ಗೀತೆ 13

ಕ್ರೈಸ್ತ ಸಮರ್ಪಣೆ

(ವಿಮೋಚನಕಾಂಡ 39:⁠30, NW)

1. ವಿ-ಶ್ವ ಯೆ-ಹೋ-ವ-ನ ಸೃ-ಷ್ಟಿ,

ಅ-ದಾ-ತ-ನ ಆ-ಸ್ತಿ.

ಭೂ-ಮ್ಯಾ-ಕಾ-ಶ, ತಾ-ರಾ-ರಾ-ಶಿ,

ದೇ-ವ-ರ ಕೈ-ಕೃ-ತಿ.

ಜೀ-ವಿ-ಗ-ಳಿ-ಗೆ ಉ-ಸಿ-ರ,

ಕೊ-ಟ್ಟು ಪ್ರೀ-ತಿ-ಯಿಂ-ದ.

ತಾ-ನೊ-ಬ್ಬ-ನೇ ಸ್ತು-ತಿ-ಗೆ ಅ-ರ್ಹ,

ಎಂ-ದಾ-ತ ತೋ-ರಿ-ಸಿ-ದ.

2. ಪು-ರಾ-ತ-ನ-ದ ಇ-ಸ್ರೇ-ಲು,

ಸೀ-ನಾ-ಯ್ಲಿ ಅಂ-ದಿ-ತು:

‘ಯೆ-ಹೋ-ವ-ನಾ-ಜ್ಞೆ-ಗೆ ನಾ-ವು

ಸ-ದಾ ವಿ-ಧೇ-ಯ-ರು.’

ಕ-ಡ-ಲಿಂ-ದ ರ-ಕ್ಷಿ-ಸಿ-ದ,

ಸ-ರ್ವೇ-ಶ್ವ-ರ-ನಾ-ತ.

ಜ-ನಾಂ-ಗ-ವಾ-ಗಿ ಇ-ರ-ಬೇ-ಕು,

ಅ-ರ್ಪಿ-ತ-ರು ಸ-ರ್ವ-ದಾ.

3. ಯೇ-ಸು ದೀ-ಕ್ಷಾ-ಸ್ನಾ-ನ-ದಿಂ-ದ,

ನೀ-ತಿ ಪೂ-ರೈ-ಸಿ-ದ.

ಮಾ-ಡ-ಲು ದೇ-ವ-ರ ಚಿ-ತ್ತ,

ತ-ನ್ನ ಅ-ರ್ಪಿ-ಸಿ-ದ.

ಯೋ-ರ್ದ-ನಿಂ-ದ ಮೇ-ಲೆ ಬಂ-ದ,

ಅ-ಭಿ-ಷಿ-ಕ್ತ-ನಾ-ದ.

ತೋ-ರಿ-ಸಿ ವಿ-ಧೇ-ಯ-ತೆ, ನಿ-ಷ್ಠೆ,

ದೇ-ವ-ರ ಸೇ-ವಿ-ಸಿ-ದ.

4. ಇ-ದ್ದೇ-ವೆ ನಿ-ನ್ನ ಸ-ನ್ನಿ-ಧಿ,

ಸ್ತು-ತಿ-ಸ-ಲಿ-ಕ್ಕಾ-ಗಿ.

ಸ-ಮ-ರ್ಪಿ-ಸು-ತ್ತ ನ-ಮ್ಮ-ನ್ನು,

ಸ್ವ-ತ್ಯಾ-ಗ-ವ ಮಾ-ಡಿ.

ನೀ ಕೊ-ಟ್ಟಿ ಏ-ಕ-ಜಾ-ತ-ನ,

ತೋ-ರಿ-ಸಿ-ದಿ ಪ್ರೀ-ತಿ,

ನಾ-ವು ಜೀ-ವಿ-ಸ-ಲಿ, ಸಾ-ಯ-ಲಿ,

ನಿ-ನ್ನ-ವ-ರು ಖಾ-ತ-ರಿ.