Meriv dilsar dibin û poşman dibin, çaxê divînin ku ev meriv îtbariya xwe kîjana ewana tînin, xwe rast nadine kifşê. Gelek meriv îtbariya xwe unda kirine, çimkî . . .

•   serwêrên polîtîkî dewsa ku bona hewcên meriva xem bikin, kara xwe digerin.

•   nûçeyada înformasiya nerast elam dikin.

•   zandar tu tiştî nakin bona kara meriva.

•   serwêrên rêlîgî diha piştgiriya polîtîkayê dikin, ne ku Xwedê dihebînin.

 Ev yek normal e wekî meriv vê yekêda fesal in, ku îtbariya xwe kê bînin. Kitêba Pîroz şîreteke usa dide:

•   “Gumana xwe nedine li ser mîra, li ser bendê ku nikare xilaz ke” (Zebûr 146:3).

  Xwedê Îsa kifş kir, ku ew serwêrtiyê bike, û Kitêba Pîrozda tê gotinê wekî “xilaziya Padşatiya wî wê tune be” (Lûqa 1:32, 33). Îsa ne ku tenê merivekî baş bû, yê ku gelek qirne pêşda dijît, lê ew niha Padşê Padşatiya Xwedê ye, serwêrtiya kîjanî ser ezmana ye (Metta 6:10). Û lema jî em dikarin îtbariya xwe wî bînin.

•   Seva ku pêbihesin çima hûn dikarin îtbariya xwe Îsa bînin, bixûnin gotara bi navê “Kî ye Padşê Padşatiya Xwedê?” û “Padşatiya Xwedê wê Çi Bike?”