Lût li cem apê xwe Birahîm li welatê Kenanê dijiya. Gelek heywanên Birahîm û Lût çêbûn. Erdê ku ew lê diman êdî têra wan nedikir. Birahîm ji Lût re got: ‘Êdî em nikarin li cem hev bimînin. Ji kerema xwe re ka bêje tu dixwazî herî ku derê û ezê herim cihekî din. Eger tu herî aliyê çepê, ezê herim aliyê rastê.’ Birahîm ne tenê li ser xwe, lê li ser Lût jî difikirî, ma ne wisa ye?

Lût li nêzîkî bajarê Sodomê cihekî xweşik dît. Li wir gelek av û şînahî hebûn. Ji ber vê yekê, ew û malbata xwe çûn wir.

Bajarê Gomorayê nêzîkî bajarê Sodomê bû. Xelkê Sodom û Gomorayê kesên pir xerab bûn. Loma Yehowa qerar da ku van bajaran wêran bike. Lê Xwedê dixwest ku Lût û malbata wî sax bimînin. Ji ber vê yekê, wî du melek şandin ku wan hişyar bikin: ‘Ecele bikin! Zû ji vî bajarî derkevin! Yehowa wê vî bajarî wêran bike.’

Lê Lût ecele nekir. Ew zû ji bajêr derneket. Ji ber vê yekê, melekan bi destê Lût, jina wî û her du keçên wî girtin û ew bi lez ji bajêr derxistin. Melekan ji wan re got: ‘Ji bo ku hûn sax bimînin, birevin! Li dû xwe nenêrin. Eger hûn li dû xwe binêrin, hûnê bimirin!’

Gava ew gihîştin bajarê Soarê, Yehowa agir û kewkurd li ser Sodom û Gomorayê barandin. Ev her du bajar bi temamî hatin  wêrankirin. Îcar jina Lût guh neda Yehowa. Wê li dû xwe mêze kir û bû stûna xwê! Lût û keçên wî pir xemgîn bûn. Lê ji ber ku wan guh da Yehowa, tiştek bi wan nehat û ew sax man. Ew kêfxweş bûn ku wan bi ya Xwedê kir.