ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងរាជ្យរបស់ទ្រង់
ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងរាជ្យរបស់ទ្រង់
«ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ភាពដ៏ធំនឹងព្រះចេស្ដា សិរីល្អ ជ័យជំនះនឹងតេជានុភាព នោះសុទ្ធតែជារបស់ផងទ្រង់ . . . រាជ្យនេះក៏ជារបស់ផងទ្រង់ដែរ»។—របាក្សត្រទី១ ២៩:១១
១. ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងលើសកលលោកទាំងមូល?
«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានតាំងបល្ល័ង្កទ្រង់នៅលើស្ថានសួគ៌ ហើយរាជ្យទ្រង់ក៏គ្រប់គ្រងលើទាំងអស់»។ (ទំនុកដំកើង ១០៣:១៩) ពេលអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានពោលពាក្យទាំងនេះ គាត់បញ្ជាក់ហេតុការណ៍ពិតស្តីអំពីការគ្រប់គ្រង។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលបានបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ទ្រង់មានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងលើសកលលោកទាំងមូល។
២. តើដានីយ៉ែលបានរៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅឯស្ថានសួគ៌?
២ ប៉ុន្តែ ស្តេចត្រូវការរាស្ត្រ ទើបអាចហៅថាជាអ្នកគ្រប់គ្រងមែន។ កាលដំបូង ព្រះយេហូវ៉ាបានគ្រប់គ្រងលើទេវតាដែលទ្រង់បង្កើតមក ចាប់ពីបុត្រតែមួយគត់ដែលទ្រង់បង្កើតផ្ទាល់ រហូតដល់ទេវតារាប់សិបម៉ឺនផង។ (កូល៉ុស ១:១៥-១៧) ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក លោកដានីយ៉ែលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានឃើញក្នុងគំនិតនូវព្រឹត្ដិការណ៍ដែលកើតមានឡើងនៅឯស្ថានសួគ៌។ ដានីយ៉ែលបានរាយការណ៍ថា៖ «ខ្ញុំក៏គន់មើលទាល់តែមានគេយកបល្ល័ង្កមកតាំង ហើយព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីចាស់បុរាណទ្រង់ក៏គង់លើ . . . មានទាំងពាន់ទាំងពាន់ដែលគោរពដល់ទ្រង់ ហើយទាំងម៉ឺនទាំងសែនក៏ឈរនៅចំពោះទ្រង់»។ (ដានីយ៉ែល ៧:៩, ១០) អស់រាប់សិបលានឆ្នាំ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ព្រះដ៏មានព្រះជន្មពីចាស់បុរាណ» បានគ្រប់គ្រងលើពួកទេវតាដែលជាក្រុមគ្រួសាររបស់ទ្រង់ដែលមានគ្នាច្រើនកកកុញ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាក៏មានរបៀបរៀបរយក្នុងការបំពេញភារកិច្ចជា«ពួកអ្នកបំរើ»ដែលធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—ទំនុកដំកើង ១០៣:២០, ២១
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រងសកលលោកយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតសកលលោកដ៏ធំធេងនិងស្មុគស្មាញ រួមទាំងផែនដីផង ហើយទ្រង់ក៏គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់នេះដែរ។ (យ៉ូប ៣៨:៤, ៧) ពេលមនុស្សនៅផែនដីមើលភពផ្កាយនានាដែលកំពុងធ្វើដំណើរក្នុងលំហអាកាស ទាំងអស់នេះមានរបៀបរៀបរយយ៉ាងអស្ចារ្យដល់ម្ល៉េះបានជាមើលទៅដូចជាគ្មាននរណាគ្រប់គ្រងឬត្រួតលើធម្មជាតិទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានលាន់មាត់ថា៖ «[ព្រះយេហូវ៉ា]បានចេញបង្គាប់ ហើយរបស់ទាំងនោះបានកើតមក។ ទ្រង់បានតាំងរបស់ទាំងនោះឲ្យនៅអស់កល្បជានិច្ច ទ្រង់បានដាក់ច្បាប់ហើយ ជាច្បាប់ដែលរបស់ទាំងនោះនឹងមិនប្រព្រឹត្តរំលងឡើយ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៨:៥, ៦) តាំងពីដើមមក ព្រះយេហូវ៉ាបានគ្រប់គ្រងលើរបស់ទាំងអស់ ដោយកែច្នៃ ដឹកនាំនឹងត្រួតត្រាលើធម្មជាតិនិងអស់ទាំងទេវតានៅស្ថានសួគ៌។—នេហេមា ៩:៦
៤. តើការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើមនុស្សជាតិមានលក្ខណៈបែបណា?
៤ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតមនុស្សពីរនាក់ដំបូង ការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ក៏មានលក្ខណៈថ្មីមួយទៀត។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែប្រទានអ្វីៗដែលមនុស្សត្រូវការដើម្បីឲ្យមានជីវិតដែលគាប់ចិត្តនិងមានន័យខ្លឹមសារប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏ប្រគល់ឲ្យពួកគេមានអំណាចលើសត្វទាំងឡាយ ដែលមានន័យថា ទ្រង់ផ្ទេរសិទ្ធិឲ្យពួកគេគ្រប់គ្រងផងដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៦-២៨; ២:៨, ៩) អាស្រ័យហេតុនេះ យើងឃើញច្បាស់ថា ពេលព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រង ទ្រង់មិនគ្រាន់តែបង្ហាញចិត្តសទ្ធានិងចិត្តសប្បុរសប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏លើកកិត្ដិយសរាស្ត្រទ្រង់ដោយចាត់ទុកពួកគេជាអ្នកដែលមានតម្លៃ។ ដរាបណាអ័ដាមនិងអេវ៉ាចុះចូលចំពោះការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដរាបនោះពួកគេអាចរស់ជារៀងរហូតក្នុងសួនមនោរមនៅផែនដី។—លោកុប្បត្តិ ២:១៥-១៧
៥. តើយើងអាចយល់យ៉ាងណាអំពីការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៥ តើហេតុការណ៍ទាំងអស់នេះបង្ហាញយ៉ាងណាអំពីការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? ទីមួយ ហេតុការណ៍ទាំងនេះបង្ហាញថា តាំងពីដើមមក ព្រះយេហូវ៉ាបានគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់បង្កើតមក។ ទីពីរ ហេតុការណ៍ទាំងនេះបង្ហាញថា ពេលព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រង ទ្រង់តែងតែឲ្យតម្លៃចំពោះរាស្ត្រទ្រង់ ព្រមទាំងលើកកិត្ដិយសពួកគេផង។ ទីបី ហេតុការណ៍ទាំងនេះបង្ហាញថា ពេលមនុស្សស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ានិងលើកតម្កើងការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ពួកគេអាចទទួលពរជារៀងរហូតបាន។ យ៉ាងនេះ ពុំមែនជាការចម្លែកអ្វីឡើយ ដែលស្តេចដាវីឌរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណមានចិត្តជំរុញឲ្យប្រកាសថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ភាពដ៏ធំនឹងព្រះចេស្ដា សិរីល្អ ជ័យជំនះនឹងតេជានុភាព នោះសុទ្ធតែជារបស់ផងទ្រង់ ដ្បិតគ្រប់ទាំងអស់ដែលនៅលើមេឃនឹងនៅផែនដី ជារបស់ផងទ្រង់។ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! រាជ្យនេះក៏ជារបស់ផងទ្រង់ដែរ ហើយទ្រង់បានដំកើងឡើងជាប្រធានលើទាំងអស់»។—របាក្សត្រទី១ ២៩:១១
ម្ដេចក៏ចាំបាច់ម្ល៉េះឲ្យមានរាជ្យថ្មីមួយទៀត?
៦. តើការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងរាជ្យរបស់ទ្រង់មានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាយ៉ាងណា?
៦ បើព្រះយេហូវ៉ាជាមហាក្សត្រនៃសកលលោកទាំងមូល ព្រមទាំងមានអំណាចខ្លាំងក្លាក្នុងការគ្រប់គ្រងតាំងពីដើមមក ម្ដេចក៏ចាំបាច់ម្ល៉េះឲ្យទ្រង់មានរាជ្យថ្មីមួយទៀត? តាមធម្មតា ស្តេចនានាគ្រប់គ្រងលើរាស្ត្រទាំងឡាយតាមរយៈរាជរដ្ឋាភិបាលដែលបានតែងតាំងឡើង។ បើដូច្នេះ រាជ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជារាជរដ្ឋាភិបាលដែលទ្រង់ប្រើក្នុងនាមជាមហាក្សត្រនៃសកលលោកទាំងមូល ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើរាស្ត្រទាំងឡាយ។
៧. ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាកែប្រែរបៀបគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់?
៧ នៅគ្រានីមួយៗ ព្រះយេហូវ៉ាបានគ្រប់គ្រងដោយរបៀបផ្សេងៗ។ ដូច្នេះ ពេលកាលៈទេសៈប្រែប្រួល ព្រះយេហូវ៉ាក៏កែប្រែរបៀបគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ដែរ។ ជាពិសេស នេះបានកើតឡើងពេលដែលទេវតាមួយរូបនៅស្ថានសួគ៌ គឺសាតាំងដែលជាបុត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ បានប្រឆាំងនឹងទ្រង់ដោយញុះញង់អ័ដាមព្រមទាំងអេវ៉ាឲ្យបះបោរនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។ ការបះបោរនោះ នាំឲ្យមានការសង្ស័យស្តីអំពីការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ តើមានការសង្ស័យយ៉ាងដូចម្ដេច? សាតាំងបានប្រាប់អេវ៉ាថា នាងនឹង‹មិនស្លាប់ទេ› ពេលបរិភោគផ្លែឈើដែលស្ថិតក្រោមបម្រាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពាក្យរបស់សាតាំងបង្កប់អត្ថន័យថា ព្រះយេហូវ៉ាបានកុហកពួកគេ ដូច្នេះមិនគប្បីឲ្យពួកគេទុកចិត្តទៅលើទ្រង់ទៀតឡើយ។ សាតាំងក៏និយាយប្រាប់អេវ៉ាទៀតថា៖ «ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា នៅថ្ងៃណាដែលអ្នកបរិភោគ នោះភ្នែកអ្នកនឹងបានភ្លឺឡើង ហើយអ្នកនឹងបានដូចជាព្រះដែរ ព្រមទាំងដឹងការខុសត្រូវផង»។ ពាក្យទាំងនោះក៏បង្កប់អត្ថន័យដែរ ថាអ័ដាមនិងអេវ៉ាអាចទទួលប្រយោជន៍ច្រើនជាង បើពួកគេធ្វើតាមចិត្តគំនិតរបស់ខ្លួន ហើយមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៦) ពាក្យដែលសាតាំងពោលនោះ នាំឲ្យមានការសង្ស័យទៅលើសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ តើនេះជំរុញព្រះយេហូវ៉ាឲ្យធ្វើអ្វី?
៨, ៩. (ក) បើរាស្ត្រមួយចំនួនធំបះបោរនឹងស្តេច តើលោកនឹងធ្វើអ្វី? (ខ) ពេលមានការបះបោរក្នុងសួនច្បារអេដែន តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វី?
៨ បើរាស្ត្រមួយចំនួនធំបះបោរនឹងស្តេច តើលោកនឹងធ្វើអ្វី? បើគិតពីប្រវត្ដិសាស្ត្រ យើងប្រហែលជាអាចនឹកចាំគ្រាផ្សេងៗដែលមានព្រឹត្ដិការណ៍បែបនេះមែន។ ជាជាងធ្វើព្រងើយកន្តើយនឹងការបះបោរនោះ សូម្បីតែស្តេចដែលមានចិត្តល្អក្ដី ក៏នឹងកាត់ទោសអ្នកបះបោរហើយចាត់ទុកពួកគេជាអ្នកប្រឆាំងដែលគួរនឹងទទួលទោស។ រួចមក ស្តេចនោះប្រហែលជាប្រគល់អំណាចឲ្យនរណាម្នាក់ដើម្បីបង្ក្រាបពួកអ្នកបះបោរ និងស្ថាបនាឲ្យមានភាពសុខសាន្តឡើងវិញ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់វិធានការភ្លាមៗ ដោយកាត់ទោសអ្នកបះបោរទាំងបីរូបនោះ ហើយនេះបង្ហាញថា ទ្រង់នៅតែមានអំណាចលើពួកគេ។ ព្រះយេហូវ៉ាកាត់ទោសអ័ដាមនិងអេវ៉ា ដោយដេញពួកគេចេញពីសួនច្បារអេដែន ព្រមទាំងដកសិទ្ធិរស់រហូតចេញពីពួកគេ។—លោកុប្បត្តិ ៣:១៦-១៩, ២២-២៤
៩ ពេលព្រះយេហូវ៉ាដាក់ទោសសាតាំង ទ្រង់ក៏បានបង្ហើបឲ្យដឹងអំពីរបៀបគ្រប់គ្រងថ្មីដែរ គឺរាជរដ្ឋាភិបាលដែលទ្រង់នឹងប្រើដើម្បីនាំឲ្យមានរបៀបរៀបរយនិងភាពសុខសាន្តម្ដងទៀត។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សាតាំងថា៖ «អញនឹងធ្វើឲ្យឯងហើយនឹងស្ត្រី គឺទាំងពូជឯងនឹងពូជនាងមានសេចក្ដីខ្មាំងនឹងគ្នា។ ពូជនាងនឹងកិនក្បាលឯង ហើយឯងនឹងចឹកកែងជើងគេ»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥) យ៉ាងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបើកសម្ដែងឲ្យដឹងអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ថាទ្រង់នឹងប្រគល់អំណាចឲ្យ«ពូជ»មួយ ដែលនឹងបំផ្លាញសាតាំងនិងគ្នីគ្នារបស់វាចោល ហើយទង្វើនេះនឹងបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាគ្រប់គ្រងយ៉ាងល្អមែន។—ទំនុកដំកើង ២:៧-៩; ១១០:១, ២
១០. (ក) តើអ្នកណាខ្លះរួមគ្នាជា«ពូជ»សន្យា? (ខ) តើប៉ុលបានរៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីការសម្រេចនៃបទទំនាយទីមួយ?
១០ ក្រោយៗមក ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តនិងមនុស្សមួយចំនួនដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយទ្រង់បានសម្គាល់ជា«ពូជ»នោះឯង។ ពួកគាត់រួមគ្នាជារាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្រោមអំណាចនៃព្រះមេស្ស៊ី។ (ដានីយ៉ែល ៧:១៣, ១៤, ២៧; ម៉ាថាយ ១៩:២៨; លូកា ១២:៣២; ២២:២៨-៣០) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបើកសម្ដែងឲ្យដឹងចំណុចល្អិតល្អន់ទាំងអស់ភ្លាមៗទេ។ តាមពិត ការសម្រេចនៃបទទំនាយមុនគេបង្អស់នោះ ជា«ការអាថ៌កំបាំងដែលបានលាក់ទុកនៅអស់ទាំងកល្បរៀងមក»។ (រ៉ូម ១៦:២៥) អស់រាប់រយឆ្នាំ មនុស្សដែលមានជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ាបានរង់ចាំគ្រាដែលទ្រង់នឹងបើកសម្ដែងឲ្យពួកគេយល់នូវ«ការអាថ៌កំបាំង» ជាគ្រាដែលទ្រង់នឹងបំពេញតាមទំនាយទីមួយរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបង្ហាញមួយដងជាសម្រេចថា ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺល្អត្រឹមត្រូវមែន។—រ៉ូម ៨:១៩-២១
ព្រះយេហូវ៉ាបើកសម្ដែងជាបណ្ដើរៗពី«ការអាថ៌កំបាំង»
១១. តើព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់ឲ្យអ័ប្រាហាំមានការយល់ដឹងអំពីអ្វី?
១១ បន្ដិចម្ដងៗ ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកសម្ដែងឲ្យមនុស្សយល់នូវ«ការអាថ៌កំបាំង»ស្តីអំពី«នគរ»ឬ«រាជ្យរបស់»ទ្រង់។ (ម៉ាកុស ៤:១១; ខ.ស.) លោកអ័ប្រាហាំជា«សំឡាញ់របស់[ព្រះយេហូវ៉ា]» ហើយជាមនុស្សម្នាក់ដែលទ្រង់ប្រគល់ឲ្យមានការយល់ដឹងបន្ដិចបន្តួចអំពីរាជ្យនោះ។ (យ៉ាកុប ២:២៣) ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាដល់អ័ប្រាហាំថា ទ្រង់នឹងបង្កើត«នគរ១យ៉ាងធំ»ពីគាត់មក។ ក្រោយមកទៀត ព្រះយេហូវ៉ាជម្រាបដល់អ័ប្រាហាំថា គាត់នឹង‹មានស្តេចជាច្រើនកើតចេញពី›គាត់ ហើយ«គ្រប់ទាំងសាសន៍នៅផែនដីនឹងបានពរដោយសារពូជ»របស់គាត់ដែរ។—លោកុប្បត្តិ ១២:២, ៣; ១៧:៦; ២២:១៧, ១៨
១២. ក្រោយទឹកជំនន់នៅសម័យណូអេ តើអ្នកណាខ្លះបានសម្ដែងខ្លួនជាពូជរបស់សាតាំង?
១២ មុនសម័យអ័ប្រាហាំ មនុស្សខ្លះធ្លាប់លើកខ្លួនជាអ្នកគ្រប់គ្រងដែរ ដោយមានបំណងចង់កាន់អំណាចលើអ្នកដទៃ។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីររៀបរាប់អំពីចៅទួតរបស់លោកណូអេ ឈ្មោះនីមរ៉ុឌ ថា៖ «អ្នកនោះចាប់តាំងមានអំណាចនៅផែនដី។ គាត់ជាព្រានព្រៃខ្លាំងពូកែនៅចំពោះ[ឬ«ប្រឆាំងនឹង»]ព្រះយេហូវ៉ា»។ (លោកុប្បត្តិ ១០:៨, ៩; ព.ថ.) គឺច្បាស់ហើយថា នីមរ៉ុឌនិងមនុស្សឯទៀតដែលបានលើកខ្លួនជាអ្នកគ្រប់គ្រងនោះ សុទ្ធតែជាដៃជើងរបស់សាតាំង។ អ្នកទាំងនោះនិងអស់អ្នកដែលពួតដៃគ្នាជាមួយពួកគេ បានរួមចំណែកជាពូជរបស់សាតាំង។—យ៉ូហានទី១ ៥:១៩
១៣. តាមរយៈយ៉ាកុប តើព្រះយេហូវ៉ាបើកសម្ដែងអំពីនរណា?
១៣ ទោះជាសាតាំងប៉ុនប៉ងលើកមនុស្សខ្លះឲ្យធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងក្ដី ព្រះយេហូវ៉ានៅតែធ្វើតាមបំណងចិត្តរបស់ទ្រង់នៅឡើយ។ តាមរយៈចៅរបស់អ័ប្រាហាំ ឈ្មោះយ៉ាកុប ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកសម្ដែងថា៖ «ដំបងរាជ្យនឹងមិនដែលឃ្លាតពីយូដា ឬអំណាចគ្រប់គ្រងពីជើងវាឡើយ ដរាបដល់ស៊ីឡូរបានមកដល់ នោះបណ្ដាជនទាំងឡាយនឹងចុះចូលចំពោះទ្រង់»។ (លោកុប្បត្តិ ៤៩:១០) ពាក្យ«ស៊ីឡូរ»មានន័យថា «ជារបស់ផងគាត់»ឬក៏«ជាកម្មសិទ្ធិរបស់គាត់»។ ដូច្នេះ ពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅកាន់យ៉ាកុបជាទំនាយដែលបង្ហាញថា មនុស្សម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិពេញច្បាប់ នឹងទទួល«ដំបងរាជ្យ» ដែលតំណាងសិទ្ធិគ្រប់គ្រង ហើយគាត់នឹងមាន«អំណាចគ្រប់គ្រង»លើ«បណ្ដាជន[ឬមនុស្សលោក]ទាំងឡាយ»។ តើនរណាដែលមានសិទ្ធិពេញច្បាប់?
«ដរាបដល់ស៊ីឡូរបានមកដល់»
១៤. តើព្រះយេហូវ៉ាបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងអ្វីនឹងដាវីឌ?
១៤ កូនរបស់លោកអ៊ីសាយ ឈ្មោះដាវីឌ គ្រាន់តែជាអ្នកឃ្វាលចៀមប៉ុណ្ណោះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ជាកូនចៅមុនគេបង្អស់របស់លោកយូដា ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងជាស្តេចលើរាស្ត្រទ្រង់។ a (សាំយូអែលទី១ ១៦:១-១៣) ទោះជាដាវីឌមានបាបហើយភ្លាត់ធ្វើខុសម្ដងម្កាលក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តចំពោះគាត់ពីព្រោះគាត់មានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រង។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បើកសម្ដែងឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់នូវទំនាយដែលទ្រង់ថ្លែងក្នុងសួនច្បារអេដែន ពេលទ្រង់ចុះកិច្ចព្រមព្រៀងនឹងដាវីឌដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «អញនឹងតាំងពូជពង្សដែលកើតពីឯងមកឲ្យសោយរាជ្យឡើងជំនួសឯង ហើយអញនឹងតាំងរាជ្យវាឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង»។ ទោះបើសាឡូម៉ូនជាបុត្រនិងជាអ្នកស្នងរាជ្យពីដាវីឌក្ដី កិច្ចសន្យានោះមិនសំដៅទៅលើសាឡូម៉ូនប៉ុណ្ណោះទេ ពីព្រោះកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់ទៀតថា៖ «អញនឹងតាំងបល្ល័ង្កនៃរាជ្យវាឲ្យនៅស្ថិតស្ថេរជាដរាបទៅ»។ កិច្ចព្រមព្រៀងនោះដែលព្រះយេហូវ៉ាចុះនឹងដាវីឌ បើកសម្ដែងឲ្យយល់ច្បាស់ថា «ពូជ»សន្យាដែលនឹងទទួលអំណាចគ្រប់គ្រងនោះ ត្រូវតែកើតចេញពីខ្សែស្រឡាយរបស់ដាវីឌ។—សាំយូអែលទី២ ៧:១២, ១៣
១៥. ម្ដេចក៏រាជាណាចក្រយូដាពីបុរាណអាចតំណាងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅឯស្ថានសួគ៌?
១៥ ចាប់ពីដាវីឌតមក សម្ដេចសង្ឃបានតែងតាំងស្តេចនានាដែលស្នងរាជ្យតៗគ្នា ដោយចាក់ប្រេងបរិសុទ្ធទៅលើក្បាលស្តេចថ្មីនីមួយៗ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ស្តេចទាំងនោះជាអ្នកតែងតាំង ឬតាមភាសាដើម ជាមេស្ស៊ីម្នាក់ៗដែរ។ (សាំយូអែលទី១ ១៦:១៣; សាំយូអែលទី២ ២:៤; ៥:៣; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១:៣៩) គម្ពីររៀបរាប់អំពីស្តេចទាំងនោះថា ពួកគាត់ជាអ្នកដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្ករាជ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើជាស្តេចថ្វាយទ្រង់នៅឯទីក្រុងយេរូសាឡិម។ (របាក្សត្រទី២ ៩:៨) យ៉ាងនេះ រាជាណាចក្រយូដាពីបុរាណតំណាងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅឯស្ថានសួគ៌ ហើយក៏ជាខ្សែរយៈមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើដើម្បីគ្រប់គ្រងលើរាស្ត្រទ្រង់។
១៦. តើការគ្រប់គ្រងនៃស្តេចនានារបស់រាជាណាចក្រយូដានាំឲ្យមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៦ ពេលដែលស្តេចនានារបស់រាជាណាចក្រយូដានិងបណ្ដាជនទាំងឡាយបានចុះចូលចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រង ទ្រង់ក៏បានការពារនិងប្រទានពរទៅលើពួកគេ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូនបាននាំឲ្យមានភាពសុខសាន្ត ហើយជាគ្រាចម្រុងចម្រើនជាងគ្រាណាៗទៀត។ ដូច្នេះ ការគ្រប់គ្រងរបស់សាឡូម៉ូនសមជាគំរូពីស្ថានភាពដែលនឹងមានក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពេលសាតាំងលែងមានឥទ្ធិពលលើមនុស្សជាតិទៀត និងមនុស្សទាំងអស់ទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រង។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៤:២០, ២៥) ប៉ុន្តែ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ដែលស្តេចភាគច្រើនក្នុងខ្សែស្រឡាយដាវីឌ មិនបានធ្វើតាមតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់បែរជាថ្វាយបង្គំរូបព្រះនិងធ្វើអំពើប្រាសចាកសីលធម៌។ នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យពួកបាប៊ីឡូនរំលំចោលរាជាណាចក្រយូដា គឺនៅឆ្នាំ៦០៧ មុនគ.ស.។ កាលនោះ មើលទៅដូចជាសាតាំងមានជោគជ័យក្នុងការបង្អាប់ដល់ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៧. ទោះជារាជាណាចក្រដែលធ្លាប់តែមានកូនចៅរបស់ដាវីឌគ្រប់គ្រងបានរលំហើយក៏ដោយ តើអ្វីបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ានៅតែមានអំណាចគ្រប់គ្រងនៅឡើយ?
១៧ ការរំលំរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលស្ថិតនៅប៉ែកខាងជើងនៃរាជាណាចក្រយូដា ហើយក្រោយមកការរំលំរាជាណាចក្រយូដាដែលធ្លាប់តែមានកូនចៅរបស់ដាវីឌគ្រប់គ្រងនោះ មិនមែនផ្ដល់ទីសំអាងថា ព្រះយេហូវ៉ាគ្មានសិទ្ធិឬគ្មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ការរំលំរាជាណាចក្រទាំងពីរ បង្ហាញពីលទ្ធផលអាក្រក់ពេលមនុស្សចុះញ៉មនឹងឥទ្ធិពលរបស់សាតាំង ព្រមទាំងប្រកាន់យកតែគំនិតខ្លួនឯងជាជាងចុះចូលចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភាសិត ១៦:២៥; យេរេមា ១០:២៣) ដើម្បីបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ានៅតែមានអំណាចគ្រប់គ្រងនៅឡើយ ទ្រង់មានប្រសាសន៍តាមរយៈលោកអេសេគាលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ «ចូរដោះក្បាំង ដោះមកុដចេញ។ . . . អញនឹងធ្វើឲ្យត្រឡប់ត្រឡិន ត្រឡប់ត្រឡិនទៅ។ នេះក៏មិននៅទៀតដែរ ដរាបដល់អ្នកនោះកើតឡើងដែលមានច្បាប់ទទួល រួចអញនឹងប្រគល់ដល់អ្នកនោះ»។ (អេសេគាល ២១:២៦, ២៧) ពាក្យទាំងនេះបញ្ជាក់ថា «ពូជ»សន្យា«ដែលមានច្បាប់ទទួល»អំណាចគ្រប់គ្រង មិនទាន់លេចមកនៅឡើយ។
១៨. តើទេវតាកាព្រីយ៉ែលបានប្រកាសអ្វីដល់ម៉ារា?
១៨ សូមគិតអំពីគ្រាក្រោយៗមកទៀត ប្រហែលជានៅឆ្នាំ២ មុនគ.ស.។ ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទេវតាឈ្មោះកាព្រីយ៉ែល ឲ្យទៅជួបនាងក្រមុំម្នាក់ឈ្មោះម៉ារា ដែលរស់នៅក្រុងណាសារ៉ែត នាស្រុកកាលីឡេ នៅប៉ែកខាងជើងប្រទេសប៉ាឡេស្ទីន។ ទេវតាកាព្រីយ៉ែលបានប្រកាសដល់នាងថា៖ «មើល! នាងនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១ ដែលនាងត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា ‹យេស៊ូវ›។ បុត្រនោះនឹងបានជាធំឧត្តម ហើយគេនឹងហៅទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត។ ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះទ្រង់នឹងប្រទានរាជ្យនៃហ្លួងដាវីឌ ជាឰយុកោទ្រង់ថ្វាយទ្រង់សោយ។ ទ្រង់នឹងសោយរាជ្យ លើពួកវង្សរបស់យ៉ាកុបនៅអស់កល្បរៀងទៅ ហើយរាជ្យទ្រង់នឹងមិនផុតឡើយ»។—លូកា ១:៣១-៣៣
១៩. ពេលព្រះយេស៊ូចាប់កំណើតមក តើគ្រាដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តអ្វីបានមកដល់?
១៩ គ្រាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងបើកសម្ដែងឲ្យមនុស្សយល់ច្បាស់អំពី«ការអាថ៌កំបាំង»របស់ទ្រង់ បានមកដល់ហើយ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយនោះ តួអង្គសំខាន់បំផុតនៃ«ពូជ»សន្យាបានលេចមក។ (កាឡាទី ៤:៤; ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៦) រួចមក សាតាំងបានចឹកកែងជើងពូជសន្យា តែក្រោយមកទៀត«ពូជ»នោះនឹងកិនក្បាលសាតាំង ដោយដកវានិងគ្នីគ្នារបស់វាចេញទាំងអស់។ ពូជនោះបានផ្សព្វផ្សាយឲ្យមនុស្សទាំងអស់ដឹងថា រាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបំផ្លាញការរបស់សាតាំង ហើយរៀបចំទាំងអស់ឲ្យបានថ្មីឡើងវិញ ព្រមទាំងបង្ហាញថា ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាល្អមែន! (ហេព្រើរ ២:១៤; យ៉ូហានទី១ ៣:៨) តើព្រះយេស៊ូបំពេញកិច្ចការទាំងអស់នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? តើព្រះទ្រង់តាំងគំរូអ្វីឲ្យយើងយកតម្រាប់តាម? អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូលជាស្តេចទីមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងឲ្យគ្រប់គ្រងលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល តែគាត់មកពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន។—សាំយូអែលទី១ ៩:១៥, ១៦; ១០:១
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងលើសកលលោកទាំងមូល?
• ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងបង្កើតរាជាណាចក្រថ្មីមួយទៀត?
• តើព្រះយេហូវ៉ាបើកសម្ដែងឲ្យមនុស្សយល់ពី«ការអាថ៌កំបាំង»បន្ដិចម្ដងៗយ៉ាងដូចម្ដេច?
• ទោះជារាជាណាចក្រដែលធ្លាប់តែមានកូនចៅរបស់ដាវីឌគ្រប់គ្រងបានរលំហើយ តើអ្វីបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ានៅតែមានអំណាចគ្រប់គ្រងនៅឡើយ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
តាមរយៈលោកអ័ប្រាហាំ តើព្រះយេហូវ៉ាបើកសម្ដែងឲ្យមនុស្សយល់អំពីអ្វី?
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
ពេលរាជាណាចក្រដែលធ្លាប់តែមានកូនចៅរបស់ដាវីឌគ្រប់គ្រងបានរលំទៅនោះ ម្ដេចក៏នេះមិនបញ្ជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាខ្វះសមត្ថភាពគ្រប់គ្រង?