ຂ່າວດີທີ່ຂຽນໂດຍມາຣະໂກ 6:1-56
6 ພະເຢຊູເດີນທາງຈາກບ່ອນນັ້ນແລະກັບເມືອເມືອງທີ່ເພິ່ນຢູ່+ ພວກລູກສິດກໍໄປນຳເພິ່ນ.
2 ເມື່ອຮອດວັນຊະບາໂຕ ພະເຢຊູເຂົ້າໄປສອນໃນບ່ອນປະຊຸມຂອງຄົນຢິວ ຜູ້ຟັງສ່ວນຫຼາຍພາກັນງຶດແລະເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ນີ້ໄດ້ສະຕິປັນຍາແບບນີ້ມາແຕ່ໃສ?+ ລາວມີສະຕິປັນຍາແບບນີ້ໄດ້ແນວໃດ? ແລະໃຜໃຫ້ອຳນາດລາວເຮັດການອັດສະຈັນແບບນີ້ໄດ້?+
3 ລາວເປັນຊ່າງໄມ້ຕົ໋ວ?+ ແມ່ຂອງລາວຊື່ມາຣິອາ+ ແລະນ້ອງຊາຍຂອງລາວຊື່ຢາໂກໂບ+ ໂຢເຊັບ ຢູດາ ແລະຊີໂມນ+ບໍ່ແມ່ນບໍ? ພວກນ້ອງສາວຂອງລາວກໍເປັນຄົນບ້ານດຽວກັບພວກເຮົາຕົ໋ວ?” ຍ້ອນແນວນີ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ຍອມຮັບພະເຢຊູ.
4 ເພິ່ນຈຶ່ງບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຜູ້ພະຍາກອນໄດ້ຮັບການຍອມຮັບແລະໄດ້ຮັບຄວາມນັບຖືໃນທຸກບ່ອນ ຍົກເວັ້ນໃນເມືອງທີ່ລາວຢູ່ ໃນພວກຍາດຕິພີ່ນ້ອງ ແລະໃນຄອບຄົວ.”+
5 ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢຊູຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນໃນເມືອງນັ້ນ ນອກຈາກວາງມືເທິງຄົນເຈັບປ່ວຍພຽງບໍ່ເທົ່າໃດຄົນເພື່ອປົວເຂົາເຈົ້າ.
6 ທີ່ຈິງ ເພິ່ນແປກໃຈຫຼາຍທີ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອ. ຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູໄດ້ໄປສອນຕາມບ້ານຕ່າງໆທີ່ຢູ່ໃກ້ໆຫັ້ນ.+
7 ພະເຢຊູເອີ້ນອັກຄະສາວົກ* 12 ຄົນມາ ແລ້ວເລີ່ມສົ່ງເຂົາເຈົ້າອອກໄປເປັນຄູ່ໆ+ ແລະໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີອຳນາດເໜືອພວກປີສາດ.+
8 ເພິ່ນສັ່ງເຂົາເຈົ້າວ່ານອກຈາກໄມ້ຄ້ອນເທົ້າແລ້ວ ບໍ່ໃຫ້ເອົາຫຍັງໄປ ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຂົ້າຈີ່ ຖົງໃສ່ຂອງກິນ ຫຼືເງິນ.*+
9 ເພິ່ນໃຫ້ເອົາແຕ່ເກີບທີ່ໃສ່ຢູ່ກັບເຄື່ອງນຸ່ງຄາຄີງເທົ່ານັ້ນໄປ.
10 ເພິ່ນບອກເຂົາເຈົ້າອີກວ່າ: “ເມື່ອເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຫຼັງໃດ ກໍໃຫ້ພັກຢູ່ຫັ້ນຈົນກວ່າຈະອອກຈາກເມືອງນັ້ນ.+
11 ຖ້າບ່ອນໃດບໍ່ຕ້ອນຮັບພວກເຈົ້າຫຼືບໍ່ຟັງພວກເຈົ້າ ໃຫ້ສັ່ນຂີ້ຝຸ່ນອອກຈາກຕີນຕອນທີ່ອອກຈາກບ່ອນນັ້ນ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າພວກເຈົ້າເຕືອນເຂົາເຈົ້າແລ້ວ.”+
12 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງອອກໄປປະກາດໃຫ້ຄົນກັບໃຈ+
13 ໄລ່ປີສາດອອກຫຼາຍໂຕ+ ເອົານ້ຳມັນທາຄົນເຈັບປ່ວຍ ແລະປົວເຂົາເຈົ້າໃຫ້ດີເປັນປົກກະຕິ.
14 ແລ້ວກະສັດເຮໂຣດກໍໄດ້ຍິນເລື່ອງຂອງພະເຢຊູຍ້ອນຄົນພາກັນເວົ້າເຖິງເພິ່ນ. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ນີ້ຕ້ອງແມ່ນໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບເຕມາທີ່ຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ ຍ້ອນແນວນີ້ລາວຈຶ່ງເຮັດການອັດສະຈັນໄດ້.”+
15 ສ່ວນບາງຄົນບອກວ່າ: “ລາວແມ່ນເອລີຢາ.” ແຕ່ບາງຄົນບອກວ່າ: “ລາວເປັນຜູ້ພະຍາກອນຄົນໜຶ່ງຄືກັບຜູ້ພະຍາກອນຄົນອື່ນໆໃນສະໄໝແຕ່ກີ້.”+
16 ເມື່ອເຮໂຣດໄດ້ຍິນເລື່ອງນັ້ນກໍເວົ້າວ່າ: “ໂຢຮັນຜູ້ທີ່ຂ້ອຍສັ່ງໃຫ້ຕັດຫົວໄດ້ຄືນມາແລ້ວ.”
17 ກ່ອນໜ້ານີ້ ເຮໂຣດສົ່ງຄົນໄປຈັບໂຢຮັນລ່າມໂສ້ແລະຂັງໄວ້ໃນຄຸກ ຍ້ອນເລື່ອງທີ່ເຮໂຣດໄປແຕ່ງດອງກັບເຮໂຣເດຍທີ່ເຄີຍເປັນເມຍຂອງຟີລິບທີ່ເປັນອ້າຍຂອງລາວ.+
18 ໂຢຮັນເຄີຍເວົ້າກັບເຮໂຣດຫຼາຍເທື່ອວ່າ: “ມັນຜິດເດີ້ທີ່ທ່ານເອົາເຮໂຣເດຍມາເປັນເມຍ.”+
19 ເຮໂຣເດຍຈຶ່ງຄຽດແຄ້ນແລະຢາກຈະຂ້າໂຢຮັນ ແຕ່ຂ້າບໍ່ໄດ້.
20 ເຮໂຣດຢ້ານໂຢຮັນ ຍ້ອນລາວຮູ້ວ່າໂຢຮັນເປັນຄົນດີແລະນະມັດສະການພະເຈົ້າ+ ລາວຈຶ່ງປົກປ້ອງໂຢຮັນໄວ້. ທຸກເທື່ອທີ່ຟັງສິ່ງທີ່ໂຢຮັນສອນ ເມື່ອຟັງແລ້ວລາວກໍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດແນວໃດກັບໂຢຮັນ ແຕ່ລາວກໍຍັງມັກຟັງ.
21 ແລ້ວໂອກາດກໍມາຮອດ ໃນວັນເກີດຂອງເຮໂຣດ ລາວໄດ້ຈັດງານລ້ຽງໃຫຍ່+ສຳລັບຄົນທີ່ມີຕຳແໜ່ງສູງ ນາຍພັນ ແລະຄົນສຳຄັນໃນແຂວງຄາລີເລ.+
22 ລູກສາວຂອງເຮໂຣເດຍໄດ້ອອກມາເຕັ້ນ ແລະເຮັດໃຫ້ເຮໂຣດກັບແຂກທີ່ກິນເຂົ້ານຳກັນພໍໃຈຫຼາຍ. ກະສັດຈຶ່ງຖາມລູກສາວຂອງເຮໂຣເດຍວ່າ: “ເຈົ້າຢາກໄດ້ຫຍັງ ຂໍມາໂລດ ຂ້ອຍຊິເອົາໃຫ້.”
23 ກະສັດເຖິງຂັ້ນສັນຍາກັບລາວວ່າ: “ເຈົ້າຂໍຫຍັງ ຂ້ອຍກໍຈະໃຫ້ທຸກຢ່າງ ແມ່ນແຕ່ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງປະເທດຂ້ອຍກໍຈະເອົາໃຫ້.”
24 ລາວອອກໄປຖາມແມ່ວ່າ: “ແມ່ ລູກຄວນຂໍຫຍັງ?” ແມ່ຕອບວ່າ: “ຂໍຫົວຂອງໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບເຕມາໂລດ.”
25 ລູກສາວຂອງເຮໂຣເດຍກໍຟ້າວກັບໄປຫາກະສັດແລະເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຢາກໄດ້ຫົວຂອງໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບເຕມາ ເອົາໃສ່ຖາດມາໃຫ້ຂ້ອຍດຽວນີ້.”+
26 ຄຳຂໍນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮໂຣດລຳບາກໃຈຫຼາຍ ແຕ່ກໍປະຕິເສດບໍ່ໄດ້ຍ້ອນໄດ້ສັນຍາໄວ້ແລ້ວຕໍ່ໜ້າແຂກໃນງານ.
27 ກະສັດຈຶ່ງສັ່ງທະຫານໃຫ້ໄປເອົາຫົວຂອງໂຢຮັນມາທັນທີ ແລ້ວທະຫານຄົນນັ້ນກໍໄປຕັດຫົວຂອງໂຢຮັນໃນຄຸກ
28 ແລະໃສ່ຖາດເອົາມາໃຫ້ລູກສາວຂອງເຮໂຣເດຍ ແລ້ວລາວກໍເອົາໄປໃຫ້ແມ່.
29 ເມື່ອພວກລູກສິດຂອງໂຢຮັນຮູ້ເລື່ອງນີ້ ເຂົາເຈົ້າກໍມາເອົາສົບລາວໄປໄວ້ໃນບ່ອນຝັງສົບ.
30 ພວກອັກຄະສາວົກກັບມາຫາພະເຢຊູ ແລະເວົ້າໃຫ້ເພິ່ນຟັງທຸກເລື່ອງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດແລະໄດ້ສອນ.+
31 ພະເຢຊູຈຶ່ງບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ໄປ໋ ພວກເຮົາໄປບ່ອນທີ່ຫ່າງໄກຈາກຄົນເພື່ອຈະໄດ້ພັກຜ່ອນໜ້ອຍໜຶ່ງ.”+ ເພິ່ນເວົ້າແບບນັ້ນຍ້ອນມີຄົນມາຫາຫຼາຍຈົນເພິ່ນກັບພວກລູກສິດຮອດບໍ່ມີເວລາຈະກິນເຂົ້າ.
32 ພະເຢຊູກັບພວກລູກສິດຈຶ່ງຂຶ້ນເຮືອໄປບ່ອນທີ່ງຽບໆເພື່ອຈະມີເວລາເປັນສ່ວນໂຕ.+
33 ແຕ່ເມື່ອຄົນເຫັນເພິ່ນກັບພວກລູກສິດຂີ່ເຮືອອອກໄປ ແລະຫຼາຍຄົນຮູ້ວ່າເພິ່ນຈະໄປໃສ ຄົນຈາກເມືອງຕ່າງໆກໍແລ່ນໄປຖ້າຢູ່ບ່ອນນັ້ນກ່ອນ.
34 ເມື່ອພະເຢຊູອອກຈາກເຮືອ ເພິ່ນເຫັນຄົນບັກຫຼາຍໆມາຖ້າຢູ່ກໍຮູ້ສຶກອີ່ຕົນ+ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເປັນຄືແກະທີ່ບໍ່ມີຄົນລ້ຽງ+ ພະເຢຊູຈຶ່ງສອນເຂົາເຈົ້າຫຼາຍເລື່ອງ.+
35 ເມື່ອຮອດຕອນແລງ ພວກລູກສິດມາຫາພະເຢຊູແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ແຖວນີ້ບໍ່ມີຫຍັງຂາຍ ແລະຕອນນີ້ກໍຄ່ຳແລ້ວ.+
36 ບອກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ໄປຊອກຊື້ຂອງກິນຕາມໄຮ່ນາແລະຕາມບ້ານທີ່ຢູ່ໃກ້ໆນີ້ດີບໍ່?”+
37 ແຕ່ພະເຢຊູບອກລູກສິດວ່າ: “ໃຫ້ພວກເຈົ້າຫັ້ນແຫຼະເອົາຂອງກິນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກິນ.” ພວກລູກສິດຕອບວ່າ: “ຈະໃຫ້ພວກເຮົາໄປຊື້ເຂົ້າຈີ່ 200 ເດນາຣິອົນ*ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກິນບໍ?”+
38 ເພິ່ນບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ເບິ່ງດຸວ່າພວກເຈົ້າມີເຂົ້າຈີ່ຈັກອັນ?” ພວກລູກສິດໄປເບິ່ງແລ້ວກໍຕອບພະເຢຊູວ່າ: “ມີ 5 ອັນກັບປາ 2 ໂຕ.”+
39 ພະເຢຊູສັ່ງໃຫ້ທຸກຄົນນັ່ງລົງເປັນກຸ່ມຢູ່ພື້ນທີ່ມີຫຍ້າຂຽວໆ.+
40 ເຂົາເຈົ້າກໍນັ່ງລົງເປັນກຸ່ມໆ ບາງກຸ່ມກໍ 100 ຄົນ ບາງກຸ່ມກໍ 50 ຄົນ.
41 ແລ້ວພະເຢຊູກໍຈັບເອົາເຂົ້າຈີ່ 5 ອັນກັບປາ 2 ໂຕ ແລ້ວເງີຍໜ້າຂຶ້ນຟ້າ ແລະອະທິດຖານ.+ ຈາກນັ້ນ ເພິ່ນກໍຫັກເຂົ້າຈີ່ຍື່ນໃຫ້ພວກລູກສິດເພື່ອຢາຍໃຫ້ປະຊາຊົນ. ແລ້ວເພິ່ນກໍແບ່ງປາ 2 ໂຕນັ້ນໃຫ້ທຸກຄົນ.
42 ທຸກຄົນໄດ້ກິນຈົນອີ່ມ
43 ແລະພວກລູກສິດກໍທ້ອນເຂົ້າຈີ່ທີ່ເຫຼືອໄດ້ເຕັມ 12 ກະຕ່າ ເຊິ່ງຍັງບໍ່ລວມປາທີ່ເຫຼືອ.+
44 ຄົນທີ່ກິນເຂົ້າຈີ່ນັ້ນນັບສະເພາະຜູ້ຊາຍມີ 5.000 ຄົນ.
45 ທັນທີຫຼັງຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູໃຫ້ພວກລູກສິດຂີ່ເຮືອຂ້າມຟາກໄປເມືອງເບັດຊາອີດາກ່ອນ ສ່ວນເພິ່ນກໍຖ້າສົ່ງປະຊາຊົນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.+
46 ຫຼັງຈາກລາເຂົາເຈົ້າແລ້ວ ພະເຢຊູກໍຂຶ້ນໄປເທິງພູເພື່ອອະທິດຖານ.+
47 ໃນຕອນຄ່ຳ ເຮືອຂອງພວກລູກສິດກໍຢູ່ກາງທະເລ ແຕ່ພະເຢຊູຢູ່ແຄມຝັ່ງຄົນດຽວ.+
48 ຕອນເຊົ້າໆ* ເມື່ອເພິ່ນເຫັນເຂົາເຈົ້າກຳລັງພາຍເຮືອດ້ວຍຄວາມຍາກລຳບາກຍ້ອນເຮືອແລ່ນຕ້ານກະແສລົມ ເພິ່ນກໍຍ່າງຢູ່ເທິງໜ້ານ້ຳມາຫາເຂົາເຈົ້າ ແຕ່ເຮັດຄືກັບວ່າຈະຍ່າງກາຍເຮືອເຂົາເຈົ້າໄປ.
49 ເມື່ອພວກລູກສິດເຫັນຄົນຍ່າງຢູ່ເທິງໜ້ານ້ຳຈຶ່ງພາກັນເວົ້າວ່າ: “ແມ່ນຫຍັງຫັ້ນ!” ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍຮ້ອງສຽງເຫຼີ.
50 ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເຫັນພະເຢຊູແລະຕົກໃຈຢ້ານ ເພິ່ນຈຶ່ງຟ້າວບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ບໍ່ຕ້ອງຕົກໃຈ. ຂ້ອຍເອງ ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ.”+
51 ແລ້ວພະເຢຊູກໍຂຶ້ນໄປຫາເຂົາເຈົ້າຢູ່ເທິງເຮືອ ແລະລົມກໍສະຫງົບ. ເມື່ອເຫັນແບບນັ້ນເຂົາເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກງຶດຫຼາຍ
52 ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງການອັດສະຈັນເລື່ອງເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ.
53 ເມື່ອພະເຢຊູກັບລູກສິດຂ້າມມາຮອດຟາກເຄັນເນຊາເຣັດແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍຈອດເຮືອໄວ້ຢູ່ແຄມຝັ່ງ.+
54 ແຕ່ທັນທີທີ່ອອກຈາກເຮືອ ຄົນທີ່ຢູ່ຫັ້ນກໍຈື່ພະເຢຊູໄດ້.
55 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຟ້າວໄປບອກຄົນອື່ນໆທີ່ຢູ່ທົ່ວເຂດນັ້ນ. ເມື່ອໄດ້ຍິນວ່າພະເຢຊູຢູ່ໃສ ເຂົາເຈົ້າກໍຫາມຄົນເຈັບປ່ວຍໃສ່ເປມາຫາເພິ່ນ.
56 ບໍ່ວ່າພະເຢຊູຈະໄປນອກເມືອງ ຫຼືເຂົ້າໄປບ້ານໃດ ຫຼືເມືອງໃດ ປະຊາຊົນກໍຈະພາຄົນເຈັບປ່ວຍມາທີ່ຕະຫຼາດ.* ຄົນເຈັບປ່ວຍໄດ້ອ້ອນວອນວ່າ ຂໍໃຫ້ໄດ້ບາຍແຕ່ຍອຍເສື້ອຄຸມຂອງເພິ່ນກໍພໍແລ້ວ.+ ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ບາຍຍອຍເສື້ອນັ້ນກໍເຊົາເຈັບປ່ວຍ.
ຂໍ
^ ໃນພາສາກຣີກຄຳນີ້ແປວ່າ “ຜູ້ທີ່ຖືກສົ່ງອອກໄປ”
^ ຫຼື “ເງິນໃນຖົງໃສ່ເງິນທີ່ມັດຢູ່ແອວ”
^ 1 ເດນາຣິອົນເທົ່າກັບຄ່າຈ້າງມື້ໜຶ່ງຂອງຄົນທີ່ໃຊ້ແຮງງານ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ ໝາຍເຖິງປະມານ 3 ໂມງເຊົ້າຈົນຮອດຕອນຕາເວັນຂຶ້ນປະມານ 6 ໂມງເຊົ້າ
^ ເດີ່ນສຳລັບຄ້າຂາຍແລະຊຸມນຸມກັນ
