ພວກຜູ້ຕັດສິນ 20:1-48
-
ເຮັດສົງຄາມກັບຄົນຕະກູນເບັນຢາມິນ (1-48)
20 ຈາກນັ້ນ ພວກອິດສະຣາເອນຕັ້ງແຕ່ເມືອງດານ+ໄປຈົນຮອດເມືອງເບເອເຊບາ ແລະພວກທີ່ຢູ່ເຂດກິລຽດ+ກໍມາລວມໂຕກັນຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາຢູ່ເມືອງມິດຊະປາ.+
2 ພວກຫົວໜ້າຈາກທຸກຕະກູນຂອງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ມາປະຊຸມກັນຢູ່ຫັ້ນກັບປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າ 400.000 ຄົນເຊິ່ງເປັນທະຫານທີ່ຖືດາບ.+
3 ພວກເບັນຢາມິນກໍໄດ້ຍິນວ່າພວກອິດສະຣາເອນຂຶ້ນໄປເມືອງມິດຊະປາ.
ແລ້ວພວກອິດສະຣາເອນກໍຖາມວ່າ: “ພວກເຮົາຢາກຮູ້ວ່າ ເລື່ອງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍແບບນີ້ເກີດຂຶ້ນກັບຜູ້ຍິງຄົນນີ້ໄດ້ແນວໃດ?”+
4 ຄົນເລວີ+ທີ່ເປັນຜົວຂອງຜູ້ຍິງທີ່ຖືກຂ້າກໍເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍກັບເມຍນ້ອຍຂອງຂ້ອຍໄປຮອດເມືອງກີເບອາ+ໃນເຂດຂອງເບັນຢາມິນເພື່ອຊິພັກຄ້າງຄືນຢູ່ຫັ້ນ.
5 ເມື່ອຮອດຕອນກາງຄືນ ຄົນໃນເມືອງ*ກີເບອາກໍມາລ້ອມເຮືອນທີ່ຂ້ອຍຢູ່. ທຳອິດ ເຂົາເຈົ້າຊິຂ້າຂ້ອຍ ແຕ່ໄດ້ຂົ່ມຂືນເມຍນ້ອຍຂອງຂ້ອຍແທນຈົນລາວຕາຍ.+
6 ຂ້ອຍກໍເລີຍເອົາສົບຂອງເມຍມາຕັດເປັນຕ່ອນໆ ແລ້ວສົ່ງໄປທົ່ວອິດສະຣາເອນ+ ຍ້ອນພວກເຂົາເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນຕາໜ້າລັງກຽດ ແລະເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຫຼາຍໃນອິດສະຣາເອນ.
7 ບາດນີ້ ໃຫ້ພວກເຈົ້າລົມກັນເບິ່ງວ່າຄວນເຮັດແນວໃດ?”+
8 ແລ້ວທຸກຄົນກໍລຸກຂຶ້ນພ້ອມກັນແລະເວົ້າວ່າ: “ພວກເຮົາຊິບໍ່ກັບເມືອເຕັ້ນຫຼືເມືອເຮືອນຂອງພວກເຮົາ.
9 ພວກເຮົາຊິເຮັດກັບເມືອງກີເບອາແນວນີ້. ພວກເຮົາຊິຈົກສະຫຼາກ ແລ້ວຂຶ້ນໄປຕໍ່ສູ້ກັບເຂົາເຈົ້າ.+
10 ພວກເຮົາຈະຄັດເອົາຜູ້ຊາຍ 10 ຄົນຈາກ 100 ຄົນ ແລະຄັດເອົາ 100 ຄົນຈາກ 1.000 ຄົນ ແລະຄັດເອົາ 1.000 ຄົນຈາກ 10.000 ຄົນ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນຈັດກຽມອາຫານໃຫ້ພວກທະຫານທີ່ຈະໄປຕໍ່ສູ້ກັບຄົນຢູ່ເມືອງກີເບອາໃນເຂດເບັນຢາມິນ ຍ້ອນພວກນີ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຫຼາຍໃນອິດສະຣາເອນ.”
11 ພວກຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນຈຶ່ງຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈກັນໄປຕໍ່ສູ້ກັບຄົນຢູ່ເມືອງນັ້ນ.
12 ແລ້ວພວກອິດສະຣາເອນກໍສົ່ງຄົນໄປຖາມຄົນທົ່ວຕະກູນເບັນຢາມິນວ່າ: “ເປັນຫຍັງຈຶ່ງມີສິ່ງຊົ່ວໆເກີດຂຶ້ນໃນເຂດຂອງພວກເຈົ້າ?
13 ຕອນນີ້ ໃຫ້ພວກເຈົ້າສົ່ງພວກຄົນຊົ່ວທີ່ຢູ່ເມືອງກີເບອາ+ມາໃຫ້ພວກເຮົາຂ້າ. ພວກເຮົາຈະກຳຈັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃຫ້ໝົດໄປຈາກອິດສະຣາເອນ.”+ ແຕ່ພວກເບັນຢາມິນບໍ່ຟັງພວກອິດສະຣາເອນພີ່ນ້ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ.
14 ຈາກນັ້ນ ຄົນໃນຕະກູນເບັນຢາມິນໄດ້ລວມໂຕກັນຢູ່ເມືອງກີເບອາເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບພວກອິດສະຣາເອນ.
15 ໃນມື້ນັ້ນ ຄົນໃນຕະກູນເບັນຢາມິນກໍລວບລວມເອົາທະຫານທີ່ຖືດາບຈາກເມືອງຕ່າງໆໄດ້ 26.000 ຄົນ ແລະຍັງມີທະຫານທີ່ເກັ່ງໆອີກ 700 ຄົນຈາກເມືອງກີເບອາ.
16 ໃນຈຳນວນທະຫານທັງໝົດນີ້ມີທະຫານ 700 ຄົນທີ່ເປັນຄົນແຮງຊ້າຍ ແລະໃຊ້ເຊືອກແກວ່ງກ້ອນຫີນໄດ້ແມັ້ນຫຼາຍ ແມ່ນແຕ່ເປົ້ານ້ອຍໆສ່ຳກັບເສັ້ນຜົມກໍບໍ່ພາດ.
17 ສ່ວນທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນ ບໍ່ນັບຕະກູນເບັນຢາມິນມີ 400.000 ຄົນ. ແຕ່ລະຄົນຖືດາບ+ແລະມີປະສົບການໃນການຕໍ່ສູ້.
18 ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຂຶ້ນໄປເມືອງເບເທນເພື່ອຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າຊີ້ນຳ.+ ເຂົາເຈົ້າຖາມເພິ່ນວ່າ: “ພະອົງຈະໃຫ້ຕະກູນໃດເປັນຜູ້ນຳເພື່ອໄປຕໍ່ສູ້ກັບຕະກູນເບັນຢາມິນ?” ພະເຢໂຫວາຕອບວ່າ: “ໃຫ້ຕະກູນຢູດາເປັນຜູ້ນຳ.”
19 ມື້ຕໍ່ມາ ພວກອິດສະຣາເອນກໍລຸກແຕ່ເຊົ້າ ແລະໄປຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໃກ້ເມືອງກີເບອາເພື່ອຈະຕໍ່ສູ້ກັບຄົນຢູ່ເມືອງນັ້ນ.
20 ພວກອິດສະຣາເອນຈັດກອງທະຫານໄປຕໍ່ສູ້ກັບທະຫານຂອງພວກເບັນຢາມິນຢູ່ກີເບອາ.
21 ໃນມື້ນັ້ນ ທະຫານຂອງພວກເບັນຢາມິນກໍອອກມາຈາກເມືອງກີເບອາ ແລະຂ້າທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນຕາຍ 22.000 ຄົນ.
22 ແຕ່ທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນກໍຍັງກ້າຫານຢູ່. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ມາຕັ້ງທັບຢູ່ບ່ອນເກົ່າຄືມື້ທຳອິດ.
23 ແລ້ວພວກອິດສະຣາເອນບາງຄົນກໍໄດ້ໄປເມືອງເບເທນ ແລະຮ້ອງໄຫ້ຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາຈົນຮອດຄ່ຳ. ເຂົາເຈົ້າຖາມພະເຢໂຫວາວ່າ: “ພວກເຮົາຄວນຈະໄປຕໍ່ສູ້ກັບຄົນໃນຕະກູນເບັນຢາມິນພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາອີກບໍ?”+ ພະເຢໂຫວາຕອບວ່າ: “ໄປສູ້ກັບເຂົາເຈົ້າໂລດ.”
24 ໃນມື້ທີ 2 ທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນກໍເຄື່ອນທັບໄປຕໍ່ສູ້ກັບກອງທັບຂອງພວກເບັນຢາມິນ.
25 ແລ້ວທະຫານຂອງພວກເບັນຢາມິນກໍອອກຈາກເມືອງກີເບອາມາຕໍ່ສູ້ກັບທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນໃນມື້ນັ້ນ ແລະໄດ້ຂ້າທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນທີ່ຖືດາບຕາຍໄປ 18.000 ຄົນ.+
26 ທະຫານອິດສະຣາເອນທັງໝົດຈຶ່ງໄປທີ່ເມືອງເບເທນ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາ+ ອົດເຂົ້າ+ຈົນຮອດຄ່ຳ ແລະເອົາເຄື່ອງບູຊາເຜົາ+ກັບເຄື່ອງບູຊາສ້າງຄວາມສະຫງົບສຸກ+ໃຫ້ພະເຢໂຫວານຳ.
27 ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍຖາມພະເຢໂຫວາ+ ເພາະຕອນນັ້ນຫີບສັນຍາຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ກໍຢູ່ຫັ້ນ.
28 ຕອນນັ້ນ ຟີເນຮາດ+ທີ່ເປັນລູກຊາຍຂອງເອເລອາຊາແລະເປັນຫຼານຂອງອາໂຣນເປັນປະໂລຫິດເຮັດວຽກຢູ່ຕໍ່ໜ້າຫີບສັນຍາ. ເຂົາເຈົ້າຖາມເພິ່ນວ່າ: “ພວກເຮົາຄວນຈະໄປຕໍ່ສູ້ພວກເບັນຢາມິນພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາອີກຢູ່ບໍ ຫຼືບໍ່ຄວນໄປ?”+ ພະເຢໂຫວາຕອບເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ໄປໂລດ ເພາະມື້ອື່ນນີ້ ເຮົາຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ຊະນະເຂົາເຈົ້າ.”
29 ແລ້ວພວກອິດສະຣາເອນກໍຈັດກອງຊຸ້ມ+ໄປອ້ອມເມືອງກີເບອາ.
30 ໃນມື້ທີ 3 ພວກອິດສະຣາເອນກໍອອກໄປຕໍ່ສູ້ກັບພວກເບັນຢາມິນອີກ. ເຂົາເຈົ້າຈັດກອງທະຫານໄປຕໍ່ສູ້ກັບຄົນໃນເມືອງກີເບອາຄືກັບແຕ່ລະເທື່ອ.+
31 ເມື່ອທະຫານຂອງພວກເບັນຢາມິນອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນ ພວກອິດສະຣາເອນກໍລໍ້ພວກເບັນຢາມິນໃຫ້ອອກມາຢູ່ໄກໆຈາກເມືອງ.+ ແລ້ວພວກເບັນຢາມິນກໍອອກມາສູ້ກັບພວກອິດສະຣາເອນຄືກັບແຕ່ລະເທື່ອ ແລະໄດ້ຂ້າບາງຄົນຢູ່ທາງຫຼັກທີ່ມີທາງແຍກໜຶ່ງຂຶ້ນໄປເມືອງເບເທນ ແລະອີກແຍກໜຶ່ງໄປທາງເມືອງກີເບອາ. ເຂົາເຈົ້າຍັງຂ້າທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນຕາຍອີກ 30 ຄົນຢູ່ທົ່ງຫຍ້າ.+
32 ພວກເບັນຢາມິນກໍເວົ້າວ່າ: “ພວກເຮົາຊິເອົາຊະນະເຂົາເຈົ້າໄດ້ຄືກັບເທື່ອກ່ອນໆແນ່ນອນ.”+ ແຕ່ພວກອິດສະຣາເອນເວົ້າວ່າ: “ພວກເຮົາຊິຖອຍກ່ອນ ແລະລໍ້ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ອອກມາໄກໆຈາກເມືອງ ແລ້ວຂຶ້ນໄປທາງຫຼັກ.”
33 ແລ້ວພວກອິດສະຣາເອນກໍອອກຈາກບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າຢູ່ໄປທີ່ບາອານຕາມາແລະຕັ້ງຫຼັກຢູ່ຫັ້ນເພື່ອຈະຕໍ່ສູ້. ຕອນນັ້ນ ທະຫານທີ່ຊຸ້ມຢູ່ອ້ອມເມືອງກີເບອາກໍອອກມາຈາກບ່ອນທີ່ຊຸ້ມຢູ່.
34 ທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນທີ່ເກັ່ງໆ 10.000 ຄົນກໍບຸກມາທາງໜ້າຂອງເມືອງກີເບອາ. ການຕໍ່ສູ້ເທື່ອນີ້ດຸເດືອດຫຼາຍ ແຕ່ພວກເບັນຢາມິນບໍ່ຮູ້ໂຕວ່າກຳລັງຊິຈິບຫາຍ.
35 ໃນມື້ນັ້ນ ພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍພວກອິດສະຣາເອນໃຫ້ຊະນະພວກເບັນຢາມິນ.+ ພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ຂ້າທະຫານທີ່ຖືດາບຂອງພວກເບັນຢາມິນຕາຍ 25.100 ຄົນ.+
36 ຕອນນັ້ນ ພວກເບັນຢາມິນຄິດວ່າຊິຊະນະພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ ຍ້ອນເຫັນພວກອິດສະຣາເອນຖອຍທັບ.+ ແຕ່ພວກອິດສະຣາເອນຖອຍທັບກໍຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າໄວ້ໃຈກອງຊຸ້ມທີ່ຢູ່ອ້ອມເມືອງກີເບອາ.+
37 ທະຫານທີ່ຊຸ້ມຢູ່ໄດ້ຟ້າວອອກມາແລະບຸກເຂົ້າໄປໃນເມືອງກີເບອາ. ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍກະຈາຍກັນອອກໄປທົ່ວເມືອງ ແລະເອົາດາບຂ້າຄົນໃນເມືອງນັ້ນ.
38 ພວກອິດສະຣາເອນວາງແຜນກັບທະຫານກອງຊຸ້ມວ່າ ຖ້າກອງຊຸ້ມຍຶດເມືອງໄດ້ແລ້ວ ກໍໃຫ້ຈູດໄຟເພື່ອໃຫ້ມີຄວັນຂຶ້ນເປັນສັນຍານ.
39 ເມື່ອເຫັນພວກອິດສະຣາເອນຖອຍທັບ ພວກເບັນຢາມິນກໍບຸກເຂົ້າໄປໂຈມຕີ ແລະຂ້າທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນຕາຍ 30 ຄົນ.+ ພວກເບັນຢາມິນຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ພວກເຮົາຊິຊະນະພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ຄືກັບເທື່ອກ່ອນໆແນ່ນອນ.”+
40 ແຕ່ກໍມີສັນຍານທີ່ເປັນຄວັນລອຍຂຶ້ນຈາກເມືອງ. ເມື່ອພວກເບັນຢາມິນຫຼຽວຄືນຫຼັງກໍເຫັນໄຟກຳລັງໄໝ້ເມືອງແລະມີຄວັນລອຍຂຶ້ນເທິງຟ້າ.
41 ແລ້ວພວກອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ກັບຄືນມາຕໍ່ສູ້ພວກເບັນຢາມິນ. ພວກເບັນຢາມິນຕົກໃຈຫຼາຍ ເພາະເຂົາເຈົ້າຮູ້ໂຕວ່າກຳລັງຈະຈິບຫາຍແລ້ວ.
42 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງແລ່ນໜີພວກອິດສະຣາເອນໄປທາງບ່ອນກັນດານ ແຕ່ພວກອິດສະຣາເອນກໍໄລ່ນຳຫຼັງເຂົາເຈົ້າໄປຕິດໆ. ໃນຕອນນັ້ນ ທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງກໍອອກມາຊ່ວຍກັນຂ້າທະຫານຂອງພວກເບັນຢາມິນ.
43 ພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ລ້ອມພວກເບັນຢາມິນໄວ້ແລະໄລ່ຂ້າເຂົາເຈົ້າ. ພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ຂ້າພວກເບັນຢາມິນຢູ່ຕໍ່ໜ້າເມືອງກີເບອາທີ່ຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກ.
44 ທະຫານຂອງພວກເບັນຢາມິນທີ່ເກັ່ງໆຖືກຂ້າຕາຍຢູ່ຫັ້ນທັງໝົດ 18.000 ຄົນ.+
45 ພວກເບັນຢາມິນໜີໄປຢູ່ຫຼືບຫີນຣິມໂມນໃນບ່ອນກັນດານ+ ແລະພວກອິດສະຣາເອນຂ້າເຂົາເຈົ້າຕາຍຢູ່ຕາມທາງຫຼັກ 5.000 ຄົນ. ພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ໄລ່ນຳຫຼັງເຂົາເຈົ້າໄປຈົນຮອດເມືອງກິໂດມ ແລະຂ້າເຂົາເຈົ້າຕາຍອີກ 2.000 ຄົນ.
46 ໃນມື້ນັ້ນ ພວກເບັນຢາມິນທີ່ເກັ່ງໆຖືກຂ້າຕາຍທັງໝົດ 25.000 ຄົນ.+
47 ແຕ່ມີ 600 ຄົນທີ່ໜີໄປຢູ່ຫຼືບຫີນຣິມໂມນໃນບ່ອນກັນດານໄດ້. ເຂົາເຈົ້າອາໄສຢູ່ຫັ້ນ 4 ເດືອນ.
48 ພວກອິດສະຣາເອນກັບເຂົ້າໄປໃນເມືອງແລະເອົາດາບຂ້າພວກເບັນຢາມິນທີ່ເຫຼືອກັບຝູງສັດທັງໝົດ. ພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ຈູດທຸກໆເມືອງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄປໃນເຂດຂອງພວກເບັນຢາມິນ.
ຂໍ
^ ຫຼືອາດແປວ່າ “ເຈົ້າຂອງດິນ
