1. Kann ee Gott säi Frënd ginn?

Him ëmmer ganz no sinn?

Wiem schenkt Gott Léift a wie mécht hie frou?

Wéi kann ech dat gesinn?

Gott säi Wuert eis et seet:

All, déi Gott gären hunn,

all, déi loyal sinn, gäre verzei’n,

all, déi trei zu him stinn.

2. Kann ech Gott säi Frënd sinn?

Gaascht sinn a sengem Zelt?

Hie glécklech maachen? Weise meng Léift?

Wéi kréien ech dat hin?

Wann ech Gott mäi Bescht ginn,

maachen, wat hie mir seet.

A mengem Liewen, a mengem Häerz

éierlech ëmmer sinn.

3. Bass eise beschte Frënd!

Wëssen egal wat kënnt,

suergs ëmmer fir eis; léiss eis net lass,

wann et mol schwéier ass.

Vun Häerze mir dir so’n:

Hunn eis fir dech entscheet!

Wëlle fir ëmmer trei mat dir go’n,

Frënn si fir d’Éiwegkeet.