លោតទៅអត្ថបទ

សំណួរ​ពី​យុវវ័យ

តើ​ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ដើម្បី​យក​ឈ្នះ​ការ​អៀន​ខ្មាស?

តើ​ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ដើម្បី​យក​ឈ្នះ​ការ​អៀន​ខ្មាស?

 ចំណុច​មិន​ល្អ​៖ ការ​អៀន​ខ្មាស​អាច​រា​រាំង​ប្អូន​ពី​ការ​រាប់​អាន​មិត្ត​ភក្តិ​និង​មាន​បទ​ពិសោធន៍​ល្អ​ៗ។

 ចំណុច​ល្អ​៖ ការ​អៀន​ខ្មាស​មិន​តែង​តែ​អាក្រក់​ទេ។ អារម្មណ៍​នេះ​អាច​ជួយ​ប្អូន​ឲ្យ​គិត​ពិចារណា​មុន​នឹង​និយាយ ហើយ​អាច​ជួយ​ឲ្យ​ចេះ​សង្កេត​មើល​និង​ចេះ​ស្ដាប់​យ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់។

 ចំណុច​គួរ​ដឹង​៖ ការ​អៀន​ខ្មាស​មិន​មែន​ជា​លក្ខណៈ​ដែល​មាន​រហូត​ទេ ដូច្នេះ​ប្អូន​អាច​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​នោះ​បាន។ អត្ថបទ​នេះ​នឹង​បង្ហាញ​ប្អូន​អំពី​របៀប​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​នោះ។

 ស្គាល់​អ្វី​ដែល​ប្អូន​ខ្លាច

 ការ​អៀន​ខ្មាស​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្អូន​ខ្លាច​ពេល​ដែល​ប្អូន​ដឹង​ថា​ប្អូន​ត្រូវ​និយាយ​ទល់​មុខ​នឹង​អ្នក​ណា​ម្នាក់។ ជា​លទ្ធផល ប្អូន​ប្រហែល​ជា​ផ្ដាច់​ខ្លួន​ពី​អ្នក​ឯ​ទៀត ប្រៀប​ដូច​ជា​ប្អូន​នៅ​ម្នាក់​ឯង​ក្នុង​បន្ទប់​ងងឹត។ នោះ​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​ណាស់។ ប៉ុន្តែ បើ​ប្អូន​ស្គាល់​អ្វី​ដែល​ប្អូន​ខ្លាច ប្រហែល​ប្អូន​ឃើញ​ថា​នោះ​មិន​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​ដូច​ប្អូន​គិត​ទេ។ សូម​ពិចារណា​ឧទាហរណ៍​បី។

  •   ការ​ខ្លាច ទី​១: ​«​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា​ត្រូវ​និយាយ​អំពី​អ្វី​ទេ​»។

     ការ​ពិត​៖ អ្នក​ឯ​ទៀត​ប្រហែល​ជា​មិន​សូវ​ចាំ​អ្វី​ដែល​ប្អូន​និយាយ​ទេ តែ​ពួក​គេ​ចាំ​ទង្វើ​របស់​ប្អូន​ចំពោះ​ពួក​គេ។ ប្អូន​អាច​គ្រប់​គ្រង​ការ​ខ្លាច​របស់​ប្អូន​ដោយ​រៀន​ឲ្យ​ចេះ​ស្ដាប់​ច្រើន​ជាង គឺ​ដោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​យ៉ាង​ស្មោះ​ចំពោះ​អ្វី​ដែល​អ្នក​ឯ​ទៀត​និយាយ។

     សូម​ពិចារណា​៖ តើ​ប្អូន​ចូល​ចិត្ត​មិត្ត​ភក្តិ​បែប​ណា មិត្ត​ដែល​និយាយ​ឥត​ឈប់​ឬ​មិត្ត​ដែល​ពូកែ​ស្ដាប់?

  •   ការ​ខ្លាច ទី​២: ​«​អ្នក​ឯ​ទៀត​នឹង​គិត​ថា​ខ្ញុំ​គួរ​ឲ្យ​ធុញ​»។

     ការ​ពិត​៖ អ្នក​ឯ​ទៀត​នឹង​មាន​ទស្សនៈ​ផ្សេង​ៗ​ចំពោះ​ប្អូន​មិន​ថា​ប្អូន​ជា​មនុស្ស​អៀន​ខ្មាស​ឬ​មិន​អៀន​ខ្មាស​ក៏​ដោយ។ ប៉ុន្តែ ប្អូន​អាច​គ្រប់​គ្រង​ការ​ខ្លាច​របស់​ប្អូន​បាន។ បើ​ប្អូន​បង្ហាញ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឃើញ​ថា​ប្អូន​ជា​មនុស្ស​បែប​ណា នោះ​ពួក​គេ​នឹង​មាន​ទស្សនៈ​ល្អ​ជាង​ចំពោះ​ប្អូន។

     សូម​ពិចារណា​៖ បើ​ប្អូន​គិត​ថា​គ្រប់​គ្នា​កំពុង​គិត​មិន​ល្អ​មក​លើ​ប្អូន នោះ​ប្រហែល​ជា​ប្អូន​ទេ​ដែល​វិនិច្ឆ័យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដោយ​សន្និដ្ឋាន​ថា​ពួក​គេ​មិន​ចូល​ចិត្ត​ប្អូន។

  •   ការ​ខ្លាច ទី​៣: ​«​ខ្ញុំ​នឹង​ខ្មាស​គេ​បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​អ្វី​មួយ​ខុស​»។

     ការ​ពិត​៖ រឿង​នេះ​អាច​កើត​ឡើង​ចំពោះ​យើង​គ្រប់​គ្នា។ ប្អូន​អាច​គ្រប់​គ្រង​ការ​ខ្លាច​ដោយ​ចាត់​ទុក​ការ​និយាយ​ខុស ជា​ឱកាស​ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ប្អូន​មិន​គិត​ថា​ខ្លួន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ទេ។

     សូម​ពិចារណា​៖ ប្អូន​ច្បាស់​ជា​សប្បាយ​ពេល​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​ដែល​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ខ្លួន​មិន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ មែន​ទេ?

 តើ​ប្អូន​ដឹង​ទេ? អ្នក​ខ្លះ​គិត​ថា​ពួក​គេ​មិន​មែន​ជា​មនុស្ស​អៀន​ទេ ហើយ​អាច​មាន​មិត្ត​ភក្ដិ​ច្រើន ព្រោះ​ពួក​គេ​ចូល​ចិត្ត​ផ្ញើ​សារ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បី​អាច​មាន​មិត្តភាព​ជា​មួយ​បុគ្គល​ណា​ម្នាក់ ពួក​គេ​ក៏​ត្រូវ​សន្ទនា​ដោយ​ផ្ទាល់​ដែរ។ លោក​ស្រី​ហ្សេរី ថឺកឺល ដែល​ជា​អ្នក​ជំនាញ​ខាង​ចិត្ត​សាស្ត្រ​និង​ខាង​បច្ចេកវិទ្យា បាន​សរសេរ​ថា​៖​«​ពេល​យើង​ឃើញ​មុខ​និង​ឮ​សំឡេង​គ្នា នោះ​ទើប​ជា​ការ​សន្ទនា​ពិត​មែន​»។ a

ពេល​ដែល​ប្អូន​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​ខ្លួន ប្អូន​ប្រហែល​ជា​ឃើញ​ថា​ការ​សន្ទនា​ដោយ​ផ្ទាល់​មិន​មែន​ពិបាក​ដូច​ដែល​ប្អូន​គិត​ស្មាន​នោះ​ទេ

 គម្រោង​អនុវត្ត

  •   កុំ​ប្រៀប​ធៀប។ ទោះ​ជា​ប្អូន​ជា​មនុស្ស​អៀន​ខ្មាស​ក៏​ដោយ ប្អូន​មិន​ចាំ​បាច់​ព្យាយាម​ទៅ​ជា​មនុស្ស​ពូកែ​និយាយ​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ប្អូន​អាច​គ្រប់​គ្រង​អារម្មណ៍​នោះ​បាន ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​វា​រា​រាំង​ប្អូន​ពី​ការ​រាប់​អាន​មិត្ត​ភក្តិ​និង​មាន​បទ​ពិសោធន៍​ល្អ​ៗ។

     ប្អូន​អាលីស្យា​បាន​រៀប​រាប់​ថា​៖​«​ការ​សន្ទនា​មិន​ចាំ​បាច់​វែង​អន្លាយ​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​លេច​ធ្លោ​ក្នុង​ពិធី​ជប់​លៀង​ដែរ។ យើង​គ្រាន់​តែ​ណែនាំ​ខ្លួន​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ស្គាល់​ឬ​សួរ​សំណួរ​ធម្មតា​ពីរ​បី​ប៉ុណ្ណោះ​»។

     គោល​ការណ៍​គម្ពីរ​៖​«​ចូរ​ឲ្យ​ម្នាក់​ៗ​ពិនិត្យ​មើល​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​ខ្លួន រួច​គ្រប់​គ្នា​នឹង​មាន​ហេតុ​ត្រេក​អរ​អំពី​ខ្លួន​ផ្ទាល់ ដោយ​មិន​ប្រៀប​ធៀប​ខ្លួន​នឹង​អ្នក​ឯ​ទៀត​»។—កាឡាទី ៦:៤

  •   ចេះ​សង្កេត។ សូម​មើល​របៀប​ដែល​អ្នក​ឯ​ទៀត​សន្ទនា​ជា​មួយ​គ្នា។ តើ​អ្វី​ធ្វើ​ឲ្យ​ការ​សន្ទនា​របស់​ពួក​គេ​រលូន? ហើយ​អ្វី​ធ្វើ​ឲ្យ​មិន​រលូន? តើ​មាន​ចំណុច​ល្អ​ណា​ខ្លះ​ដែល​ប្អូន​អាច​បណ្ដុះ​ឲ្យ​មាន​ដូច​ពួក​គាត់?

     ប្អូន​អេរ៉ុន​បាន​រៀប​រាប់​ថា​៖​«​សូម​សង្កេត​មើល​និង​រៀន​តាម​អ្នក​ដែល​ឆាប់​មាន​មិត្ត​ភក្ដិ។ សូម​មើល​របៀប​ដែល​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​និង​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​និយាយ ពេល​ពួក​គេ​ជួប​នរណា​ម្នាក់​ជា​លើក​ដំបូង​»។

     គោល​ការណ៍​គម្ពីរ​៖​«​ដូច​ដែក​សំលៀង​ដែក មិត្ត​ភក្ដិ​ជួយ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ឲ្យ​រីក​ចម្រើន​»។—សុភាសិត ២៧:១៧

  •   សួរ​សំណួរ។ ធម្មតា មនុស្ស​ចូល​ចិត្ត​ប្រាប់​ពី​ទស្សនៈ​របស់​ខ្លួន​ចំពោះ​រឿង​ផ្សេង​ៗ ដូច្នេះ​ការ​សួរ​សំណួរ​គឺ​ជា​វិធី​ល្អ​ដើម្បី​ចាប់​ផ្ដើម​ការ​សន្ទនា។ ម្យ៉ាង​ទៀត នោះ​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​មិន​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​មក​លើ​យើង​ខ្លាំង​ពេក​ដែរ។

     ប្អូន​អេឡាណឺ​បាន​រៀប​រាប់​ថា​៖​«​ការ​គិត​ទុក​ជា​មុន​អំពី​អ្វី​ដែល​យើង​ចង់​និយាយ​និង​ចង់​សួរ។ ព្រោះ​នោះ​អាច​ជួយ​យើង​មិន​ឲ្យ​បារម្ភ​ច្រើន​ពេក។ ជា​ឧទាហរណ៍ មុន​ចូល​រួម​កម្ម​វិធី​ណា​មួយ យើង​អាច​គិត​អំពី​សំណួរ​ឬ​រឿង​មួយ​ចំនួន​ដើម្បី​និយាយ។ ការ​ធ្វើ​ដូច​នោះ​នឹង​ជួយ​យើង​មិន​តាន​តឹង​ពេក​ពេល​ជួប​មនុស្ស​ថ្មី​»។

     គោល​ការណ៍​គម្ពីរ​៖​«​ចូរ​បន្ត​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​អ្នក​ឯ​ទៀត មិន​ត្រូវ​គិត​តែ​អំពី​រឿង​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​»។—ភីលីព ២:៤

a ពី​សៀវភៅ​Reclaiming Conversation។