ಪುನರುತ್ಥಾನದ ಸಂತೋಷ
ಗೀತೆ 102
ಪುನರುತ್ಥಾನದ ಸಂತೋಷ
1. ಲಾ-ಜ-ರ ಗೋ-ರೀ-ಲಿ
ನಿ-ದ್ರಿ-ಸು-ತ್ತಾ-ನೆ.
ಸೋ-ದ-ರಿ-ಯ-ರ-ಲ್ಲಿ
ಅ-ಳು-ತ್ತಿ-ದ್ದಾ-ರೆ.
ಯೇ-ಸು-ವಿ-ದ್ದಿ-ದ್ದ-ರೆ
ಸಾ-ಯು-ತ್ತಿ-ದ್ದಿ-ಲ್ಲ.
ಹೇ-ಡಿ-ಸಿಂ-ದ ತ-ಮ್ಮ
ಪಾ-ರಾ-ಗು-ತ್ತಿ-ದ್ದ.
ಆ-ಗ ಯೇ-ಸು ಬಂ-ದು
ಕೂ-ಗಿ ಕ-ರೆ-ದ:
‘ಲಾ-ಜ-ರ ಎ-ದ್ದೇ-ಳು,
ನೀ ಹೊ-ರ-ಗೆ ಬಾ!’
ಲಾ-ಜ-ರ ಕೂ-ಡ-ಲೇ
ಹೊ-ರ-ಗೆ ಬಂ-ದ,
ಹ-ರ್ಷಿ-ಸಿ-ದ-ರೆ-ಲ್ಲ
ನೆ-ರೆ-ದ ಜ-ನ!
2. ಯೇ-ಸು-ವ-ಲ್ಲಿ ಜ-ನ
ವಿ-ಮೋ-ಚ-ನೆ-ಯ,
ನಿ-ರೀ-ಕ್ಷೆ-ಯಿ-ಟ್ಟ-ರೂ
ಕ್ರಿ-ಸ್ತ-ನು ಸ-ತ್ತ.
ಮಿ-ತ್ರ-ರು ಯೇ-ಸು-ವ
ಗೋ-ರೀ-ಲಿ-ಟ್ಟ-ರು.
ಅ-ತಿ ಶೋ-ಕ-ದಿಂ-ದ
ಕು-ಗ್ಗಿ-ಹೋ-ದ-ರು.
ಹೇ-ಡಿ-ಸ-ವ-ನ-ನ್ನು
ಮಾ-ಡ-ದೆ ಬಂ-ದಿ,
ಬಿ-ಟ್ಟು ಕೊ-ಟ್ಟಿ-ತ-ದು
ಮೂ-ರು ದಿ-ನ-ದಿ.
ಶಿ-ಷ್ಯ-ರಿ-ದ ನೋ-ಡಿ
ಪ-ಟ್ಟ-ರು ಹ-ರ್ಷ.
ಹೇ-ಡಿ-ಸ್‌, ಮೃ-ತ್ಯು ಬೀ-ಗ
ಅ-ವನ-ದ್ದೀ-ಗ.
3. ಆ-ದಾ-ಮ-ನ ಪಾ-ಪ
ಮೃ-ತ್ಯು ತಂ-ದಿ-ತು,
ಜೀ-ವ-ಕೊ-ಡು-ವ-ನು
ಯೇ-ಸು ಕ್ರಿ-ಸ್ತ-ನು.
ಹೇ-ಡಿ-ಸಿ-ನ ಜ-ನ
ಕ್ರಿ-ಸ್ತ-ನ ಧ್ವ-ನಿ,
ಕೇ-ಳಿ ಬ-ರು-ವ-ರು
ಅ-ತ್ಯು-ಲ್ಲಾ-ಸ-ದಿ.
ಆ-ಗೋ-ದಾ-ಗ ತೀ-ರ್ಪು
ಇಂ-ಥ-ವ-ರಿ-ಗೆ.
ಅ-ವ-ರ ಭಾ-ವೀ
ಕೃ-ತ್ಯಾ-ನು-ಸಾ-ರ-ವೇ.
ಜೀ-ವ-ಪ-ಟ್ಟಿ-ಯ-ಲ್ಲಿ
ಇ-ರು-ವ-ವ-ರು,
ಹೊ-ಸ ಭೂ-ಮಿ-ಯ-ಲ್ಲಿ
ಸ-ದಾ ಬಾ-ಳ್ವ-ರು.