ಗೀತೆ 133

ರಾಜ್ಯ ಬೀಜವನ್ನು ಬಿತ್ತುವುದು

(ಮತ್ತಾಯ 13:​4-8, 19-23)

1. ಓ ಬ-ನ್ನಿ-ರಿ, ಯೆ-ಹೋ-ವ-ನ ದಾ-ಸ-ರೇ,

ಸ-ಮ-ರ್ಪಿ-ತ-ರೇ ಬ-ನ್ನಿ-ರಿ.

ದೇ-ವ ಕೆ-ಲ-ಸ-ವ ಮಾ-ಡ-ಲು ಬ-ನ್ನಿ,

ಕ್ರಿ-ಸ್ತ-ನ ಅ-ನು-ಸ-ರಿ-ಸಿ.

ಸ-ತ್ಯ ಬೀ-ಜ-ವ ಒ-ಳ್ಳೆ-ಯ ಮ-ಣ್ಣ-ಲಿ,

ವಿ-ಶ್ವಾ-ಸ-ದಿಂ-ದ ಬಿ-ತ್ತಿ-ರಿ.

ನಂ-ಬಿ-ಕೆ-ಯ ಕೆ-ಲ-ಸ ಮಾ-ಡಿ-ದ-ರೆ,

ಶ್ರೇ-ಷ್ಠ ಫ-ಲ-ವ ಕೊ-ಯ್ಯು-ವಿ-ರಿ.

2. ದಾ-ರಿ ಪ-ಕ್ಕ-ದಿ ಬೀ-ಳು-ವ ಬೀ-ಜ-ವ,

ಸೈ-ತಾ-ನ “ಹ-ಕ್ಕಿ” ತಿ-ನ್ನೋ-ದು.

ಬಂ-ಡೆ ಮೇ-ಲೆ ಬೀ-ಳು-ವ ಬೀ-ಜ, ವೈ-ರಿ

ಶಾ-ಖ-ದಿಂ-ದ ಬಾ-ಡು-ವು-ದು.

ಚಿಂ-ತೆ, ಆ-ಶೆ-ಗ-ಳೆಂ-ಬ ಮು-ಳ್ಳು-ಗ-ಳು,

ಬೀ-ಜ-ವ ಅ-ದು-ಮು-ವು-ವು.

ಆ-ದ-ರೂ ಕೆ-ಲ-ವು ಒ-ಳ್ಳೇ ನೆ-ಲ-ದ ಮೇ-ಲೆ

ನಿ-ಶ್ಚ-ಯ ಬೀ-ಳು-ವು-ವು.

3. ಒ-ಳ್ಳೇ ಮ-ಣ್ಣ ಮೇ-ಲೆ ಬೀ-ಜ ಬೀ-ಳೋ-ದು,

ನಿ-ಮ್ಮ-ನ್ನು ಹೊಂ-ದ-ಬ-ಹು-ದು.

ತಾ-ಳ್ಮೆ, ಪ್ರೀ-ತಿ-ಯ-ನ್ನು ತೋ-ರಿ-ಸು-ವಾ-ಗ

ಸೈ-ತಾ-ನ “ಹ-ಕ್ಕಿ” ಹಾ-ರೋ-ದು.

ಚಿಂ-ತೆ-ಯೆಂ-ಬ ಮು-ಳ್ಳ-ನ್ನು ಧೈ-ರ್ಯ-ದಿಂ-ದ

ಕಿ-ತ್ತೊ-ಗೆ-ಯಿ-ರಿ ಅ-ದ-ನು.

ಹೀ-ಗೆ ನೂ-ರ-ಲ್ಲ-ದಿ-ರೆ ಮೂ-ವ-ತ್ತ-ನ್ನು

ಕೊ-ಯ್ಯು-ವಿ-ರಿ, ನಿ-ಶ್ಚ-ಯ-ವಿ-ದು.