ຈົດເຊັນບັນຊີ 11:1-35
11 ປະຊາຊົນເລີ່ມຈົ່ມແທ້ຈົ່ມວ່າໃຫ້ພະເຢໂຫວາ. ເມື່ອພະເຢໂຫວາໄດ້ຍິນ ເພິ່ນກໍໃຈຮ້າຍຫຼາຍ ແລະພະເຢໂຫວາໄດ້ສົ່ງໄຟລົງມາເຜົາບາງຄົນທີ່ຢູ່ແຖວຂອບຂອງຄ້າຍພັກ.
2 ເມື່ອປະຊາຊົນໄປຮ້ອງຂໍໃຫ້ໂມເຊຊ່ວຍ ໂມເຊກໍອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາ+ ແລ້ວໄຟນັ້ນກໍມອດໄປ.
3 ເຂົາເຈົ້າກໍເລີຍຕັ້ງຊື່ບ່ອນນັ້ນວ່າຕາເບຣາ* ຍ້ອນພະເຢໂຫວາໄດ້ສົ່ງໄຟລົງມາເຜົາເຂົາເຈົ້າຢູ່ຫັ້ນ.+
4 ຄົນຕ່າງຊາດ+ທີ່ຢູ່ນຳເຂົາເຈົ້າເລີ່ມໂລບຢາກກິນອາຫານແນວອື່ນ+ ພວກອິດສະຣາເອນກໍເລີຍຮ້ອງຄາງແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ໃຜກະໄດ້ເອົາຊີ້ນມາໃຫ້ພວກເຮົາກິນແດ່.+
5 ຈັ່ງແມ່ນຄິດຮອດປາຢູ່ເອຢິບເດ້ ບໍ່ຕ້ອງຊື້ກໍມີກິນ. ພວກເຮົາຢາກກິນໝາກແຕງ ໝາກໂມ ຕົ້ນຫອມບົ່ວໃຫຍ່ ຫົວຜັກບົ່ວໃຫຍ່ ແລະກະທຽມ!+
6 ພວກເຮົາບໍ່ມີເຫື່ອບໍ່ມີແຮງແລ້ວ ໄດ້ກິນແຕ່ມານານີ້ ບໍ່ໄດ້ກິນແນວອື່ນເລີຍ.”+
7 ມານາ+ຄ້າຍຄືກັບເມັດຫອມປ້ອມ+ ແລະສີຂອງມັນຄ້າຍຄືກັບຢາງໄມ້ຫອມ.
8 ປະຊາຊົນຈະແຍກກັນໄປເກັບມານາຢູ່ບ່ອນຕ່າງໆ ແລະເອົາມາບົດຢູ່ຫີນໂມ້ ຫຼືເອົາມາຕຳໃນຄົກ. ຈາກນັ້ນກໍຈະເອົາໄປຕົ້ມໃສ່ໝໍ້ ຫຼືເອົາໄປເຮັດເປັນເຂົ້າຈີ່ກ້ອນມົນໆ.+ ລົດຊາດຂອງມັນຄືກັບເຂົ້າໜົມເຄັກຫວານໆໃສ່ນ້ຳມັນ.
9 ຕອນກາງຄືນ ເມື່ອມີນ້ຳຄ້າງຕົກໃນຄ້າຍພັກ ມານາກໍຈະຕົກມາຢອງຢູ່ເທິງນ້ຳຄ້າງ.+
10 ໂມເຊໄດ້ຍິນທຸກຄອບຄົວພາກັນຈົ່ມ ແລະຮ້ອງຄາງຢູ່ທາງເຂົ້າເຕັ້ນຂອງໂຕເອງ. ພະເຢໂຫວາໃຈຮ້າຍຫຼາຍ+ ແລະໂມເຊກໍໃຈຮ້າຍຫຼາຍຄືກັນ.
11 ໂມເຊເລີຍເວົ້າກັບພະເຢໂຫວາວ່າ: “ເປັນຫຍັງພະອົງເຮັດໃຫ້ລູກລຳບາກໃຈແນວນີ້? ພະອົງບໍ່ພໍໃຈລູກບໍ ພະອົງຈຶ່ງເອົາວຽກໜັກມາໃຫ້ລູກ ແລະໃຫ້ລູກເບິ່ງແຍງຄົນພວກນີ້?+
12 ລູກເບັ່ງຄົນພວກນີ້ອອກມາບໍ ພະອົງຈຶ່ງບອກລູກວ່າ ‘ໃຫ້ອູ້ມເຂົາເຈົ້າໄວ້ຢູ່ເອິກຂອງເຈົ້າຄືກັບຄົນລ້ຽງແອນ້ອຍ’ ເພື່ອໄປແຜ່ນດິນທີ່ພະອົງສັນຍາວ່າຈະເອົາໃຫ້ປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ?+
13 ລູກຈະເອົາຊີ້ນມາແຕ່ໃສໃຫ້ພວກນີ້ກິນ? ເຂົາເຈົ້າເວົ້າບໍ່ຢຸດບໍ່ເຊົາວ່າ ‘ເອົາຊີ້ນມາໃຫ້ພວກເຮົາກິນແດ່ແມ້!’
14 ລູກເບິ່ງແຍງຄົນພວກນີ້ຄົນດຽວບໍ່ໄຫວແລ້ວ. ວຽກນີ້ມັນໜັກໂພດ.+
15 ຖ້າພະອົງຈະເຮັດກັບລູກແນວນີ້ ກໍຂໍໃຫ້ພະອົງຂ້າລູກຕອນນີ້ເລີຍດີກວ່າ.+ ແຕ່ຖ້າພະອົງພໍໃຈລູກ ກໍຂໍຊ່ວຍໃຫ້ລູກບໍ່ຕ້ອງເຈິເລື່ອງຫຍຸ້ງຍາກໃຈແນວນີ້ອີກ.”
16 ພະເຢໂຫວາຕອບໂມເຊວ່າ: “ໃຫ້ເລືອກ 70 ຄົນຈາກພວກຜູ້ນຳອິດສະຣາເອນມາໃຫ້ເຮົາ ເຊິ່ງເປັນຄົນທີ່ເຈົ້າຮູ້ວ່າຈະເຮັດວຽກຜູ້ນຳແລະເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນໄດ້ດີ.+ ໃຫ້ພາເຂົາເຈົ້າໄປເຕັ້ນສັກສິດ* ແລະໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຢືນຢູ່ຫັ້ນນຳເຈົ້າ.
17 ເຮົາຈະລົງມາ+ແລະເວົ້າກັບເຈົ້າຢູ່ຫັ້ນ+ ແລະເຮົາກໍຈະເອົາພະລັງບໍລິສຸດຂອງເຮົາສ່ວນໜຶ່ງ+ທີ່ຢູ່ນຳເຈົ້າໃຫ້ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຈະແບ່ງເບົາວຽກໜັກຂອງເຈົ້າໃນການເບິ່ງແຍງປະຊາຊົນ ເພື່ອເຈົ້າຈະບໍ່ຕ້ອງເຮັດຄົນດຽວອີກຕໍ່ໄປ.+
18 ເຈົ້າຕ້ອງບອກປະຊາຊົນວ່າ ‘ໃຫ້ພວກເຈົ້າກຽມໂຕ*ສຳລັບມື້ອື່ນ+ ເພາະພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນຊີ້ນແນ່ນອນ ຍ້ອນພະເຢໂຫວາໄດ້ຍິນພວກເຈົ້າຈົ່ມ+ວ່າ “ໃຜກະໄດ້ເອົາຊີ້ນມາໃຫ້ພວກເຮົາກິນແດ່. ໃຫ້ພວກເຮົາຢູ່ເອຢິບຍັງຊິດີກວ່າ.”+ ພະເຢໂຫວາຈະເອົາຊີ້ນໃຫ້ພວກເຈົ້າກິນແນ່ນອນ.+
19 ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນ ບໍ່ແມ່ນ 1 ມື້ 2 ມື້ 5 ມື້ 10 ມື້ ຫຼື 20 ມື້
20 ແຕ່ຈະໄດ້ກິນ 1 ເດືອນເຕັມໆ ກິນຈົນຊີ້ນນັ້ນອອກມາຈາກຮູດັງ ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະຂີ້ດຽດຊີ້ນໄປເລີຍ.+ ຍ້ອນພວກເຈົ້າໄດ້ຖິ້ມພະເຢໂຫວາທີ່ຢູ່ນຳພວກເຈົ້າ ແລະຈົ່ມໃຫ້ເພິ່ນວ່າ “ເປັນຫຍັງຕ້ອງໃຫ້ພວກເຮົາອອກມາຈາກເອຢິບ?”’”+
21 ໂມເຊເວົ້າວ່າ: “ຄົນທີ່ຢູ່ນຳລູກທີ່ເປັນທະຫານກໍມີ 600.000 ຄົນ+ແລ້ວ ແຕ່ພະອົງກໍຍັງບອກວ່າ ‘ເຮົາຈະເອົາຊີ້ນໃຫ້ທຸກຄົນກິນ ແລະເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ກິນຈົນອີ່ມ 1 ເດືອນເຕັມໆ!’
22 ຖ້າພວກເຮົາຂ້າແກະຂ້າງົວໝົດທຸກຝູງ ກໍບໍ່ພໍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກິນດອກ ຫຼືຖ້າພວກເຮົາຈັບປາຈົນໝົດທະເລ ກໍບໍ່ພໍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກິນດອກ!”
23 ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບໂມເຊວ່າ: “ເຈົ້າຄິດວ່າພະເຢໂຫວາເຮັດບໍ່ໄດ້ບໍ?+ ເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນຕອນນີ້ແຫຼະວ່າສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າຈະເກີດຂຶ້ນແທ້ຫຼືບໍ່.”
24 ແລ້ວໂມເຊກໍອອກໄປບອກປະຊາຊົນຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາເວົ້າ. ລາວໃຫ້ຜູ້ຊາຍ 70 ຄົນທີ່ຖືກເລືອກຈາກພວກຜູ້ນຳຂອງອິດສະຣາເອນມາລວມໂຕກັນ ແລະມາຢືນອ້ອມເຕັ້ນສັກສິດ.+
25 ແລ້ວພະເຢໂຫວາກໍລົງມາໃນຂີ້ເຝື້ອ+ແລະເວົ້າກັບໂມເຊ.+ ເພິ່ນໄດ້ເອົາພະລັງບໍລິສຸດຂອງເພິ່ນສ່ວນໜຶ່ງ+ທີ່ຢູ່ນຳໂມເຊໄປໃຫ້ພວກຜູ້ນຳ 70 ຄົນນັ້ນ. ເມື່ອແຕ່ລະຄົນໄດ້ຮັບພະລັງນັ້ນແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍເລີ່ມເຮັດທ່າທາງຄືກັບຜູ້ພະຍາກອນ.+ ເຂົາເຈົ້າເຮັດແຕ່ຕອນນັ້ນ ແລະກໍບໍ່ໄດ້ເຮັດອີກເລີຍ.
26 ແຕ່ຍັງມີຜູ້ນຳອີກ 2 ຄົນທີ່ຍັງຢູ່ໃນຄ້າຍພັກ. ສອງຄົນນັ້ນຊື່ເອັນດັດແລະເມດັດ. ເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດຄືກັນ ຍ້ອນຢູ່ໃນລາຍຊື່ຂອງພວກຜູ້ນຳທີ່ຖືກເລືອກ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ອອກໄປເຕັ້ນສັກສິດຄືຄົນອື່ນ. ເຂົາເຈົ້າກໍເລີຍເລີ່ມເຮັດທ່າທາງຄືກັບຜູ້ພະຍາກອນຢູ່ໃນຄ້າຍພັກ.
27 ແລ້ວຄົນໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງກໍແລ່ນມາບອກໂມເຊວ່າ: “ເອັນດັດກັບເມດັດກຳລັງເຮັດທ່າທາງຄືກັບຜູ້ພະຍາກອນຢູ່ໃນຄ້າຍພັກ!”
28 ໂຢຊວຍ+ລູກຊາຍຂອງນູນ ເຊິ່ງເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງໂມເຊຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍໆຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ທ່ານໂມເຊເອີ້ຍ ໄປຫ້າມເຂົາເຈົ້າແມ້!”+
29 ແຕ່ໂມເຊບອກລາວວ່າ: “ເຈົ້າອິດສາແທນຂ້ອຍບໍ? ບໍ່ຕ້ອງອິດສາດອກ. ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ຄົນຂອງພະເຢໂຫວາທຸກຄົນເປັນຜູ້ພະຍາກອນ ແລະຢາກໃຫ້ພະເຢໂຫວາເອົາພະລັງຂອງເພິ່ນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຄືກັນ!”
30 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ໂມເຊກໍກັບໄປຄ້າຍພັກພ້ອມກັບພວກຜູ້ນຳຂອງອິດສະຣາເອນ.
31 ແລ້ວພະເຢໂຫວາກໍເຮັດໃຫ້ລົມພັດເອົານົກກະທາມາຈາກທາງທະເລ ແລະມາຕົກຢູ່ອ້ອມຄ້າຍພັກທົ່ວທຸກດ້ານ.+ ຖ້າຜູ້ໃດຍ່າງອອກຈາກຄ້າຍພັກໄປທາງໃດເປັນໄລຍະທາງໜຶ່ງມື້ ຕະຫຼອດທາງນັ້ນລາວຈະເຫັນນົກກອງກັນຂຶ້ນສູງ 2 ສອກ*ຈາກໜ້າດິນ.
32 ພວກອິດສະຣາເອນພາກັນເກັບນົກ 2 ມື້ກັບ 1 ຄືນເຕັມໆ ບໍ່ຢຸດບໍ່ເຊົາ ແລະບໍ່ໄດ້ຫຼັບບໍ່ໄດ້ນອນເລີຍ. ຜູ້ໃດກໍເກັບໄດ້ບໍ່ຕ່ຳກວ່າ 10 ໂຮເມີ.* ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍເອົານົກໄປຕາກໃຫ້ແຫ້ງຢູ່ທົ່ວຄ້າຍພັກ.
33 ແຕ່ຕອນທີ່ຊີ້ນຍັງຢູ່ໃນປາກເຂົາເຈົ້າແລະຍັງບໍ່ໄດ້ຫຍ້ຳຊ້ຳ ພະເຢໂຫວາກໍໃຈຮ້າຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຫຼາຍ ແລະພະເຢໂຫວາໄດ້ຂ້າເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຄົນ.+
34 ເຂົາເຈົ້າເລີຍຕັ້ງຊື່ບ່ອນນັ້ນວ່າກິບໂຣດຮັດຕາວາ*+ ເພາະຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຝັງສົບຂອງຄົນຂີ້ໂລບທີ່ຢາກກິນອາຫານ.+
35 ແລ້ວພວກອິດສະຣາເອນກໍເດີນທາງອອກຈາກກິບໂຣດຮັດຕາວາ ແລະໄປຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ຮາເຊໂຣດ.+
ຂໍ
^ ແປວ່າ “ເຜົາ.” ໝາຍເຖິງໄຟທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງແຮງ.
^ ຫຼື “ເຕັ້ນຂໍການຊີ້ນຳ.” ເບິ່ງສ່ວນອະທິບາຍຄຳສັບ.
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ເຮັດໂຕໃຫ້ບໍລິສຸດ”
^ 89 ຊັງຕີແມັດ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ 2.200 ລິດ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ ແປວ່າ “ບ່ອນຝັງສົບຄົນທີ່ຢາກກິນອາຫານ”
