ಗೀತೆ 122

‘ಕನಿಷ್ಠರಂತೆ’ ವರ್ತಿಸುವುದು

(ಲೂಕ 9:⁠48, NW)

1. ದೇ-ವಾ-ಜ್ಞೆ-ಯ ಕೇ-ಳು-ವ-ವ,

ಅ-ನು-ಗ್ರ-ಹಿ-ತ ಸ-ತ್ಯ.

ದೇ-ವ ಮಾ-ತು ಕೇ-ಳು-ವ-ವ,

ಆ-ಶೀ-ರ್ವಾ-ದ-ಕ್ಕೆ ಅ-ರ್ಹ.

ಆ-ದ-ರೆ ಅ-ಪ-ರಿ-ಪೂ-ರ್ಣ,

ಪಾ-ಪಿ-ಯಾ-ದ ಕಾ-ರ-ಣ,

ನ-ಮ್ರ-ನಾ-ಗಿ ದೇ-ವ-ರಿ-ಗೆ

ಅ-ಧೀ-ನ-ತೆ ಅ-ಗ-ತ್ಯ.

2. ‘ಕ-ನಿ-ಷ್ಠ-ರಂ-ತೆ ವ-ರ್ತಿ-ಸು,’

ಎಂ-ದ ಯೇ-ಸು ಕ್ರಿ-ಸ್ತ-ನು.

ತ-ರು-ತೆ ಶಾಂ-ತಿ ಐ-ಕ್ಯ-ವ,

ಹೌ-ದು, ನಿ-ಶ್ಚ-ಯ-ವಿ-ದು.

ಉ-ತ್ತ-ಮ ಮಾ-ದ-ರಿ-ಯಿ-ಟ್ಟು,

ಸ-ದಾ ತೋ-ರಿ-ಸಿ-ದ-ನು.

ದೇ-ವ-ರಿ-ಗೆ ಅ-ಧೀ-ನ-ತೆ,

ಸಂ-ತೋ-ಷ ತಂ-ದಿ-ತ-ದು.

3. ಮಾ-ನ ಕೊ-ಡು-ವು-ದ-ರ-ಲಿ,

ಮುಂ-ದಾ-ಗಿ ಅ-ದ-ರ-ಲ್ಲಿ,

ಕ್ರಿ-ಸ್ತ-ನು ಸೋ-ದ-ರ-ಗಾ-ಗಿ,

ಸ-ತ್ತ-ದ್ದ-ನ್ನು ಜ್ಞಾ-ಪಿ-ಸಿ.

ಸೋ-ದ-ರ-ರು ದೇ-ವ-ರಾ-ಸ್ತಿ,

ಕೊ-ಡು-ತ್ತಾ-ನಾ-ತ ಶ-ಕ್ತಿ.

ಕ-ನಿ-ಷ್ಠ-ರಾ-ಗಿ ವ-ರ್ತಿ-ಸಿ,

ಸ-ಮ-ತೆ-ಯ ತೋ-ರಿ-ಸಿ.

4. ತ-ಲೆ-ತ-ನ-ವೆಂ-ಬ ಸೂ-ತ್ರ,

ಮಾ-ಡ-ಬೇ-ಕೆ-ಮ್ಮ ನ-ಮ್ರ.

ಆ-ಗಿ-ಸ-ಬೇ-ಕು ಕ-ನಿ-ಷ್ಠ,

ತೋ-ರಿ-ಸಿ ಪ್ರೀ-ತಿ ಶ್ರೇ-ಷ್ಠ.

ದೇ-ವ-ರ ಆ-ತ್ಮ-ವು ಲ-ಭ್ಯ,

ಕೊ-ಡು-ತ್ತ-ದೆ ಸ-ಹಾ-ಯ.

ದೇ-ವ-ರೊಂ-ದಿ-ಗೆ ಸಂ-ಬಂ-ಧ,

ನ-ಮ್ಮ-ನ್ನಿ-ಡು-ತೆ ನ-ಮ್ರ.