“Xudan Xwedê ew mêr hilda danî baxçê Êdênê, wekî wê bêcer ke û xweyîtiyê lê bike. Û Xudan Xwedê temî da mêr û gotê: ‘Ji her darêd baxçêda, dilê te dikişîne kîjanê bixwe, lê ji dara qencî û xirabî naskirinê nexwe, çimkî wê roja gava tu ji wê bixwî, tê ese bimirî’” (Destpêbûn 2:15-17, PKM).

Xwedê, merivê pêşin Adem di baxçê Adenêda dêmek cinetêda cîwar kir, kîderê ku gelek şînkayêd bedew hebûn. Li wir usa jî darêd êmîşdar hebûn, ji kîjana ku Adem dikaribû bixwara. Lê Yahowa Xwedê dîna Adem da li ser darekê, ji kîjanî ku ewî gerekê êmîş nexwara. Xwedê pêşda wîra elam kir, ku hergê ew ji vê darê bixwe, ewê bimire.

Gelo Adem ev temî çawa fem dikir? Ewî rind zanibû mirin çi ye; ewî didît wekî ça heywan dimirin. Hergê Xwedê, Adem usa çêkira ku li axiriyê ew gerekê bimiriya, dêmek qewata van giliya jî wê tune bûya. Lê Adem rind zanibû, ku hergê ewî gura Xwedê bikira û ji wê darê êmîş nexwara, ew dikaribû heta-hetayê bijîta û nemira.

Hinek bawer dikin, wekî ev dara qedexekirî sîmbola heleqetiya sêksûal e. Lê ev yek usa nîne. Yahowa gote Adem û Hêwayê wekî ewana “şîn bin û li hev zêde bin”, usa jî “erdê tijî kin û xweyîtiyê lê bikin” (Destpêbûn 1:28). Ev qedexekirin bi rastiyê jî tenê darva tevgirêdayî bû. Yahowa ev dar nav kir, ça “dara qencî û xirabî naskirinê”, çimkî evê darê dida kifşê îzina Yahowa ku safî ke çi ye qencî û xirabî. Hergê Adem êmîşê vê darê nexwara, bi vê yekê ewî ne ku tenê guhdariya xwe wê bida kifşê, lê usa jî razîbûna xwe hindava Wî, yê ku ew efirandiye û pir kerem kiriye.

“Paşê Xwedê gote mêr: ‘Te . . . ji wê dara ku min temî dabû, ku te nexwî, xwar . . . bi xûdana eniya xwe nanê xwe bixwî, heta ku hatî hildanê, çimkî tu ax î û tê dîsa bibî ax’” (Destpêbûn 3:17, 19).

Adem xwar ji wê dara ku wîra hatibû qedexekirinê. Ev kirê wî, neguhdariya wî da kifşê û ev tiştekî nerast bû. Çimkî bi vê yekê Adem miqabilî Xwedê rabû û nerazîtiya xwe da kifşê hindava hemû tiştêd baş, ku Yahowa seva wî kir. Adem ku ji vê darê xwar, bi vê yekê ewî Yahowa qebûl nekir û safî kir ji Xwedê dûr keve, çi ku axiriya xirab wîra anî.

Çawa ku Yahowa pêxembertî kir, li axiriyêda Adem mir. Yahowa ji “axa erdê” Adem efirand, û gote wî wekî ewê dîsa bibe ax. Paşî mirinê, Adem îda tu cîkî nedima û emir nedikir. Çaxê ew mir, ew betawebû û bû ax ji çi jî hatibû çêkirinê (Destpêbûn 2:7; Waîz 9:5, 10).

“Awa çawa bi merivekî gune kete dinê û ji gune jî mirin hat, usa jî mirin ser hemû meriva bela bû, çimkî hemûya jî gune kir” (Romayî 5:12).

Neguhdarîkirin û gunê Adem, axirîke xirab pey xwe anîn çi ku gelek wede kişand. Bi gunekirinê, Adem ne ku tenê 70–80 sal emir unda kir, lê emirê heta-hetayê. Xêncî wê yekê çaxê Adem gune kir, ewî usa jî kamilî unda kir, û karibû tenê gune derbazî hemû zuretêd xwe bike.

Em hemûşk jî zuretêd Adem in. Û ji bo vê yekê em nikarin xwexa xwe xilaz kin, çimkî qalibê meyî neqedandî bin hukumê gune û mirinêda ye. Pawlosê şandî halê me rind şirovekir. Ewî got: “Ez xûn û goşt im, xulamekî gunera firotî. Ez çi merivekî hêsîr-belengaz im! Kî wê min ji destê vî qalibê pûçî-mirî xilaz ke?” Paşê Pawlos xwexa caba pirsa xwe dide: “Şikir ji Xwedêra, bi saya Xudanê me Îsa Mesîh!” (Romayî 7: 14, 24, 25).

Bav, “Kurê xwe şand, wekî bibe Xilazkirê dinyayê” (1 Yûhenna 4:14).

Yahowa Xwedê çarek mera dît, bi saya çi jî em dikarin xilaz bin ji gune û mirinê. Çi cûreyî? Ewî Kurê xweyî hizkirî ji ezmên şande li erdê, seva ku ew ça merivekî qedandî anegorî Adem, bê bûyînê. Îsa “gune nekir”, û bi vê yekê ji Adem cude dibû (1 Petrûs 2:22). Ji bo wê yekê ku Îsa qedandî bû, ew bin hukumê mirinêda nîbû û dikaribû ça merivê kamil heta-hetayê bijîta.

Lê dewsê, Yahowa hîşt wekî dijmin kurê wî bikujin. Sê roj şûnda, Yahowa wî ça kesê ruhanî sax kir, wekî ew bikaribe dîsa vegere li ezmên. Li wir Îsa qîmetê emirê xweyî qedandî, berbi Xwedê anî, û kirî ew tiştê ku Adem seva xwe û zuretêd xwe unda kir. Yahowa qurbanbûna Îsa qebûl kir, û mecal da, wekî merivêd ku baweriya xwe Îsa tînin, bikaribin emirê heta-hetayê bistînin (Romayî 3:23, 24; 1 Yûhenna 2:2).

Bi vê yekê Îsa paşda anî ew tiştê ku Adem unda kir. Ew seva me çerçirî û emirê xwe berva da, seva ku em bikaribin heta-hetayê bijîn. Di Kitêba Pîrozda nivîsar e: “Îsa . . . bona cefê mirinê . . . hatibû nimizkirinê, wekî bi kerema Xwedê bona hemûya mirin bidîta” (Îbranî 2:9).

Ev yek gelek tişt derheqa Yahowa eyan dike. Normêd Yahowaye heqiyê, didine kifşê wekî merivêd neqedandî nikarin xwexa xwe xilaz kin. Lê hizkirin û dilremiya Yahowa ew hêlan kirin, wekî ji aliyê xweda heqekî mezin bide. Dêmek ewî kurê xweyî tayê-tenê wek heqê kirînê da (Romayî 5:6-8).

“Mesîh ji mirinê rabûye çawa berê deremeta pêşin ji nava miriya rabûyî. Mirin rûyê merivekîda bû, bi merivekî jî wê rabûna miriya bibe. Çawa hemûyêd ji Adem bûyî dimirin, usa jî hemûyêd ji Mesîh bûyî wê sax bin” (1 Korintî 15:20-22).

Bê şik em zanin wekî Îsa wextekê dijît û mir, lê çi meniyêd me hene bawer bikin ku ew bi rastiyê jî hatibû saxkirinê? Ya pêşin ew e, wekî Îsayê saxkirî gelek meriyara xwe da kifşê, cûre-cûre derecada û cûre-cûre wededa. Carekê, ewî xwe nîşanî 500 merivî zêdetir kir. Pawlosê şandî derheqa vê yekê nema xweda Korintiyara nivîsî bû, wekî hinek ji wan şeda, yêd ku Îsayê saxkirî dîtin, hê sax bûn û dikaribûn şedetî bidana derheqa wê yekê çi ku dîtibûn û bihîstibûn (1 Korintî 15:3-8).

Çaxê Pawlosê şandî nivîsîbû ku Îsa “berê deremeta pêşin” bû ji nava miriya rabûyî, bi wê yekê ewî da kifşê wekî yêd dinêna jî wê bikaribin li axiriyê sax bin. Îsa xwexa jî got, wekî wext nêzîk dibe çaxê “hemûyêd tirbada wê dengê wî bibihên” û “rabin” (Yûhenna 5:28, 29).

“Xwedê usa dinya hiz kir, ku Kurê xweyî tayê tenê berva da wekî her kesê ku wî bawer bike unda nebe, lê jiyîna wîye heta-hetayê hebe” (Yûhenna 3:16).

Rûpêlêd pêşine Kitêba Pîroz, gilî dikin derheqa wî wedeyî, çaxê mirin kete dinê û Cinet jî hate undakirinê. Rûpêlêd paşin jî gilî dikin derheqa wî wedeyî, çaxê mirin wê bê hildanê, û Xwedê dîsa erdê bike Cinet. Hingê meriv wê bikaribin di bextewariyêda heta-hetayê bijîn. Eyantî 21:4 dibêje: “Îdî mirinê tunebe”. Rastiya wan xebera ji rêza 5 tê kifşê, kîderê ku nivîsar e: “Ev xeberne amin û rast in”. Çi ku Yahowa soz dide, ew dikare bi temamî bîne sêrî.

Lê hûn bawer dikin wekî “ev xeberne amin û rast in”? Hê zêde pêbihesin derheqa Îsa Mesîh û baweriya xwe wî bînin. Hergê hûn usa bikin, hûnê qebûlkirina Yahowa bistînin. Û ne ku tenê niha pir kerema bistînin, lê usa jî gumana emirê heta-hetayê di Cinetêda, kîderê ku mirin îda wê tune be, “ne şîn, ne girî, ne êş-êşûk”.