Забур 142:1—7
Маскил. Дөөтүнүн забуру. Үңкүрдө жүргөндө+. Тиленүү.
142 Үн катып, Жахабаны жардамга чакырдым+,Үн катып, Жахабадан ырайым кылышын сурандым+.
2 Ага ичимдеги кайгымды төктүм+,Кыйналганымды айтып бердим+,
3 Ага рухум алсыраганда кайрылдым+.Сен менин жолумду билесиң+.Алар менин баскан жолума+Жашыруун тузак тартышты+.
4 Оң тарапты карасаң,Мени билгиси келген эч ким жок экенин көрөсүң+.Качып барар жерим калган жок+,Мени сураган да эч ким жок+.
5 Оо, Жахаба, сени жардамга чакырдым+,«Сен менин баш маанамсың+,Тирүүлөр жашаган жердеги+ энчимсиң»+,— дедим.
6 Зарлаган үнүмө көңүл бура көр+,Анткени дарманым калган жок+.Мени артыман сая түшкөндөрдөн куткар+,Себеби алар менден күчтүү+.
7 Ысмыңды даңкташым үчүн+,Жанымды зындандан чыгар+.Мени адил адамдар курчасын+,Анткени сен мага жакшылык кыласың+.
