ກິດຈະການຂອງອັກຄະສາວົກ 9:1-43
9 ໃນໄລຍະນັ້ນ ໂຊໂລຍັງຊັງພວກລູກສິດຂອງຜູ້ເປັນນາຍແລະຂູ່ວ່າຈະຂ້າເຂົາເຈົ້າ.+ ລາວໄປຫາປະໂລຫິດໃຫຍ່
2 ແລະຂໍໃຫ້ປະໂລຫິດໃຫຍ່ຂຽນຈົດໝາຍໃຫ້ລາວເອົາໄປຍື່ນຕາມບ່ອນປະຊຸມຂອງຄົນຢິວໃນເມືອງດາມາເຊ ເພື່ອລາວຈະໄດ້ຈັບຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຖືທາງນັ້ນ*+ທັງຜູ້ຊາຍແລະຜູ້ຍິງ ແລ້ວເອົາໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
3 ຕອນທີ່ໂຊໂລເດີນທາງໃກ້ຊິຮອດເມືອງດາມາເຊ ທັນໃດນັ້ນກໍມີແສງຈາກຟ້າສ່ອງລົງມາໃສ່ລາວ.+
4 ແລ້ວລາວກໍລົ້ມລົງພື້ນແລະໄດ້ຍິນສຽງເວົ້າວ່າ: “ໂຊໂລ ໂຊໂລ ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຂົ່ມເຫງຂ້ອຍ?”
5 ໂຊໂລຖາມວ່າ: “ທ່ານເອີ້ຍ ທ່ານແມ່ນໃຜ?” ເພິ່ນຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍແມ່ນເຢຊູ+ຜູ້ທີ່ເຈົ້າຂົ່ມເຫງ.+
6 ລຸກຂຶ້ນ ແລ້ວເຂົ້າໄປໃນເມືອງ ແລະຈະມີຄົນບອກເຈົ້າວ່າເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງ.”
7 ພວກທີ່ໄປນຳໂຊໂລກໍຢືນງົງແລະເວົ້າຫຍັງບໍ່ອອກ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງເວົ້ານັ້ນ ແຕ່ບໍ່ເຫັນໃຜ.+
8 ໂຊໂລລຸກຂຶ້ນ ແຕ່ລາວບໍ່ເຫັນຮຸ່ງທັງໆທີ່ມືນຕາຢູ່. ພວກທີ່ໄປນຳຈຶ່ງຈູງມືລາວແລະພາເຂົ້າໄປໃນເມືອງດາມາເຊ.
9 ໂຊໂລບໍ່ເຫັນຮຸ່ງ+ແລະບໍ່ກິນເຂົ້າບໍ່ກິນນ້ຳ 3 ມື້.
10 ໃນເມືອງດາມາເຊມີລູກສິດຜູ້ໜຶ່ງຊື່ອານາເນຍ.+ ຜູ້ເປັນນາຍໄດ້ມາໃຫ້ລາວເຫັນໃນນິມິດແລະເວົ້າວ່າ: “ອານາເນຍ!” ລາວຕອບວ່າ: “ໂດຍ ນາຍ.”
11 ຜູ້ເປັນນາຍບອກລາວວ່າ: “ໃຫ້ເຈົ້າໄປຫົນທາງທີ່ເອີ້ນວ່າຫົນທາງຊື່ ແລະໄປເຮືອນຂອງຢູດາ ແລ້ວຖາມຫາຜູ້ຊາຍຊື່ໂຊໂລທີ່ມາຈາກເມືອງຕາໂຊ.+ ໂຊໂລກຳລັງອະທິດຖານຢູ່
12 ໃນນິມິດລາວເຫັນຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ອານາເນຍມາຫາລາວ ແລະເອົາມືວາງເທິງລາວເພື່ອເຮັດໃຫ້ລາວເຫັນຮຸ່ງອີກ.”+
13 ແຕ່ອານາເນຍເວົ້າວ່າ: “ນາຍເອີ້ຍ ຂ້ອຍໄດ້ຍິນຫຼາຍຄົນເວົ້າເຖິງຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ວ່າລາວໄດ້ທຳຮ້າຍພວກລູກສິດ*ຂອງທ່ານໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
14 ຕອນນີ້ ລາວໄດ້ຮັບອຳນາດຈາກພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດໃຫ້ມາຈັບທຸກຄົນທີ່ເວົ້າເຖິງຊື່ຂອງທ່ານ.”+
15 ແຕ່ຜູ້ເປັນນາຍບອກອານາເນຍວ່າ: “ໄປໂລດ ຍ້ອນຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ເປັນເຄື່ອງມືທີ່ຂ້ອຍເລືອກໄວ້+ເພື່ອປະກາດຊື່ຂອງຂ້ອຍໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດ+ກັບພວກກະສັດ+ ແລະຄົນອິດສະຣາເອນນຳ.
16 ຂ້ອຍຈະເຮັດໃຫ້ລາວຮູ້ວ່າລາວຈະຕ້ອງທຸກລຳບາກຫຼາຍສ່ຳໃດເພື່ອຊື່ຂອງຂ້ອຍ.”+
17 ອານາເນຍກໍໄປເຮືອນຫຼັງນັ້ນແລ້ວວາງມືເທິງໂຊໂລແລະເວົ້າວ່າ: “ໂຊໂລ ພີ່ນ້ອງຂອງຂ້ອຍ ພະເຢຊູຜູ້ເປັນນາຍທີ່ມາໃຫ້ເຈົ້າເຫັນຕອນເດີນທາງມາໄດ້ໃຊ້ຂ້ອຍໃຫ້ມາຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເຫັນຮຸ່ງອີກແລະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດ.”+
18 ທັນໃດນັ້ນກໍມີແນວທີ່ເປັນຄືກັບເກັດຕົກລົງມາຈາກຕາຂອງໂຊໂລ ລາວຈຶ່ງເຫັນຮຸ່ງອີກ ແລ້ວກໍຮັບບັບເຕມາ.
19 ຫຼັງຈາກກິນເຂົ້າແລ້ວ ລາວກໍມີແຮງຂຶ້ນ.
ໂຊໂລພັກຢູ່ນຳພວກລູກສິດໃນເມືອງດາມາເຊຫຼາຍມື້+
20 ແລະໃນຕອນນັ້ນລາວກໍໄປຕາມບ່ອນປະຊຸມຂອງຄົນຢິວ ແລ້ວປະກາດວ່າພະເຢຊູເປັນລູກຂອງພະເຈົ້າ.
21 ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນກໍແປກໃຈແລະເວົ້າວ່າ: “ບໍ່ແມ່ນຜູ້ນີ້ບໍທີ່ທຳຮ້າຍຄົນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມທີ່ເຊື່ອໃນຊື່ຂອງຄົນນັ້ນ?+ ລາວມານີ້ເພື່ອຈັບພວກນັ້ນໄປໃຫ້ພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດຕົ໋ວ?”+
22 ແຕ່ໂຊໂລປະກາດແລະໂນ້ມນ້າວໃຈເກັ່ງຂຶ້ນ. ລາວພິສູດໃຫ້ເຫັນແຈ້ງວ່າພະເຢຊູແມ່ນພະຄລິດ ຈົນເຮັດໃຫ້ຄົນຢິວທີ່ຢູ່ໃນເມືອງດາມາເຊຖຽງບໍ່ໄດ້.+
23 ຫຼາຍມື້ຕໍ່ມາ ພວກຢິວໄດ້ປຶກສາກັນເພື່ອຫາທາງຂ້າໂຊໂລ+
24 ແຕ່ໂຊໂລຮູ້ແຜນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພວກຢິວເຖິງຂັ້ນວ່າເຝົ້າຢູ່ປະຕູເມືອງທັງເວັນທັງຄືນເພື່ອຈະຂ້າລາວໃຫ້ໄດ້.
25 ຕອນກາງຄືນ ພວກລູກສິດຂອງໂຊໂລຈຶ່ງໃຫ້ລາວນັ່ງໃນກະຕ່າໃຫຍ່ແລ້ວຢ່ອນລົງທາງປ່ອງຢ້ຽມຂອງກຳແພງເມືອງ.+
26 ເມື່ອເດີນທາງມາຮອດເມືອງເຢຣູຊາເລັມ+ ໂຊໂລພະຍາຍາມເຂົ້າຮ່ວມກັບພວກລູກສິດ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງຢ້ານລາວຢູ່ຍ້ອນບໍ່ເຊື່ອວ່າລາວເຂົ້າມາເປັນລູກສິດແທ້ໆ.
27 ບາຣະນາບາ+ຈຶ່ງມາຊ່ວຍໂຊໂລແລະພາລາວໄປຫາພວກອັກຄະສາວົກ* ແລ້ວເລົ່າໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຟັງຢ່າງລະອຽດເລື່ອງທີ່ໂຊໂລເຫັນຜູ້ເປັນນາຍຕອນທີ່ເດີນທາງ+ ແລະຜູ້ເປັນນາຍໄດ້ເວົ້າກັບລາວ. ບາຣະນາບາຍັງເລົ່າອີກວ່າໂຊໂລໄດ້ປະກາດຊື່ຂອງພະເຢຊູດ້ວຍຄວາມກ້າຫານໃນເມືອງດາມາເຊ.+
28 ແລ້ວໂຊໂລກໍຢູ່ນຳພວກອັກຄະສາວົກ ໃຊ້ຊີວິດຕາມປົກກະຕິໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະເວົ້າໃນນາມຂອງຜູ້ເປັນນາຍຢ່າງກ້າຫານ.
29 ລາວພະຍາຍາມຫາເຫດຜົນກັບຄົນຢິວທີ່ເວົ້າພາສາກຣີກ ແຕ່ພວກນັ້ນຊອກຫາວິທີທີ່ຈະຂ້າລາວ.+
30 ເມື່ອພວກພີ່ນ້ອງຮູ້ເລື່ອງນີ້ກໍພາໂຊໂລໄປເມືອງກາຍຊາເຣຍ ແລ້ວສົ່ງລາວໄປເມືອງຕາໂຊ.+
31 ປະຊາຄົມທົ່ວແຂວງຢູດາຍ ຄາລີເລ ແລະຊາມາເຣຍ+ຈຶ່ງມີຄວາມສະຫງົບສຸກໄລຍະໜຶ່ງ ແລະປະຊາຄົມກໍເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ຊີວິດຕາມແນວທາງຂອງ*ພະເຢໂຫວາ*ແລະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈຈາກພະລັງບໍລິສຸດ.+ ປະຊາຄົມຈຶ່ງມີຄົນເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
32 ຕອນນັ້ນ ເປໂຕເດີນທາງໄປທົ່ວເຂດນັ້ນ ແລະມາຫາພວກລູກສິດທີ່ຢູ່ໃນເມືອງລິດດານຳອີກ.+
33 ຢູ່ຫັ້ນລາວເຈິຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ໄອເນທີ່ນອນຢູ່ກັບບ່ອນໄດ້ 8 ປີແລ້ວຍ້ອນເປັນອຳມະພາດ.
34 ເປໂຕເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ໄອເນ ພະເຢຊູຄລິດປົວເຈົ້າແລ້ວ.+ ໃຫ້ລຸກຂຶ້ນແລະມ້ຽນບ່ອນນອນ.”+ ໄອເນກໍລຸກຂຶ້ນທັນທີ.
35 ເມື່ອທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງລິດດາແລະຢູ່ທົ່ງພຽງຊາໂຣນເຫັນໄອເນ ເຂົາເຈົ້າກໍເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງຜູ້ເປັນນາຍ.
36 ໃນເມືອງຢົບປາມີລູກສິດຜູ້ໜຶ່ງຊື່ຕາບີທາ ໃນພາສາກຣີກເອີ້ນວ່າ “ໂດຣະກາ.”* ລາວເຮັດສິ່ງດີໆຫຼາຍຢ່າງແລະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທຸກ.*
37 ແຕ່ໃນໄລຍະນັ້ນ ລາວບໍ່ສະບາຍແຮງແລ້ວກໍຕາຍ. ພວກລູກສິດໃນເມືອງນັ້ນຈຶ່ງລ້າງສົບລາວ ແລ້ວເອົາໄປວາງໄວ້ໃນຫ້ອງຊັ້ນເທິງ.
38 ເມືອງຢົບປາຢູ່ໃກ້ເມືອງລິດດາ. ເມື່ອພວກລູກສິດໄດ້ຍິນວ່າເປໂຕຢູ່ເມືອງລິດດາຈຶ່ງໃຊ້ 2 ຄົນໄປຂໍຮ້ອງວ່າ: “ໃຫ້ຟ້າວມາຫາພວກເຮົາແດ່.”
39 ເປໂຕຈຶ່ງຟ້າວໄປກັບ 2 ຄົນນັ້ນ. ເມື່ອໄປຮອດ ເຂົາເຈົ້າກໍພາເປໂຕຂຶ້ນໄປໃນຫ້ອງຊັ້ນເທິງ. ພວກແມ່ໝ້າຍເຂົ້າມາຫາລາວແລະຮ້ອງໄຫ້ ແລ້ວໃຫ້ລາວເບິ່ງເສື້ອຄຸມແລະເຄື່ອງນຸ່ງຕ່າງໆທີ່ໂດຣະກາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຕອນທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່.
40 ເປໂຕໃຫ້ທຸກຄົນອອກໄປກ່ອນ+ແລ້ວລາວຄູ້ເຂົ່າລົງອະທິດຖານ ແລະເມື່ອປິ່ນໜ້າມາທາງສົບນັ້ນ ເປໂຕເວົ້າວ່າ: “ຕາບີທາເອີ້ຍ ລຸກຂຶ້ນແມ້!” ແລ້ວລາວກໍມືນຕາ ແລະເມື່ອເຫັນເປໂຕລາວກໍລຸກຂຶ້ນນັ່ງ.+
41 ເປໂຕຈັບມືລາວ ແລ້ວໂຈມລາວລຸກຂຶ້ນ. ຈາກນັ້ນເປໂຕໄດ້ເອີ້ນພວກລູກສິດກັບພວກແມ່ໝ້າຍເຂົ້າມາແລະໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຫັນວ່າລາວຟື້ນຄືນມາມີຊີວິດແລ້ວ.+
42 ເລື່ອງນີ້ຈຶ່ງຮູ້ກັນໄປທົ່ວເມືອງຢົບປາ ແລະຫຼາຍຄົນກໍເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງຜູ້ເປັນນາຍ.+
43 ເປໂຕພັກຢູ່ເມືອງຢົບປາຫຼາຍມື້ຢູ່ເຮືອນຂອງຊີໂມນທີ່ເປັນຊ່າງຟອກໜັງ.+
ຂໍ
^ ໝາຍເຖິງແນວທາງຊີວິດແລະຄຳສອນຂອງຄລິດສະຕຽນ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ພວກຜູ້ບໍລິສຸດ”
^ ໃນພາສາກຣີກຄຳນີ້ແປວ່າ “ຜູ້ທີ່ຖືກສົ່ງອອກໄປ”
^ ຫຼື “ໃຊ້ຊີວິດດ້ວຍຄວາມຢ້ານຢຳ”
^ ຄຳພາສາກຣີກແມ່ນໂດຣະກາ ແລະຄຳພາສາອາຣາເມອິກແມ່ນຕາບີທາ ທັງສອງຄຳນີ້ແປວ່າ “ກວາງ”
^ ເບິ່ງຄຳວ່າ “ຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທຸກ” ໃນສ່ວນອະທິບາຍຄຳສັບ
