ಗೀತೆ 61

“ನಾನೇ ಯೆಹೋವ”!

(ಯೆಶಾಯ 42:⁠8)

1. ಅ-ನ್ಯ ರಾ-ಜ-ರು ಮಾ-ಡಿ-ದ-ರು,

ಯೆ-ಹೋ-ವ-ನ-ನ್ನು ಅ-ಸ-ಡ್ಡೆ.

ಪ-ರ-ಮಾ-ಧಿ-ಕಾ-ರ-ವ-ನ್ನು ಒ-ಪ್ಪ-ದೆ,

ಅ-ವ-ರು ಮಾ-ಡಿ ಉ-ಲ್ಲಂ-ಘ-ನೆ.

ಅ-ವ-ರ-ನ್ನು ಜ-ಯಿ-ಸಿ-ದ-ವ-ನಾ-ರು,

ಒ-ಳ-ಪ-ಡಿ-ಸು-ತ್ತ ನಾ-ಶ-ನ-ಕ್ಕೆ?

ಯಾ-ರ ಬಾ-ಹು ಅ-ವ-ರ ದ-ರ್ಪ-ವ-ನ್ನು

ಮು-ರಿ-ದು ಸಾ-ಗಿ-ತು ವಿ-ಜ-ಯ-ಕ್ಕೆ?

(ಪಲ್ಲವಿ)

2. ರಾ-ಜ-ರೀ-ಗ ಕೂ-ಡು-ತ್ತಿ-ದ್ದಾ-ರೆ

ಪು-ತ್ರ-ನ ವಿ-ರೋ-ಧಿ-ಸೋ-ಕೆ!

ಭ-ಯ ಅ-ವ-ರ-ನ್ನು ಆ-ವ-ರಿ-ಸಿ-ದೆ,

ತ-ರು-ತೆ ಸಂ-ಕ-ಟ ದೀ-ನ-ಗೆ.

ಶೋ-ಷ-ಕ-ರ-ನ್ನು ಯಾ-ರು ನ-ಶಿ-ಸು-ವ,

ಕೊ-ಡು-ತ್ತ ದೀ-ನ-ರಿ-ಗೆ ರ-ಕ್ಷ-ಣೆ?

ಯಾ-ರು ಅ-ವ-ರ-ನ್ನು ನೆ-ಲೆ-ಗೊ-ಳಿ-ಸಿ,

ನ-ಡೆ-ಸು-ವ ನಿ-ಜ ಸಂ-ತೋ-ಷ-ಕ್ಕೆ?

(ಪಲ್ಲವಿ)

ನಾ-ನೇ ಕ-ರ್ತ, ಇ-ನ್ನಾ-ರೂ ಇ-ಲ್ಲ,

ನಾ-ನೇ ಕ-ರ್ತ, ಯೆ-ಹೋ-ವ ನ-ನ್ನಾ-ಮ.

ಬೆ-ಟ್ಟ-ದಿ ಸ್ಥಾ-ಪಿ-ಸಿ-ದ್ದೇ-ನೆ ರಾ-ಜ-ನ,

ಮ-ಣಿ-ಯಿ-ರಿ, ಆ-ಳು-ತ್ತಾ-ನೆ ಪು-ತ್ರ!