ຂ່າວດີທີ່ຂຽນໂດຍລູກາ 7:1-50
7 ເມື່ອພະເຢຊູສອນປະຊາຊົນແລ້ວໆ ເພິ່ນກໍເຂົ້າໄປໃນເມືອງກາເປນາອູມ.
2 ນາຍຮ້ອຍຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຢູ່ຫັ້ນມີທາດທີ່ບໍ່ສະບາຍແຮງຈົນໃກ້ຊິຕາຍ ແລະລາວຮັກທາດຜູ້ນີ້ຫຼາຍ.+
3 ເມື່ອນາຍຮ້ອຍໄດ້ຍິນເລື່ອງພະເຢຊູ ລາວກໍສົ່ງຜູ້ນຳຄົນຢິວບາງຄົນໄປຂໍໃຫ້ພະເຢຊູມາປົວທາດຂອງລາວ.
4 ເຂົາເຈົ້າມາຫາພະເຢຊູແລະອ້ອນວອນວ່າ: “ທ່ານຄວນຊ່ວຍນາຍຮ້ອຍຜູ້ນີ້ແທ້ໆ
5 ຍ້ອນລາວຮັກປະເທດຂອງພວກເຮົາແລະໄດ້ສ້າງບ່ອນປະຊຸມໃຫ້ພວກເຮົານຳ.”
6 ພະເຢຊູຈຶ່ງໄປກັບເຂົາເຈົ້າ ແຕ່ເມື່ອເດີນທາງເກືອບຈະຮອດເຮືອນຂອງນາຍຮ້ອຍ ລາວກໍໃຊ້ພວກໝູ່ໃຫ້ມາບອກພະເຢຊູວ່າ: “ທ່ານເອີ້ຍ ບໍ່ຕ້ອງມາເຮືອນຂ້ອຍກະໄດ້. ຂ້ອຍບໍ່ດີພໍທີ່ທ່ານຈະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂ້ອຍດອກ+
7 ແລະຂ້ອຍກໍຄິດວ່າໂຕເອງບໍ່ດີພໍທີ່ຈະໄປຫາທ່ານຄືກັນ. ຂໍພຽງແຕ່ທ່ານສັ່ງວ່າ ‘ໃຫ້ເຊົາ’ ຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຂ້ອຍກໍຈະເຊົາໂລດ.
8 ຂ້ອຍເອງກໍມີເຈົ້ານາຍທີ່ສັ່ງຂ້ອຍແລະມີລູກນ້ອງທີ່ຂ້ອຍສັ່ງໄດ້ຄືກັນ ຖ້າຂ້ອຍສັ່ງຜູ້ໜຶ່ງວ່າ ‘ໄປໂລດ!’ ລາວກໍໄປ ຫຼືສັ່ງອີກຜູ້ໜຶ່ງວ່າ ‘ມາແມະ!’ ລາວກໍມາ. ຖ້າຂ້ອຍສັ່ງທາດໃຫ້ໄປເຮັດນັ້ນເຮັດນີ້ ລາວກໍເຮັດຕາມ.”
9 ເມື່ອໄດ້ຍິນແບບນັ້ນ ພະເຢຊູກໍແປກໃຈຫຼາຍແລະປິ່ນໄປເວົ້າກັບຄົນທີ່ນຳເພິ່ນມາວ່າ: “ຂ້ອຍຈະບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຫັນຜູ້ໃດມີຄວາມເຊື່ອຫຼາຍສ່ຳນີ້ ແມ່ນແຕ່ຄົນອິດສະຣາເອນ.”+
10 ເມື່ອພວກໝູ່ທີ່ຖືກສົ່ງມານັ້ນກັບເມືອຮອດເຮືອນນາຍຮ້ອຍ ເຂົາເຈົ້າກໍເຫັນວ່າທາດຄົນນັ້ນດີເປັນປົກກະຕິແລ້ວ.+
11 ຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ ພະເຢຊູໄດ້ໄປເມືອງນາອິນ ແລະພວກລູກສິດກັບຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ກໍຕິດຕາມເພິ່ນໄປຄືກັນ.
12 ເມື່ອໃກ້ຈະຮອດປະຕູເມືອງກໍມີຄົນຫາມສົບຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງອອກມາ. ຜູ້ທີ່ຕາຍເປັນລູກຊາຍຄົນດຽວຂອງແມ່ໝ້າຍ.+ ມີຄົນບັກຫຼາຍໆຈາກເມືອງນັ້ນມາກັບລາວ.
13 ເມື່ອພະເຢຊູເຫັນແມ່ໝ້າຍຜູ້ນັ້ນ ເພິ່ນກໍຮູ້ສຶກອີ່ຕົນ+ຈຶ່ງເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ບໍ່ຕ້ອງໄຫ້.”+
14 ແລ້ວເພິ່ນກໍເຂົ້າໄປໃກ້ແລະບາຍເປນັ້ນ. ຄົນທີ່ຫາມເປກໍຢຸດ ແລະເພິ່ນເວົ້າວ່າ: “ຊາຍໜຸ່ມເອີ້ຍ ຂ້ອຍສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ!”+
15 ຜູ້ທີ່ຕາຍນັ້ນກໍລຸກຂຶ້ນນັ່ງແລ້ວເລີ່ມເວົ້າ ພະເຢຊູຈຶ່ງເອົາລາວສົ່ງຄືນໃຫ້ແມ່.+
16 ທຸກຄົນກໍຢ້ານ ແລ້ວພາກັນສັນລະເສີນພະເຈົ້າວ່າ: “ມີຜູ້ພະຍາກອນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຢູ່ກັບພວກເຮົາແລ້ວ”+ ແລະເຂົາເຈົ້າຍັງເວົ້າອີກວ່າ: “ພະເຈົ້າສົນໃຈປະຊາຊົນຂອງເພິ່ນແລ້ວ.”+
17 ຊື່ສຽງຂອງພະເຢຊູກໍຊ່າລືໄປທົ່ວແຂວງຢູດາຍແລະທົ່ວເຂດນັ້ນ.
18 ພວກລູກສິດຂອງໂຢຮັນເລົ່າເລື່ອງທັງໝົດກ່ຽວກັບພະເຢຊູໃຫ້ລາວຟັງ.+
19 ໂຢຮັນຈຶ່ງເອີ້ນລູກສິດ 2 ຄົນຂອງລາວມາແລະໃຊ້ໃຫ້ໄປຖາມພະເຢຊູວ່າ: “ທ່ານແມ່ນຜູ້ທີ່ພວກເຮົາລໍຖ້າຢູ່ແມ່ນບໍ+ ຫຼືພວກເຮົາຍັງຕ້ອງລໍຖ້າຄົນອື່ນ?”
20 ເມື່ອ 2 ຄົນນັ້ນມາຫາພະເຢຊູ ເຂົາເຈົ້າກໍຖາມເພິ່ນວ່າ: “ໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບເຕມາໃຊ້ພວກເຮົາໃຫ້ມາຖາມທ່ານວ່າ ‘ທ່ານແມ່ນຜູ້ທີ່ພວກເຮົາລໍຖ້າຢູ່ແມ່ນບໍ ຫຼືພວກເຮົາຍັງຕ້ອງລໍຖ້າຄົນອື່ນ?’”
21 ຕອນນັ້ນ ພະເຢຊູກຳລັງປົວຄົນບັກຫຼາຍໆໃຫ້ເຊົາເຈັບປ່ວຍ+ແລະໃຫ້ເຊົາພະຍາດຮ້າຍແຮງຕ່າງໆ. ເພິ່ນໄລ່ປີສາດອອກຈາກເຂົາເຈົ້າ ແລະປົວຄົນຕາບອດຫຼາຍຄົນໃຫ້ເຫັນຮຸ່ງ.
22 ພະເຢຊູຕອບວ່າ: “ກັບໄປບອກໂຢຮັນວ່າພວກເຈົ້າໄດ້ເຫັນແລະໄດ້ຍິນຫຍັງແດ່. ໃຫ້ບອກລາວວ່າ ຄົນຕາບອດກໍເຫັນຮຸ່ງ+ ຄົນເປັນລ່ອຍກໍຍ່າງໄດ້ ຄົນຂີ້ທູດກໍດີເປັນປົກກະຕິ ຄົນຫູໜວກກໍໄດ້ຍິນ+ ຄົນຕາຍກໍຟື້ນຄືນມາ ແລະຄົນທຸກຍາກກໍໄດ້ຍິນຂ່າວດີ.+
23 ຄົນທີ່ບໍ່ສົງໄສໃນໂຕຂ້ອຍ*ກໍມີຄວາມສຸກ.”+
24 ເມື່ອຄົນສົ່ງຂ່າວຂອງໂຢຮັນໄປແລ້ວ ພະເຢຊູກໍປິ່ນມາເວົ້າເລື່ອງຂອງໂຢຮັນກັບຄົນທີ່ຢູ່ຫັ້ນວ່າ: “ຕອນເຂົ້າໄປໃນບ່ອນກັນດານ ພວກເຈົ້າຢາກເຫັນຫຍັງ? ຢາກເຫັນຕົ້ນອໍ້ທີ່ໂອນເອນໄປມາຕາມລົມບໍ?+
25 ຖ້າບໍ່ແມ່ນ ພວກເຈົ້າຢາກເຫັນຫຍັງ? ຢາກເຫັນຄົນນຸ່ງເຄື່ອງອະລັງການບໍ?+ ບໍ່ແມ່ນຕີ້ ເພາະຄົນທີ່ນຸ່ງເຄື່ອງງາມໆແລະຢູ່ແບບຫຼູຫຼາຕ້ອງຢູ່ໃນວັງຂອງກະສັດ.
26 ຄັນຊັ້ນ ພວກເຈົ້າໄປຫັ້ນເຮັດຫຍັງ? ພວກເຈົ້າຢາກເຫັນຜູ້ພະຍາກອນແມ່ນບໍ? ແມ່ນແລ້ວ ແລະຂ້ອຍຈະບອກພວກເຈົ້າວ່າ ລາວເປັນຫຼາຍກວ່າຜູ້ພະຍາກອນອີກ.+
27 ຜູ້ນີ້ແຫຼະແມ່ນຄົນທີ່ພະຄຳພີບອກໄວ້ວ່າ ‘ຖ້າເບິ່ງເດີ້! ເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງເຮົາໄປກ່ອນເຈົ້າ. ລາວຈະກຽມທາງໄວ້ໃຫ້ເຈົ້າ.’+
28 ຂ້ອຍຈະບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ ໂຢຮັນຜູ້ນີ້ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າທຸກຄົນທີ່ເຄີຍເກີດມາໃນໂລກ ແຕ່ຄົນທີ່ມີຕຳແໜ່ງຕ່ຳສຸດໃນການປົກຄອງທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນກໍຍັງຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂຢຮັນອີກ.”+
29 (ເມື່ອປະຊາຊົນກັບຄົນເກັບພາສີໄດ້ຍິນແບບນັ້ນກໍພາກັນເວົ້າວ່າພະເຈົ້າຍຸຕິທຳແລ້ວ. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າແບບນັ້ນຍ້ອນໂຢຮັນໄດ້ບັບເຕມາໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ.+
30 ແຕ່ພວກຟາຣີຊາຍແລະພວກທີ່ຊ່ຽວຊານກົດໝາຍຂອງໂມເຊພັດບໍ່ສົນໃຈຄຳແນະນຳທີ່ພະເຈົ້າໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ+ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂໍໃຫ້ໂຢຮັນບັບເຕມາໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ.)
31 “ຂ້ອຍຈະປຽບທຽບຄົນສະໄໝນີ້ກັບຜູ້ໃດ? ເຂົາເຈົ້າເປັນຄືກັບໃຜ?+
32 ເຂົາເຈົ້າເປັນຄືກັບພວກເດັກນ້ອຍທີ່ນັ່ງຢູ່ຕະຫຼາດແລະຮ້ອງບອກໝູ່ວ່າ ‘ພວກຂ້ອຍເປົ່າຂຸ່ຍ ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ຍອມເຕັ້ນ. ພວກຂ້ອຍຮ້ອງໄຫ້ ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ຮ້ອງໄຫ້ນຳ.’
33 ຄືກັບຕອນທີ່ໂຢຮັນມາ ລາວບໍ່ກິນເຂົ້າຈີ່ແລະບໍ່ກິນເຫຼົ້າແວງ+ ພວກເຈົ້າກໍເວົ້າໃຫ້ວ່າ ‘ລາວຖືກປີສາດສິງ.’
34 ສ່ວນລູກມະນຸດທັງກິນທັງດື່ມ ຄົນກໍເວົ້າໃຫ້ວ່າ ‘ເບິ່ງແມ້ ຄົນມັກກິນມັກດື່ມ ແລະຍັງເປັນໝູ່ກັບຄົນເກັບພາສີແລະຄົນທີ່ມັກເຮັດຜິດນຳອີກ.’+
35 ເມື່ອຜູ້ໃດເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ສິ່ງນັ້ນກໍພິສູດວ່າລາວມີສະຕິປັນຍາ.”+
36 ຟາຣີຊາຍຜູ້ໜຶ່ງຊື່ຊີໂມນຊວນພະເຢຊູໄປກິນເຂົ້ານຳ. ເພິ່ນຈຶ່ງໄປເຮືອນຂອງລາວແລະນັ່ງກິນເຂົ້າໂຕະດຽວກັບລາວ.
37 ມີຜູ້ຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ຄົນໃນເມືອງນັ້ນຮູ້ວ່າເປັນຜູ້ຍິງບໍ່ດີ. ລາວໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າພະເຢຊູມາກິນເຂົ້າຢູ່ເຮືອນຂອງຟາຣີຊາຍ ລາວຈຶ່ງຖືຂວດ*ນ້ຳມັນຫອມມາເຮືອນນັ້ນ.+
38 ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ມາຢູ່ທາງຫຼັງພະເຢຊູແລະຄູ້ເຂົ່າລົງຢູ່ຕີນເພິ່ນ. ລາວຮ້ອງໄຫ້ນ້ຳຕາໄຫຼໃສ່ຕີນເພິ່ນຈົນປຽກ ແລ້ວກໍເອົາຜົມຂອງໂຕເອງເຊັດ. ລາວຈູບຕີນເພິ່ນຄ່ອຍໆແລະເທນ້ຳມັນຫອມໃສ່ຕີນເພິ່ນນຳ.
39 ເມື່ອຟາຣີຊາຍຜູ້ທີ່ຊວນພະເຢຊູເຫັນແບບນັ້ນກໍຄິດໃນໃຈວ່າ: “ຖ້າຄົນນີ້ເປັນຜູ້ພະຍາກອນແທ້ ລາວຄືຊິຮູ້ວ່າຜູ້ຍິງທີ່ບາຍຕີນລາວຢູ່ນີ້ແມ່ນໃຜ. ລາວຄືຊິຮູ້ວ່າຜູ້ຍິງຄົນນີ້ເປັນຄົນບໍ່ດີ.”+
40 ແຕ່ພະເຢຊູຮູ້ວ່າຟາຣີຊາຍຄົນນັ້ນຄິດຫຍັງຢູ່ ເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ຊີໂມນ ຂ້ອຍມີເລື່ອງຈະບອກເຈົ້າ.” ລາວເວົ້າວ່າ: “ອາຈານ ເວົ້າໂລດ.”
41 “ເຈົ້າໜີ້ຄົນໜຶ່ງມີລູກໜີ້ 2 ຄົນ ຜູ້ໜຶ່ງຕິດໜີ້ 500 ເດນາຣິອົນ* ສ່ວນອີກຜູ້ໜຶ່ງຕິດໜີ້ 50 ເດນາຣິອົນ.
42 ເມື່ອເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີເງິນໄຊ້ໜີ້ ເຈົ້າໜີ້ກໍເຕັມໃຈຍົກໜີ້ໃຫ້ທັງສອງຄົນ. ເຈົ້າຄິດວ່າລູກໜີ້ຄົນໃດຈະຮັກເຈົ້າໜີ້ຫຼາຍກວ່າກັນ?”
43 ຊີໂມນຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍຄິດວ່າຄືຊິແມ່ນຄົນທີ່ຕິດໜີ້ຫຼາຍກວ່າ.” ເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ເຈົ້າຕອບຖືກແລ້ວ.”
44 ແລ້ວພະເຢຊູກໍປິ່ນໄປທາງຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນແລະເວົ້າກັບຊີໂມນວ່າ: “ເບິ່ງຜູ້ຍິງຄົນນີ້ແມ້. ຕອນທີ່ຂ້ອຍເຂົ້າມາໃນເຮືອນ ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເອົານ້ຳມາໃຫ້ຂ້ອຍລ້າງຕີນ. ແຕ່ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ໃຊ້ນ້ຳຕາລ້າງຕີນຂ້ອຍແລະຍັງເອົາຜົມຂອງລາວເຊັດນຳອີກ.
45 ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຈູບຕ້ອນຮັບຂ້ອຍ ແຕ່ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ຈູບຕີນຂ້ອຍຄ່ອຍໆບໍ່ໄດ້ເຊົາເລີຍຕັ້ງແຕ່ຂ້ອຍເຂົ້າມາ.
46 ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເທນ້ຳມັນໝາກກອກໃສ່ຫົວຂ້ອຍ ແຕ່ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ເທນ້ຳມັນຫອມໃສ່ຕີນຂ້ອຍ.
47 ຍ້ອນແນວນີ້ ຂ້ອຍຈະບອກເຈົ້າວ່າ ເຖິງວ່າຜູ້ຍິງຄົນນີ້ເຮັດຜິດຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ຂ້ອຍຍົກໂທດຄວາມຜິດທັງໝົດໃຫ້ລາວແລ້ວ+ ຍ້ອນລາວໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຫຼາຍ. ສ່ວນຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການຍົກໂທດໜ້ອຍ ກໍສະແດງຄວາມຮັກໜ້ອຍ.”
48 ແລ້ວພະເຢຊູບອກຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນວ່າ: “ຂ້ອຍຍົກໂທດຄວາມຜິດໃຫ້ເຈົ້າແລ້ວ.”+
49 ຄົນທີ່ນັ່ງກິນເຂົ້າໂຕະດຽວກັບເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ນີ້ແມ່ນໃຜຈຶ່ງຍົກໂທດຄວາມຜິດໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້?”+
50 ແຕ່ພະເຢຊູບອກຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນວ່າ: “ຍ້ອນເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອ ພະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ລອດແລ້ວ.+ ຂໍໃຫ້ສະບາຍໃຈເດີ້.”
ຂໍ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ບໍ່ສະດຸດຍ້ອນຂ້ອຍ”
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ຂວດອະລາບາສ໌ເຕີ”
^ 1 ເດນາຣິອົນເທົ່າກັບຄ່າຈ້າງມື້ໜຶ່ງຂອງຄົນທີ່ໃຊ້ແຮງງານ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
