ಗೀತೆ 86

ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಫಲವನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು

(1 ಕೊರಿಂಥ 13:⁠8)

1. ಯೆ-ಹೋ-ವ ಕೊ-ಡು-ತ್ತಾ-ನೆ ವ-ರ,

ತ-ನ್ನ-ವ-ರಿ-ಗಿ-ದು ನಿ-ಶ್ಚ-ಯ.

ತ-ನ್ನ ಪ-ವಿ-ತ್ರ ಚಿ-ತ್ತ-ವ

ಮಾ-ಡ-ಲು ಇ-ದು ಅ-ವ-ಶ್ಯ.

ಅ-ವ-ರಿ-ಗಿ-ಷ್ಟ ಆ-ತ್ಮ-ವು,

ಅ-ದ-ರ-ನೇ-ಕ ಫ-ಲ-ವು.

ಆ-ದ-ರೆ ಫ-ಲ-ಗ-ಳ-ಲ್ಲಿ

ನಿ-ಶ್ಚ-ಯ ಪ್ರೀ-ತಿ ಶ್ರೇ-ಷ್ಠ-ವು.

2. ಸೇ-ವಾ ಗು-ಣ-ಗ-ಳ-ನ್ನು ಎ-ಲ್ಲ,

ಬೆ-ಳೆ-ಸು-ತ್ತೇ-ವೆ ತಾ-ಳ್ಮೆ-ಯಿಂ-ದ.

ಆ-ದ-ರೆ ವಿ-ಶೇ-ಷ ಯ-ತ್ನ,

ಅ-ದು ಪ್ರೀ-ತಿ-ಗೆ ಅ-ಗ-ತ್ಯ.

ಉ-ಣಿ-ಸ-ಲು ಕು-ರಿ-ಗ-ಳ

ಮ-ನ-ದ ಬ-ಳ-ಕೆ-ಗಿಂ-ತ

ಹೃ-ದ-ಯ-ದಿಂ-ದ ಕೊ-ಡೋ-ಣ,

ಕು-ರಿ-ಗ-ದು ಆ-ಶೀ-ರ್ವಾ-ದ.

3. ವೃ-ದ್ಧಿ ಹಾ-ರೈ-ಸು-ವಾ-ಗ ನಾ-ವು,

ಶಾಂ-ತಿ ಬಂ-ಧ ಕಾ-ಪಾ-ಡು-ವೆ-ವು.

ತಾ-ಳ್ಮೆ-ಯಿಂ-ದಿ-ದ್ದು ಹೊ-ರು-ವ,

ಬ-ಲ-ಹೀ-ನ-ರ ಹೊ-ರೆ-ಯ.

ನಿ-ಸ್ವಾ-ರ್ಥ-ವು-ಳ್ಳ ಸ-ಹಾ-ಯ,

ಚಿ-ಕ್ಕ-ದ್ದ-ರ-ಲ್ಲೂ ಕೊ-ಡು-ವ.

ಧ-ರಿ-ಸಿ ಪ್ರೀ-ತಿ ಫ-ಲ-ವ,

ಯೆ-ಹೋ-ವ-ನಂ-ತೆ ಆ-ಗೋ-ಣ.