តើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វីដើម្បីសប្បាយក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ?
ជំពូកទី៣៨
តើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វីដើម្បីសប្បាយក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ?
ប្អូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះចូស អាយុ១៦ឆ្នាំ កំពុងគេងលើគ្រែ។ ម្ដាយគាត់ដើរមកឈរនៅមាត់ទ្វារ ហើយប្រាប់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «ចូស ក្រោកឡើង! កូនដឹងថាយប់នេះមានកិច្ចប្រជុំទេ!»។ ចូសធំឡើងក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយការចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាផ្នែកមួយនៃទម្លាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ថ្មីៗនេះចូសមិនសូវមានអារម្មណ៍ចង់ទៅកិច្ចប្រជុំទេ។
ចូសរអ៊ូថា៖ «ម៉ាក់ ខ្ញុំមិនទៅបានអត់?»
ម្ដាយតបថា៖ «ឈប់ត្អូញត្អែរ ក្រោកទៅស្លៀកពាក់ឲ្យលឿន។ ម៉ាក់មិនចង់ទៅប្រជុំយឺតទៀតទេ!»។ ម្ដាយក៏ដើរចេញ។
ពេលម្ដាយដើរចេញ ចូសនិយាយចំៗឲ្យម្ដាយថា៖ «ខ្ញុំចង់ប្រាប់ម៉ាក់ថា នោះជាសាសនារបស់ម៉ាក់ តែមិនមែនជាសាសនារបស់ខ្ញុំទេ»។ ចូសដឹងថាម្ដាយបានឮ ដោយសារគាត់លែងឮសម្រឹបជើងម្ដាយដើរ។ រួចម្ដាយក៏ដើរទៅមុខទៀតដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់។
ចូសមានអារម្មណ៍ថាខុសបន្តិច។ តាមពិត គាត់មិនចង់និយាយឲ្យម្ដាយឈឺចិត្តឡើយ តែគាត់ក៏មិនចង់សុំទោសម្ដាយដែរ។ រឿងតែមួយដែលគាត់អាចធ្វើបានគឺ . . .
ចូសក្រោកឡើង ហើយទៅស្លៀកពាក់ទាំងដកដង្ហើមធំ។ បន្ទាប់មក គាត់រអ៊ូតិចៗថា៖ «ថ្ងៃណាមួយ ខ្ញុំនឹងសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង។ ខ្ញុំមិនដូចបងប្អូននៅសាលប្រជុំទេ ហើយក៏មិនចង់ធ្វើជាគ្រិស្តសាសនិកដែរ!»។
តើប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូចចូសឬទេ? តើពេលខ្លះប្អូនឃើញអ្នកឯទៀតសប្បាយនឹងសកម្មភាពជាគ្រិស្តសាសនិក តែប្អូនវិញបែរជាធ្វើសកម្មភាពទាំងនោះដោយបង្ខំចិត្តឬទេ? ជាឧទាហរណ៍៖
● តើប្អូនគិតថាការសិក្សាគម្ពីរគឺដូចកិច្ចការផ្ទះដែលគ្រូដាក់ឲ្យប្អូនធ្វើឬទេ?
● តើប្អូនមិនចូលចិត្តទៅផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយឬទេ?
● តើជាញឹកញយ ប្អូនធុញទ្រាន់ពេលចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិកឬទេ?
បើប្អូនឆ្លើយថាមែន សូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ប្អូនអាចរៀនឲ្យសប្បាយក្នុងការបម្រើព្រះ។ សូមមើលវិធីខ្លះៗជាមួយគ្នា។
ការពិបាកទី១ សិក្សាគម្ពីរ
ហេតុអ្វីមិនងាយស្រួល? ប្អូនអាចមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនមិនមែនជា«អ្នកសិក្សា»ទេ។ ប្អូនប្រហែលជាឆាប់ធុញ ពិបាកផ្ដោតអារម្មណ៍ និងពិបាកអង្គុយស្ងៀម! បន្ថែមទៅទៀត ប្អូនមានកិច្ចការច្រើនពីសាលាដែលត្រូវធ្វើ ដូច្នេះប្អូនគិតថា‹មានពេលឯណាទៅសិក្សាគម្ពីរ›។
ហេតុអ្វីគួរធ្វើ? គម្ពីរមិនគ្រាន់តែបានត្រូវសរសេរក្រោមការណែនាំរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏«មានប្រយោជន៍សម្រាប់បង្រៀន កែតម្រង់ ធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញ»ដែរ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) ការសិក្សាគម្ពីរនិងការរំពឹងគិតអាចជួយប្អូនឲ្យរកឃើញអ្វីថ្មីៗ។ សូមចាំថា គ្មានរបស់មានតម្លៃណាដែលបានមកដោយគ្មានការខំប្រឹងឡើយ។ បើប្អូនចង់ពូកែលេងកីឡា ប្អូនត្រូវដឹងអំពីច្បាប់និងរបៀបលេង។ បើប្អូនចង់មានសុខភាពល្អ ប្អូនត្រូវហាត់ប្រាណ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ បើប្អូនចង់ស្គាល់អំពីព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ប្អូនត្រូវសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោក។
តើយុវវ័យខ្លះនិយាយអ្វី? ប្អូនសេដហ្សា ប្រាប់ថា៖ «ពេលខ្ញុំចូលរៀនវិទ្យាល័យ ខ្ញុំត្រូវគិតយ៉ាងដិតដល់ថា ខ្ញុំចង់មានរបៀបរស់នៅបែបណា។ ក្មេងៗនៅសាលាធ្វើរឿងមិនល្អជាច្រើន។ ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវសម្រេចចិត្តថា‹តើខ្ញុំចង់ធ្វើដូចពួកគេឬ? តើខ្ញុំជឿថាអ្វីដែលឪពុកម្ដាយខ្ញុំបង្រៀនជាសេចក្ដីពិតទេ?› ខ្ញុំត្រូវសិក្សាស្វែងយល់ដោយខ្លួនឯង»។
ប្អូននេលីសា ប្រាប់ថា៖ «ពិតមែនថាខ្ញុំមិនដែលសង្ស័យថាអ្វីដែលខ្ញុំរៀនមិនមែនជាសេចក្ដីពិត ប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវរកភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ដោយខ្លួនឯង។ ខ្ញុំចង់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ដោយសារខ្ញុំជាអ្នកជ្រើសរើស មិនមែនធ្វើតាមឪពុកម្ដាយខ្ញុំទេ»។
តើប្អូនអាចធ្វើអ្វី? សូមរៀបចំគម្រោងសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដែលស័ក្តិសមនឹងប្អូន។ ដំបូង ប្អូនត្រូវជ្រើសរើសប្រធានបទដែលប្អូនចង់សិក្សា។ តើគួរចាប់ផ្ដើមដោយរបៀបណា? ប្អូនអាចសិក្សាបទគម្ពីរយ៉ាងស៊ីជម្រៅ ហើយពិនិត្យមើលជំនឿរបស់ខ្លួន ដោយប្រើសៀវភៅដូចជា សប្បាយនឹងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់! a
សាកល្បងធ្វើ! សូមដាក់សញ្ញា ✔ លើប្រធានបទពីរឬបីនៅខាងក្រោមនេះ ដែលប្អូនចាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹង។ ប្អូនក៏អាចសរសេរប្រធានបទផ្សេងទៀតដែរ។
□ តើពិតជាមានព្រះមែនឬ?
□ តើតាមរបៀបណាខ្ញុំអាចប្រាកដថាព្រះបានដឹកនាំមនុស្សឲ្យសរសេរគម្ពីរ?
□ តើខ្ញុំគួរជឿលើការវិវត្តន៍ ឬជឿថាមានព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត?
□ តើរាជាណាចក្រព្រះជាអ្វី? ហើយតើមានភ័ស្តុតាងអ្វីដែលបង្ហាញថារាជាណាចក្រព្រះមានពិតប្រាកដ?
□ តើខ្ញុំអាចពន្យល់យ៉ាងណាអំពីជំនឿរបស់ខ្ញុំស្ដីអំពីស្ថានភាពមនុស្សស្លាប់?
□ ហេតុអ្វីខ្ញុំជឿថាមនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
□ តើខ្ញុំអាចជឿជាក់យ៉ាងដូចម្ដេចថាសាសនាមួយណាជាសាសនាពិត?
․․․․․
ការពិបាកទី២ ចូលរួមផ្សព្វផ្សាយ
ហេតុអ្វីមិនងាយស្រួល? គ្រាន់តែគិតថា និយាយជាមួយអ្នកឯទៀតអំពីគម្ពីរ ឬជួបសិស្សរួមថ្នាក់ពេលកំពុងផ្សព្វផ្សាយ ក៏អាចធ្វើឲ្យភិតភ័យដែរ។
ហេតុអ្វីគួរធ្វើ? លោកយេស៊ូបង្គាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរទៅបង្រៀនមនុស្ស . . . ឲ្យក្លាយជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ . . . ព្រមទាំងបង្រៀនពួកគេឲ្យកាន់តាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់អ្នករាល់គ្នា»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) ប៉ុន្តែ មានមូលហេតុផ្សេងទៀតដែលប្អូនគួរធ្វើដូច្នេះ។ ការស្រាវជ្រាវខ្លះបង្ហាញថា នៅប្រទេសមួយចំនួន យុវវ័យភាគច្រើនជឿទៅលើព្រះនិងគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេខ្លះគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមពិតប្រាកដសម្រាប់អនាគតទេ។ ពេលប្អូនសិក្សាគម្ពីរ ប្អូនមានចំណេះដឹងអំពីព័ត៌មានសំខាន់ៗ ដែលប្អូនអាចចែករំលែកដល់ក្មេងៗឯទៀតតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេ! ពេលប្អូនប្រាប់អំពីជំនឿរបស់ប្អូនដល់អ្នកដទៃ ប្អូននឹងមានមោទនភាពចំពោះខ្លួនឯង។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ប្អូននឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ត។—សុភាសិត ២៧:១១
តើយុវវ័យខ្លះនិយាយអ្វី? ប្អូននេលីសា ប្រាប់ថា៖ «មិត្តភក្តិនិងខ្ញុំបានរៀបចំពាក្យផ្ដើមល្អៗសម្រាប់ការសន្ទនាជាមួយអ្នកឯទៀត។ ពួកយើងបានគិតអំពីរបៀបឆ្លើយតបពាក្យជំទាស់ និងរបៀបត្រឡប់ទៅជួប។ ពេលខ្ញុំខំព្យាយាមកាន់តែខ្លាំង ខ្ញុំកាន់តែសប្បាយក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ»។
ប្អូនហ្សង់តា ប្រាប់ថា៖ «បងស្រីម្នាក់បានជួយខ្ញុំច្រើនណាស់! គាត់បងខ្ញុំ៦ឆ្នាំ។ គាត់បាននាំខ្ញុំទៅផ្សព្វផ្សាយ ហើយពេលខ្លះនាំខ្ញុំទៅញាំអាហារ។ គាត់បង្ហាញខគម្ពីរខ្លះដល់ខ្ញុំ ខគម្ពីរទាំងនោះបានជួយខ្ញុំឲ្យចេះគិតល្អជាង។ ឥឡូវ ខ្ញុំព្យាយាមជួយអ្នកឯទៀតច្រើនជាងមុន។ ខ្ញុំពិតជាអរគុណដល់បងស្រីម្នាក់នោះខ្លាំងណាស់!»។
តើប្អូនអាចធ្វើអ្វី? បើឪពុកម្ដាយអនុញ្ញាត សូមទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយបងប្អូនណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំដែលមានអាយុច្រើនជាងប្អូន។ (សកម្មភាព ១៦:១-៣) គម្ពីរចែងថា៖ «ដូចដែកសំលៀងដែក មិត្តភក្ដិជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យរីកចម្រើន»។ (សុភាសិត ២៧:១៧) ប្អូននឹងទទួលប្រយោជន៍ជាច្រើនពីការសេពគប់បងប្អូនដែលមានអាយុនិងបទពិសោធន៍ច្រើនជាងប្អូន។ ប្អូនអាឡិចសឺស អាយុ១៩ឆ្នាំ ប្រាប់ថា៖ «ពេលផ្សព្វផ្សាយជាមួយបងប្អូនវ័យចាស់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រួល ហើយសប្បាយណាស់»។
សាកល្បងធ្វើ! សូមសរសេរឈ្មោះបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ ដែលប្អូនគិតថាអាចជួយប្អូនក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។
․․․․․
ការពិបាកទី៣ ចូលរួមកិច្ចប្រជុំ
ហេតុអ្វីមិនងាយស្រួល? ក្រោយពីទៅសាលាពេញមួយថ្ងៃ ហើយបន្ទាប់មកត្រូវចូលរួមកិច្ចប្រជុំ អង្គុយស្ដាប់សុន្ទរកថាពីរបីម៉ោង នោះហាក់ដូចជាយូរណាស់។
ហេតុអ្វីគួរធ្វើ? គម្ពីរដាស់តឿនគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «ចូរយើងគិតអំពីគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីលើកទឹកចិត្តគ្នាឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការប្រព្រឹត្តដែលល្អប្រសើរ មិនមែនដោយគេចវេះការប្រជុំគ្នា ដូចអ្នកខ្លះមានទម្លាប់គេចវេះនោះទេ តែដោយលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញថ្ងៃនោះកាន់តែខិតចូលមកដល់»។—ហេប្រឺ ១០:២៤, ២៥
តើយុវវ័យខ្លះនិយាយអ្វី? ប្អូនអេលដា ប្រាប់ថា៖ «ការរៀបចំសម្រាប់កិច្ចប្រជុំមានសារៈសំខាន់ណាស់។ ជួនកាលយើងត្រូវបង្ខំខ្លួនឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ពេលយើងរៀបចំទុកជាមុន យើងនឹងរីករាយក្នុងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំ ដោយសារយើងដឹងអំពីអ្វីដែលគេនឹងពិគ្រោះ ហើយយើងសប្បាយលើកដៃឆ្លើយពេលអ្នកដឹកនាំសួរសំណួរ»។
ប្អូនជេស៊ីកា និយាយថា៖ «សម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំយល់ឃើញថាកិច្ចប្រជុំគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ច្រើនជាង ពេលខ្ញុំចូលរួមលើកដៃឆ្លើយ»។
តើប្អូនអាចធ្វើអ្វី? សូមចំណាយពេលរៀបចំទុកជាមុន ហើយបើអាចសូមចូលរួមឆ្លើយ។ នេះនឹងជួយប្អូនឲ្យមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនបានរួមចំណែកក្នុងកិច្ចប្រជុំ។
ជាឧទាហរណ៍៖ រវាងការមើលគេលេងកីឡា និងការលេងដោយខ្លួនឯង តើមួយណាសប្បាយជាង? ពិតណាស់ ការចូលរួមលេង គឺសប្បាយជាងការអង្គុយមើល។ កិច្ចប្រជុំគ្រិស្តសាសនិកក៏ដូចគ្នាដែរ!
សាកល្បងធ្វើ! រាល់សប្ដាហ៍ សូមចំណាយពេល៣០នាទីដើម្បីរៀបចំកិច្ចប្រជុំក្នុងផ្នែកណាមួយ។ សរសេរខាងក្រោមនូវពេលវេលាដែលប្អូនចង់រៀបចំ។
․․․․․
យុវវ័យជាច្រើនបានពិសោធថា ពាក្យនៅក្នុងចម្រៀងសរសើរព្រះ ៣៤:៨ គឺជាការពិត។ បទគម្ពីរនោះចែងថា៖ «ចូរភ្លក់មើលឲ្យដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះល្អ»។ គ្រាន់តែស្ដាប់គេនិយាយអំពីអាហារឆ្ងាញ់ មិនអាចធ្វើឲ្យយើងដឹងថាអាហារនោះពិតជាឆ្ងាញ់មែននោះទេ លុះត្រាតែយើងភ្លក់អាហារនោះដោយខ្លួនឯង។ ការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះក៏ដូចគ្នាដែរ។ ប្អូនត្រូវភ្លក់មើលដោយផ្ទាល់ខ្លួនថា ការចូលរួមសកម្មភាពក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ គឺសប្បាយខ្លាំងយ៉ាងណា។ គម្ពីរចែងថា អ្នកណាដែលស្ដាប់ហើយធ្វើតាម អ្នកនោះ«នឹងមានសុភមង្គលក្នុងការនោះ»។—យ៉ាកុប ១:២៥
តើប្អូនអាចកំណត់ ហើយសម្រេចគោលដៅតាមវិធីណា?
[កំណត់សម្គាល់]
a បោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
បទគម្ពីរសំខាន់
«ចូរទទួលការកែប្រែទាំងស្រុង ដោយផ្លាស់ប្ដូរជាថ្មីនូវរបៀបគិតគូររបស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាពិសោធមើលដោយខ្លួនអ្នកឲ្យដឹងនូវបំណងប្រាថ្នាដ៏ប្រសើរ សមរម្យ និងល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ»។—រ៉ូម ១២:២
យោបល់
កត់ចំណុចសំខាន់ៗក្នុងកិច្ចប្រជុំ។ នេះនឹងធ្វើឲ្យប្អូនមានអារម្មណ៍ថាពេលវេលាដើរលឿន ហើយប្អូនក៏ស្រួលផ្ដោតអារម្មណ៍រៀនដែរ!
តើប្អូនដឹងទេ . . . ?
មិនមែនជាការខុសទេ បើប្អូនពិនិត្យមើលអ្វីដែលប្អូនជឿ។ ការសួរសំណួរនិងការស្រាវជ្រាវ គឺជាវិធីល្អដែលជួយប្អូនឲ្យដឹងប្រាកដថាប្អូនមានជំនឿលើព្រះឬយ៉ាងណា។—សកម្មភាព ១៧:១១
គម្រោងអនុវត្ត!
ខ្ញុំនឹងទុកពេល ․․․․․ នាទី ដើម្បីអានគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយទុកពេល ․․․․․ ជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ដើម្បីរៀបចំកិច្ចប្រជុំ។
ដើម្បីផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចប្រជុំ ខ្ញុំនឹង ․․․․․
អ្វីដែលខ្ញុំចង់សួរឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំអំពីរឿងនេះគឺ ․․․․․
តើប្អូនគិតយ៉ាងណា?
● ហេតុអ្វីយុវវ័យខ្លះគិតថាសកម្មភាពក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជារឿងដែលគួរឲ្យធុញ?
● ក្នុងចំណោមចំណុចទាំងបីដែលបានត្រូវពិភាក្សាក្នុងជំពូកនេះ តើប្អូនចង់ព្យាយាមអនុវត្តចំណុចមួយណា?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ២៧៨]
«ប្អូនសឺមែនថឺ និយាយថា៖ ‹សាសនាដែលខ្ញុំចូលរួម មិនគ្រាន់តែជាសាសនារបស់ឪពុកម្ដាយខ្ញុំទេ តែក៏ជាសាសនារបស់ខ្ញុំដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនព្រមឲ្យអ្វីមកបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងលោកឡើយ›»
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ២៨០, ២៨១]
ពួកគាត់កំណត់គោលដៅ
គម្ពីរចែងថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងទៅជាយ៉ាងណាទេនៅថ្ងៃស្អែក»។ (យ៉ាកុប ៤:១៤) ពេលខ្លះមនុស្សវ័យក្មេងអាចបាត់បង់ជីវិតភ្លាមៗ។ កាលដែលប្អូនអានបទពិសោធន៍របស់ប្អូនស្រីខាទ្រីណឺ និងប្អូនប្រុសឃីល សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលពួកគាត់បានកំណត់គោលដៅ ហើយសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ ដើម្បីមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាពួកគាត់ស្លាប់ទាំងវ័យក្មេងក៏ដោយ។—អ្នកទូន្មាន ៧:១
ប្អូនខាទ្រីណឺស្លាប់ នៅអាយុ១៨ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ពេលនាងអាយុ១៣ឆ្នាំ នាងបានសរសេរ«ផែនការជីវិត»អំពីគោលដៅដែលនាងចង់សម្រេច ដូចជាផ្សព្វផ្សាយពេញពេល បម្រើនៅកន្លែងដែលត្រូវការអ្នកផ្សាយច្រើនជាង និងចូលរួមសង់សាលប្រជុំជាមួយឪពុករបស់នាង។ នាងបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំបានប្រគល់ជីវិតជូនព្រះយេហូវ៉ា!»។ ខាទ្រីណឺមានបំណង«រស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ ជារបៀបរស់នៅដែលលោកពេញចិត្ត»។ នៅឯពិធីបុណ្យសពរបស់នាង គេបាននិយាយអំពីនាងថាជា«នារីដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ដែលបានរៀបចំផែនការដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់មួយជីវិត»។
តាំងពីក្មេងមក ប្អូនឃីលបានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនឲ្យចេះកំណត់គោលដៅ។ ប៉ុន្តែ នៅអាយុ២០ឆ្នាំ គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដ៏រន្ធត់មួយបានឆក់យកជីវិតគាត់។ ក្រោយមក សាច់ញាតិបានរកឃើញ«សៀវភៅកំណត់គោលដៅ»ដែលម្ដាយឃីលបានជួយឃីលឲ្យធ្វើតាំងពីអាយុ៤ឆ្នាំ។ គោលដៅរបស់ឃីលគឺទទួលការជ្រមុជទឹក និងថ្លែងសុន្ទរកថា ហើយគោលដៅមួយទៀត គឺចូលរួមបោះពុម្ពសៀវភៅនៅមន្ទីរចាត់ការពិភពលោករបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យរៀនអំពីព្រះ។ បន្ទាប់ពីម្ដាយបានអានសៀវភៅកំណត់គោលដៅរបស់ឃីល ម្ដាយនិយាយថា៖ «ឃីលបានសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្លួនម្ដងមួយៗ»។
តើប្អូនបានកំណត់គោលដៅអ្វីខ្លះ? ប្អូនមិនដឹងថាជីវិតប្អូននឹងទៅជាយ៉ាងណាទេនៅថ្ងៃស្អែក។ ដូច្នេះ ចូរប្រើពេលវេលាប្រចាំថ្ងៃឲ្យបានល្អបំផុត។ ដូចខាទ្រីណឺនិងឃីល សូមប្រើពេលរបស់ប្អូនតាមរបៀបដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ សូមធ្វើតាមគំរូសាវ័កប៉ូល ដែលបាននិយាយមុនគាត់ជិតស្លាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានតស៊ូយ៉ាងប្រសើរ ខ្ញុំបានរត់ប្រណាំងដល់ទីផ្ដាច់ព្រ័ត្រ ខ្ញុំបានបន្តធ្វើតាមជំនឿ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៤:៧) ជំពូកបន្ទាប់នឹងជួយប្អូនឲ្យធ្វើដូច្នោះ!
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧៤, ២៧៥]
បើចង់មានសុខភាពល្អ ត្រូវហាត់ប្រាណ។ បើចង់មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយព្រះ ត្រូវសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោក
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ក្មេងជំទង់និងយុវវ័យ
សំណួរពីយុវវ័យ
សំណួរទូទៅពីយុវវ័យ មានដូចជារឿងខាងផ្លូវភេទ មិត្តភក្ដិ ឪពុកម្ដាយ សាលារៀន និងរឿងផ្សេងទៀត។
