LIDD 157
Endlech Fridden!
1. Wéi eng Insel eis schützt
am stiermesche Mier,
hu Fridde mir haut scho vu Gott.
An duerch Glawe staark,
de Bléck geriicht no vir,
gesi mir de Stuerm
ass gläich fort.
(REFRAIN)
Wat eng Freed wäit a breet!
Endlech Fridden dann,
bis an all Éiwegkeet.
Wat eng Rou iwwerall,
iwwer Bierg an Dall!
Jiddwereen endlech huet
Fridden dann.
2. Ass déi nei Welt dann do,
sinn all vereent –
am Himmel an och op der Äerd.
An eng Rou mir hunn,
méi schéi wéi jee virdrun –
et ass näischt méi do, wat ee fäert.
(REFRAIN)
Wat eng Freed wäit a breet!
Endlech Fridden dann,
bis an all Éiwegkeet.
Wat eng Rou iwwerall,
iwwer Bierg an Dall!
Jiddwereen endlech huet
Fridden dann.
(REFRAIN)
Wat eng Freed wäit a breet!
Endlech Fridden dann,
bis an all Éiwegkeet.
Wat eng Rou iwwerall,
iwwer Bierg an Dall!
Jiddweree Fridden huet.
(REFRAIN)
Wat eng Freed wäit a breet!
Endlech Fridden dann,
bis an all Éiwegkeet.
Wat eng Rou iwwerall,
iwwer Bierg an Dall!
Jiddwereen endlech huet
Fridden dann.
Fridden dann!
(Dozou och Ps. 72:1-7; Jes. 2:4; Röm. 16:20)
