឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក។ ដាវីឌបានដើរកាត់ច្រកងងឹតផ្សេងៗ ពោលគឺ ស្ទើរតែជួបមរណកាលជាច្រើនដង។ ប៉ុន្តែ ដាវីឌមិនអនុញ្ញាតឲ្យអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចគ្របសន្ធប់ទ្រង់ឡើយ ដ្បិតទ្រង់ជ្រាបថាព្រះយេហូវ៉ាគង់នៅជាមួយនឹងទ្រង់ ព្រមទាំងត្រៀមប្រើ«ព្រនង់»និង«ដំបង»ដើម្បីជួយ។ ការដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនគង់នៅឆ្ងាយហើយអាចការពារភ្លាមនោះ ពិតជាបានជួយសម្រាលទុក្ខដាវីឌហើយទាក់ទាញព្រះទ័យទ្រង់ឲ្យចូលកាន់តែជិតនឹងព្រះយេហូវ៉ាទៀត។ b
១៤. តើព្រះគម្ពីរធានាយ៉ាងណា ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងការពារយើង? តើនេះមិនមានន័យអ្វី?
១៤ នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើព្រះយេហូវ៉ាការពារចៀមទ្រង់ដោយរបៀបណា? ព្រះគម្ពីរធានាថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកប្រឆាំងមានជោគជ័យក្នុងការបំផ្លាញចៀមទ្រង់ឲ្យសាបសូន្យឡើយ មិនថាអ្នកប្រឆាំងនោះជាមនុស្សឬពួកបិសាចក៏ដោយ។ (អេសាយ ៥៤:១៧; ពេត្រុសទី២ ២:៩) យ៉ាងណាក៏ដោយ នេះមិនបានសេចក្ដីថា អ្នកគង្វាលរបស់យើងនឹងការពារយើងពីទុក្ខលំបាកគ្រប់បែបយ៉ាងទេ។ ជាមនុស្សយើងនឹងជួបប្រទះសេចក្ដីល្បួងផ្សេងៗហើយកើតទុក្ខធម្មតាដែរ ព្រមទាំងមានគេបៀតបៀនយើងដោយព្រោះយើងជាគ្រីស្ទានពិត។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១២; យ៉ាកុប ១:២) យើងនឹងឆ្លងកាត់គ្រាដែលប្រៀបដូចជាការ‹ដើរកាត់ម្លប់ច្រកភ្នំ›។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រហែលជាមានកាលៈទេសៈដែលផ្សងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត មិនថាដោយសារបញ្ហាជំងឺឈឺថ្កាត់ឬដោយព្រោះរងទុក្ខការបៀតបៀនក៏ដោយ។ ឬមួយក៏ប្រហែលជាបងប្អូនញាតិមិត្តជាទីស្រឡាញ់របស់យើងជិតស្លាប់ឬបានទទួលមរណភាពក៏ដោយ។ ក្នុងគ្រាដែលមានសភាពងងឹតហាក់ដូចជាក្នុងម្លប់នោះ អ្នកគង្វាលរបស់យើងទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងយើងជានិច្ច ហើយទ្រង់នឹងការពារយើងផង។ តើទ្រង់ការពារយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥, ១៦. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងយ៉ាងណាដើម្បីដោះស្រាយចំពោះឧបសគ្គដែលយើងនឹងជួបប្រទះ? (ខ) សូមរៀបរាប់បទពិសោធមួយដើម្បីបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងពេលមានទុក្ខលំបាក។
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានសន្យាថាទ្រង់នឹងធ្វើអន្តរាគមន៍ដោយអព្ភូតហេតុទេ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចជឿជាក់ថា ពេលជួបប្រទះឧបសគ្គបែបណាក៏ដោយ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងដោះស្រាយបញ្ហានោះបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រទានប្រាជ្ញាដើម្បីឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនឹង«សេចក្ដីល្បួងផ្សេងៗ[ឬ«ទុក្ខលំបាកគ្រប់យ៉ាង»]»។ (យ៉ាកុប ១:២-៥; ខ.ស.) អ្នកគង្វាលមិនគ្រាន់តែប្រើព្រនង់ឬដំបងដើម្បីវាយមនុស្សឬសត្វដែលមកចាប់ចៀម តែក៏ប្រើឧបករណ៍នោះដើម្បីតម្រង់ផ្លូវចៀមដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាអាចតម្រង់ផ្លូវយើងដោយប្រើអ្នកថ្វាយបង្គំគ្នីគ្នាឲ្យជូនយោបល់ដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ ហើយការអនុវត្តតាមយោបល់នោះប្រហែលជាជួយយើងច្រើនណាស់។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាអាចចម្រើនកម្លាំងយើងដើម្បីឲ្យស៊ូទ្រាំបាន។ (ភីលីព ៤:១៣) ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រទាន«ឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់»ឲ្យយើង តាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៧) វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយឲ្យយើងស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្ដីល្បួងណាក៏ដោយដែលសាតាំងប្រើ។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១៣) ការដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាបំរុងនឹងជួយយើងជានិច្ចនោះ ពិតជាសម្រាលទុក្ខណាស់ មែនទេ?
១៦ ពិតមែនហើយ មិនថាយើងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកណាដែលប្រៀបដូចជាការដើរកាត់ម្លប់ច្រកភ្នំនោះ យើងមិនបាច់ដើរតែម្នាក់ឯងទេ។ អ្នកគង្វាលរបស់យើងតែងតែគង់នៅជិត ទាំងជួយយើងតាមរបៀបដែលយើងប្រហែលជាមិនទទួលស្គាល់នៅដើមដំបូងនោះ។ សូមគិតអំពីបទពិសោធរបស់អ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលទទួលដំណឹងថា ខ្លួនមានអ្វីដុះក្នុងខួរក្បាលដែលត្រូវរីករហូតដល់បណ្ដាលឲ្យគាត់ស្លាប់។ «ខ្ញុំសូមសារភាពថា ដំបូងបង្អស់នោះខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ? ឬតើទ្រង់មានព្រះទ័យខ្ញាល់នឹងខ្ញុំ? តែខ្ញុំតាំងចិត្តមិនព្រមថយចេញពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានទូលថ្វាយទ្រង់អំពីកង្វល់ខ្ញុំ ហើយទ្រង់បានជួយ។ ជួនកាលទ្រង់ប្រើបងប្អូនរួមជំនឿដើម្បីជួយសម្រាលទុក្ខខ្ញុំ។ បងប្អូនច្រើននាក់បានជូនយោបល់ដែលជួយដែរ ស្របទៅតាមបទពិសោធរបស់ពួកគេផ្ទាល់ពេលត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ។ បងប្អូនទាំងនោះមានទស្សនៈដែលបង្ហាញនូវតុល្យាភាពហើយនេះបានរំឭកខ្ញុំថា អ្វីដែលខ្ញុំកំពុងតែរងទុក្ខគឺជាការធម្មតាទេ។ ខ្ញុំមានចិត្តអរណាស់ចំពោះបងប្អូនដែលសុំជួយខ្ញុំដោយចិត្តសប្បុរស ហើយជំនួយទាំងនេះពង្រឹងទំនុកចិត្តខ្ញុំថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានដកព្រះពរចេញពីខ្ញុំឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែខំតទល់នឹងជំងឺនេះ ទោះជាមិនដឹងថានឹងមានលទ្ធផលយ៉ាងណាក្ដី។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំជឿស៊ប់ថាព្រះយេហូវ៉ាគង់នៅជាមួយនឹងខ្ញុំ ហើយក៏ជឿជាក់ថា ទ្រង់នឹងជួយពង្រឹងកម្លាំងខ្ញុំឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនានេះជារៀងរហូត»។
«ទ្រង់រៀបតុនៅមុខទូលបង្គំ»
១៧. នៅបទទំនុកដំកើង ២៣:៥ តើដាវីឌប្រៀបប្រដូចព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងអ្នកណា? ហេតុអ្វីក៏ការប្រៀបធៀបនេះមិនខុសប៉ុន្មានពីការប្រៀបប្រដូចព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងអ្នកគង្វាលម្នាក់?
១៧ បន្ទាប់មក ដាវីឌបញ្ជាក់មូលហេតុទីបីដែលទ្រង់ទុកចិត្តលើអ្នកគង្វាលរបស់ទ្រង់ គឺដោយសារព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ចំណីឲ្យចៀមទ្រង់ ហើយផ្ដល់ចំណីជាបរិបូរផង។ ដាវីឌបានសរសេរថា៖ «ទ្រង់រៀបតុនៅមុខទូលបង្គំ ចំពោះពួកខ្មាំងសត្រូវផង។ ទ្រង់ចាក់ប្រេងលាបលើក្បាលទូលបង្គំ ពែងនៃទូលបង្គំក៏ពេញហៀរ»។ (ទំនុកដំកើង ២៣:៥) ក្នុងខទីប្រាំនេះ ដាវីឌប្រៀបប្រដូចអ្នកគង្វាលទ្រង់ទៅនឹងបុគ្គលម្នាក់ដែលមានចិត្តសទ្ធាដោយរៀបអាហារនិងភេសជ្ជៈយ៉ាងសន្ធឹកណាស់ជូនភ្ញៀវទ្រង់។ ពាក្យប្រៀបធៀបទាំងពីរនេះ ពោលគឺ អ្នកគង្វាលដែលថ្នាក់ថ្នមចៀមនិងបុគ្គលចិត្តសទ្ធាដែលទទួលភ្ញៀវនោះ មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ ដ្បិតអ្នកគង្វាលល្អត្រូវចេះរកវាលស្មៅខៀវខ្ចីនិងទឹកសម្រាប់ចៀម ទើបវា«មិនខ្វះអ្វីសោះ»។—ទំនុកដំកើង ២៣:១, ២
១៨. តើអ្វីបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបុគ្គលមួយអង្គដែលទទួលភ្ញៀវដោយចិត្តសទ្ធា?
១៨ តើអ្នកគង្វាលរបស់យើងជាអ្នកទទួលភ្ញៀវដោយចិត្តសទ្ធាដែរឬ? ទ្រង់ពិតជាមានព្រះទ័យសទ្ធាមែន! សូមគិតអំពីអាហារខាងវិញ្ញាណដែលយើងកំពុងតែទទួលពេលឥឡូវនេះ ថាមានច្រើនបែបច្រើនយ៉ាង ល្អប៉ុណ្ណាហើយបរិបូរណាស់! តាមរយៈអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ នោះព្រះយេហូវ៉ាប្រទានសៀវភៅផ្សេងៗដ៏ល្អ ព្រមទាំងកម្មវិធីប្រជុំនិងសន្និបាតដែលជួយបំពេញអ្វីដែលយើងត្រូវការខាងវិញ្ញាណ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) យើងពិតជាមិនខ្វះអាហារខាងវិញ្ញាណឡើយ! ‹អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›បានបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរនិងសៀវភៅផ្សេងៗរាប់លានក្បាលដែលបកស្រាយន័យព្រះគម្ពីរ ហើយនៅសព្វថ្ងៃនេះមាន៤១៣ភាសា។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានអាហារច្រើនបែបច្រើនយ៉ាង តាំងពីបឋមសិក្សាក្នុងព្រះគម្ពីរដែលប្រៀបដូចជា«ទឹកដោះ» រហូតដល់សេចក្ដីបង្រៀនជ្រៅជ្រះពីព្រះគម្ពីរដែលប្រៀបដូចជា«អាហាររឹង»។ (ហេព្រើរ ៥:១១-១៤) ជាលទ្ធផល ងាយស្រួលណាស់ឲ្យយើងរកឃើញព័ត៌មានដែលអាចជួយយើងបាន ពេលដែលយើងជួបប្រទះបញ្ហាផ្សេងៗឬត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយ។ បើគ្មានអាហារខាងវិញ្ញាណបែបនេះ គឺពិបាកណាស់ឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ មែនទេ? អ្នកគង្វាលរបស់យើងពិតជាអ្នកដែលផ្គត់ផ្គង់ឲ្យយើងដោយចិត្តសទ្ធាមែន!—អេសាយ ២៥:៦; ៦៥:១៣
«ខ្ញុំនឹងនៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាបដរាបទៅ»
១៩, ២០. (ក) នៅទំនុកដំកើង ២៣:៦ តើដាវីឌមានទំនុកចិត្តជឿអ្វី? តើយើងអាចមានទំនុកចិត្តដូចទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើអត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពន្យល់អំពីអ្វី?
១៩ ពេលបានរំពឹងគិតអំពីការដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើក្នុងនាមជាអ្នកគង្វាលហើយជាអ្នកដែលផ្គត់ផ្គង់ឲ្យយើងដោយចិត្តសទ្ធានោះ ដាវីឌបានសន្និដ្ឋានថា៖ «ប្រាកដជាសេចក្ដីសប្បុរសនឹងសេចក្ដីមេត្ដាករុណានឹងជាប់តាមខ្ញុំរាល់តែថ្ងៃ ដរាបដល់អស់១ជីវិតខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងនៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាបដរាបទៅ»។ (ទំនុកដំកើង ២៣:៦) ចិត្តកតញ្ញូនិងជំនឿស៊ប់បានជំរុញឲ្យដាវីឌពោលពាក្យនោះ។ គឺចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្វីៗដែលបានកើតឡើងរួចហើយ និងជំនឿស៊ប់ស្តីអំពីអ្វីដែលនៅខាងមុខនៅឡើយ។ ក្នុងនាមជាអតីតអ្នកគង្វាល ដាវីឌមានអារម្មណ៍សុខសាន្តថា ដរាបណាដែលទ្រង់មានចំណងមេត្រីភាពជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកគង្វាលរបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌ ដែលប្រៀបដូចជាការស្នាក់នៅក្នុងដំណាក់អ្នកគង្វាល ដរាបនោះឯងដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងថ្នាក់ថ្នមដាវីឌដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។
២០ យើងពិតជាមានហេតុដឹងគុណណាស់! ពេលអានពាក្យផ្អែមពីរោះដែលបានកត់ទុកក្នុងបទទំនុកដំកើងទី២៣។ គឺទំនងជាគ្មានការពន្យល់ច្បាស់លាស់ជាងនេះទេ ស្តីអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវផង ការពារផង ហើយផ្ដល់ចំណីឲ្យចៀមទ្រង់ផង។ ពាក្យដ៏គួរឲ្យកក់ក្ដៅចិត្តដែលដាវីឌបានសរសេរនេះ បានត្រូវរក្សាទុកក្នុងព្រះគម្ពីរដើម្បីពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថា យើងក៏អាចមានព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគង្វាលរបស់យើងដែរ។ ពិតមែនហើយ ដរាបណាដែលយើងមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងធ្វើជាអ្នកគង្វាលដែលស្រឡាញ់ហើយថ្នាក់ថ្នមយើង«ជារៀងរាបដរាបទៅ» ពោលគឺ ជានិរន្តរ៍។ ប៉ុន្តែ ក្នុងនាមជាចៀមរបស់ទ្រង់ យើងក៏មានភារកិច្ចដើរជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកគង្វាលដ៏ឧត្តមរបស់យើង។ អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងពន្យល់ថា ការដើរជាមួយនឹងទ្រង់តម្រូវឲ្យយើងធ្វើអ្វីខ្លះ។
[កំណត់សម្គាល់]
b ដាវីឌបានតែងបទទំនុកដំកើងច្រើនបទដែលសរសើរព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកជួយប្រោសទ្រង់ឲ្យរួចពីគ្រាអាសន្ត។—ជាឧទាហរណ៍ សូមមើលពាក្យផ្ដើមនៅខាងលើបទទំនុកទី១៨, ៣៤, ៥៦, ៥៧, ៥៩និង៦៣។
តើអ្នកចាំទេ?
• ពេលដាវីឌប្រៀបធៀបព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងអ្នកគង្វាលម្នាក់ ហេតុអ្វីក៏នេះជាពាក្យប្រៀបប្រដូចដ៏សមរម្យ?
• តើព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវយើងដោយព្រះទ័យយោគយល់យ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកបានយ៉ាងណា?
• តើអ្វីបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកទទួលភ្ញៀវដោយចិត្តសទ្ធា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ព្រះយេហូវ៉ានាំផ្លូវចៀមទ្រង់ដូចអ្នកគង្វាលបានធ្វើនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែរ