ກິດຈະການຂອງອັກຄະສາວົກ 21:1-40
21 ເມື່ອພວກເຮົາຈຳໃຈລາເຂົາເຈົ້າແລ້ວ ພວກເຮົາກໍຂີ່ເຮືອໄປເກາະໂກດ. ໃນມື້ຕໍ່ມາກໍໄປເກາະໂຣໂດ ແລ້ວກໍໄປຮອດເມືອງປາຕາຣາ.
2 ເມື່ອເຫັນເຮືອລຳໜຶ່ງກຳລັງໄປຟອຍນີເກ ພວກເຮົາກໍຂຶ້ນເຮືອລຳນັ້ນ.
3 ເມື່ອເຫັນເກາະໄຊປຣັດ ພວກເຮົາກໍແລ່ນເຮືອຜ່ານເກາະໄປໂດຍໃຫ້ເກາະຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍມືແລະມຸ່ງໜ້າໄປແຂວງຊີເຣຍ ແລ້ວຈອດຢູ່ເມືອງຕີເຣຍ້ອນເຮືອຕ້ອງເອົາສິນຄ້າລົງຢູ່ຫັ້ນ.
4 ພວກເຮົາຊອກຫາພວກລູກສິດຈົນເຈິແລ້ວພັກຢູ່ຫັ້ນ 7 ມື້. ເຂົາເຈົ້າພະຍາຍາມຫ້າມໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມຍ້ອນສິ່ງທີ່ພະລັງຂອງພະເຈົ້າບອກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້.+
5 ເມື່ອຮອດເວລາທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງເດີນທາງຕໍ່ ເຂົາເຈົ້າທຸກຄົນທັງຜູ້ຍິງແລະເດັກນ້ອຍກໍພາກັນມາສົ່ງພວກເຮົາຮອດນອກເມືອງ. ພວກເຮົາຄູ້ເຂົ່າລົງອະທິດຖານຢູ່ຫາດຊາຍນຳກັນ.
6 ເມື່ອລາກັນແລ້ວ ພວກເຮົາກໍຂຶ້ນເຮືອ ສ່ວນເຂົາເຈົ້າກໍເມືອເຮືອນ.
7 ຈາກເມືອງຕີເຣ ພວກເຮົາຂີ່ເຮືອມາຮອດເມືອງປະໂຕເລມາຍ. ເມື່ອທັກທາຍພີ່ນ້ອງແລ້ວ ພວກເຮົາກໍພັກຢູ່ນຳເຂົາເຈົ້າ 1 ມື້.
8 ມື້ຕໍ່ມາ ພວກເຮົາເດີນທາງມາຮອດເມືອງກາຍຊາເຣຍ ແລ້ວເຂົ້າໄປພັກຢູ່ເຮືອນຂອງຟີລິບຜູ້ປະກາດຂ່າວດີ. ລາວເປັນ 1 ໃນ 7 ຄົນທີ່ຖືກເລືອກກ່ອນໜ້ານີ້.+
9 ຟີລິບມີລູກສາວ 4 ຄົນທີ່ຍັງເປັນໂສດ*ແລະເປັນຜູ້ພະຍາກອນ.+
10 ຫຼັງຈາກທີ່ພວກເຮົາຢູ່ຫັ້ນຫຼາຍມື້ ຜູ້ພະຍາກອນຊື່ອາຄະໂບ+ກໍມາຈາກແຂວງຢູດາຍ.
11 ລາວມາຫາພວກເຮົາ ເອົາຜ້າມັດແອວຂອງໂປໂລມັດມືມັດຕີນໂຕເອງແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ພະລັງບໍລິສຸດບອກວ່າ ‘ເຈົ້າຂອງຜ້າມັດແອວຜືນນີ້ຈະຖືກຄົນຢິວໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມມັດໄວ້ແບບນີ້.+ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າຈະມອບຜູ້ນັ້ນໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດ.’”+
12 ເມື່ອໄດ້ຍິນແບບນັ້ນ ພວກເຮົາກັບຄົນທີ່ຢູ່ຫັ້ນຈຶ່ງອ້ອນວອນໂປໂລບໍ່ໃຫ້ໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
13 ໂປໂລເວົ້າວ່າ: “ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຮ້ອງໄຫ້ແລະພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍປ່ຽນຄວາມຕັ້ງໃຈ.* ຂ້ອຍພ້ອມຈະຖືກມັດ ແລະພ້ອມຈະຕາຍຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມເພື່ອຊື່ຂອງພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍ.”+
14 ເມື່ອໂປໂລບໍ່ຍອມປ່ຽນໃຈ ພວກເຮົາກໍເຊົາອ້ອນວອນລາວ ແລະເວົ້າວ່າ: “ຂໍໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາ*ຕ້ອງການ.”
15 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພວກເຮົາກໍກຽມໂຕແລະເດີນທາງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
16 ລູກສິດບາງຄົນຈາກເມືອງກາຍຊາເຣຍກໍໄປກັບພວກເຮົາເພື່ອຈະພາພວກເຮົາໄປຫາຄົນຊື່ມະນາໂຊນທີ່ຈະໃຫ້ພວກເຮົາພັກຢູ່ເຮືອນຂອງລາວ. ລາວເປັນຄົນຢູ່ເກາະໄຊປຣັດແລະເປັນຜູ້ໜຶ່ງໃນພວກລູກສິດກຸ່ມທຳອິດ.
17 ເມື່ອພວກເຮົາມາຮອດເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ພວກພີ່ນ້ອງກໍມາຕ້ອນຮັບພວກເຮົາດ້ວຍຄວາມດີໃຈ.
18 ມື້ຕໍ່ມາ ໂປໂລກັບພວກເຮົາໄດ້ໄປຫາຢາໂກໂບ+ ແລະຜູ້ເບິ່ງແຍງທຸກຄົນກໍຢູ່ຫັ້ນ.
19 ໂປໂລທັກທາຍເຂົາເຈົ້າ ແລ້ວເລົ່າຢ່າງລະອຽດວ່າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດຫຍັງແດ່ເພື່ອຄົນຕ່າງຊາດຕອນທີ່ລາວໄປປະກາດ.
20 ເມື່ອໄດ້ຍິນເລື່ອງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າກໍຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພະເຈົ້າ ແລ້ວເວົ້າກັບໂປໂລວ່າ: “ໂປໂລ ພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາ. ເຈົ້າກໍຮູ້ວ່າມີຄົນຢິວຫຼາຍພັນຄົນເຂົ້າມາເຊື່ອ ແລະເຂົາເຈົ້າທຸກຄົນກະຕືລືລົ້ນໃນການເຮັດຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊ.+
21 ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນຂ່າວລືວ່າເຈົ້າສອນຄົນຢິວທີ່ຢູ່ໃນດິນແດນຂອງຄົນຕ່າງຊາດໃຫ້ຖິ້ມ*ກົດໝາຍຂອງໂມເຊ ແລະຫ້າມເຂົາເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ເຮັດສິນຕັດ*ໃຫ້ລູກ ແລະບໍ່ໃຫ້ເຮັດຕາມທຳນຽມທີ່ເຄີຍຍຶດຖືມາ.+
22 ພວກເຮົາຊິເຮັດແນວໃດດີ? ເຂົາເຈົ້າຄືຊິຮູ້ແລ້ວວ່າເຈົ້າມາຮອດນີ້.
23 ໃຫ້ເຮັດແບບນີ້ ພວກເຮົາມີຜູ້ຊາຍ 4 ຄົນທີ່ປະຕິຍານໂຕໄວ້ແລ້ວ.
24 ໃຫ້ເຈົ້າພາ 4 ຄົນນີ້ໄປນຳ ແລະໃຫ້ເຈົ້າເຮັດໃຫ້ໂຕເອງສະອາດຕາມພິທີກຳຄືກັບ 4 ຄົນນີ້. ໃຫ້ເຈົ້າອອກຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທັງໝົດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເພື່ອເຂົາເຈົ້າຊິໄດ້ແຖຫົວ.* ທຸກຄົນຈະໄດ້ຮູ້ວ່າຂ່າວລືກ່ຽວກັບເຈົ້ານັ້ນບໍ່ເປັນຄວາມຈິງ ແຕ່ເຈົ້າເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແລະເຮັດຕາມກົດໝາຍຂອງໂມເຊສະເໝີ.+
25 ສ່ວນລູກສິດທີ່ເປັນຄົນຕ່າງຊາດ ພວກເຮົາໄດ້ສົ່ງຈົດໝາຍແຈ້ງຄຳຕັດສິນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແລ້ວວ່າ ໃຫ້ງົດເວັ້ນຈາກການກິນເຄື່ອງບູຊາທີ່ເອົາໃຫ້ຮູບບູຊາ+ ຈາກເລືອດ+ ຈາກການກິນສັດທີ່ຖືກຮັດຄໍຕາຍ*+ ແລະຈາກການເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດ.”*+
26 ມື້ຕໍ່ມາ ໂປໂລກໍພາ 4 ຄົນນັ້ນໄປນຳແລະເຮັດໃຫ້ໂຕເອງສະອາດຕາມພິທີກຳພ້ອມກັບເຂົາເຈົ້າ.+ ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນວິຫານເພື່ອບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າການເຮັດໃຫ້ໂຕເອງສະອາດຕາມພິທີກຳຈະຄົບກຳນົດຕອນໃດ ແລະເມື່ອຮອດມື້ນັ້ນແຕ່ລະຄົນຈະໄດ້ເອົາເຄື່ອງບູຊາໄປໃຫ້.
27 ເມື່ອໃກ້ຈະຄົບ 7 ມື້ ພວກຢິວທີ່ມາຈາກແຂວງອາຊີ*ເຫັນໂປໂລຢູ່ວິຫານ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຍົວະຄົນໃຫ້ມາລວມກັນແລ້ວໄປຈັບໂປໂລ.
28 ເຂົາເຈົ້າຮ້ອງສຽງດັງວ່າ: “ພວກເຮົາຄົນອິດສະຣາເອນມາຊ່ວຍກັນແມ້! ຜູ້ນີ້ແຫຼະທີ່ສອນຄົນຢູ່ທຸກບ່ອນໃຫ້ດູຖູກຄົນໃນຊາດເຮົາ ກົດໝາຍຂອງເຮົາ ແລະສະຖານທີ່ນີ້. ລາວຍັງພາຄົນກຣີກເຂົ້າມາໃນວິຫານ ແລະເຮັດໃຫ້ບ່ອນບໍລິສຸດນີ້ເສື່ອມເສຍ.”+
29 ເຂົາເຈົ້າເວົ້າແບບນີ້ຍ້ອນເຫັນໂທຟີໂມ+ທີ່ເປັນຄົນເມືອງເອເຟໂຊຢູ່ກັບໂປໂລໃນເມືອງນັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຄິດວ່າໂປໂລພາລາວເຂົ້າໄປໃນວິຫານ.
30 ແລ້ວກໍເກີດຄວາມວຸ່ນວາຍໄປທົ່ວເມືອງ. ມີຄົນແລ່ນຫຸ້ມເຂົ້າໄປຈັບໂປໂລແລ້ວລາກລາວອອກໄປນອກວິຫານແລະອັດປະຕູທັນທີ.
31 ຕອນທີ່ຄົນພະຍາຍາມຈະຂ້າໂປໂລ ມີຄົນສົ່ງຂ່າວໄປຫານາຍພັນວ່າມີຄວາມວຸ່ນວາຍທົ່ວເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
32 ນາຍພັນຈຶ່ງພາທະຫານກັບພວກນາຍຮ້ອຍແລ່ນໄປຫາພວກນັ້ນທັນທີ. ເມື່ອເຫັນນາຍພັນກັບກອງທະຫານ ເຂົາເຈົ້າກໍເຊົາຕີໂປໂລ.
33 ນາຍພັນເຂົ້າໄປຈັບໂປໂລແລ້ວສັ່ງໃຫ້ເອົາໂສ້ 2 ເສັ້ນລ່າມລາວໄວ້+ ແລະຖາມພວກຢິວວ່າໂປໂລແມ່ນໃຜແລະເຮັດຜິດຫຍັງ?
34 ຄົນພາກັນຮ້ອງສຽງດັງ ບາງພວກຮ້ອງແນວໜຶ່ງແລະບາງພວກກໍຮ້ອງອີກແນວໜຶ່ງ. ນາຍພັນບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນເລື່ອງຫຍັງແທ້ໆຍ້ອນວຸ່ນວາຍຫຼາຍ. ລາວຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ພາໂປໂລໄປຄ້າຍທະຫານ.
35 ແຕ່ເມື່ອໂປໂລໄປຮອດຂັ້ນໄດທີ່ຈະຂຶ້ນໄປຄ້າຍທະຫານ ພວກນັ້ນກໍບ້າແຮງຈົນພວກທະຫານຕ້ອງຫິ້ວໂປໂລຂຶ້ນໄປ
36 ຍ້ອນວ່າມີຫຼາຍຄົນຍັງນຳໄປແລະຮ້ອງສຽງດັງວ່າ: “ຂ້າມັນສະ!”
37 ຕອນທີ່ທະຫານກຳລັງຈະພາໂປໂລເຂົ້າໄປໃນຄ້າຍ ໂປໂລກໍເວົ້າກັບນາຍພັນວ່າ: “ຂ້ອຍຂໍເວົ້າບາງຢ່າງກັບທ່ານໄດ້ບໍ?” ລາວເວົ້າວ່າ: “ເຈົ້າເວົ້າພາສາກຣີກໄດ້ບໍ?
38 ເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຄົນເອຢິບທີ່ບໍ່ດົນມານີ້ໄດ້ກໍ່ກະບົດແລະພານັກລອບສັງຫານ 4.000 ຄົນເຂົ້າໄປໃນບ່ອນກັນດານແມ່ນບໍ?”
39 ໂປໂລຕອບວ່າ: “ທີ່ຈິງ ຂ້ອຍເປັນຄົນຢິວ+ຈາກເມືອງຕາໂຊ+ໃນແຂວງກີລີເກຍ. ຂ້ອຍເປັນພົນລະເມືອງຂອງເມືອງໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນ. ຂໍໃຫ້ຂ້ອຍເວົ້າກັບປະຊາຊົນແດ່ໄດ້ບໍ?”
40 ເມື່ອໄດ້ຮັບອະນຸຍາດແລ້ວ ໂປໂລກໍໄປຢືນຢູ່ຂັ້ນໄດແລະຍົກມືຂຶ້ນບອກໃຫ້ປະຊາຊົນມິດ. ເມື່ອທຸກຄົນມິດແລ້ວ ໂປໂລກໍເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າເປັນພາສາເຮັບເຣີ+ວ່າ:
ຂໍ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ເປັນສາວບໍລິສຸດ”
^ ຫຼື “ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍທໍ້ໃຈ”
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ກ5
^ ຫຼື “ທໍລະຍົດ”
^ ຕັດໜັງຫຸ້ມປາຍອະໄວຍະວະເພດຊາຍ
^ ໝາຍເຖິງເຮັດຕາມທີ່ໄດ້ປະຕິຍານໄວ້ກັບພະເຈົ້າ
^ ຫຼື “ຖືກຂ້າໂດຍບໍ່ເອົາເລືອດອອກ”
^ ຄຳພາສາກຣີກແມ່ນພໍເນຍ. ເບິ່ງຄຳວ່າ “ພໍເນຍ” ໃນສ່ວນອະທິບາຍຄຳສັບ.
^ ແຂວງໜຶ່ງຂອງຈັກກະວັດໂຣມ
