Bona Xwedê ferz e ku em derheqa çi difikirin (Yêremya 17:10). Em gerekê ne ku tenê xwe ji gilî û kirên bi nefretiyê tije, dûr bigirin, lê hê zêde tişt lazim e bikin. Nefretî ji dil û hişê meriva pêşda tê. Em gerekê hemû hest û fikirên nefretiyêva girêdayî, derbêra ji hişê xwe dûr xin. Tenê wî çaxî emê bikaribin bi rastî nefretiyê kokêva ji dilê xwe derxin.

Bi helalî dilê xwe bicêribîne, hela tu ça dinihêrî ser merivên ji welat û miletên din. Pirsa bide xwe: “Ez derheqa wan çi difikirim? Nihêrandina min derheqa wan tenê ser hîmê zanebûna min e? Yan ev ser hîmê xeberdana nerast e ya merivên der-dor?” Xwe dûr bigire ji bernamên têlêvîziyonê, sînem yan wedederbazkirinên usa, ku nefretiyê û zulmiyê pêşda tînin.

Hêsa nîne bi helalî hest û fikirên xwe enene kin, ku têderxin hela nefretî nav meda heye yan na. Lê Xebera Xwedê dikare vê yekêda alî me bike, çimkî ew “nêt û fikirên dila jî enene dike” (Îbranî 4:12). Lema jî timê Kitêba Pîroz lêkolîn bike. Hînkirinên wê beramberî fikirên xwe bike û her tiştî bike, seva ku fikirên te Xwedê xweş bên. Xebera Xwedê dikare alî me bike, wekî nefretiyê, kîjan ku kûr dil û hişê meda rûniştiye, kokêva derxin (2 Korintî 10:4, 5).