Xezalê dît, wekî cînarên wê Miraz û kulfeta wî Nazê, her gav bextewar û şa ne. Xezalê gote mêrê xwe Ahmed, ku ew dixwaze ji Nazê bipirse, hela çi ewana dikin ku usa bextewar û şa ne. Lema jî çaxê Xezal rastî Nazê hat, ewê tevî wê xeber da.

Nazê gotê: “Belê Xezal, problêmên min û Miraz jî mîna yên we ne. Lê van paşwextiya min kitêbek dît, kîjanîda min seva xwe û malbeta xwe, hine şîretên kêrhatî dît. Ev kitêb nîşan dike, wekî kîderê dikarin riya edilayê û bextewariyê bivînin û usa jî alî me dike ku bextewar bimînin, çaxê rastî problêm û çetinaya tên”.

Xezalê xwest derheqa vê kitêbê hê zêde pêbihese. Nazê jî berdewam kir: “Rast e ev kitêbeke kevin e û Rohilata Navînda hatiye nivîsarê, lê çi jî hebe ev bona hemû meriya ye, û firqî tune merî kîjan rêlîgiyayêda ne. Xêncî vê yekê, ev kitêb ser seda zimana hatiye welgerandinê û her kes dikare wê bixûne”. Nazê usa jî got ku gelek car xeberdana merivên navdar û zandar jî ser hîmê vê kitêbê ye, û wekî ev kitêb gelek welatada bû hîmê qanûnên dewleta.

Xezalê xeberdana Nazê usa begem kir, ku xwest evê kitêbê bivîne. Hema vê rojê jî ew hate mala Nazê. Nazê jî gelek şîretên kêrhatî ji vê kitêbê wêra nîşan kir, derheqa têmên usa:

• “Zarotîyêda rîya rast hîn bike, gava ew kal be, îdî ewê ji wê nekeve”.

• “Bavno, zarên xwe hêrs neêxin”.

• “Ewê ku diziyê dike, bira îda nedize, lê bi xûdana xweye helal bi destên xwe bixebite, ku bikaribe dest bavêje ketiya jî”.

• “Kî naxwaze bixebite, bira nexwe jî”.

• “Delalno . . . em xwe ji hemû kirêtiya qalib û ruh . . . paqij kin”.

• “Şerav kentî ye û avce şertî ye, yê xwe dide van, ne serwaxtî ye”.

• “Hal-zewac hemûyara nav-namûsî be û cî-nivîn helal be”.

• “Ji qaviyê dûr bin”.

• “Kî bi temê xirab jinekê binihêre, ewî dilê xweda îdî tevî wê zinêkarî kir”.

• “Qedirê dê û bavê xwe bigire”.

• “Guh bide gotinên bavê ku jiyanê daye te û dema diya te pîr bibe, wê biçûk nebîne [bêhurmet neke]”.

• “Ji we her kes jî bira jina xwe hiz bike çawa xwe û jin ji mêrê xwe xof bike [qedir bigire, DT]”.