TU DIKARÎ ser xwe bêjî, wekî tu merivekî şêkirdar î? Her kes ji me gerekê ser vê pirsê bifikire. Kitêba Pîroz derheqa wedê me pêxembertî kiriye, ku gelek meriv wê “bêşêkir” bin (2 Tîmt. 3:2). Dibeke we dîtiye merivên usa yên ku dixwazin, wekî gişk dora wan herin-bên yan jî difikirin, ku gişk ber wan borcdar in. Ser wan meriva tê kifşê, wekî ewana ne jî difikirin, ku gerekê razî bin bona vê yekê, çi ku bona wan dikin. Femdarî ye, wê we xweş nehata nav merivên usada bûna.

Lê xizmetkarên Yehowa têne hêlankirinê: “Şêkirdar bin”. Em gerekê “her tiştîda razîbûnê bidin” (Kols. 3:15; 1 Têsln. 5:18). Bi rastî, çaxê em şêkirdar in, em gelek karê distînin. Gelek menî hene, ku çira ew yek usa ne.

Meniya mezin, ku çira em gerekê şêkirdar bin, ew e, ku ew yek alî me dike xwe qîmet kin. Merivê ku razî ye û şêkirdar e, ji xwe razî ye, û yên ku razîbûnê distînin, ewana jî xwe baş texmîn dikin. Lê çira razîbûn hin me hin jî merivên din bextewar dike? Were meselekê şêwir kin: Çaxê tu divînî ku meriv dixwazin bona te tiştekî bikin, ew yek dide kifşê, wekî ewana hesab dikin, ku tu hêja yî. Dêmek, ewana bona te xem dikin. Çaxê tu vê yekê divînî, tu xwe qîmet dikî. Bînin bîra xwe serhatiya Rût. Boaz hindava wê merdanî da kifşê. Bêşik, Rût gelek şa bû, çimkî kesekî bona wê xem dikir (Rût 2:10-13).

Em gerekê îlahî ji Xwedê razî bin. Bêşik, cara hûn dişirmîş dibin derheqa gelek pêşkêşên ku Xwedê dide we, ça yên ruhanî usa jî yên fîzîkî (Qan. Dcr. 8:17, 18; Kar. Şand. 14:17). Lê dewsa ku sera-bera dişirmîş bin, hê baş e kûr bifikirin derheqa wan kerema, ku Xwedê ser we û merivên weyî nêzîkda dibarîne. Hergê hûn bifikirin ser merdaniya Efirandarê xwe, hûnê bi razîbûnê tijî bin û hê zêde bawer kin, wekî ew çiqas we hiz dike û qîmet dike (1 Yûhn. 4:9).

Lê xêncî ku ser merdaniya Yehowa û keremên wî bifikirin, usa jî razîbûna xwe jêra nîşan kin bona qenciyên wî (Zeb. 100:4, 5). Çaxê merî razîbûna xwe didine kifşê, ewana bextewar dibin.

Dîsa menîk, ku çira razîbûn karê tîne, ew e ku hevaltî qewî dibe. Em gişk jî dixwazin, wekî me qîmet kin. Çaxê hûn bi dil û can merivê mayînra bona qenciya wan razîbûna xwe didin kifşê, hûn herdu jî nêzîkî hev dibin (Rom. 16:3, 4). Hin jî merivên ku şêkirdar in, hazir in alî meriva bikin. Ewana divînin wekî hindava wanda qenciyê dikin û ewana jî dixwazin qencî bikin. Û çaxê alî meriva dikî, xwezilî dibî. Çawa ku Îsa got: “Xwezî li dayiya, ne ku li standiya” (Kar. Şand. 20:35).

Robêrt Êmmons, dîrêktorê ûnîvêrsîtêta Kalîfornyayê, derheqa razîbûnê got, ku seva şêkirdar bin, em gerekê fem kin, wekî em hevdura lazim in, çimkî em cara didin, cara jî distînin. Seva em sax bimînin û bextewar bijîn, em gelek tiştada hewcê meriva dibin. Mesele, ewana xwarinê didine me, yan jî aliyê sihet-qewatêda alî me dikin (1 Korn. 12:21). Merivê şêkirdar razîbûna xwe eyan dike seva vê yekê, çi ku bona wî dikin. Lê we xwera kiriye xeyset, wekî razîbûna xwe bidine kifşê, çaxê wera qenciyê dikin?

Hergê em şêkirdar in, emê dîna xwe bidine ser tiştên pozîtîv, ne ku yên nêgatîv. Bi sîmbolîk bêjin, hişê me mîna fîltirê ye. Ew alî me dike hê zêde hiş-aqilê xwe bidine ser tiştên baş, lê tiştên nebaş ji hişê xwe derxin. Usa mera dibe xeyset, ku dîna xwe bidin ser tiştên baş û hê kêm ser problêma bifikirin. Çiqas zêde em şêkirdar bin, haqas zêde emê emirê xweda bikaribin tiştên baş bivînin, û ew yek wê alî me bike ku diha razî bin. Hergê em emirê xwera razî bin, emê vê yekê bikin, çi ku Pawlos got: “Timê pê Xudan şa bin” (Fîlî. 4:4).

Şêkirdarî alî me dike, wekî derheqa tiştên nebaş kêm bifikirin. Nikarî bidî ber çevê xwe ku meriv hin şêkirdar be hin jî hevsûdiyê bike, dilteng be, yan jî hêrs be. Merivên şêkirdar usa jî pey pera nakevin. Ewana razî ne vê yekêra, çi ku cem wan heye, û pey vê yekê nakevin ku hê zêde qazanc kin (Fîlî. 4:12).

Çawa Mesîhî hûn fem dikin, wekî Şeytan dixwaze hûn wan rojên axiriyêda, wedê çetinaya dilteng bin û berxwekevin. Ew wê gelek şa be, hergê nihêrandina me nerast be û em bikine kute-kut. Hergê nihêrandina me usa be, wedê xizmetiyê meriv wê kêm bixwazin guh bidine mizgîniyê. Razîbûn berê ruhê pîrozva girêdayî ye. Mesele, em şabûnê distînin gava divînin tiştên baş ku Xwedê dide me, û baweriya me heye hindava hemû sozên wî derheqa axiriyê (Galt. 5:22, 23).

Hûn çawa xizmetkarên Yehowa dibeke qayîl in vê yekêra, çi ku vê gotarêda hate gotinê derheqa razîbûnê. Femdarî ye, wekî razîbûn û nihêrandina pozîtîv xwexa pêşda nayê. Lê berxwe nekevin, hûn dikarin bibine merivê şêkirdar. Çawa? Wede xwera başqe kin, seva her roj bifikirin ser hine tiştên emirê xweda, bona çi jî hûn razî ne. Çiqas hê zêde hûn vê yekê bikin, haqas îda ew yek wê wera bibe xeyset. Usa hûnê ji wan meriva, yên ku tenê ser çetinayên xwe difikirin, bextewartir bin. Hergê hûn bifikirin ser tiştên baş, ku Xwedê û merivên din bona we dikin, ew yek wê we bextewar ke. Hûn dikarin xwera destpêkin wan tişta binivîsin. Mesele, du yan sê tişta binivîsin, bona kîjana hûn her roj razî ne.

Bi gotina hinekên ku derheqa şêkirdariyê lêkolîn dikin, çaxê em “her gav razîbûnê didine kifşê, ew yek dikare xebata nêyronên mejûyê me biguhêze, ku em hê pozîtîv binihêrin ser emirê xwe”. Merivê şêkirdar bextewar e. Were em timê keremên xwe hesab kin, şa bin tiştên başra ku emirê meda hene, û timê razî bin! Dewsa ku em hesab kin, wekî em hêjayî wan tiştên baş in, were em “şikiriyê ji Xudanra bikin, ji ber ku ew qenc e”! Belê, “her tiştîda razîbûnê bidin” (1 Dîr. 16:34; 1 Têsln. 5:18).