ກິດຈະການ 20:1-38
20 ຫຼັງຈາກຄວາມວຸ່ນວາຍຜ່ານໄປແລ້ວ ໂປໂລກໍສົ່ງຄົນໃຫ້ໄປເອີ້ນພວກລູກສິດມາ ເມື່ອໃຫ້ກຳລັງໃຈແລະບອກລາພວກເຂົາແລ້ວ ໂປໂລກໍເດີນທາງໄປແຂວງມາເກໂດເນຍ.
2 ໂປໂລເດີນທາງໄປຕາມເຂດຕ່າງໆໃນແຂວງນີ້ແລະເວົ້າໃຫ້ກຳລັງໃຈຫຼາຍຢ່າງແກ່ພວກລູກສິດທີ່ຢູ່ຫັ້ນ ແລ້ວກໍເດີນທາງມາເຖິງປະເທດກຣີກ.
3 ໂປໂລຢູ່ຫັ້ນ 3 ເດືອນ ແຕ່ຕອນທີ່ກຳລັງຈະຂຶ້ນເຮືອໄປແຂວງຊີເຣຍ ລາວຮູ້ວ່າພວກຢິວວາງແຜນທຳຮ້າຍລາວ. ລາວຈຶ່ງປ່ຽນໃຈກັບໄປທາງແຂວງມາເກໂດເນຍແທນ.
4 ຄົນທີ່ຮ່ວມເດີນທາງກັບໂປໂລກໍມີໂຊປາເຕລູກຊາຍຂອງປີໂຣຈາກເມືອງເບເຣຍ ອາຣິດຕາໂຂກັບເຊກຸນໂດຈາກເມືອງເທຊະໂລນິກ ຄາໂຢຈາກເມືອງເດຣະເບ ແລະຕີໂມທຽວ ແລ້ວກໍມີຕີຂີໂກກັບໂທຟີໂມຈາກແຂວງອາຊີ.*
5 ຄົນເຫຼົ່ານີ້ເດີນທາງໄປກ່ອນແລະລໍຖ້າພວກເຮົາຢູ່ເມືອງໂທອາດ.
6 ແຕ່ພວກເຮົາໄດ້ຂຶ້ນເຮືອຈາກເມືອງຟີລິບປອຍຫຼັງຈາກເທດສະການເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອ ແລ້ວ 5 ມື້ຕໍ່ມາພວກເຮົາກໍໄປຫາພວກເຂົາທີ່ເມືອງໂທອາດ ແລະໄດ້ຢູ່ຫັ້ນ 7 ມື້.
7 ໃນມື້ທຳອິດຂອງອາທິດ ພວກເຮົາມາຢູ່ຮ່ວມກັນເພື່ອກິນເຂົ້າ ຍ້ອນໂປໂລກຳລັງຈະເດີນທາງໃນມື້ຕໍ່ໄປ ລາວຈຶ່ງບັນລະຍາຍໃຫ້ທຸກຄົນຟັງຈົນຮອດທ່ຽງຄືນ.
8 ໃນຫ້ອງຊັ້ນເທິງທີ່ພວກເຮົາຢູ່ນຳກັນມີຕະກຽງຫຼາຍໜ່ວຍ.
9 ຕອນທີ່ໂປໂລກຳລັງບັນລະຍາຍຢູ່ ມີຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງຊື່ຢູຕີໂຂໄດ້ນັ່ງຢູ່ຂອບປ່ອງຢ້ຽມ ລາວຫຼັບສະໜິດແລ້ວຕົກລົງມາຈາກຊັ້ນສາມ ເມື່ອຄົນໄປຮອດກໍເຫັນວ່າລາວຕາຍແລ້ວ.
10 ໂປໂລຈຶ່ງລົງໄປຊັ້ນລຸ່ມແລ້ວກົ້ມຕົວລົງກອດລາວໄວ້ ແລະເວົ້າວ່າ: “ບໍ່ຕ້ອງກັງວົນ ລາວມີຊີວິດແລ້ວ.”
11 ຈາກນັ້ນ ໂປໂລກໍຂຶ້ນໄປຊັ້ນເທິງແລະເລີ່ມກິນເຂົ້າກັບພວກພີ່ນ້ອງ. ຫຼັງຈາກລົມກັນຈົນຮອດເຊົ້າໂປໂລກໍອອກເດີນທາງໄປ.
12 ພວກເຂົາໄດ້ພາຊາຍໜຸ່ມທີ່ມີຊີວິດອີກກັບເມືອ ເລື່ອງນີ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີກຳລັງໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ.
13 ພວກເຮົາໄດ້ເດີນທາງໄປເມືອງອາໂຊກ່ອນ ແລະຈະຮັບໂປໂລຂຶ້ນເຮືອຢູ່ຫັ້ນ ໂປໂລໄດ້ສັ່ງພວກເຮົາແບບນີ້ຍ້ອນລາວຕັ້ງໃຈຈະຍ່າງໄປທີ່ນັ້ນ.
14 ເມື່ອໂປໂລມາພົບພວກເຮົາໃນເມືອງອາໂຊ ພວກເຮົາກໍຮັບເອົາລາວຂຶ້ນເຮືອແລ້ວໄປເມືອງມີເຕເລເນ.
15 ມື້ຕໍ່ມາ ພວກເຮົານັ່ງເຮືອຈາກຫັ້ນແລະມາຢຸດຢູ່ໃກ້ຝັ່ງຂອງເກາະຂີໂອ ໃນມື້ຕໍ່ໄປພວກເຮົາກໍແວ່ເກາະຊາໂມ ແລະມາຮອດເມືອງມີເລໂຕໃນມື້ຕໍ່ມາ.
16 ໂປໂລຕັ້ງໃຈຈະນັ່ງເຮືອກາຍເມືອງເອເຟໂຊໄປ ເພື່ອຈະບໍ່ຕ້ອງເສຍເວລາໃນແຂວງອາຊີ ຍ້ອນລາວຟ້າວຢາກໄປຮອດເມືອງເຢຣູຊາເລັມເພື່ອໃຫ້ທັນມື້ເທດສະການເພັນເຕກອດຖ້າເປັນໄປໄດ້.
17 ເມື່ອຢູ່ເມືອງມີເລໂຕ ໂປໂລໄດ້ໃຊ້ຄົນໄປເອີ້ນພວກຜູ້ດູແລ*ໃນປະຊາຄົມຢູ່ເມືອງເອເຟໂຊໃຫ້ມາຫາລາວ.
18 ເມື່ອພວກເຂົາມາແລ້ວ ໂປໂລຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ພວກເຈົ້າກໍຮູ້ດີວ່າຕັ້ງແຕ່ມື້ທຳອິດທີ່ຂ້ອຍເຂົ້າມາແຂວງອາຊີ ຂ້ອຍໃຊ້ຊີວິດແນວໃດຕະຫຼອດເວລາທີ່ຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ
19 ຂ້ອຍເຮັດວຽກໜັກຮັບໃຊ້ຜູ້ເປັນນາຍດ້ວຍຄວາມຖ່ອມຕົວ ພ້ອມທັງນ້ຳຕາໄຫຼ ແລະຍັງຕ້ອງພົບຄວາມຍາກລຳບາກຍ້ອນແຜນຮ້າຍຕ່າງໆຂອງພວກຢິວ
20 ແລະພວກເຈົ້າກໍຮູ້ວ່າຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍລັງເລທີ່ຈະບອກສິ່ງທີ່ເປັນປະໂຫຍດແກ່ພວກເຈົ້າ ແລະຍັງສອນພວກເຈົ້າຕາມບ່ອນສາທາລະນະແລະຕາມບ້ານເຮືອນນຳອີກ.
21 ຂ້ອຍປະກາດຢ່າງທົ່ວເຖິງໃຫ້ທັງຄົນຢິວແລະຄົນກຣີກເຂົ້າໃຈວ່າພວກເຂົາຕ້ອງກັບໃຈແລ້ວມານະມັດສະການພະເຈົ້າ ແລະເຊື່ອໃນພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍຂອງພວກເຮົາ.
22 ຕອນນີ້ ພະລັງຂອງພະເຈົ້າກະຕຸ້ນຂ້ອຍໃຫ້ເດີນທາງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ຂ້ອຍກໍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເກີດຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບຂ້ອຍຢູ່ຫັ້ນ
23 ແຕ່ໃນທຸກເມືອງທີ່ຂ້ອຍໄປ ພະລັງບໍລິສຸດຢືນຢັນກັບຂ້ອຍຫຼາຍເທື່ອແລ້ວວ່າ ຂ້ອຍຈະຕ້ອງຕິດຄຸກແລະພົບຄວາມຍາກລຳບາກຫຼາຍຢ່າງ.
24 ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຖືວ່າຊີວິດຂ້ອຍສຳຄັນ* ຂໍພຽງແຕ່ຂ້ອຍໄດ້ແລ່ນຮອດເສັ້ນໄຊແລະເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍຈາກພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍໃຫ້ສຳເລັດ ນັ້ນແມ່ນການປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງຄວາມກະລຸນາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ທົ່ວເຖິງ.
25 ແລະໃນຕອນນີ້ຂ້ອຍຮູ້ແລ້ວວ່າພວກເຈົ້າທີ່ຂ້ອຍເຄີຍປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງ*ຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ຟັງຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ເຫັນໜ້າຂ້ອຍອີກ.
26 ດັ່ງນັ້ນ ມື້ນີ້ພວກເຈົ້າເປັນພະຍານຢືນຢັນໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ວ່າຖ້າບໍ່ມີຜູ້ໃດລອດ ກໍຈະມາໂທດຂ້ອຍບໍ່ໄດ້
27 ເພາະຂ້ອຍໄດ້ທຸ່ມເທຕົວບອກພວກເຈົ້າທຸກສິ່ງທີ່ພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ເຮັດ.
28 ໃຫ້ພວກເຈົ້າເອົາໃຈໃສ່ຕົວເອງແລະຝູງແກະທີ່ພະລັງບໍລິສຸດແຕ່ງຕັ້ງພວກເຈົ້າໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລ ແລະໃຫ້ເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມ*ຂອງພະເຈົ້າທີ່ພະອົງຊື້ໄວ້ດ້ວຍເລືອດຂອງລູກຊາຍພະອົງເອງ.
29 ຂ້ອຍຮູ້ວ່າເມື່ອຂ້ອຍໄປແລ້ວ ຈະມີບາງຄົນເປັນຄືກັບໝາປ່າທີ່ໂຫດຮ້າຍເຂົ້າມາຢູ່ໃນກຸ່ມພວກເຈົ້າ ແລະຈະບໍ່ກະລຸນາຕໍ່ຝູງແກະເລີຍ
30 ແລະຈະມີພວກເຈົ້າບາງຄົນເວົ້າບິດເບືອນຄວາມຈິງເພື່ອຊັກຈູງພວກລູກສິດໃຫ້ຕິດຕາມພວກເຂົາໄປ.
31 ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າຕ້ອງຕື່ນຕົວຢູ່ສະເໝີ ແລະຢ່າລືມວ່າຕະຫຼອດເວລາ 3 ປີ ຂ້ອຍໄດ້ເຕືອນສະຕິພວກເຈົ້າແຕ່ລະຄົນບໍ່ໄດ້ຢຸດບໍ່ໄດ້ເຊົາທັງເວັນທັງຄືນພ້ອມທັງນ້ຳຕາໄຫຼ.
32 ແຕ່ຕອນນີ້ຂ້ອຍຂໍຝາກພວກເຈົ້າໄວ້ກັບພະເຈົ້າ ພະອົງຈະເບິ່ງແຍງພວກເຈົ້າໂດຍທາງຄຳສອນກ່ຽວກັບຄວາມກະລຸນາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະອົງ ຄຳສອນນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂັ້ມແຂງ ແລະຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ໄດ້ຮັບມໍລະດົກສຳລັບຄົນທີ່ຖືກຊຳລະໃຫ້ບໍລິສຸດ.*
33 ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຢາກໄດ້ເງິນຄຳຫຼືເຄື່ອງນຸ່ງຂອງຜູ້ໃດ.
34 ພວກເຈົ້າກໍຮູ້ວ່າຂ້ອຍເຮັດວຽກໜັກດ້ວຍສອງມືນີ້ເພື່ອລ້ຽງຕົວເອງແລະຄົນທີ່ຢູ່ນຳຂ້ອຍ.
35 ຂ້ອຍເຮັດທັງໝົດນີ້ກໍເພື່ອໃຫ້ພວກເຈົ້າເຫັນວ່າ ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກແບບນີ້ແຫຼະເພື່ອຊ່ວຍຄົນທີ່ອ່ອນແອ ແລະຢ່າລືມສິ່ງທີ່ພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍເຄີຍເວົ້າໄວ້ວ່າ: ‘ການໃຫ້ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າການຮັບ.’”
36 ເມື່ອໂປໂລເວົ້າຈົບແລ້ວກໍຄູ້ເຂົ່າລົງອະທິດຖານກັບພວກເຂົາ.
37 ທຸກຄົນພາກັນຮ້ອງໄຫ້ ແລ້ວພວກເຂົາກໍກອດແລະຈູບລາໂປໂລດ້ວຍຄວາມຮັກ.
38 ພວກເຂົາຮູ້ສຶກເສົ້າໃຈຫຼາຍທີ່ໂປໂລບອກວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ເຫັນໜ້າລາວອີກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຂົາກໍໄປສົ່ງໂປໂລຢູ່ເຮືອ.
ຂໍ
^ ແຂວງໜຶ່ງຂອງຈັກກະວັດໂຣມ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ພວກຜູ້ຊາຍສູງອາຍຸ”
^ ຫຼື “ຂ້ອຍຖືວ່າຊີວິດຂ້ອຍບໍ່ມີຄ່າຫຍັງ”
^ ຫຼື “ລາຊະອານາຈັກ”
^ ນັ້ນແມ່ນ ແບບທີ່ຄົນລ້ຽງແກະເບິ່ງແຍງແກະ
^ ຫຼື “ຖືກແຍກໄວ້ໃຫ້ເປັນຄົນຂອງພະເຈົ້າ”
