ជំពូកទី១០
«អ្នករាល់គ្នានឹងរស់ឡើងវិញ»
គោលចំណុច: ការបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិតអំពី«ឆ្អឹងស្ងួតហែង»មានជីវិតឡើងវិញ និងការកើតឡើងក្នុងកម្រិតធំជាង
១-៣. តើអ្វីបានបណ្ដាលឲ្យជនជាតិយូដានៅបាប៊ីឡូនធ្លាក់ទឹកចិត្តជាខ្លាំង? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
ជនជាតិយូដានៅស្រុកបាប៊ីឡូនបានធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង! អស់ប្រហែលប្រាំឆ្នាំ អេសេគាលបានប្រកាសទុកជាមុនថាក្រុងយេរូសាឡិមនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនដែលជាជននិរទេសមិនជឿគាត់ទេ។ ទោះជាគាត់ធ្វើការសម្ដែង លើកឧទាហរណ៍ចំៗ និងប្រកាសដំណឹងពីព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀតក៏ដោយ ក៏បណ្ដាជនមិនព្រមជឿថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងបណ្ដោយឲ្យក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបំផ្លាញនោះឡើយ។ សូម្បីតែពេលពួកគេដឹងថា ក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវឡោមព័ទ្ធដោយទ័ពបាប៊ីឡូន ក៏ពួកគេនៅតែមានទំនុកចិត្តថាអ្នកក្រុងនោះនឹងមានសុវត្ថិភាព។
២ ប៉ុន្តែ ឥឡូវអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំហើយក្រោយពីការឡោមព័ទ្ធ។ ថ្ងៃមួយ មានជនភៀសខ្លួនម្នាក់ពីក្រុងយេរូសាឡិមមកដល់បាប៊ីឡូន គាត់រាយការណ៍ដំណឹងមួយថា៖ «ក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវផ្ដួលរំលំហើយ!»។ ដំណឹងនោះធ្វើឲ្យជននិរទេសឈឺចិត្តជាខ្លាំង។ ពួកគេពិបាកទទួលយកអ្វីដែលបានកើតឡើងនេះណាស់។ មិនគួរឲ្យជឿសោះថាក្រុងជាទីស្រឡាញ់ វិហារបរិសុទ្ធ និងស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេបានត្រូវបំផ្លាញចោលទាំងអស់! សេចក្ដីសង្ឃឹមដែលពួកគេបានសន្សំទុកជាយូរមកហើយ បានរលាយសាបសូន្យ។—អេគ. ២១:៧; ៣៣:២១
៣ នៅគ្រាដ៏ពិបាកនេះ អេសេគាលបានទទួលការបើកបង្ហាញដ៏អស្ចារ្យដែលផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹម។ តើការបើកបង្ហាញនេះមានដំណឹងអ្វីសម្រាប់ជននិរទេសដែលមានចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ? តើការបើកបង្ហាញនេះជាប់ទាក់ទងយ៉ាងណានឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃ? ហើយតើតាមរបៀបណាយើងផ្ទាល់អាចទទួលប្រយោជន៍ពីការបើកបង្ហាញនេះ? ដើម្បីរកចម្លើយ សូមយើងពិចារណាអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញដល់អេសេគាល។
«ចូរប្រកាសទំនាយអំពីឆ្អឹងទាំងនេះ» ហើយ«ចូរប្រកាសប្រាប់ខ្យល់ទៅ!»
៤. ក្នុងការបើកបង្ហាញដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិត តើអ្វីលេចធ្លោជាងគេ?
៤ សូមអាន អេសេគាល ៣៧:១-១០។ ក្នុងការបើកបង្ហាញនោះ អេសេគាលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានត្រូវយកទៅដាក់នៅជ្រលងមួយដែលមានពេញទៅដោយឆ្អឹងសាកសព។ តាមមើលទៅ ដើម្បីប្រាកដថាអេសេគាលយល់ការបើកបង្ហាញនោះយ៉ាងពេញលេញ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់គាត់ឲ្យ«ដើរកាត់ឆ្អឹងទាំងនោះ»។ កាលដែលគាត់ដើរក្នុងជ្រលងភ្នំ គាត់ឃើញអ្វីពីរយ៉ាងដែលលេចធ្លោទាក់ទងនឹងឆ្អឹងទាំងនោះ គឺចំនួនឆ្អឹងនិងស្ថានភាពឆ្អឹង។ គាត់រៀបរាប់ថាខ្ញុំឃើញ«មានឆ្អឹងសាកសពជាច្រើនដែលស្ងួតហែង»។
៥. តើបង្គាប់ពីរអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យដល់អេសេគាល? ហើយក្រោយពីគាត់ធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងនោះ តើមានអ្វីកើតឡើង?
៥ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអេសេគាលនូវបង្គាប់ពីរដែលជាទីចាប់ផ្ដើមនៃការរៀបចំឡើងវិញបន្តិចម្ដងៗ។ បង្គាប់ទី១ គឺ«ចូរប្រកាសទំនាយអំពីឆ្អឹងទាំងនេះ»ហើយប្រាប់ឆ្អឹងទាំងនេះឲ្យ«រស់រានមានជីវិត»។ (អេគ. ៣៧:៤-៦) ក្រោយប្រកាសរួច ភ្លាមនោះ«ឮសូរសំឡេងគ្រឹកៗ ហើយឆ្អឹងចាប់ផ្ដើមផ្គុំគ្នា»។ បន្ទាប់មក ឃើញមាន«សរសៃនិងសាច់ដុះឡើង ហើយក៏មានស្បែកគ្របពីលើដែរ»។ (អេគ. ៣៧:៧, ៨) បង្គាប់ទី២ គឺ«ចូរប្រកាសប្រាប់ខ្យល់ទៅ!» ហើយបង្គាប់ខ្យល់ឲ្យ«បក់»ទៅលើសាកសពទាំងនេះ។ ពេលអេសេគាលធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះ «ខ្យល់ដង្ហើមបានចូលក្នុងសាកសពទាំងនោះ ហើយពួកគេក៏មានជីវិត រួចក្រោកឈរឡើង ទៅជាកងទ័ពដ៏ធំមួយ»។—អេគ. ៣៧:៩, ១០
«ឆ្អឹងរបស់យើងស្ងួតហែង ហើយយើងក៏គ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមដែរ»
៦. តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងណាដើម្បីជួយអេសេគាលឲ្យយល់ការបើកបង្ហាញនេះ?
៦ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកបង្ហាញឲ្យអេសេគាលយល់ពីអត្ថន័យនៃការបើកបង្ហាញនេះ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឆ្អឹងទាំងនេះគឺជាពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល»។ ពិតណាស់ ក្រោយពីជននិរទេសឮថាក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវបំផ្លាញចោល ពួកគេមានអារម្មណ៍ដូចជាស្លាប់ទាំងរស់។ ហេតុនេះ ពួកគេទួញយំថា៖ «ឆ្អឹងរបស់យើងស្ងួតហែង ហើយយើងក៏គ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមដែរ គឺយើងវិនាសទាំងស្រុងហើយ»។ (អេគ. ៣៧:១១; យេ. ៣៤:២០) ដើម្បីសម្រាលទុក្ខពួកគេព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថា ការបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិតអំពីឆ្អឹងសាកសព រួមបញ្ចូលដំណឹងដែលផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។
៧. ដូចបានកត់ទុកក្នុងអេសេគាល ៣៧:១២-១៤ តើព្រះយេហូវ៉ាបានបើកបង្ហាញអ្វីដល់អេសេគាល? ហើយតើនេះផ្ដល់ទំនុកចិត្តយ៉ាងណាដល់ជននិរទេសដែលជារាស្ត្រលោក?
៧ សូមអាន អេសេគាល ៣៧:១២-១៤។ តាមរយៈការបើកបង្ហាញនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងទំនុកចិត្តជននិរទេសថាលោកនឹងធ្វើឲ្យពួកគេរស់រានមានជីវិតឡើងវិញ ដោយនាំពួកគេទៅស្រុកកំណើតខ្លួន ហើយរស់នៅទីនោះ។ បន្ថែមទៅទៀត ព្រះយេហូវ៉ាហៅពួកគេម្ដងទៀតថា៖ «រាស្ត្រខ្ញុំ»។ ប្រសាសន៍របស់ព្រះច្បាស់ជាលើកទឹកចិត្តជននិរទេសដែលកំពុងរងទុក្ខទាំងនេះណាស់! ហេតុអ្វីពួកគេអាចជឿជាក់ថាសេចក្ដីសន្យាអំពីការរៀបចំឡើងវិញនឹងក្លាយជាការពិត? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាដោយផ្ទាល់។ លោកប្រកាសថា៖ «ខ្ញុំនេះហើយជាយេហូវ៉ា ខ្ញុំផ្ទាល់បានចេញវាចាហើយ គឺខ្ញុំបានធ្វើឲ្យកើតឡើងមែន»។
៨. (ក) តើតាមរបៀបណា«ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល»ប្រៀបដូចជាស្លាប់? (ខ) តើតាមរបៀបណាអេសេគាល ៣៧:៩ បញ្ជាក់អំពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យពួកគេស្លាប់ក្នុងន័យធៀប? (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)
៨ ផ្នែកមួយនៃការបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិតដែលរៀបរាប់អំពីស្ថានភាពដ៏គួរឲ្យអស់សង្ឃឹម បានកើតឡើងទៅលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណ។ តើតាមរបៀបណា? ការស្លាប់ក្នុងន័យធៀបរបស់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ៧៤០ មុនគ.ស. គឺពេលដែលរាជាណាចក្រដែលមានកុលសម្ព័ន្ធ១០បានត្រូវផ្ដួលរំលំ ហើយបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវនិរទេស។ ប្រហែល១៣០ឆ្នាំក្រោយមក បណ្ដាជនយូដាក៏បានត្រូវនិរទេសដែរ។ នេះមានន័យថា«ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល»បានជាប់ជាឈ្លើយ។ (អេគ. ៣៧:១១) ក្នុងន័យធៀបជននិរទេសទាំងអស់ប្រៀបដូចជាឆ្អឹងសាកសពដែលអេសេគាលឃើញក្នុងការបើកបង្ហាញ។ * បន្ថែមទៅទៀត អេសេគាលមិនគ្រាន់តែឃើញឆ្អឹងសាកសពប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ឃើញ«ឆ្អឹងស្ងួតហែង» នេះបញ្ជាក់ថាការស្លាប់របស់ពួកគេបានបន្តអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។ នេះជាការពិតមែន ព្រោះរយៈពេលបូកបញ្ចូលគ្នានៃការស្លាប់ក្នុងន័យធៀបរបស់អ៊ីស្រាអែលនិងយូដាគឺជាង២០០ឆ្នាំ ចាប់ពីឆ្នាំ៧៤០ដល់ឆ្នាំ៥៣៧ មុនគ.ស.។—យេ. ៥០:៣៣
៩. តើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលនិង«អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ»មានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលស្រដៀងគ្នា?
៩ ទំនាយអំពីការរៀបចំឡើងវិញទាក់ទងនឹងអ៊ីស្រាអែលដែលអេសេគាលបានរៀបរាប់ មានការកើតឡើងក្នុងកម្រិតធំជាង។ (សកម្ម ៣:២១) ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណបានត្រូវ«សម្លាប់»ក្នុងន័យធៀប ហើយស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលប្រៀបដូចជាស្លាប់អស់រយៈពេលយូរ។ ដូចគ្នាដែរ «អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ»ជាក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកដែលព្រះរើសតាំងបានត្រូវសម្លាប់ក្នុងន័យធៀប ហើយជាប់ជាឈ្លើយដែលប្រៀបដូចជាស្លាប់អស់រយៈពេលជាយូរ។ (កាឡ. ៦:១៦) តាមពិត ក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកដែលព្រះបានរើសតាំងជាប់ជាឈ្លើយអស់រយៈពេលយូរ រហូតដល់ពួកគេលែងមានចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះ ដែលប្រៀបដូចជាឆ្អឹង«ស្ងួតហែង»។ (អេគ. ៣៧:២) ដូចយើងបានរៀននៅជំពូកមុន ការជាប់ជាឈ្លើយនៃក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកដែលព្រះរើសតាំង បានចាប់ផ្ដើមក្នុងសតវត្សរ៍ទី២ គ.ស. ហើយបន្តអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ទៀត។ នេះបានកើតឡើងដូចអ្វីដែលលោកយេស៊ូរៀបរាប់ក្នុងឧទាហរណ៍អំពីស្រូវសាលីនិងស្រងែ។—ម៉ាថ. ១៣:២៤-៣០
«ឆ្អឹងស្ងួតហែង»ដែលអេសេគាលបានឃើញក្នុងគំនិតតំណាងឲ្យការជាប់ជាឈ្លើយអស់រយៈពេលជាយូររបស់ពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរើសតាំង (សូមមើលវគ្គ៨, ៩)
«ឆ្អឹងចាប់ផ្ដើមផ្គុំគ្នា»
១០. (ក) ដូចបានប្រកាសទុកជាមុននៅអេសេគាល ៣៧:៧, ៨ តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះរាស្ត្ររបស់ព្រះ? (ខ) តើមានកត្តាអ្វីខ្លះដែលបានជួយជននិរទេសដែលកោតខ្លាចព្រះឲ្យមានជំនឿឡើងវិញបន្តិចម្ដងៗ?
១០ នៅសម័យបុរាណព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសទុកជាមុនថា រាស្ត្ររបស់លោកនឹងចាប់ផ្ដើមមានជីវិតបន្តិចម្ដងៗ។ (អេគ. ៣៧:៧, ៨) ជននិរទេសដែលកោតខ្លាចព្រះ បានបាត់បង់សេចក្ដីសង្ឃឹមត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ។ តើមានកត្តាអ្វីខ្លះដែលជួយពួកគេឲ្យមានជំនឿបន្តិចម្ដងៗទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះឡើងវិញ? ប្រភពមួយនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ ច្បាស់ជាមកពីពាក្យដែលអ្នកប្រកាសទំនាយនៅសម័យបុរាណបានប្រកាសទុកជាមុន។ ជាឧទាហរណ៍ អេសាយបានប្រកាសទុកជាមុនថាពួកអ្នកដែលនៅសល់ដែលជា«ពូជបរិសុទ្ធ»នឹងត្រឡប់មកស្រុករបស់ពួកគេវិញ។ (អេ. ៦:១៣; កំ.ស.; យ៉ូប ១៤:៧-៩) បន្ថែមទៅទៀត ទំនាយជាច្រើននៃការរៀបចំឡើងវិញ ដែលអេសេគាលបានកត់ទុក ច្បាស់ជាធ្វើឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹម។ ប្រភពមួយទៀតដែលជួយពួកគេឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម គឺដោយសារមានបុរសស្មោះត្រង់នៅស្រុកបាប៊ីឡូនជាមួយពួកគេ។ បុរសទាំងនោះក៏រួមមានដានីយ៉ែលដែរ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ជននិរទេសកាន់តែមានសេចក្ដីសង្ឃឹមត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ ពេលដែលឃើញក្រុងបាប៊ីឡូនត្រូវផ្ដួលរំលំនៅឆ្នាំ៥៣៩ មុនគ.ស.។
១១, ១២. (ក) តើការរៀបចំឡើងវិញក្នុងចំណោម«អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ»បានកើតឡើងបន្តិចម្ដងៗយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលប្រអប់«ការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតបានត្រូវរៀបចំឡើងវិញបន្តិចម្ដងៗ») (ខ) តើពាក្យនៅក្នុងអេសេគាល ៣៧:១០ នាំឲ្យមានសំណួរអ្វី?
១១ ស្រដៀងគ្នាដែរ «អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ»ជាក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកដែលព្រះរើសតាំង បានត្រូវរៀបចំឡើងវិញបន្តិចម្ដងៗ។ តើតាមរបៀបណា? ក្នុងអំឡុងពេលជាប់ជាឈ្លើយអស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ មាន«ឮសូរសំឡេងគ្រឹកៗ» កាលដែលពួកអ្នកកោតខ្លាចព្រះក្រោកឡើងការពារការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ ជាឧទាហរណ៍ នៅសតវត្សរ៍ទី១៦ វីល្លាម ធីនដេលបានបកប្រែគម្ពីរជាភាសាអង់គ្លេស។ ពួកបព្វជិតសាសនាកាតូលិករ៉ូមខឹងយ៉ាងខ្លាំង ដែលគម្ពីរបានត្រូវបកប្រែជាភាសាសាមញ្ញដែលមនុស្សទូទៅអាចអានបាន។ ក្រោយមក ធីនដេលបានត្រូវគេប្រហារជីវិត។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ អ្នកឯទៀតដែលមានចិត្តក្លាហានបានបន្តបកប្រែគម្ពីរទៅជាភាសាផ្សេងៗ ហើយពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតបានភ្លឺបន្តិចម្ដងៗពេញពិភពលោកដ៏ងងឹត។
១២ ក្រោយមក ពេលបងឆាល រ៉ាសិលនិងអ្នករួមការងារជាមួយគាត់ស្វែងរកសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរយ៉ាងខ្នះខ្នែង នោះប្រៀបដូចជា«សរសៃនិងសាច់ដុះឡើង»ជាប់ឆ្អឹង។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូននិងសៀវភៅផ្សេងៗទៀត បានជួយមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះឲ្យរកឃើញសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ ហើយសេចក្ដីពិតទាំងនោះជំរុញពួកគេឲ្យចូលរួមជាមួយនឹងក្រុមអ្នកបម្រើដែលព្រះបានរើសតាំង។ នៅដើមទសវត្សរ៍១៩០០ រាស្ត្រដែលព្រះបានរើសតាំងបានទទួលកម្លាំងចិត្តថែមទៀត ពីឧបករណ៍ផ្សេងៗដូចជា«ល្ខោនរូបភាពនៃការបង្កើត» និងសៀវភៅការបញ្ចប់សេចក្ដីអាថ៌កំបាំង។ មិនយូរក្រោយមក គឺដល់ពេលដែលព្រះឲ្យរាស្ត្ររបស់លោក«ក្រោកឈរឡើង»។ (អេគ. ៣៧:១០) តើនោះកើតឡើងនៅពេលណា? ហើយតាមរបៀបណា? ព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងនៅបាប៊ីឡូនសម័យបុរាណជួយយើងឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ។
«ពួកគេក៏មានជីវិត រួចក្រោកឈរឡើង»
១៣. (ក) នៅដើមឆ្នាំ៥៣៧ មុនគ.ស. តើពាក្យនៅអេសេគាល ៣៧:១០, ១៤ បានកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើមានបទគម្ពីរអ្វីខ្លះដែលបញ្ជាក់ថាបណ្ដាជនមួយចំនួនដែលមកពីរាជាណាចក្រដែលមានកុលសម្ព័ន្ធ១០ បានត្រឡប់ទៅអ៊ីស្រាអែលវិញ?
១៣ នៅដើមឆ្នាំ៥៣៧ មុនគ.ស. ជនជាតិយូដានៅបាប៊ីឡូនបានឃើញថាអ្វីដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិតបានកើតឡើងមែន។ តើតាមរបៀបណា? ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យពួកគេរស់រានមានជីវិត ហើយ«ក្រោកឈរឡើង» គឺដោយរំដោះពួកគេឲ្យរួចពីការជាប់ជាឈ្លើយ ហើយឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញ។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចំនួន៤២.៣៦០នាក់ និងជនជាតិដទៃប្រហែល៧.០០០នាក់បានចាកចេញពីបាប៊ីឡូន ត្រឡប់ទៅអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីសង់ក្រុងយេរូសាឡិម និងវិហារឡើងវិញ ព្រមទាំងតាំងលំនៅនៅទីនោះ។ (អែស. ១:១-៤; ២:៦៤, ៦៥; អេគ. ៣៧:១៤) ប្រហែល៧០ឆ្នាំក្រោយមក ជននិរទេសប្រមាណ១.៧៥០នាក់បានត្រឡប់មកក្រុងយេរូសាឡិមវិញជាមួយនឹងអែសរ៉ា។ (អែស. ៨:១-២០) ដូច្នេះ សរុបទាំងអស់ទៅ មានជនជាតិយូដាជាង៤៤.០០០នាក់បានត្រឡប់មកវិញ។ ពិតណាស់ ពួកគេប្រៀបដូចជា«កងទ័ពដ៏ធំ»។ (អេគ. ៣៧:១០) បន្ថែមទៅទៀត បណ្ដាំរបស់ព្រះបញ្ជាក់ថាបណ្ដាជនពីរាជាណាចក្រដែលមានកុលសម្ព័ន្ធ១០ ក៏ត្រឡប់មកស្រុកអ៊ីស្រាអែលដើម្បីជួយសង់វិហារឡើងវិញដែរ។ បុព្វបុរសរបស់អស់អ្នកទាំងនោះបានត្រូវពួកអាស៊ីរីចាប់យកទៅ ក្នុងអំឡុងសតវត្សរ៍ទី៨ មុនគ.ស.។—១ប្រ. ៩:៣; អែស. ៦:១៧; យេ. ៣៣:៧; អេគ. ៣៦:១០
ប្រអប់ការពន្យល់បន្ថែម ១០ខ: តើ«ឆ្អឹងស្ងួតហែង»និង«សាក្សីពីរនាក់»ជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា?
១៤. (ក) តើតាមរបៀបណាពាក្យនៅក្នុងអេសេគាល ៣៧:២៤ ជួយយើងឲ្យដឹងអំពីពេលនៃការកើតឡើងដ៏សំខាន់នៃទំនាយអំពីការរៀបចំឡើងវិញ? (ខ) តើអ្វីបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩១៩? (សូមមើលប្រអប់«តើ‹ឆ្អឹងស្ងួតហែង›និង‹សាក្សីពីរនាក់›ជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា?»)
១៤ តើតាមរបៀបណាផ្នែកនេះនៃទំនាយអេសេគាលបានកើតឡើងក្នុងកម្រិតធំជាង? ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកបង្ហាញឲ្យអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិតនូវទំនាយមួយទៀតដែលទាក់ទងនឹងទំនាយនេះ។ ទំនាយនេះជួយយើងឲ្យយល់ថាការសម្រេចដ៏សំខាន់នៃទំនាយអំពីការរៀបចំឡើងវិញ នឹងកើតឡើងក្រោយពីលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាដាវីឌដ៏ឧត្តម ចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងជាស្ដេច។ * (អេគ. ៣៧:២៤) ពិតណាស់ នៅឆ្នាំ១៩១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាក់ឫទ្ធានុភាពទៅលើរាស្ត្ររបស់លោក។ ជាលទ្ធផល ពួកគេ«មានជីវិតឡើងវិញ» ហើយបានត្រូវដោះលែងពីការជាប់ជាឈ្លើយក្រោមបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា។ (អេ. ៦៦:៨) ក្រោយនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេសង់ទីលំនៅលើ«ស្រុកទេស»របស់ពួកគេវិញ ពោលគឺបរិយាកាសសុខសាន្តក្នុងចំណោមរាស្ត្រព្រះប្រៀបដូចជាសួនឧទ្យាន។ ប៉ុន្តែ តើតាមរបៀបណារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនេះក្លាយទៅជា«កងទ័ពដ៏ធំ»?
១៥, ១៦. (ក) តើតាមរបៀបណារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនេះក្លាយទៅជា«កងទ័ពដ៏ធំ»? (ខ) តើតាមរបៀបណាទំនាយនេះក្នុងសៀវភៅអេសេគាលជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពពិបាកក្នុងជីវិត? (សូមមើលប្រអប់«ជំនួយដែលជួយយើងឲ្យក្រោកឈរ»)
១៥ មិនយូរក្រោយពីគ្រិស្តបានតែងតាំងខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់នៅឆ្នាំ១៩១៩ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះបានឃើញការពិតនូវអ្វីដែលសាការីបានប្រកាសទុកជាមុនថា៖ «ជនជាតិជាច្រើន ព្រមទាំងប្រជាជាតិនានាដែលខ្លាំងក្លា នឹងនាំគ្នាមក . . . បម្រើព្រះយេហូវ៉ា»។ សាការីបម្រើជាអ្នកប្រកាសទំនាយក្នុងចំណោមជននិរទេសដែលត្រឡប់មកវិញ។ គាត់បានរៀបរាប់អំពីអស់អ្នកដែលមកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាថាជា«មនុស្ស១០នាក់ពីគ្រប់ភាសាគ្រប់ប្រជាជាតិ»។ ពួកគេនឹងចាប់តោងជនជាតិ«យូដាម្នាក់»ដែលតំណាងឲ្យអ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ ដោយនិយាយថា៖ «យើងចង់ទៅជាមួយនឹងអ្នកដែរ ព្រោះយើងបានឮថាព្រះនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា»។—សាក. ៨:២០-២៣
១៦ សព្វថ្ងៃនេះ អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ(អ្នករើសតាំងដែលនៅសល់) ហើយ«មនុស្ស១០នាក់»(ចៀមឯទៀត) ពួកគេរួមគ្នាជា«កងទ័ពដ៏ធំ»ដែលមានចំនួនរាប់លាននាក់។ (អេគ. ៣៧:១០) ក្នុងនាមជាទ័ពរបស់គ្រិស្តដែលមានចំនួនកាន់តែច្រើន យើងដើរតាមលោកយេស៊ូដែលជាស្ដេចរបស់យើងយ៉ាងដិតដល់ ហើយយើងនឹងទទួលពរជាបរិបូរនៅថ្ងៃខាងមុខ។—ចសព. ៣៧:២៩; អេគ. ៣៧:២៤; ភី. ២:២៥; ១ថែ. ៤:១៦, ១៧
១៧. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងជំពូកបន្ទាប់?
១៧ ការរៀបចំការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតឡើងវិញនេះ នឹងនាំឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះមានភារកិច្ចដ៏សំខាន់មួយ។ តើភារកិច្ចនោះជាអ្វី? ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ យើងត្រូវពិចារណាអំពីភារកិច្ចដែលអេសេគាលបានទទួលពីព្រះយេហូវ៉ាមុនក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបំផ្លាញ។ យើងនឹងពិចារណាចំណុចនេះនៅជំពូកបន្ទាប់។
^ វគ្គ 8 ឆ្អឹងដែលអេសេគាលបានឃើញក្នុងគំនិតមិនមែនជាឆ្អឹងរបស់មនុស្សដែលស្លាប់តាមធម្មតាទេ តែជាឆ្អឹងរបស់«មនុស្សដែលគេបានសម្លាប់»។ (អេគ. ៣៧:៩) «ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល»ត្រូវគេសម្លាប់ក្នុងន័យធៀប ពេលដែលបណ្ដាជនមកពីរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលដែលមានកុលសម្ព័ន្ធ១០បានត្រូវពួកអាស៊ីរីចាប់យកធ្វើជាឈ្លើយ និងពេលដែលបណ្ដាជនមកពីរាជាណាចក្រយូដាដែលមានកុលសម្ព័ន្ធ២បានត្រូវពួកបាប៊ីឡូនចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ។
