មាតាបិតាទាំងឡាយ! តើចង់ឲ្យកូនមានអនាគតបែបណា?
មាតាបិតាទាំងឡាយ! តើចង់ឲ្យកូនមានអនាគតបែបណា?
«មនុស្សកំឡោះ នឹងស្រីក្រមុំ . . . ត្រូវឲ្យទាំងអស់សរសើរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា»។—ទំនុកដំកើង ១៤៨:១២, ១៣
១. តើមាតាបិតាខ្វល់ខ្វាយអំពីរឿងអ្វីខ្លះ?
មាតាបិតាទាំងឡាយរមែងគិតអំពីអនាគតកូន មែនទេ? មុននិងក្រោយកូនកើតមក ពួកគាត់តែងខ្វល់ខ្វាយថា តើកូននឹងមានសុខភាពល្អទាំងផ្លូវកាយទាំងសតិអារម្មណ៍ ហើយលូតលាស់ធំធាត់ដូចក្មេងឯទៀតឬទេ? ពេលដែលកូនធំឡើងបន្ដិច មានរឿងថែមទៀតដែលមាតាបិតាតែងខ្វល់ខ្វាយដែរ។ ជាទូទៅ មាតាបិតាចង់ឲ្យកូនសុខសប្បាយបំផុត។—សាំយូអែលទី១ ១:១១, ២៧, ២៨; ទំនុកដំកើង ១២៧:៣-៥
២. ហេតុអ្វីបានជាមាតាបិតាជាច្រើនមានទស្សនៈដាច់ខាតថា កូនរបស់ពួកគាត់ធំឡើងត្រូវមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្ត?
២ ក៏ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃនេះ ការធានាឲ្យកូនសុខសប្បាយបំផុតគឺពិបាកណាស់។ មាតាបិតាខ្លះធ្លាប់ហែលឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកផ្សេងៗដូចជាសង្គ្រាម ចលាចលស៊ីវិល បញ្ហាលុយកាក់ និងទុក្ខវេទនាខាងផ្លូវកាយឬផ្លូវចិត្តជាដើម។ គឺជាការធម្មតាទេ ដែលពួកគាត់មិនចង់ឲ្យកូនជួបប្រទះបញ្ហាលំបាកបែបនេះដែរ។ នៅប្រទេសជឿនលឿន ប្រហែលជាមាតាបិតាឃើញកូនរបស់ញាតិសន្ដានឬមិត្តភក្ដិខ្លួនមានមុខរបរចំរុងចំរើន ហើយមើលទៅដូចជាពួកគេមានជីវិតសំបូរសប្បាយ។ ឃើញដូច្នេះ មាតាបិតាគិតថាពួកគាត់ត្រូវខំធ្វើយ៉ាងណា ឲ្យកូនធំឡើងមានជីវិតសុខស្រួលឬគាប់ចិត្តដូចអ្នកឯទៀតដែរ។—សាស្ដា ៣:១៣
ការជ្រើសរើសជីវិតដ៏គាប់ចិត្ត
៣. តើគ្រីស្ទានពិតបានធ្វើការសំរេចចិត្តអ្វី?
៣ ដោយសារគ្រីស្ទានពិតជាអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ពួកគេបានសំរេចចិត្តថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេបានអនុវត្តតាមបន្ទូលព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯង . . . ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ!»។ (លូកា ៩:២៣; ១៤:២៧) ដូច្នេះ វិថីជីវិតរបស់គ្រីស្ទានពិតតម្រូវឲ្យលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ ក៏ប៉ុន្តែនេះមិនមានន័យថា នោះជាវិថីជីវិតដែលនាំឲ្យក្រីក្រលំបាកឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គ្រីស្ទានពិតមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្តនិងប្រកបដោយសុភមង្គល ដ្បិតវិថីជីវិតរបស់ពួកគេរួមបញ្ចូលការឲ្យ ហើយព្រះយេស៊ូធ្លាប់មានបន្ទូលថា«បើអោយ នោះនឹងបានសុភមង្គលច្រើនជាងទទួល»។—កិច្ចការ ២០:៣៥, ខ.ស.
៤. តើព្រះយេស៊ូដាស់តឿនអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យស្វែងរកអ្វី?
៤ នៅសម័យព្រះយេស៊ូ ជីវិតរបស់មនុស្សគឺពិបាកណាស់។ ពួកគេត្រូវខំប្រឹងចិញ្ចឹមជីវិត ហើយក៏ត្រូវទ្រាំនឹងការសង្កត់សង្កិនពីសាសន៍រ៉ូមដែលគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀតអ្នកដឹកនាំសាសនាទាមទារឲ្យកាន់តាមទំនៀមទំលាប់ច្រើនឥតគណនា។ (ម៉ាថាយ ២៣:២-៤) យ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សជាច្រើននាក់សុខចិត្តលះបង់មុខរបរឬអាជីពខ្លួន ហើយកាន់តាមព្រះយេស៊ូ។ (ម៉ាថាយ ៤:១៨-២២; ៩:៩; កូល៉ុស ៤:១៤) ដោយធ្វើដូច្នេះ តើសិស្សព្រះយេស៊ូបានបោះបង់លទ្ធភាពមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្តនៅអនាគតឬទេ? សូមកត់សំគាល់បន្ទូលព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «អស់អ្នកណាដែលលះចោលផ្ទះសំបែង ឬបងប្អូនប្រុសស្រី ឪពុកម្ដាយ ប្រពន្ធកូនឬស្រែចំការ ដោយយល់ដល់ឈ្មោះខ្ញុំ នោះនឹងបានជា១រយភាគឡើងវិញ ហើយនឹងបានគ្រងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ទុកជាមរដកដែរ»។ (ម៉ាថាយ ១៩:២៩) ដោយមានបន្ទូលដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់អ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា ព្រះវរបិតាជ្រាបពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវការ។ ហេតុនេះហើយទ្រង់ដាស់តឿនពួកគេឲ្យ៖ «ស្វែងរកនគរ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះ នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀត»។—ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៣
៥. តើមាតាបិតាខ្លះមានគំនិតយ៉ាងណាចំពោះបន្ទូលព្រះយេស៊ូដែលថា ព្រះនឹងទំនុកបំរុងអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់?
៥ ស្ថានភាពសព្វថ្ងៃនេះហើយនៅសម័យព្រះយេស៊ូ គឺមិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបពីអ្វីដែលយើងត្រូវការ ហើយអ្នកដែលស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រមុន ជាពិសេសដោយចូលរួមកិច្ចបំរើពេញពេល អាចមានទំនុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងទំនុកបំរុងពួកគេ។ (ម៉ាឡាគី ៣:៦, ១៦; ពេត្រុសទី១ ៥:៧) តែមាតាបិតាខ្លះមិនប្រាកដក្នុងចិត្តអំពីរឿងនេះឡើយ។ ពួកគាត់មានគំនិតមួយថាចង់ឲ្យកូនរីកចំរើនក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា ឬក៏រហូតដល់អាចចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើពេញពេលបាន។ ប៉ុន្តែដោយសារឃើញថាស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចទូទាំងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះកំពុងតែចុះអាប់ឱនទៅៗ ដែលនាំឲ្យពិបាករកការងារធ្វើ នោះមាតាបិតាក៏មានគំនិតមួយទៀតថាកូនត្រូវទទួលការអប់រំល្អ ទើបមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់អាចរកការងារល្អធ្វើបាន។ មាតាបិតាដែលមានទស្សនៈបែបនេះយល់ថាការអប់រំល្អគឺត្រូវជាការអប់រំជាន់ខ្ពស់។
ការជំរុញឲ្យសិស្សត្រៀមលក្ខណៈសំរាប់ពេលអនាគត
៦. ក្នុងអត្ថបទនេះ តើឃ្លាថា«ការអប់រំជាន់ខ្ពស់»សំដៅទៅលើអ្វី?
៦ ប្រព័ន្ធការអប់រំគឺខុសៗគ្នាតាមប្រទេស។ ជាឧទាហរណ៍ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក សាលារដ្ឋបង្រៀនពីថ្នាក់ទី១ដល់ថ្នាក់ទី១២។ ក្រោយនោះ សិស្សអាចជ្រើសរើសរៀននៅមហាវិទ្យាល័យឬសាកលវិទ្យាល័យអស់បួនឆ្នាំឬច្រើនជាង ដើម្បីបានបរិញ្ញាបត្រឬក៏អាចរៀនតទៅទៀតដើម្បីបានសញ្ញាបត្រខាងពេទ្យ ច្បាប់ ឬវិស្វកម្មជាដើម។ ក្នុងអត្ថបទនេះពាក្យថា«ការអប់រំជាន់ខ្ពស់»សំដៅលើការសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យឬសាកលវិទ្យាល័យ។ នោះគឺផ្សេងពីសាលាបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈដែលបង្រៀនមុខជំនាញផ្សេងៗក្នុងរយៈពេលខ្លីហើយប្រគល់វិញ្ញាបនបត្រពេលរៀនចប់។
៧. តើសិស្សវិទ្យាល័យត្រូវបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើអ្វី?
៧ នៅប្រទេសជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ វិទ្យាល័យនានាជំរុញឲ្យសិស្សត្រៀមលក្ខណៈដើម្បីទទួលការអប់រំជាន់ខ្ពស់។ ក្នុងបំណងនេះ វិទ្យាល័យភាគច្រើនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបង្រៀនមុខវិជ្ជាដែលជួយឲ្យសិស្សបានពិន្ទុល្អពេលដែលប្រឡងចូលសាកលវិទ្យាល័យ ជាជាងបង្រៀនមុខវិជ្ជាដែលជួយឲ្យសិស្សមានជំនាញដើម្បីអាចរកការងារធ្វើបាន។ លោកគ្រូអ្នកគ្រូនិងសិស្សវិទ្យាល័យគ្នីគ្នាបង្ខិតបង្ខំយ៉ាងខ្លាំងឲ្យប្រឹងប្រែងចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យល្អៗ ដោយសង្ឃឹមថាទីនោះពួកគេអាចទទួលសញ្ញាបត្រដែលផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យរកការងារបានប្រាក់ខែច្រើននិងអាចឡើងមុខតំណែង។
៨. តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានត្រូវធ្វើការសំរេចចិត្តអ្វី?
៨ បើដូច្នេះ តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? ពិតមែនថាពួកគាត់ចង់ឲ្យកូនរៀនបានល្អនៅសាលា ហើយមានការប៉ិនប្រសប់និងសមត្ថភាពអាចចិញ្ចឹមខ្លួននៅអនាគត។ (សុភាសិត ២២:២៩, ខ.ស.) ក៏ប៉ុន្តែ តើមាតាបិតាគួរតែបណ្ដែតបណ្ដោយឲ្យលោកីយ៍អូសទាញកូន ឲ្យចូលរួមការប្រកួតប្រជែងខំបានមុខមាត់និងទ្រព្យសម្បត្ដិឬ? តើមាតាបិតាលើកទឹកចិត្តកូនឲ្យមានគោលដៅអ្វីខ្លះដោយគំរូនិងពាក្យសំដីរបស់ពួកគាត់? មាតាបិតាខ្លះធ្វើការនឿយហត់ដើម្បីសន្សំលុយឲ្យកូនអាចបន្តការសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យឬសាកលវិទ្យាល័យ។ មាតាបិតាឯទៀតសុខចិត្តខ្ចីលុយវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែពេលដែលលៃលកមើលថា តើគួរឲ្យកូនទទួលការអប់រំជាន់ខ្ពស់ឬយ៉ាងណានោះ មាតាបិតាមិនត្រូវគិតតែពីបញ្ហាលុយកាក់ប៉ុណ្ណោះទេ។ សព្វថ្ងៃនេះ តើមានបញ្ហាអ្វីខ្លះដែលមាតាបិតាត្រូវតែគិតពិចារណានោះ?—លូកា ១៤:២៨-៣៣
តើការអប់រំជាន់ខ្ពស់លាក់បង្កប់បញ្ហាអ្វីខ្លះ?
៩. តើអាចនិយាយយ៉ាងណាអំពីថ្លៃនៃការអប់រំជាន់ខ្ពស់សព្វថ្ងៃនេះ?
៩ ពេលដែលយើងគិតអំពីការអប់រំជាន់ខ្ពស់ ភ្លាមៗប្រហែលជាគិតអំពីបញ្ហាលុយកាក់។ នៅប្រទេសខ្លះ ការអប់រំជាន់ខ្ពស់ត្រូវឧបត្ថម្ភដោយរដ្ឋាភិបាល ហើយសិស្សដែលបំពេញតម្រូវការគ្រប់គ្រាន់មិនចាំបាច់បង់តម្លៃសិក្សាឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅប្រទេសភាគច្រើនការអប់រំជាន់ខ្ពស់គឺកាន់តែថ្លៃទៅៗជាលំដាប់។ អត្ថបទកាសែតមួយសរសេរថា៖ «មនុស្សធ្លាប់ចាត់ទុកការអប់រំជាន់ខ្ពស់ជាយន្តការមួយដែលផ្ដល់លទ្ធភាពលើកស្ទួយជីវភាព។ តែឥឡូវនេះ ការអប់រំជាន់ខ្ពស់ជាស្ថាប័នដែលកំពុងសឲ្យឃើញថាអ្នកណាជាអ្នកមានហើយអ្នកណាជាអ្នកក្រ»។ (New York Times ) នេះមានន័យថាការអប់រំជាន់ខ្ពស់ដែលមានគុណភាព កំពុងតែក្លាយខ្លួនជាការអប់រំសំរាប់តែអ្នកមានស្តុកស្តម្ភនិងមានឋានៈធំដុំ ដែលចង់ឲ្យកូនរបស់ពួកគេទទួលការអប់រំជាន់ខ្ពស់ ដើម្បីធានាឲ្យកូនទៅជាអ្នកមានស្តុកស្តម្ភនិងមានឋានៈធំដុំក្នុងលោកីយ៍នេះដែរ។ តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានគួរតែជ្រើសរើសគោលដៅបែបនេះសំរាប់កូនឬ?—ភីលីព ៣:៧, ៨; យ៉ាកុប ៤:៤
១០. តើការអប់រំជាន់ខ្ពស់ជាប់ទាក់ទងនឹងការបំរើផលប្រយោជន៍របបលោកីយ៍នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ទោះបើរដ្ឋាភិបាលណាមួយឲ្យសិស្សទទួលការអប់រំជាន់ខ្ពស់ដោយឥតគិតថ្លៃក្ដី ក៏ពួកគេប្រហែលជាទាមទារអ្វីផ្សេងទៀតជាថ្នូរនឹងការអប់រំនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ កាសែតមួយរាយការណ៍អំពីប្រទេសមួយនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ថា រដ្ឋាភិបាលបានរៀបចំប្រព័ន្ធអប់រំដែល«ជំរុះសិស្សបន្ដិចម្ដងៗដោយឥតអៀនខ្មាស រហូតដល់នៅទីបំផុតមានតែសិស្សពូកែជាងគេនៅសល់»។ (The Wall Street Journal) បើនៅក្នុងចំណោមសិស្ស«ពូកែជាងគេ» នោះមានន័យថានឹងត្រូវបញ្ជូនទៅរៀននៅវិទ្យាស្ថានការអប់រំល្អបំផុត ដូចជាសាកលវិទ្យាល័យឧកស្វឺត(Oxford) និងខេមប៊្រីច(Cambridge) នៅប្រទេសអង់គ្លេស ហើយសាកលវិទ្យាល័យមួយចំនួននៅសហរដ្ឋអាមេរិកប៉ែកខាងកើតជាដើម។ ហេតុអ្វីបានជារដ្ឋាភិបាលនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍នោះបានរៀបចំកម្មវិធីដើម្បីជួយសិស្សរហូតដល់បញ្ជូនទៅរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យល្អៗនៅប្រទេសឯទៀត? តាមសេចក្ដីរាយការណ៍កាសែតនោះ គឺដើម្បី«ជំរុញសេដ្ឋកិច្ចជាតិឲ្យមានសន្ទុះរីកចំរើន»។ ប្រហែលជាមិនចាំបាច់បង់លុយដើម្បីទទួលការអប់រំនោះក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែជាថ្នូរនឹងការអប់រំជាន់ខ្ពស់ សិស្សត្រូវប្រគល់ខ្លួនទាំងស្រុងដើម្បីបំរើផលប្រយោជន៍លោកីយ៍អស់មួយជីវិត។ ទោះជាមនុស្សលោកីយ៍ចង់បានជីវិតបែបនេះក៏ដោយ តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានគួរមានគោលដៅបែបនេះសំរាប់កូនដែរឬ?—យ៉ូហាន ១៥:១៩; យ៉ូហានទី១ ២:១៥-១៧
១១. យោងទៅតាមសេចក្ដីរាយការណ៍ តើឲ្យដឹងអ្វីខ្លះអំពីការផឹកស្រាស្រវឹងនិងអំពើអសីលធម៌ខាងកាមក្នុងចំណោមសិស្សសាកលវិទ្យាល័យ?
១១ ម្យ៉ាងទៀត សួរខ្លួនឯងថា«តើត្រូវនៅក្នុងចំណោមមនុស្សបែបណា?»។ មនុស្សទូទៅដឹងថា ក្នុងបរិវេណមហាវិទ្យាល័យនិងសាកលវិទ្យាល័យជាច្រើនសិស្សធ្វើអំពើអាក្រក់សព្វបែបយ៉ាង ដូចជាប្រើថ្នាំញៀន ផឹកស្រាស្រវឹង ធ្វើអំពើអសីលធម៌ លួចចម្លងចម្លើយនិងធ្វើបាបសិស្សគ្នាឯងជាដើម។ ជាឧទាហរណ៍សូមគិតអំពីការផឹកស្រាស្រវឹង។ ទស្សនាវដ្ដីមួយរាយការណ៍អំពីការផឹកស្រាស្រវឹងថា៖ «៤៤ភាគរយនៃ[សិស្សសាកលវិទ្យាល័យនៅសហរដ្ឋអាមេរិក]ផឹកស្រាស្រវឹងយ៉ាងតិចពីរសប្ដាហ៍ម្ដង»។ (New Scientist) បញ្ហានេះក៏មាននៅប្រទេសអូស្ដ្រាលី អង់គ្លេស និងរូស៊ីជាដើម។ បើនិយាយពីអំពើអសីលធម៌ខាងកាមវិញ ទស្សនាវដ្ដីមួយទៀតរាយការណ៍ថា សិស្សមានទំលាប់«ជួបគ្នាម្ដងដើម្បីឱបថើបឬរហូតដល់រួមភេទដោយគ្មានបំណងទាក់ទងគ្នាតទៅទៀតបន្ទាប់ពីនោះ»។ ការស្រាវជ្រាវបង្ហាញឲ្យដឹងថា សិស្ស៦០ភាគរយដល់ទៅ៨០ភាគរយធ្វើអំពើបែបនេះ។ អ្នកស្រាវជ្រាវម្នាក់ប្រាប់ថា «សិស្សសាកលវិទ្យាល័យធម្មតា ធ្វើបែបនេះគ្រប់គ្នា»។ (Newsweek)—កូរិនថូសទី១ ៥:១១; ៦:៩, ១០
១២. តើសិស្សសាកលវិទ្យាល័យមានបន្ទុកធ្ងន់អ្វី?
១២ ក្រៅពីការនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើមិនល្អ សិស្សក៏ត្រូវប្រឡងនិងធ្វើកិច្ចការដែលគ្រូកំណត់ឲ្យ។ ជាការធម្មតាដើម្បីឲ្យអាចប្រឡងជាប់សិស្សត្រូវធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នោះ។ សិស្សខ្លះប្រហែលជាក៏ត្រូវធ្វើការមួយកំណាត់ថ្ងៃផងដែរ។ ទាំងអស់នេះតម្រូវឲ្យចំណាយកំឡាំងកាយកំឡាំងចិត្តនិងពេលវេលាច្រើនណាស់។ បើដូច្នេះ តើនៅមានពេលនិងកំឡាំងសល់សំរាប់កិច្ចការខាងវិញ្ញាណឬទេ? ពេលដែលឃើញថាបន្ទុកនោះធ្ងន់ពេក តើសិស្សនឹងចោលអ្វីទៅ? តើពួកគេនឹងបន្តស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រជាមុនឬទេ ឬមួយក៏តើនឹងផ្អាករឿងខាងវិញ្ញាណទុកមួយឡែកសិន? (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) ព្រះគម្ពីរដាស់តឿនគ្រីស្ទានពិតថា៖ «ត្រូវប្រយ័តដោយមធ្យ័ត ដែលអ្នករាល់គ្នាដើរយ៉ាងណា កុំឲ្យដើរដូចជាមនុស្សឥតប្រាជ្ញាឡើយ ត្រូវតែដើរដោយមានប្រាជ្ញាវិញ ទាំងលៃយកឱកាសឲ្យទាន់ពេលផង ពីព្រោះសម័យនេះអាក្រក់ណាស់»។ (អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦) គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ថា យុវជនយុវនារីខ្លះបានចាកចេញពីសេចក្ដីពិតដោយសារការអប់រំជាន់ខ្ពស់បានទាមទារកំឡាំងនិងពេលវេលាច្រើនពេក ឬក៏ដោយសារពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសគោលការណ៍ក្នុងបទគម្ពីរ!
១៣. តើមាតាបិតាត្រូវតែគិតអំពីសំនួរអ្វីខ្លះ?
១៣ ពិតមែនថា មិនត្រឹមតែនៅមហាវិទ្យាល័យឬសាកលវិទ្យាល័យប៉ុណ្ណោះដែលមានមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ឬមួយក៏មានបន្ទុកធ្ងន់នោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ យុវជនយុវនារីជាច្រើនខាងលោកីយ៍ចាត់ទុកថាអ្វីៗទាំងនោះជាការធម្មតាសំរាប់អ្នកដែលទទួលការអប់រំជាន់ខ្ពស់ ហើយមិនមែនជាការខុសទេ។ ដោយដឹងពីបញ្ហាដែលការអប់រំជាន់ខ្ពស់លាក់បង្កប់នោះ តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានគួរបញ្ជូនកូនទៅក្នុងស្ថានភាពបែបនោះអស់បួនឆ្នាំឬច្រើនជាងទេ? (សុភាសិត ២២:៣; ធីម៉ូថេទី២ ២:២២) តើផលប្រយោជន៍ដែលកូននឹងទទួលគឺសមនឹងការផ្សងគ្រោះថ្នាក់ដូច្នេះឬ? សំខាន់បំផុត តើអ្វីទៅដែលមហាវិទ្យាល័យឬសាកលវិទ្យាល័យបង្រៀនកូនឲ្យចាត់ទុកជាសេចក្ដីដែលប្រសើរឬសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត? (ភីលីព ១:១០; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:២១) មាតាបិតាត្រូវតែគិតឲ្យបានជ្រៅជ្រះអំពីសំនួរទាំងនេះដោយអធិស្ឋានផង ថែមទាំងត្រូវគិតអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការបញ្ជូនកូនទៅរៀននៅឯសាលានាខេត្តក្រុងផ្សេងឬនៅប្រទេសក្រៅទៀត។
តើមានជំរើសអ្វីទៀត?
១៤, ១៥. (ក) ទោះជាមនុស្សទូទៅមានទស្សនៈផ្សេងក៏ពិតមែន តែតើឱវាទអ្វីក្នុងព្រះគម្ពីរដែលគ្រីស្ទានពិតនៅតែត្រូវធ្វើតាមសព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) តើយុវជនយុវនារីអាចសួរខ្លួនឯងនូវសំនួរអ្វីខ្លះ?
១៤ សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សទូទៅមានទស្សនៈថា យុវជនយុវនារីត្រូវរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យទើបមានជោគជ័យក្នុងជីវិត។ ក៏ប៉ុន្តែ ជាជាងបណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនទៅតាមប្រជាមតិ គ្រីស្ទានពិតធ្វើតាមការទូន្មានក្នុងព្រះគម្ពីរដែលថា៖ «កុំឲ្យត្រាប់តាមសម័យនេះឡើយ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានផ្លាស់ប្រែវិញ ដោយគំនិតបានកែជាថ្មីឡើង ដើម្បីនឹងអាចលមើលឲ្យបានស្គាល់បំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះ ដែលល្អ ស្រួលទទួល ហើយគ្រប់លក្ខណ៍ផង»។ (រ៉ូម ១២:២) តើអ្វីជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះមនុស្សទាំងចាស់ទាំងក្មេងនៅគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ? ប៉ុលធ្លាប់ដាស់តឿនធីម៉ូថេថា៖ «តែឯអ្នក ចូរឲ្យមានគំនិតនឹងធឹង ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់វិញ ចូរទ្រាំទ្រនឹងសេចក្ដីលំបាក ចូរឲ្យអ្នកធ្វើការជាគ្រូផ្សាយដំណឹងល្អចុះ ព្រមទាំងបំពេញការងាររបស់ខ្លួនគ្រប់ជំពូកផង»។ សព្វថ្ងៃនេះយើងទាំងអស់គ្នាពិតជាត្រូវធ្វើតាមការដាស់តឿននេះដែរ។—ធីម៉ូថេទី២ ៤:៥
១៥ ជាជាងជ្រួលជ្រើមទៅតាមមនុស្សលោកីយ៍ដែលឈ្លក់វង្វេងនឹងទ្រព្យសម្បត្ដិនោះ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវ«មានគំនិតនឹងធឹង»ឬរក្សាលំនឹងខាងវិញ្ញាណជានិច្ច។ ប្រសិនបើអ្នកជាយុវជនឬយុវនារីម្នាក់ ចូរសួរខ្លួនឯងថា ‹តើខ្ញុំកំពុងតែខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បី«បំពេញការងាររបស់ខ្លួន»ឬខំបណ្ដុះឲ្យមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសមធ្វើជាអ្នកផ្សាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទេ? តើខ្ញុំមានគោលដៅអ្វីខ្លះចំពោះការបំពេញកិច្ចបំរើ«គ្រប់ជំពូក»? តើខ្ញុំធ្លាប់គិតថាយកកិច្ចបំរើពេញពេលជាកិច្ចការសំខាន់របស់ខ្លួនប្រៀបដូចជាអាជីពទេ?›។ អ្នកប្រហែលជាពិបាកគិតអំពីសំនួរទាំងនេះមែន ជាពិសេសពេលដែលឃើញថាយុវជនយុវនារីឯទៀតកំពុងតែស្វែងរកប្រយោជន៍ខ្លួន ហើយ«រកការយ៉ាងធំ»ដែលពួកគេគិតថានឹងធ្វើឲ្យមានអនាគតភ្លឺស្វាង។ (យេរេមា ៤៥:៥) ហេតុដូច្នេះ តាំងពីកូននៅតូចនៅឡើយ យកល្អមាតាបិតាគ្រីស្ទានកំណត់ឲ្យកូនមានការសេពគប់ដែលមានឥទ្ធិពលល្អខាងវិញ្ញាណ។—សុភាសិត ២២:៦; សាស្ដា ១២:១; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៤, ១៥
១៦. តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានអាចកំណត់ឲ្យកូនមានការសេពគប់ដែលមានឥទ្ធិពលល្អខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ក្នុងក្រុមគ្រួសារមួយដែលមានកូនប្រុសបីនាក់ មាតារបស់ពួកគេបានចូលរួមកិច្ចបំរើពេញពេលយូរឆ្នាំហើយ។ កូនប្រុសច្បងប្រាប់ថា៖ «ម្ដាយរបស់យើងបានត្រួតពិនិត្យការសេពគប់របស់យើងយ៉ាងដិតដល់។ យើងមិនបានសេពគប់មិត្តរួមថ្នាក់ឡើយ ប៉ុន្តែបានសេពគប់តែបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដែលមានទំលាប់ល្អខាងវិញ្ញាណ។ គាត់ក៏ធ្លាប់អញ្ជើញបងប្អូនដែលជាសាសនទូត អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យ អ្នកបំរើនៅបេតអែល និងអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលឲ្យមកលេងផ្ទះយើងដែរ។ ពេលដែលយើងស្ដាប់បទពិសោធន៍ហើយឃើញអំណររបស់ពួកគេ នោះបានធ្វើឲ្យក្ដីប៉ងប្រាថ្នាចូលរួមកិច្ចបំរើពេញពេលដក់ជាប់ក្នុងចិត្តយើង»។ ពិតជាលើកទឹកចិត្តមែន! ដែលឃើញថាកូនប្រុសទាំងបីនាក់កំពុងតែចូលរួមកិច្ចបំរើពេញពេល។ កូនប្រុសម្នាក់បំរើនៅបេតអែល ម្នាក់ទៀតធ្លាប់ចូលរួមសាលាបង្ហាត់ខាងកិច្ចបំរើ ហើយកូនប្រុសឯទៀតកំពុងតែត្រួសត្រាយពេញពេល!
១៧. តើមាតាបិតាអាចណែនាំកូនយ៉ាងណាស្តីអំពីមុខវិជ្ជានៅសាលានិងវិជ្ជាជីវៈ? (សូមមើលប្រអប់នៅទំព័រ១១)
១៧ ក្រៅពីកំណត់ឲ្យមានការសេពគប់ជាមួយអ្នកដែលមានភាពខាងវិញ្ញាណរឹងមាំនោះ មាតាបិតាក៏ត្រូវណែនាំកូនឲ្យបានឆាប់បំផុតអំពីមុខវិជ្ជាណាដែលគួររៀននៅឯសាលាហើយអំពីវិជ្ជាជីវៈដែលគួរជ្រើសរើសដែរ។ យុវជនម្នាក់ដែលកំពុងតែបំរើនៅឯបេតអែលប្រាប់ថា៖ «ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានត្រួសត្រាយពេញពេលមុននិងក្រោយពួកគាត់រៀបការ។ ពួកគាត់ក៏បានខំប្រឹងបណ្ដុះឲ្យក្រុមគ្រួសារមានក្ដីប៉ងប្រាថ្នាត្រួសត្រាយពេញពេលដែរ។ ពេលណាយើងត្រូវជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាដែលនឹងសិក្សានៅឯសាលារៀន ឬធ្វើការសំរេចចិត្តអំពីអនាគតរបស់យើង ឪពុកម្ដាយខ្ញុំតែងលើកទឹកចិត្តឲ្យជ្រើសរើសអ្វី ដែលនឹងផ្ដល់លទ្ធភាពច្រើនបំផុតឲ្យធ្វើការមិនពេញពេលហើយត្រួសត្រាយពេញពេល»។ ជាជាងជ្រើសរើសមុខវិជ្ជាដែលជួយឲ្យកូនត្រៀមលក្ខណៈរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យនោះ មាតាបិតានិងកូនត្រូវគិតអំពីមុខវិជ្ជាណាដែលផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យកូនយកកិច្ចបំរើព្រះជាការងារសំខាន់ប្រៀបដូចជាអាជីពរបស់ពួកគេ។
១៨. តើយុវជនយុវនារីអាចរកការងារបែបណា?
១៨ ការស្រាវជ្រាវឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញថា នៅប្រទេសជាច្រើន អ្វីដែលត្រូវការខ្លាំងជាងគេមិនមែនជាមនុស្សដែលរៀនចប់នៅសាកលវិទ្យាល័យទេ ប៉ុន្តែជាមនុស្សដែលមានជំនាញខាងវិជ្ជាជីវៈឬសេវាកម្មណាមួយ។ កាសែតមួយរាយការណ៍ថា«៧០ភាគរយនៃអ្នកធ្វើការនៅទសវត្សរ៍ខាងមុខ នឹងមិនត្រូវការសញ្ញាបត្រពីសាកលវិទ្យាល័យឬមហាវិទ្យាល័យដែលពួកគេចូលរៀនបួនឆ្នាំនោះទេ ប៉ុន្តែនឹងត្រូវការបរិញ្ញាបត្ររងឬវិញ្ញាបនបត្រណាមួយពីសាលាដែលបង្ហាត់បង្រៀនវិជ្ជាជីវៈវិញ»។ (USA Today) វិទ្យាស្ថានជាច្រើនបែបនោះមានវគ្គសិក្សារយៈពេលខ្លីដែលបង្រៀនធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗដូចជាជួសជុលឡាន កុំព្យូទ័រ តទឹក ធ្វើសក់ និងវិជ្ជាជីវៈច្រើនឯទៀត។ តើការងារបែបនេះគួរឲ្យចង់បានទេ? ប្រាកដជាគួរឲ្យចង់បានមែន! ទោះជាមិនមែនការងារដែលធ្វើឲ្យមានមុខមាត់ដូចអ្នកឯទៀតចង់បានក្ដី ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកដែលយកកិច្ចបំរើព្រះយេហូវ៉ាជាការងារសំខាន់បំផុតនោះ មុខរបរបែបនេះផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យចិញ្ចឹមជីវិតនិងកែប្រែកាលវិភាគតាមត្រូវការ។—ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:៨
១៩. តើមានតែអ្វីដែលប្រាកដជាធ្វើឲ្យមានជីវិតសប្បាយនិងគាប់ចិត្ត?
១៩ ព្រះគម្ពីរជំរុញថា«ទាំងមនុស្សកំឡោះ នឹងស្រីក្រមុំ ទាំងចាស់ទាំងក្មេងអើយ! ត្រូវឲ្យទាំងអស់សរសើរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាចុះ! ដ្បិតមានតែព្រះនាមទ្រង់១ដែលខ្ពស់ប្រសើរ សិរីល្អនៃទ្រង់ខ្ពស់ជាងផែនដីនឹងផ្ទៃមេឃទៅទៀត»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៨:១២, ១៣) បើប្រៀបធៀបពីមុខមាត់និងផលប្រយោជន៍ដែលលោកីយ៍នេះផ្ដល់ឲ្យ មានតែការបំរើព្រះយេហូវ៉ាពេញពេលដែលប្រាកដជានឹងធ្វើឲ្យមានជីវិតសប្បាយនិងគាប់ចិត្ត។ ចូរចងចាំសេចក្ដីសន្យាក្នុងព្រះគម្ពីរនេះហើយធ្វើឲ្យដិតជាប់ជ្រៅក្នុងចិត្ត។ សេចក្ដីសន្យានេះចែងថា៖ «អំណោយពរនៃព្រះយេហូវ៉ា នោះធ្វើឲ្យទៅជាមាន ហើយទ្រង់មិនបន្ថែមសេចក្ដីទុក្ខព្រួយផងទេ»។—សុភាសិត ១០:២២
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• តើគ្រីស្ទានពិតទុកចិត្តលើអ្វីដើម្បីមានជីវិតដ៏គាប់ចិត្តនៅអនាគត?
• តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានមានការពិបាកអ្វីស្តីអំពីអនាគតកូន?
• ពេលដែលលៃលកមើលថា គួរឲ្យកូនទទួលការអប់រំជាន់ខ្ពស់ឬយ៉ាងណានោះ តើត្រូវគិតអំពីបញ្ហាអ្វីខ្លះ?
• តើមាតាបិតាអាចជួយឲ្យកូនត្រៀមលក្ខណៈយកកិច្ចបំរើព្រះយេហូវ៉ាជាការងារសំខាន់បំផុតយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[ប្រអប់នៅទំព័រ១១]
តើការអប់រំជាន់ខ្ពស់មានប្រយោជន៍ប៉ុនណា?
សិស្សសាកលវិទ្យាល័យភាគច្រើនសង្ឃឹមថានឹងបានសញ្ញាបត្រមួយដែលនឹងផ្ដល់លទ្ធភាពរកការងារធ្វើដ៏ជាប់លាប់និងមានប្រាក់ខែច្រើន។ ក៏ប៉ុន្តែសេចក្ដីរាយការណ៍ពីរដ្ឋាភិបាលនៅសហរដ្ឋអាមេរិករាយការណ៍អំពីស្ថិតិដែលគួរឲ្យសោកស្ដាយថា មានតែ១ភាគ៤នៃសិស្សសាកលវិទ្យាល័យដែលបានសញ្ញាបត្រក្នុង៦ឆ្នាំដំបូង។ ហើយចំណែកសិស្សដែលបានសញ្ញាបត្រវិញ តើនោះធានាឲ្យបានការងារធ្វើល្អទេ? សូមពិចារណាអ្វីដែលការស្រាវជ្រាវថ្មីៗបញ្ជាក់ឲ្យឃើញ។
«គ្រាន់តែរៀននៅ[សាកលវិទ្យាល័យ]ហាវឺដ(Harvard) ឬឌូក(Duke) មិនធានាឲ្យបានការងារធ្វើល្អជាងឬប្រាក់ខែច្រើនជាងនោះទេ . . . ក្រុមហ៊ុនផ្សេងៗមិនស្គាល់យុវជនយុវនារីដែលដាក់ពាក្យសុំធ្វើការនោះទេ។ សញ្ញាបត្រពីសាកលវិទ្យាល័យល្បីៗ(គឺសញ្ញាបត្រពីសាកលវិទ្យាល័យនៅអាមេរិកបែកខាងកើត)ប្រហែលជាធ្វើឲ្យអ្នកនៅក្រុមហ៊ុននោះកោតស្ងើចមែន។ ប៉ុន្តែក្រោយនោះអ្វីដែលសំខាន់ជាងគឺថាតើអ្នកដាក់ពាក្យសុំចេះធ្វើការឬក៏អត់»។—ទស្សនាវដ្ដី Newsweek ចុះថ្ងៃទី១ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៩
«ទោះជាសព្វថ្ងៃនេះការងារធ្វើធម្មតាតម្រូវឲ្យចេះច្រើនជាងសម័យមុនក៏ពិតមែន . . . [តែ]អ្វីដែលត្រូវចេះស្ទាត់សំរាប់ការងារនោះ គឺគណិតវិទ្យា និងចេះអានចេះសរសេរអក្សរស្មើសិស្សរៀនត្រឹមថ្នាក់ទីប្រាំបួន . . . មិនមែនត្រូវការចំណេះស្មើសិស្សរៀនថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យទេ។ . . . សិស្សមិនចាំបាច់ទៅមហាវិទ្យាល័យដើម្បីរកការងារធ្វើល្អឡើយ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវតែចេះស្ទាត់ខាងមុខវិជ្ជាដែលបានរៀននៅវិទ្យាល័យវិញ»។—ទស្សនាវដ្ដី American Educator ចុះនានិទាឃរដូវ ឆ្នាំ២០០៤
«បើគិតពីការជួយឲ្យសិស្សត្រៀមលក្ខណៈដើម្បីធ្វើការពេលរៀនចប់នោះ មហាវិទ្យាល័យភាគច្រើនមិនដឹងអ្វីសោះពីតថភាពនៃជីវិត។ សាលាដែលបង្រៀនវិជ្ជាជីវៈ . . . កំពុងតែពេញនិយម។ ពីឆ្នាំ១៩៩៦ដល់ឆ្នាំ២០០០ចំនួនសិស្សបានកើនឡើង៤៨ភាគរយ . . . ចន្លោះពេលនោះ តម្លៃនៃសញ្ញាបត្រសាកលវិទ្យាល័យថ្លៃៗដែលស៊ីពេលវេលានោះបានធ្លាក់ចុះដល់កំរិតអប្បបរិមា»។—ទស្សនាវដ្ដី Time ចុះថ្ងៃទី២៤ ខែមករា ឆ្នាំ២០០៥
«នាយកដ្ឋានការងាររបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានព្យាករថានៅឆ្នាំ២០០៥ នឹងមានសភាពការណ៍គួរឲ្យខ្លាច គឺ១ភាគ៣នៃសិស្សដែលរៀនចប់នៅសាកលវិទ្យាល័យមិនអាចរកឃើញការងារធ្វើដែលស្របតាមសញ្ញាបត្ររបស់ខ្លួនបានឡើយ»។—ទស្សនាវដ្ដី The Futurist ចុះខែកក្កដា/សីហា ឆ្នាំ២០០០
អាស្រ័យហេតុទាំងនេះ លោកគ្រូអ្នកគ្រូកាន់តែច្រើនកំពុងតែសង្ស័យទៅលើតម្លៃនៃការអប់រំជាន់ខ្ពស់។ សេចក្ដីរាយការណ៍មួយទៀតបញ្ជាក់ដោយក្ដីសោកស្ដាយថា«យើងកំពុងតែអប់រំមនុស្សឲ្យមានគោលដៅខុស»។ (The Futurist) ក៏ប៉ុន្តែសូមកត់សំគាល់អ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីព្រះវិញថា៖ «អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ជាអ្នកដែលបង្រៀនឲ្យឯងបានទទួលប្រយោជន៍ ហើយក៏នាំឯងទៅក្នុងផ្លូវដែលឯងគួរដើរ ឱបើឯងបានស្ដាប់តាមបញ្ញត្តទាំងប៉ុន្មានរបស់អញទៅអេះ! នោះសេចក្ដីសុខរបស់ឯងនឹងបានដូចជាទន្លេ សេចក្ដីសុចរិតរបស់ឯង នឹងបានដូចជារលកនៃសមុទ្រហើយ»។—អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨
[រូបភាពនៅទំព័រ៨]
ពួកគេបានលះបង់អាជីពខ្លួនហើយតាមព្រះយេស៊ូ
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
តាំងពីកូននៅតូចនៅឡើយ យកល្អមាតាបិតាគ្រីស្ទានកំណត់ឲ្យកូនមាន ការសេពគប់ដែលមានឥទ្ធិពលល្អខាងវិញ្ញាណ