ជំពូកទី១៨
«កំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់ខ្ញុំនឹងឆួលឡើង»
គោលចំណុច: ការវាយប្រហាររបស់កូកធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយព្រះយេហូវ៉ាការពាររាស្ត្ររបស់លោកក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន
១-៣. (ក) តើ«កំហឹងដ៏ខ្លាំង»របស់ព្រះយេហូវ៉ានាំឲ្យមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ) (ខ) ក្នុងជំពូកនេះ តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វី?
បុរសស្ត្រីនិងក្មេងៗកំពុងឈរច្រៀងចម្រៀងរាជាណាចក្រជាមួយគ្នា។ បន្ទាប់មក អ្នកចាស់ទុំម្នាក់អធិដ្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្ត អង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយការពារពួកគេ។ ក្រុមជំនុំទាំងមូលជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងថែរក្សាពួកគេ តែពួកគេនៅតែត្រូវការការសម្រាលទុក្ខនិងការពង្រឹងទំនុកចិត្ត។ ចំណែកឯខាងក្រៅវិញ មានឮសំឡេងសង្គ្រាមផ្ទុះឡើង។ សង្គ្រាមអាម៉ាគេដូនបានចាប់ផ្ដើមហើយ!—បប. ១៦:១៤, ១៦
២ ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន ព្រះយេហូវ៉ាមាន«កំហឹងដ៏ខ្លាំង» ហើយលោកនឹងវិនិច្ឆ័យទោសមនុស្ស តែមិនមែនដោយមិនរើសមុខនោះទេ។ (សូមអាន អេសេគាល ៣៨:១៨) លោកនឹងបញ្ចេញកំហឹងរបស់លោក មិនមែនទៅលើកងទ័ពមួយឬប្រជាជាតិមួយឡើយ តែទៅលើមនុស្សជាច្រើនឥតគណនាទូទាំងផែនដី។ នៅថ្ងៃនោះ សាកសពពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រហារ«នឹងមានច្រើនត្រៀបត្រាពីចុងផែនដីម្ខាងទៅចុងផែនដីម្ខាង»។—យេ. ២៥:២៩, ៣៣
៣ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយប្រកបដោយ«សេចក្ដីមេត្តាករុណានិងសេចក្ដីអាណិតអាសូរ» ព្រមទាំង«យឺតនឹងខឹង»។ តើអ្វីបណ្ដាលឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមាន«កំហឹងដ៏ខ្លាំង»រហូតដល់ចាត់វិធានការបែបនោះ? (ដច. ៣៤:៦; ១យ៉ូន. ៤:១៦) ចម្លើយចំពោះសំណួរនេះអាចផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខ និងជួយយើងឲ្យមានចិត្តក្លាហាន ហើយជំរុញចិត្តយើងឲ្យបន្តផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។
តើអ្វីនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមាន«កំហឹងដ៏ខ្លាំង»?
៤, ៥. តើកំហឹងរបស់ព្រះខុសគ្នាយ៉ាងណាពីកំហឹងរបស់មនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ?
៤ ដំបូង យើងត្រូវដឹងថាកំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មិនដូចកំហឹងរបស់មនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះទេ។ ពេលដែលមនុស្សមានកំហឹងកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ពួកគេបញ្ចេញកំហឹងនោះដោយធ្វើអ្វីមួយដែលនាំឲ្យស្ដាយក្រោយ។ លទ្ធផលពីកំហឹងរបស់ពួកគេមិនដែលល្អទេ។ ជាឧទាហរណ៍ កាអ៊ីនជាកូនច្បងរបស់អាដាមបាន«ខឹងយ៉ាងខ្លាំង»ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តគ្រឿងបូជារបស់គាត់ តែលោកពេញចិត្តនឹងគ្រឿងបូជារបស់អេបិលវិញ។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? កាអ៊ីនបានសម្លាប់ប្អូនប្រុសគាត់ដែលជាមនុស្សសុចរិត។ (ដក. ៤:៣-៨; ហេ. ១១:៤) ឧទាហរណ៍មួយទៀតគឺអំពីដាវីឌ គាត់បានត្រូវរៀបរាប់ថាជាមនុស្សដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ (សកម្ម. ១៣:២២) ទោះជាដាវីឌជាមនុស្សល្អក៏ដោយ ក៏គាត់ហៀបនឹងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដែរ។ ពេលដាវីឌបានឮថាណាបាលដែលជាអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភ ជេរប្រមាថគាត់និងពួកបុរសរបស់គាត់ ដាវីឌខឹងជាខ្លាំង។ ភ្លាមនោះ ដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់«ប្រដាប់ដាវរៀងៗខ្លួន»ក្នុងបំណងទៅប្រហារបុរសទាំងអស់នៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ណាបាល មិនគ្រាន់តែចង់សម្លាប់ណាបាលជាមនុស្សរមិលគុណប៉ុណ្ណោះទេ។ ប៉ុន្តែ អាប៊ីកែលដែលជាប្រពន្ធរបស់ណាបាលបាននិយាយវែកញែកហេតុផលដែលធ្វើឲ្យដាវីឌនិងពួកបុរសរបស់គាត់ប្ដូរចិត្ត ហើយលែងសងសឹកទៀត។ (១សាំ. ២៥:៩-១៤, ៣២, ៣៣) ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំយ៉ាកុបឲ្យសរសេរថា៖ «កំហឹងរបស់មនុស្សមិននាំឲ្យធ្វើអ្វីត្រឹមត្រូវដែលព្រះពេញចិត្តទេ»។—យ៉ា. ១:២០
ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែទប់កំហឹង ហើយមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យលោកខឹង
៥ ផ្ទុយពីមនុស្សដែលខឹងសម្បារឥតរើសមុខ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែចេះទប់កំហឹង ហើយមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យលោកខឹង។ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាខឹងយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ លោកតែងតែប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត។ ពេលលោកច្បាំងនឹងសត្រូវណាមួយ លោកមិនដែលបំផ្លាញ«មនុស្សសុចរិតជាមួយនឹងមនុស្សទុច្ចរិត»ទេ។ (ដក. ១៨:២២-២៥) បន្ថែមទៅទៀត កំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឆួលឡើងដោយមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ។ សូមឲ្យយើងពិចារណាមូលហេតុពីរយ៉ាង និងមេរៀនដែលយើងអាចរៀនពីនោះ។
៦. តើព្រះយេហូវ៉ាមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាពេលដែលនាមរបស់លោកត្រូវគេប្រមាថមើលងាយ?
៦ មូលហេតុ: នាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវគេប្រមាថមើលងាយ។ អស់អ្នកដែលអះអាងថាពួកគេតំណាងឲ្យព្រះយេហូវ៉ា តែបែរជាប្រព្រឹត្តអាក្រក់ អ្នកទាំងនោះនាំឲ្យកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាប់ឱន ហើយនាំឲ្យលោកមានហេតុត្រឹមត្រូវខឹងនឹងពួកគេ។ (អេគ. ៣៦:២៣) ដូចបានត្រូវរៀបរាប់នៅជំពូកមុនៗក្នុងសៀវភៅនេះ ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលបាននាំឲ្យនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាប់ឱន។ ជាលទ្ធផល ការប្រព្រឹត្តនិងចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ បានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹង។ ប៉ុន្តែ លោកតែងតែគ្រប់គ្រងកំហឹងរបស់លោកជានិច្ច។ លោកដាក់ទោសរាស្ត្ររបស់លោកស្របតាមកម្រិតនៃកំហុសឆ្គងរបស់ពួកគេ លោកមិនដែលដាក់ទោសហួសពីកម្រិតនោះឡើយ។ (យេ. ៣០:១១) ក្រោយពីលោកដាក់ទោសពួកគេ កំហឹងរបស់លោកក៏រសាយទៅ ហើយលោកនឹងមិនបន្តខឹងនឹងពួកគេរហូតទេ។—ចសព. ១០៣:៩
៧, ៨. តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីខ្លះពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល?
៧ មេរៀន: របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ផ្ដល់ការព្រមានចំៗដល់យើង។ ដូចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណ យើងមានឯកសិទ្ធិតំណាងនាមព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងនាមជាសាក្សីរបស់លោក។ (អេ. ៤៣:១០) ការប្រព្រឹត្តនិងពាក្យសម្ដីរបស់យើងប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើនាមរបស់លោក។ ដូច្នេះ យើងមិនចង់មានការប្រព្រឹត្តដោយឥតកោតក្រែង ហើយនាំឲ្យនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាប់ឱនសោះឡើយ។ ការមានរបៀបរស់នៅដែលលាក់ពុតបែបនោះ នឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹង ហើយមិនយូរមិនឆាប់ លោកនឹងចាត់វិធានការដើម្បីការពារកិត្តិនាមរបស់លោក។—ហេ. ៣:១៣, ១៥; ២ពេ. ២:១, ២
៨ តើការដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាអាចមាន«កំហឹងដ៏ខ្លាំង» រារាំងយើងមិនឲ្យចូលទៅជិតលោកឬ? មិនមែនទេ។ យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តអត់ធ្មត់ ហើយចេះអភ័យទោស។ (អេ. ៥៥:៧; រ៉ូម ២:៤) ប៉ុន្តែ យើងក៏ទទួលស្គាល់ថាលោកមិនបង្ហាញមនោសញ្ចេតនាជ្រុលហួសហេតុពេកនោះដែរ។ ការពិត យើងគោរពលោកកាន់តែខ្លាំងឡើង ពេលយើងដឹងថាលោកនឹងបញ្ចេញកំហឹងទៅលើអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនិងមិនព្រមកែប្រែ។ បន្ថែមទៅទៀត យើងកាន់តែគោរពលោក ពេលយើងដឹងថាលោកនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកអ្នកទាំងនោះបន្តនៅក្នុងចំណោមរាស្ត្រលោកទៀតឡើយ។ (១កូ. ៥:១១-១៣) ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់យើងយ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យលោកខឹង។ ហេតុនេះ យើងត្រូវជៀសវាងពីចិត្តគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តដែលបណ្ដាលឲ្យលោកខឹង។—យ៉ូន. ៣:៣៦; រ៉ូម ១:២៦-៣២; យ៉ា. ៤:៨
៩, ១០. តើព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វីពេលដែលរាស្ត្រស្មោះត្រង់របស់លោកត្រូវគេគំរាមកំហែង? សូមឲ្យឧទាហរណ៍។
៩ មូលហេតុ: រាស្ត្រស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវគេគំរាមកំហែង។ ព្រះយេហូវ៉ាខឹងជាខ្លាំង ពេលដែលសត្រូវវាយប្រហារអស់អ្នកស្មោះត្រង់ដែលយកលោកជាទីពឹងជ្រកនិងជាទីការពារ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រោយពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចាកចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ផារ៉ូនិងទ័ពខ្លាំងក្លារបស់គាត់បានដេញតាមប្រហារបណ្ដាជនដែលមើលទៅគ្មានការការពារ ដែលកំពុងជាប់នៅឆ្នេរសមុទ្រក្រហម។ ប៉ុន្តែ ពេលកងទ័ពអេហ្ស៊ីបដ៏ខ្លាំងក្លាដេញតាមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងដើរកាត់បាតសមុទ្រ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យរទេះចម្បាំងរបស់ពួកអេហ្ស៊ីបរបូតកង់ ហើយលោករលាស់ពួកគេទៅក្នុងសមុទ្រ។ ពេលនោះ«គ្មានទាហានអេហ្ស៊ីបណាម្នាក់រួចជីវិតឡើយ»។ (ដច. ១៤:២៥-២៨) ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ចេញកំហឹងដ៏ខ្លាំងទៅលើពួកអេហ្ស៊ីប ព្រោះលោកមាន«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់»ចំពោះរាស្ត្រលោក។—សូមអាន ដំណើរចាកចេញ ១៥:៩-១៣
ដូចនៅសម័យហេសេគា ទេវតាបានការពាររាស្ត្ររបស់ព្រះពីពួកអាស៊ីរី នោះទេវតានឹងការពារយើងដែរ (សូមមើលវគ្គ១០, ២៣)
១០ ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅសម័យស្ដេចហេសេគា ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះរាស្ត្រលោក ដោយចាត់វិធានការជួយសង្គ្រោះពួកគេដែរ។ នៅគ្រានោះ ទ័ពអាស៊ីរីដ៏ខ្លាំងក្លានិងសាហាវព្រៃផ្សៃ បានទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ហើយត្រៀមវាយប្រហារក្រុងនោះ។ អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រឈមមុខនឹងការឡោមព័ទ្ធដែលនាំទៅដល់ការរងទុក្ខវេទនាបន្តិចម្ដងៗ ហើយស្លាប់យ៉ាងអាណោចអាធ័ម។ (២បស. ១៨:២៧) ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអន្តរាគមន៍ដោយចាត់ទេវតាមួយរូប ឲ្យទៅប្រហារទ័ពអាស៊ីរីចំនួន១៨៥.០០០នាក់ ក្នុងរយៈពេលតែមួយយប់ប៉ុណ្ណោះ! (២បស. ១៩:៣៤, ៣៥) សូមស្រមៃគិតទិដ្ឋភាពក្នុងជំរំទ័ពអាស៊ីរីនៅព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់។ អាវុធរបស់ពួកគេដូចជាលំពែង ខែល និងដាវ មិនបានត្រូវប្រើទេ។ គ្មានសំឡេងត្រែណាដែលអាចដាស់ពួកគេ ហើយក៏គ្មានបញ្ជាណាដែលអាចធ្វើឲ្យពួកគេតម្រៀបទ័ពដែរ ព្រោះជំរំរបស់ពួកគេស្ងាត់ច្រៀប មានតែសាកសពដេកស្លាប់ត្រៀបត្រា។
១១. ស្ដីអំពីកំណត់ហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយរាស្ត្រលោក តើអាចជួយឲ្យយើងទទួលការសម្រាលទុក្ខនិងមានចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ មេរៀន: កំណត់ហេតុអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាជួយរាស្ត្រលោក ពេលដែលពួកគេត្រូវសត្រូវគំរាមកំហែង ផ្ដល់ការព្រមានយ៉ាងខ្លាំងដល់សត្រូវរបស់យើងថា៖ «ការធ្លាក់ចូលក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាអ្វីដែលគួរឲ្យរន្ធត់ណាស់» ពេលកំហឹងរបស់លោកផ្ទុះឡើង។ (ហេ. ១០:៣១) សម្រាប់យើង កំណត់ហេតុទាំងនោះផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខនិងជួយយើងឲ្យមានចិត្តក្លាហាន។ យើងទទួលការសម្រាលទុក្ខដោយដឹងថាសាថានជាសត្រូវចម្បងរបស់យើង នឹងមិនទទួលជ័យជម្នះទេ។ មិនយូរទៀត ‹ពេលបន្តិចបន្តួច›នៃការគ្រប់គ្រងរបស់វា នឹងអស់ហើយ! (បប. ១២:១២) ប៉ុន្តែ នៅឥឡូវនេះយើងអាចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តក្លាហាន ហើយមានទំនុកចិត្តថាគ្មានអ្នកណាម្នាក់ អង្គការណាឬរដ្ឋាភិបាលណា អាចរារាំងយើងពីការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះឡើយ។ (សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៨:៦-៩) ក្រោមការដឹកនាំពីព្រះ សាវ័កប៉ូលបានបញ្ជាក់អំពីការជឿជាក់របស់យើងថា៖ «ប្រសិនបើព្រះគាំទ្រយើង តើអ្នកណានឹងប្រឆាំងយើងបាន?»។—រ៉ូម ៨:៣១
១២. ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង តើអ្វីនឹងធ្វើឲ្យកំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឆួលឡើង?
១២ ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនៅថ្ងៃខាងមុខ ព្រះយេហូវ៉ានឹងចាត់វិធានការដើម្បីការពារយើង ដូចដែលលោកបានធ្វើចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលទ័លច្រកពេលដែលទ័ពអេហ្ស៊ីបដេញតាម និងដូចដែលលោកបានធ្វើចំពោះជនជាតិយូដាក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមដែលបានត្រូវឡោមព័ទ្ធដោយទ័ពអាស៊ីរី។ ពេលសត្រូវរបស់យើងព្យាយាមបំផ្លាញយើង កំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងឆួលឡើង ដោយសារលោកស្រឡាញ់យើងយ៉ាងខ្លាំង។ អស់អ្នកដែលវាយប្រហារយើង ពួកគេពិតជាល្ងង់ខ្លៅណាស់ ព្រោះពួកគេដូចជាពាល់ប្រស្រីភ្នែករបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ លោកនឹងចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់និងយ៉ាងរហ័ស។ (សាក. ២:៨, ៩) ការបំផ្លិចបំផ្លាញនោះនឹងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមកទេ។ ប៉ុន្តែ គ្មានហេតុឲ្យសត្រូវរបស់ព្រះភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ ពេលដែលលោកបញ្ចេញកំហឹងទៅលើពួកគេ។ ហេតុអ្វី?
តើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការព្រមានអ្វីខ្លះ?
១៣. តើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការព្រមានអ្វីខ្លះ?
១៣ ព្រះយេហូវ៉ា«យឺតនឹងខឹង» ហើយលោកបានផ្ដល់ការព្រមានទុកជាមុនថាលោកនឹងបំផ្លាញពួកអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងលោក និងគំរាមកំហែងរាស្ត្ររបស់លោក។ (ដច. ៣៤:៦, ៧) ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដូចជា យេរេមា អេសេគាល ដានីយ៉ែល លោកយេស៊ូគ្រិស្ត ហើយលោកប្រើពួកសាវ័កដូចជា ពេត្រុស ប៉ូល និងយ៉ូហាន ឲ្យទៅព្រមានមនុស្សអំពីសង្គ្រាមផ្ដាច់ព្រ័ត្រដ៏ធំក្រៃលែង (សូមមើលប្រអប់«ព្រះយេហូវ៉ាព្រមានអំពីសង្គ្រាមដ៏ធំនៅថ្ងៃខាងមុខ»)។
១៤, ១៥. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វី? ហើយហេតុអ្វី?
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអ្នកបម្រើលោកកត់ទុកការព្រមានទាំងនោះនៅក្នុងគម្ពីរជាបណ្ដាំរបស់លោក។ បន្ថែមទៅទៀត លោកធ្វើឲ្យប្រាកដថាគម្ពីរបានត្រូវបកប្រែជាច្រើនភាសា ហើយចែកចាយច្រើនបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ នៅទូទាំងផែនដី លោកមានអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជាច្រើនដែលប្រៀបដូចជាកងទ័ព ហើយលោកជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យជួយអ្នកឯទៀត រៀនអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចមានសន្តិភាពជាមួយនឹងលោក ហើយព្រមានមនុស្សអំពី«ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ដែលនឹងមកដល់នៅថ្ងៃខាងមុខ។ (សេផ. ១:១៤; ចសព. ២:១០-១២; ១១០:៣) លោកបានជំរុញចិត្តរាស្ត្ររបស់លោកឲ្យបកប្រែសៀវភៅផ្សេងៗសម្រាប់សិក្សាគម្ពីរទៅជារាប់រយភាសា ហើយជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យចំណាយពេលរាប់រយលានម៉ោងរៀងរាល់ឆ្នាំ ប្រាប់មនុស្សអំពីសេចក្ដីសន្យានិងការព្រមានដែលមានក្នុងគម្ពីរ។
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យរាស្ត្រលោកបំពេញកិច្ចការទាំងនោះ «ព្រោះលោកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ តែចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសប្រែចិត្ត»។ (២ពេ. ៣:៩) យើងពិតជាមានឯកសិទ្ធិណាស់ដែលអាចតំណាងឲ្យព្រះរបស់យើងដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់និងប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់! ហើយយើងក៏មានឯកសិទ្ធិដែរ ដែលអាចរួមចំណែកក្នុងការប្រកាសដំណឹងពីលោក! ប៉ុន្តែ មិនយូរទៀត ពេលវេលាសម្រាប់ពួកអ្នកដែលមិនអើពើនឹងការព្រមាននោះ នឹងអស់ហើយ។
តើពេលណាកំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹង«ឆួលឡើង»?
១៦, ១៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ថ្ងៃសម្រាប់សង្គ្រាមចុងក្រោយឬទេ? សូមពន្យល់។
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានកំណត់ថ្ងៃសម្រាប់សង្គ្រាមចុងក្រោយរួចហើយ។ លោកដឹងទុកជាមុនថាពេលណាពួកសត្រូវនឹងវាយប្រហារមកលើរាស្ត្រលោក។ (ម៉ាថ. ២៤:៣៦) តើព្រះយេហូវ៉ាដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាពេលណាពួកសត្រូវនឹងវាយប្រហារ?
១៧ ដូចយើងបានរៀនក្នុងជំពូកមុននៃសៀវភៅនេះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់កូកថា៖ «ខ្ញុំនឹង . . . ដាក់តម្ពក់នៅថ្គាមអ្នក»។ លោកនឹងនាំប្រជាជាតិនានាឲ្យមកធ្វើសង្គ្រាមផ្ដាច់ព្រ័ត្រជាមួយលោក។ (អេគ. ៣៨:៤) នេះមិនមានន័យថាព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកផ្ដើមធ្វើសង្គ្រាមនោះទេ ហើយក៏មិនមានន័យថាលោកមិនឲ្យពួកអ្នកប្រឆាំងលោកប្រើចិត្តសេរីរបស់ពួកគេដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាអាចមើលឃើញចិត្តរបស់ពួកសត្រូវ ហើយដឹងអំពីប្រតិកម្មរបស់ពួកគេក្នុងស្ថានភាពណាមួយ។—ចសព. ៩៤:១១; អេ. ៤៦:៩, ១០; យេ. ១៧:១០
១៨. ហេតុអ្វីមនុស្សហ៊ានច្បាំងនឹងព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុត?
១៨ បើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុត មិនមែនជាអ្នកផ្ដើមធ្វើសង្គ្រាមឬបង្ខំសត្រូវរបស់លោកឲ្យធ្វើសង្គ្រាមទេ ហេតុអ្វីមនុស្សហ៊ានផ្ដើមធ្វើសង្គ្រាមជាមួយនឹងលោកដូច្នេះ? មូលហេតុមួយ គឺនៅគ្រានោះពួកគេប្រហែលជឿជាក់ថាគ្មានព្រះទេ ឬថាលោកមិនខ្វល់ខ្វាយនឹងរឿងផ្ទៃក្នុងរបស់មនុស្សឡើយ។ ពួកគេប្រហែលជាគិតដូច្នេះ ដោយសារពួកគេទើបតែបំផ្លាញអង្គការសាសនាមិនពិតទាំងអស់នៅលើផែនដី។ ហេតុនេះ ពួកគេទំនងជាវែកញែកថាបើមានព្រះមែន លោកច្បាស់ជាការពារអង្គការសាសនាទាំងនោះដែលអះអាងថាតំណាងលោកមិនខាន។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនដឹងថាគឺជាព្រះទេ ដែលបានបណ្ដាលចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើតាមគំនិតរបស់លោកក្នុងការបំផ្លាញសាសនាមិនពិតដែលបានធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកអាប់ឱនយ៉ាងខ្លាំង។—បប. ១៧:១៦, ១៧
១៩. ក្រោយពីបំផ្លាញសាសនាមិនពិត តើប្រហែលជាមានអ្វីកើតឡើង?
១៩ នៅពេលមួយក្រោយពីបំផ្លាញសាសនាមិនពិត ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកប្រកាសដំណឹងដ៏ធ្ងន់ ដែលសៀវភៅការបើកបង្ហាញប្រៀបប្រដូចទៅនឹងដុំព្រិលដែលមានទម្ងន់ប្រហែលជា២០គីឡូក្រាម។ (បប. ១៦:២១, កំ.ស.) ដំណឹងនេះប្រហែលជាការប្រកាសថាប្រព័ន្ធនយោបាយនិងប្រព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មហៀបនឹងរលំហើយ អ្នកដែលឮដំណឹងនេះខឹងយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ប្រមាថមើលងាយព្រះ។ តាមមើលទៅ ដំណឹងនេះធ្វើឲ្យប្រជាជាតិនានាមកវាយប្រហារទៅលើរាស្ត្រព្រះយ៉ាងពេញទំហឹងដើម្បីបំបិទមាត់ពួកគេម្ដងជាការស្រេច។ ពួកគេនឹងគិតថារាស្ត្ររបស់ព្រះគ្មានអ្វីការពារទេ គឺងាយបំផ្លាញចោលណាស់។ ពួកគេច្បាស់ជាច្រឡំធំហើយ!
តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ានឹងបញ្ចេញកំហឹងលោក?
២០, ២១. តើកូកជាអ្នកណា? ហើយតើនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះកូក?
២០ ដូចយើងបានរៀនក្នុងជំពូកទី១៧នៃសៀវភៅនេះ អេសេគាលបានប្រើឈ្មោះ«កូកនៃស្រុកម៉ាកូក»ដើម្បីសម្គាល់ប្រជាជាតិដែលចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយគ្នាដែលមកវាយប្រហារយើង។ (អេគ. ៣៨:២) ប៉ុន្តែ ប្រជាជាតិទាំងនោះមិនសូវមានសាមគ្គីភាពគ្នាទេ។ ទោះជាមើលទៅប្រជាជាតិទាំងនោះសហការគ្នាក៏ពិតមែន តែពួកគេនៅតែមានចិត្តគំនិតប្រកួតប្រជែងគ្នា ជាតិនិយម និងអំណួតដដែល។ ដូច្នេះ គឺងាយស្រួលឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យពួកគេ«វាយប្រហារគ្នាឯង»។ (អេគ. ៣៨:២១) ប៉ុន្តែ ការបំផ្លាញប្រជាជាតិទាំងនោះនឹងមិនបណ្ដាលមកពីមនុស្សទេ។
២១ មុនពួកសត្រូវរបស់យើងត្រូវបំផ្លាញចោល ពួកគេនឹងឃើញសញ្ញាសម្គាល់នៃកូនមនុស្ស ដែលទំនងជាការអស្ចារ្យដែលបង្ហាញពីឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ។ ពួកអ្នកប្រឆាំងនឹងឃើញអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេកើតទុក្ខជាខ្លាំង។ ដូចលោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុនថា៖ «មនុស្សនឹងសន្លប់បាត់ស្មារតីដោយសារភ័យខ្លាចនិងព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីដែលជិតកើតឡើងនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី»។ (លូក. ២១:២៥-២៧) ពួកគេនឹងភ័យរន្ធត់ណាស់ ពេលដឹងថាពួកគេគិតខុសទាំងស្រុង ដែលពួកគេវាយប្រហាររាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេនឹងត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្កើតនិងជាមេបញ្ជាការលើបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌។ (ចសព. ៤៦:៦-១១; អេគ. ៣៨:២៣) ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាប្រើបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងកម្លាំងធម្មជាតិតាមរបៀបមួយដែលបំផ្លាញតែពួកសត្រូវរបស់លោកប៉ុណ្ណោះ ហើយលោកការពារអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់លោក។—សូមអាន ពេត្រុសទី២ ២:៩
ពេលពួកសត្រូវគំរាមកំហែងរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា លោកនឹងប្រើបណ្ដាកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌បំផ្លាញពួកគេ (សូមមើលវគ្គ២១)
២២, ២៣. តើអ្នកណានឹងការពាររាស្ត្ររបស់ព្រះ? ហើយតើពួកគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះភារកិច្ចរបស់ពួកគេ?
តើការដឹងអំពីថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
២២ សូមស្រមៃគិតថាលោកយេស៊ូពេញចិត្តយ៉ាងណាក្នុងការនាំមុខច្បាំងនឹងសត្រូវរបស់ព្រះ ហើយការពារអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់និងបម្រើបិតាលោក។ សូមស្រមៃគិតផងដែរអំពីអារម្មណ៍របស់ពួកអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងមាននៅពេលនោះ។ នៅពេលមួយមុនសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូនផ្ទុះឡើង ពួកអ្នករើសតាំងដែលនៅសល់លើផែនដី នឹងទទួលជីវិតជាបុគ្គលវិញ្ញាណនៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីបង្គ្រប់ចំនួន១៤៤.០០០នាក់ ហើយចូលរួមច្បាំងជាមួយលោកយេស៊ូ។ (បប. ១៧:១២-១៤) ពួកអ្នករើសតាំងជាច្រើនច្បាស់ជាមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងចៀមឯទៀត កាលដែលពួកគេសហការគ្នាក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។ នៅពេលនោះ ពួកអ្នករើសតាំងនឹងមានឫទ្ធានុភាពនិងអំណាចដើម្បីការពារពួកអ្នកដែលគាំទ្រពួកគេយ៉ាងស្មោះត្រង់នៅគ្រាដែលពួកគេរងការពិបាក។—ម៉ាថ. ២៥:៣១-៤០
២៣ បណ្ដាទេវតាក៏រួមចំណែកក្នុងកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌របស់លោកយេស៊ូដែរ។ (២ថែ. ១:៧; បប. ១៩:១៤) ពួកគេធ្លាប់ជួយលោកយេស៊ូបណ្ដេញសាថាននិងពួកទេវតាអាក្រក់ចេញពីស្ថានសួគ៌។ (បប. ១២:៧-៩) បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេរួមចំណែកក្នុងការប្រមូលពួកអ្នកនៅផែនដីដែលចង់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ (បប. ១៤:៦, ៧) ដូច្នេះ គឺជាការត្រឹមត្រូវណាស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើបណ្ដាទេវតាដើម្បីការពារពួកអ្នកស្មោះត្រង់ទាំងនោះ! សំខាន់បំផុត បុគ្គលវិញ្ញាណទាំងអស់ក្នុងកងទ័ពរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នឹងមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមានកិត្តិយសណាស់ដែលអាចធ្វើឲ្យនាមរបស់ព្រះបានបរិសុទ្ធ ហើយលើកតម្កើងកិត្តិនាមរបស់លោកដោយជួយបំផ្លាញសត្រូវរបស់លោក។—ម៉ាថ. ៦:៩, ១០
២៤. តើមនុស្សមួយក្រុមធំនៃចៀមឯទៀតនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា?
២៤ ដោយមានកងទ័ពមោះមុតខ្លាំងក្លាការពារពួកគេ មនុស្សមួយក្រុមធំនៃចៀមឯទៀតគ្មានហេតុភ័យខ្លាចឡើយ។ តាមពិត មនុស្សមួយក្រុមនោះនឹង«ឈរឲ្យត្រង់ខ្លួន ហើយងើបមុខឡើង ព្រោះសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់[ពួកគេ]គឺជិតដល់ហើយ»។ (លូក. ២១:២៨) ហេតុនេះ គឺជាការសំខាន់ណាស់មុនថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកដល់ យើងចង់ជួយមនុស្សឲ្យបានច្រើនបំផុតឲ្យមកស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាបិតាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណានិងជាទីការពាររបស់យើង។—សូមអាន សេផានា ២:២, ៣
ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនច្បាំងទេ។ ពួកទេវតានឹងការពារពួកគេ កាលដែលសត្រូវប្រហារគ្នាឯង។—អេគ. ៣៨:២១ (សូមមើលវគ្គ២២-២៤)
២៥. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងជំពូកបន្ទាប់?
២៥ លទ្ធផលដែលមកពីសង្គ្រាមរបស់មនុស្ស គឺភាពច្របូកច្របល់និងទុក្ខវេទនា។ ផ្ទុយទៅវិញ លទ្ធផលដែលមកពីសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូននឹងមានរបៀបរៀបរយនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត។ ពេលដែលកំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ារសាយទៅ តើនឹងមានស្ថានភាពយ៉ាងណា? ពេលដែលទ័ពរបស់លោកស៊កដាវក្នុងស្រោមវិញ និងពេលដែលសំឡេងចម្បាំងបាត់អស់ទៅ តើនឹងមានស្ថានភាពបែបណា? នៅជំពូកបន្ទាប់ យើងនឹងរៀនអំពីអនាគតដ៏អស្ចារ្យនោះ។
