ພວກຜູ້ຕັດສິນ 16:1-31
16 ມີເທື່ອໜຶ່ງແຊມຊັນໄປເມືອງຄາຊາ ລາວເຫັນໂສເພນີຄົນໜຶ່ງຢູ່ຫັ້ນແລະລາວໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ.
2 ຄົນໃນເມືອງຄາຊາໄດ້ຍິນວ່າແຊມຊັນຢູ່ໃນເມືອງແລ້ວ. ພວກເຂົາຈຶ່ງມາລ້ອມເມືອງແລະຊຸ້ມຖ້າຢູ່ປະຕູເມືອງໝົດຄືນ. ພວກເຂົາຊຸ້ມຢູ່ງຽບໆແລະລົມກັນວ່າ: “ຖ້າໃຫ້ແຈ້ງກ່ອນພວກເຮົາຈຶ່ງຊິຂ້າມັນ.”
3 ແຕ່ແຊມຊັນນອນຢູ່ຫັ້ນຮອດແຕ່ທ່ຽງຄືນເທົ່ານັ້ນ. ລາວລຸກຂຶ້ນແລະດຶງປະຕູເມືອງ ພ້ອມກັບເສົາ 2 ຕົ້ນແລະກອນ*ຂອງປະຕູນັ້ນອອກ ແລ້ວລາວກໍຍົກທັງໝົດນັ້ນໃສ່ບ່າແບກຂຶ້ນໄປເທິງຈອມພູທີ່ຢູ່ຕໍ່ໜ້າເມືອງເຮັບໂຣນ.
4 ຕໍ່ມາ ລາວຫຼົງຮັກຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ຢູ່ຮ່ອມພູໂສເຣັກ. ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນຊື່ເດລີລາ.+
5 ພວກເຈົ້າເມືອງຂອງຄົນຟີລິດສະຕີນຈຶ່ງມາຫາຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນແລະເວົ້າວ່າ: “ໃຫ້ເຈົ້າລໍ້ຖາມແຊມຊັນ+ດຸວ່າ ລາວມີເຫື່ອມີແຮງຫຼາຍປານນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ພວກເຮົາຕ້ອງເຮັດແນວໃດຈຶ່ງຊິມັດລາວຢູ່ແລະເອົາຊະນະລາວໄດ້? ຖ້າເຈົ້າບອກພວກເຮົາໄດ້ ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນຊິເອົາເງິນໜັກ 1.100 ເຊເກນ*ໃຫ້ເຈົ້າ.”
6 ເດລີລາກໍເວົ້າກັບແຊມຊັນວ່າ: “ບອກນ້ອງເບິ່ງດຸວ່າເຫື່ອແຮງຫຼາຍໆຂອງອ້າຍນັ້ນມາແຕ່ໃສ? ຕ້ອງເອົາອີ່ຫຍັງມາມັດອ້າຍຈຶ່ງຢູ່ແລະຈຶ່ງຊິຊະນະອ້າຍໄດ້.”
7 ແຊມຊັນກໍຕອບລາວວ່າ: “ຖ້າມີຄົນເອົາສາຍທະນູ*ໃໝ່ໆ 7 ເສັ້ນທີ່ຍັງບໍ່ທັນແຫ້ງເທື່ອມາມັດອ້າຍໄວ້ ອ້າຍກະຊິບໍ່ມີເຫື່ອບໍ່ມີແຮງແລະກະຊິເປັນຄືກັບຄົນທຳມະດາ.”
8 ພວກເຈົ້າເມືອງຂອງຄົນຟີລິດສະຕີນຈຶ່ງເອົາສາຍທະນູ 7 ເສັ້ນທີ່ຍັງບໍ່ທັນແຫ້ງເທື່ອມາໃຫ້ເດລີລາ. ແລ້ວເດລີລາກໍເອົາສາຍທະນູເຫຼົ່ານັ້ນມັດແຊມຊັນ.
9 ພວກເຈົ້າເມືອງລີ້ຢູ່ອີກຫ້ອງໜຶ່ງ ແລ້ວເດລີລາກໍຮ້ອງບອກແຊມຊັນວ່າ: “ອ້າຍແຊມຊັນ! ພວກຟີລິດສະຕີນມາຈັບອ້າຍແລ້ວ.” ແຕ່ແຊມຊັນດຶງສາຍທະນູເຫຼົ່ານັ້ນອອກ ແລະພວກມັນກໍຂາດງ່າຍໆຄືກັບດ້າຍທີ່ຖືກໄຟໄໝ້.+ ຄວາມລັບກ່ຽວກັບເຫື່ອແຮງຂອງລາວຈຶ່ງຍັງບໍ່ທັນມີຜູ້ໃດຮູ້ເທື່ອ.
10 ເດລີລາກໍເວົ້າກັບແຊມຊັນວ່າ: “ອ້າຍຄືຕົວະແລະຫຼອກລວງນ້ອງ. ບອກນ້ອງແທ້ໆແມ້ວ່າຕ້ອງເອົາອີ່ຫຍັງມາມັດອ້າຍຈຶ່ງຊິຢູ່.”
11 ແຊມຊັນຈຶ່ງບອກເດລີລາວ່າ: “ຖ້າພວກເຂົາເອົາເຊືອກໃໝ່ໆທີ່ຍັງບໍ່ທັນໃຊ້ເທື່ອມາມັດອ້າຍ ອ້າຍກໍຊິບໍ່ມີເຫື່ອບໍ່ມີແຮງແລະກໍຊິເປັນຄືກັບຄົນທຳມະດາ.”
12 ແລ້ວເດລີລາກໍເອົາເຊືອກໃໝ່ໆມາມັດແຊມຊັນແລະຮ້ອງວ່າ: “ອ້າຍແຊມຊັນ! ພວກຟີລິດສະຕີນມາຈັບອ້າຍແລ້ວ.” (ຕອນນັ້ນມີຄົນຊຸ້ມຢູ່ອີກຫ້ອງໜຶ່ງ.) ແຕ່ແຊມຊັນດຶງເຊືອກຢູ່ແຂນອອກ ແລະມັນກໍຂາດງ່າຍໆຄືກັບດ້າຍ.+
13 ຈາກນັ້ນ ເດລີລາກໍເວົ້າກັບແຊມຊັນວ່າ: “ຈົນຮອດປານນີ້ ອ້າຍກະຍັງຕົວະ ຍັງຫຼອກລວງນ້ອງຢູ່ບໍ?+ ບອກນ້ອງແທ້ໆດຸວ່າຕ້ອງໃຊ້ອີ່ຫຍັງມັດອ້າຍຈຶ່ງຊິຢູ່.” ແຊມຊັນບອກລາວວ່າ: “ນ້ອງຕ້ອງເອົາດ້າຍທີ່ໃຊ້ເປັນເຄືອຫູກມາເປຍເຂົ້າກັບຜົມ 7 ເປຍຂອງອ້າຍ ແລະອ້າຍກໍຊິບໍ່ມີເຫື່ອບໍ່ມີແຮງ.”
14 ແລ້ວເດລີລາກໍເອົາຟືມ*ມາຕ່ຳຜົມແຊມຊັນແລະຮ້ອງວ່າ: “ອ້າຍແຊມຊັນ! ພວກຟີລິດສະຕີນມາຈັບອ້າຍແລ້ວ.” ແຊມຊັນກໍຕື່ນຈາກນອນ ແລ້ວດຶງຟືມກັບດ້າຍອອກຈາກຜົມ.
15 ເທື່ອນີ້ເດລີລາເວົ້າກັບແຊມຊັນວ່າ: “ອ້າຍບອກວ່າ ‘ຮັກນ້ອງ’+ ແຕ່ອ້າຍຄືບໍ່ໄວ້ໃຈນ້ອງ? ອ້າຍຫຼອກລວງແລະຕົວະນ້ອງ 3 ເທື່ອແລ້ວ. ເປັນຫຍັງອ້າຍຄືບໍ່ບອກນ້ອງວ່າເຫື່ອແຮງຫຼາຍໆຂອງອ້າຍມາແຕ່ໃສ?”+
16 ເດລີລາຊູຊີແລະຖາມສໍ້ແຊມຊັນທຸກມື້ຈົນລາວລຳຄານຊິຕາຍ.+
17 ໃນທີ່ສຸດ ແຊມຊັນກໍຍອມບອກເດລີລາທຸກຢ່າງວ່າ: “ອ້າຍບໍ່ເຄີຍຕັດຜົມຈັກເທື່ອ ເພາະອ້າຍເປັນນາຊີຣີຂອງພະເຈົ້າມາຕັ້ງແຕ່ເກີດ.*+ ຖ້າອ້າຍຖືກແຖຫົວ ເຫື່ອແຮງຂອງອ້າຍຊິໝົດໄປ. ອ້າຍຊິເປັນຄືກັບຜູ້ຊາຍຄົນອື່ນໆ.”
18 ເມື່ອແຊມຊັນບອກທຸກຢ່າງກັບເດລີລາແລ້ວ ເດລີລາກໍຟ້າວໄປບອກພວກເຈົ້າເມືອງຂອງພວກຟີລິດສະຕີນ+ວ່າ: “ຂຶ້ນມາໂລດ ເທື່ອນີ້ບໍ່ເສຍແຮງດອກ ເພາະວ່າລາວບອກຂ້ອຍທຸກຢ່າງແລ້ວ. ແລ້ວພວກເຈົ້າເມືອງຂອງພວກຟີລິດສະຕີນກໍຂຶ້ນມາຫາລາວ ພ້ອມກັບເອົາເງິນມານຳ.”
19 ເດລີລາໃຫ້ແຊມຊັນນອນຫຼັບຢູ່ຕັກຂອງລາວ. ຈາກນັ້ນ ລາວກໍເອີ້ນຄົນມາຕັດຜົມເປຍຂອງແຊມຊັນອອກທັງ 7 ເປຍ. ເດລີລາກໍເລີ່ມຄວບຄຸມແຊມຊັນໄດ້ເພາະລາວບໍ່ມີເຫື່ອບໍ່ມີແຮງແລ້ວ.
20 ແລ້ວເດລີລາກໍຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: “ອ້າຍແຊມຊັນ! ພວກຟີລິດສະຕີນມາຈັບອ້າຍແລ້ວ.” ແຊມຊັນກໍຕື່ນຂຶ້ນແລະເວົ້າກັບໂຕເອງວ່າ: “ຂ້ອຍຊິອອກໄປແລະກະຊິໜີໄດ້ຄືກັບເທື່ອກ່ອນໆ.”+ ແຕ່ແຊມຊັນບໍ່ຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ຢູ່ກັບລາວແລ້ວ.
21 ພວກຟີລິດສະຕີນຈັບເອົາລາວໄປ ແລະເຈາະຕາຂອງລາວອອກທັງ 2 ໜ່ວຍ. ຈາກນັ້ນ ພວກເຂົາພາແຊມຊັນໄປເມືອງຄາຊາ ແລະເອົາໂສ້ທອງແດງ 2 ເສັ້ນລ່າມລາວໄວ້. ແລ້ວໃຫ້ລາວເປັນຄົນໝູນເຄື່ອງໂມ້ຢູ່ໃນຄຸກ.
22 ແຕ່ໃນໄລຍະນັ້ນ ຜົມຂອງລາວກໍເລີ່ມຍາວຂຶ້ນມາອີກ.+
23 ຕໍ່ມາ ພວກເຈົ້າເມືອງຂອງພວກຟີລິດສະຕີນໄດ້ມາລວມໂຕກັນ ເພື່ອຈະເອົາເຄື່ອງບູຊາຈຳນວນຫຼາຍໃຫ້ພະດາໂກນ+ທີ່ເປັນພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະເພື່ອຈັດງານລ້ຽງກັນ. ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ: “ພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາຊ່ວຍໃຫ້ຈັບແຊມຊັນສັດຕູຂອງພວກເຮົາໄດ້ແລ້ວ.”
24 ເມື່ອປະຊາຊົນເຫັນຮູບບູຊານັ້ນ ພວກເຂົາກໍພາກັນສັນລະເສີນພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາວ່າ: “ພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຈັບແຊມຊັນສັດຕູຂອງພວກເຮົາໄດ້ແລ້ວ. ມັນທຳລາຍແຜ່ນດິນຂອງພວກເຮົາ+ ແລະຂ້າຄົນຂອງພວກເຮົາຕາຍໄປບັກຫຼາຍໆ.”+
25 ຕອນທີ່ພວກເຂົາພາກັນມ່ວນຊື່ນຢູ່ນັ້ນ ພວກເຂົາກໍເວົ້າວ່າ: “ເອົາແຊມຊັນອອກມາ. ພວກເຮົາຊິໄດ້ເຍາະເຍີ້ຍມັນ.” ພວກເຂົາຈຶ່ງພາແຊມຊັນອອກມາຈາກຄຸກ ເພື່ອເຍາະເຍີ້ຍລາວ. ພວກເຂົາໃຫ້ລາວຢືນຢູ່ລະຫວ່າງເສົາ.
26 ແລ້ວແຊມຊັນກໍບອກຄົນທີ່ຈູງລາວມາວ່າ: “ພາຂ້ອຍໄປຄຳເບິ່ງເສົາວິຫານນີ້ແດ່ ຂ້ອຍຢາກອີງເສົາ.”
27 (ໃນຕອນນັ້ນ ຢູ່ວິຫານນັ້ນມີຄົນຫຼາຍແທ້ຫຼາຍວ່າ. ມີພວກເຈົ້າເມືອງຂອງພວກຟີລິດສະຕີນ ແລະຢູ່ເທິງດາດຟ້າມີທັງຜູ້ຊາຍແລະຜູ້ຍິງປະມານ 3.000 ຄົນທີ່ກຳລັງເບິ່ງພວກເຈົ້າເມືອງເຍາະເຍີ້ຍແຊມຊັນຢູ່.)
28 ແຊມຊັນ+ອ້ອນວອນພະເຢໂຫວາວ່າ: “ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເອີ້ຍ ຂໍພະອົງຈື່ລູກ. ພະເຈົ້າເອີ້ຍ ຂໍໃຫ້ລູກມີເຫື່ອມີແຮງ+ອີກເປັນເທື່ອສຸດທ້າຍ. ໃຫ້ລູກໄດ້ແກ້ແຄ້ນພວກຟີລິດສະຕີນ ຢ່າງໜ້ອຍກໍສຳລັບຕາເບື້ອງໜຶ່ງຂອງລູກ.”+
29 ແລ້ວແຊມຊັນກໍຢືນຢູ່ລະຫວ່າງເສົາ 2 ຕົ້ນທີ່ເປັນເສົາຫຼັກຂອງວິຫານ. ລາວເອົາມືເບື້ອງຂວາຈັບເສົາໜຶ່ງ ແລະເອົາມືເບື້ອງຊ້າຍຈັບອີກເສົາໜຶ່ງ.
30 ແຊມຊັນຮ້ອງອອກມາວ່າ: “ຂ້ອຍຂໍຕາຍພ້ອມກັບພວກຟີລິດສະຕີນ.” ແລ້ວລາວກໍຍູ້ເສົາສຸດເຫື່ອສຸດແຮງຂອງລາວ ວິຫານຈຶ່ງພັງລົງທັບພວກເຈົ້າເມືອງກັບທຸກຄົນທີ່ຢູ່ຫັ້ນ.+ ເທື່ອນີ້ ລາວຂ້າພວກຟີລິດສະຕີນຕາຍໄປຫຼາຍກວ່າຕອນທີ່ລາວຍັງມີຊີວິດຊ້ຳ.+
31 ຕໍ່ມາ ພວກອ້າຍນ້ອງຂອງລາວກັບຄົນໃນເຮືອນຂອງພໍ່ກໍໄດ້ມາເອົາສົບຂອງແຊມຊັນໄປ. ເຂົາເຈົ້າເອົາສົບຂອງລາວໄປຝັງໄວ້ຢູ່ບ່ອນຝັງສົບຂອງມາໂນອາ+ພໍ່ຂອງລາວ ເຊິ່ງຢູ່ລະຫວ່າງເມືອງໂຊຣາ+ກັບເມືອງເອຊະຕາໂອນ. ແຊມຊັນເປັນຜູ້ຕັດສິນຂອງພວກອິດສະຣາເອນ 20 ປີ.+
ຂໍ
^ ກອນໃຫຍ່ທີ່ໃຊ້ຄັດປະຕູເມືອງ ອາດຈະເປັນໄມ້ຫຼືເຫຼັກກໍໄດ້
^ 12,5 ກິໂລກຣາມ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ ຫຼື “ເສັ້ນເອັນສັດ”
^ ອຸປະກອນສຳລັບຕ່ຳຫູກ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ຈາກມົດລູກ”
