ជំនួយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ | ឪពុកម្ដាយ
ប្រយោជន៍ពីការលេងច្នៃប្រឌិត
ពាក្យ«ការលេងច្នៃប្រឌិត»សំដៅទៅលើការកម្សាន្តដែលបណ្ដុះសមត្ថភាពស្រមៃគិតនិងការចង់ដឹងចង់យល់របស់កូន ហើយនេះជួយកូនឲ្យបង្កើនភាពលូតលាស់ខាងគំនិតនិងអារម្មណ៍ ថែមទាំងជួយកូនឲ្យចេះធ្វើកិច្ចការហត្ថកម្មទៀតផង។
ឧទាហរណ៍រួមមាន៖
ការគូរគំនូរ
ការដុតនំ
ការសម្ដែងជាតួអង្គផ្សេងៗ
ការច្រៀងចម្រៀង
ការលេងសាងសង់ដោយប្រើប្រដាប់ផ្គុំ
ការលេងដោយប្រើរបស់សាមញ្ញធម្មតា(សូម្បីតែប្រអប់ក្រដាសក៏អាចមកប្រើដើម្បីធ្វើអ្វីមួយតាមការច្នៃប្រឌិត)
នៅប្រទេសជាច្រើន ជាជាងឲ្យកូនៗធ្វើអ្វីមួយដែលច្នៃប្រឌិត គេគ្រាន់តែឲ្យកូនៗមើលការកម្សាន្តឬធ្វើកិច្ចការកម្សាន្តដែលគេបានរៀបចំឲ្យកូនៗប៉ុណ្ណោះ។
តើអ្នកគួរបារម្ភអំពីរឿងនេះទេ?
អ្វីដែលអ្នកគួរដឹង
ការលេងច្នៃប្រឌិតអាចជួយកូនឲ្យលូតលាស់។ ការលេងបែបនេះអាចជួយសុខភាពខាងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្តរបស់កូនៗ ហើយជួយឲ្យចេះច្នៃប្រឌិតនិងចេះយោគយល់អ្នកឯទៀត។ ការលេងបែបនេះក៏អាចបង្រៀនកូនឲ្យចេះអត់ធ្មត់ ចេះធ្វើការសម្រេចចិត្ត ចេះទប់ចិត្ត និងចុះសម្រុងជាមួយកូនឯទៀតដែរ។ បើនិយាយឲ្យខ្លី ការលេងច្នៃប្រឌិតអាចជួយត្រៀមលក្ខណៈកូនសម្រាប់គ្រាយុវវ័យ។
ការមើលគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកច្រើនពេកអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់។ ការមើលគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកច្រើនពេកអាចទៅជាញៀន ហើយអាចនាំឲ្យកូនក្មេងទៅជាធាត់ជ្រុល និងឆាប់មួម៉ៅ។ នេះជាការព្រមានដល់ឪពុកម្ដាយដែលយកគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកដើម្បីឲ្យកូនតូចៗរបស់ពួកគេនៅស្ងៀម។
បើអ្នករៀបចំកិច្ចការកម្សាន្តច្រើនពេកឲ្យកូនៗ នោះពួកគេពិបាកលេងដោយសេរី។ ពេលឪពុកម្ដាយរៀបចំកិច្ចការកម្សាន្តច្រើនពេកឲ្យកូនៗ នោះកូនមិនមានពេលធ្វើអ្វីដែលជំរុញពួកគេឲ្យប្រើសមត្ថភាពត្រិះរិះនិងសមត្ថភាពច្នៃប្រឌិតនោះទេ។
អ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ
បើកឱកាសឲ្យកូនលេងច្នៃប្រឌិត។ បើកាលៈទេសៈអំណោយផល សូមទុកឲ្យកូនលេងនៅខាងក្រៅផ្ទះ ដើម្បីពួកគេអាចស្គាល់អ្វីដែលនៅក្នុងធម្មជាតិ។ សូមទុកឲ្យពួកគេជ្រើសរើសការកម្សាន្តដោយខ្លួនឯង ហើយឲ្យពួកគេលេងជាមួយប្រដាប់ប្រដាលេងដែលច្នៃប្រឌិត។ a
សូមពិចារណា៖ តើការលេងច្នៃប្រឌិតអាចជួយកូនខ្ញុំឲ្យមានគុណសម្បត្តិនិងសមត្ថភាពអ្វីខ្លះ? ហើយតើនោះមានប្រយោជន៍យ៉ាងណាសម្រាប់គាត់នៅថ្ងៃអនាគត?
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ការហ្វឹកហាត់ខ្លួនប្រាណមានប្រយោជន៍»។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:៨, កំណត់សម្គាល់
កំណត់ពេលវេលាប្រើគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក។ សូមគិតឲ្យច្បាស់មុនឲ្យកូនរបស់អ្នកមើលទូរស័ព្ទ កុំព្យូទ័របន្ទះស្ដើង និងទូរទស្សន៍ដើម្បីពួកគេនៅស្ងៀម។ គ្រូពេទ្យឯកទេសខាងកុមារបានលើកទឹកចិត្តថាកុមារក្រោមអាយុពីរឆ្នាំមិនគួរឲ្យមានគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកទេ។ ហើយកុមារអាយុចន្លោះពីពីរទៅប្រាំឆ្នាំ មិនគួរមើលគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកលើសពីមួយម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ។ b
សូមពិចារណា៖ តើខ្ញុំគួរដាក់កម្រិតប៉ុណ្ណាក្នុងការឲ្យកូនមើលគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក? តើខ្ញុំគួរមើលជាមួយកូនឬទេ? តើមានការកម្សាន្តអ្វីផ្សេងជំនួសគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកទេ?
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យដិតដល់ចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន កុំប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សឥតប្រាជ្ញា តែប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាវិញ ដោយប្រើគ្រប់ឱកាសឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត»។—អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦
ចេះថ្លឹងថ្លែងចំពោះការកម្សាន្តដែលបានរៀបចំ។ ពិតណាស់ ការកម្សាន្តទាំងនោះអាចជួយកូនរបស់អ្នកឲ្យពូកែខាងកីឡាឬបង្កើនសមត្ថភាពធ្វើអ្វីមួយ។ ប៉ុន្តែ ការកម្សាន្តបែបនោះច្រើនពេក អាចបន្ថែមការតានតឹងចិត្ត មិនគ្រាន់តែដល់កូនប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ដល់ឪពុកម្ដាយដែរ ព្រោះពួកគាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវខាងមធ្យោបាយធ្វើដំណើររបស់កូនៗ។ គោលការណ៍គម្ពីរនៅអេភេសូរ ៥:១៥, ១៦ អំពីការប្រើពេលវេលាឲ្យកើតប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតក៏ទាក់ទងនឹងរឿងនេះដែរ។
សូមពិចារណា៖ តើកូនខ្ញុំមានការកម្សាន្តដែលបានរៀបចំហើយច្រើនពេកឬទេ? បើមែន តើយើងជាឪពុកម្ដាយត្រូវកែសម្រួលអ្វីខ្លះ?
គោលការណ៍គម្ពីរ៖ «ពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង»។—ភីលីព ១:១០
a របស់របរលេងជាច្រើន មិនលើកទឹកចិត្តឲ្យកូនចេះច្នៃប្រឌិតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ របស់លេងធម្មតាឬអ្វីផ្សេងៗ ដូចជាប្រដាប់ប្រដាផ្គុំ និងក្រដាសកាតុងជាដើម អាចជួយកូនឲ្យប្រើសមត្ថភាពស្រមៃគិត។
b «ការមើលគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក»សំដៅទៅការកម្សាន្ត មិនមែនសំដៅទៅលើការទូរស័ព្ទមើលឃើញមុខគ្នាជាមួយអ្នកជាទីស្រឡាញ់ ឬការមើលកិច្ចប្រជុំ សន្និបាត ឬការចាក់ផ្សាយផ្សេងៗជាមួយក្រុមគ្រួសារទេ។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
អាពាហ៍ពិពាហ៍និងក្រុមគ្រួសារ
តើកូនខ្ញុំគួរមានទូរស័ព្ទទំនើបឬទេ?
សូមសួរសំណួរទាំងនេះដើម្បីដឹងថាអ្នកនិងកូនរបស់អ្នកមានទំនួលខុសត្រូវហើយឬនៅ។