ເອຊາຢາ 22:1-25
22 ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຄຳຕັດສິນຕໍ່ຮ່ອມພູນິມິດ.*+
ເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບເຈົ້າ? ເປັນຫຍັງທຸກຄົນໃນເມືອງຂອງເຈົ້າຈຶ່ງຂຶ້ນໄປເທິງດາດຟ້າ?
2 ເຈົ້າເປັນເມືອງທີ່ມີຄວາມສັບສົນວຸ່ນວາຍ.ເຈົ້າຈະພູມໃຈໃນໂຕເອງແລະເຮັດສຽງດັງໆ.
ຄົນໃນເມືອງຂອງເຈົ້າຈະຕາຍແຕ່ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນຖືກຂ້າດ້ວຍດາບແລະບໍ່ແມ່ນຍ້ອນສົງຄາມ.+
3 ຜູ້ປົກຄອງທຸກຄົນຂອງເຈົ້າທີ່ມັກກົດຂີ່ຄົນອື່ນຈະພາກັນໜີ.+
ເຂົາເຈົ້າຈະຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍໂດຍທີ່ບໍ່ຕ້ອງຍິງທະນູໃສ່.
ທຸກຄົນທີ່ຖືກຈັບໄດ້ຈະເປັນຊະເລີຍ+ເຖິງວ່າເຂົາເຈົ້າຈະໜີໄປໄກສ່ຳໃດກໍຕາມ.
4 ຍ້ອນແນວນີ້ ຂ້ອຍຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ບໍ່ຕ້ອງສົນໃຈຂ້ອຍປ່ອຍໃຫ້ຂ້ອຍໄຫ້ໂລດ.+
ບໍ່ຕ້ອງມາອອຍຂ້ອຍທີ່ຄົນຊາດດຽວກັນກັບຂ້ອຍຖືກທຳລາຍ.+
5 ໃນມື້ນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຜູ້ບັນຊາການກອງທັບພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດຈະເຮັດໃຫ້ຮ່ອມພູນິມິດມີຄວາມສັບສົນວຸ່ນວາຍແລະມັນຈະເປັນມື້ທີ່ເປັນຕາຢ້ານຫຼາຍຍ້ອນເມືອງຖືກໂຈມຕີ.+
ກຳແພງເມືອງຈະຖືກທຳລາຍ+ແລະຈະມີສຽງຄົນຮ້ອງໃຫ້ຊ່ວຍດັງໄປຮອດພູ.
6 ພວກເອລາມ+ຈະພາຍບັ້ງທີ່ມີລູກທະນູແລະຂີ່ລົດຮົບກັບຂີ່ມ້າ.ສ່ວນພວກກີເຣ+ຈະກຽມໂລ້ໃຫ້ພ້ອມ.*
7 ຮ່ອມພູທີ່ງາມທີ່ສຸດຂອງເຈົ້າຈະມີແຕ່ລົດຮົບຂອງເຂົາເຈົ້າ.ຢູ່ໜ້າປະຕູເມືອງຈະມີທະຫານມ້າຂອງເຂົາເຈົ້າ
8 ແລະກຳແພງທີ່ປົກປ້ອງຢູດາຈະຖືກທຳລາຍ.
“ໃນມື້ນັ້ນ ເຈົ້າຈະໄປເພິ່ງອາວຸດທີ່ມ້ຽນໄວ້ຢູ່ຕຶກທີ່ຊື່ວ່າປ່າເລບານອນ.+
9 ພວກເຈົ້າຈະເຫັນກຳແພງເມືອງຂອງດາວິດແຕກເປັນຫຼາຍໆປ່ອງ+ ແລະພວກເຈົ້າຈະເກັບນ້ຳໄວ້ຢູ່ສະທາງລຸ່ມ.+
10 ພວກເຈົ້າຈະກວດເບິ່ງເຮືອນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະຈະມ້າງບາງຫຼັງເພື່ອເອົາໄປເສີມກຳແພງເມືອງ.
11 ພວກເຈົ້າຈະເຮັດບ່ອນເກັບນ້ຳຢູ່ລະຫວ່າງກຳແພງ 2 ເບື້ອງເພື່ອເອົານ້ຳຈາກສະເກົ່າມາໄວ້ຢູ່ຫັ້ນ. ແຕ່ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເພິ່ງຜູ້ສ້າງອົງຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະຈະບໍ່ຄິດເຖິງພະເຈົ້າຜູ້ທີ່ວາງແຜນເລື່ອງທັງໝົດນີ້ໄວ້ແຕ່ດົນແລ້ວ.
12 ພະເຢໂຫວາຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ ພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດຈະບອກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮ້ອງໄຫ້ແລະໂສກເສົ້າ+ແຖຫົວແລະນຸ່ງຜ້າເນື້ອຫຍາບ.
13 ແຕ່ເຂົາເຈົ້າພັດຈັດງານລ້ຽງສະຫຼອງຢ່າງມ່ວນຊື່ນຂ້າງົວ ຂ້າແກະກິນຊີ້ນຈົນອີ່ມ ແລະກິນເຫຼົ້າແວງຢ່າງມີຄວາມສຸກ+
ແລ້ວເວົ້າວ່າ ‘ໃຫ້ພວກເຮົາມາກິນມາດື່ມໂລດ ເພາະວ່າມື້ອື່ນພວກເຮົາກໍຈະຕາຍ.’”+
14 ຈາກນັ້ນ ຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງພະເຢໂຫວາຜູ້ບັນຊາການກອງທັບເວົ້າວ່າ: “‘ຄວາມຜິດນີ້ຈະບໍ່ຖືກລົບລ້າງຈົນກວ່າພວກເຈົ້າຈະຕາຍ.’+ ພະເຢໂຫວາຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ ພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເວົ້າແບບນີ້.”
15 ພະເຢໂຫວາຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ ພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດບອກວ່າ: “ໃຫ້ໄປຫາເຊັບນາ+ທີ່ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງວັງຂອງກະສັດແລະຖາມລາວວ່າ
16 ‘ເຈົ້າມີສິດຫຍັງຈຶ່ງມາເຈາະຫີນເຮັດບ່ອນຝັງສົບໃຫ້ໂຕເອງຢູ່ນີ້?’ ລາວເຈາະຫີນເຮັດບ່ອນຝັງສົບໃຫ້ໂຕເອງຢູ່ຫີນຜາເທິງເນີນພູ.
17 ໃຫ້ບອກລາວນຳວ່າ ‘ຖ້າເບິ່ງເດີ້! ພະເຢໂຫວາຈະຈັບເຈົ້າໄວ້ແໜ້ນໆແລະຟາດໃສ່ພື້ນແຮງໆ.
18 ເພິ່ນຈະມັດເຈົ້າໄວ້ແໜ້ນໆ ແລ້ວດຶກເຈົ້າຄືກັບດຶກໝາກບານໄປບ່ອນທີ່ກວ້າງໆໄກໆ. ເຈົ້າຈະຕາຍຢູ່ຫັ້ນແລະລົດຮົບທີ່ຫຼູຫຼາຂອງເຈົ້າກໍຈະຖືກຖິ້ມໄວ້ຢູ່ຫັ້ນຄືກັນ ແລະເລື່ອງນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວເຈົ້ານາຍຂອງເຈົ້າອັບອາຍ.
19 ເຮົາຈະປົດເຈົ້າອອກຈາກຕຳແໜ່ງແລະໄລ່ເຈົ້າອອກຈາກວຽກ.
20 ໃນມື້ນັ້ນ ເຮົາຈະເອີ້ນເອລີຢາກີມ+ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຂ້ອຍມາ. ລາວເປັນລູກຊາຍຂອງຮິນກີຢາ.
21 ເຮົາຈະເອົາເສື້ອຄຸມຂອງເຈົ້າໃສ່ໃຫ້ລາວ ເອົາຜ້າມັດແອວຂອງເຈົ້າມັດໃຫ້ລາວ+ ແລະໃຫ້ລາວມີອຳນາດແທນເຈົ້າ. ລາວຈະເປັນຄືກັບພໍ່ຂອງຄົນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລະຂອງພວກຢູດາ.
22 ເຮົາຈະໃຫ້ລາວເບິ່ງແຍງກະແຈທີ່ເປັນຂອງຄອບຄົວດາວິດ.*+ ປະຕູທີ່ລາວເປີດຈະບໍ່ມີໃຜປິດໄດ້ ແລະປະຕູທີ່ລາວປິດກໍຈະບໍ່ມີໃຜເປີດໄດ້.
23 ເຮົາຈະໃຫ້ລາວເປັນຄືກັບຕະປູ*ທີ່ຕອກໄວ້ແໜ້ນໆ. ລາວຈະເປັນຄືກັບບັນລັງທີ່ມີກຽດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງພໍ່ລາວ.
24 ກຽດຕິຍົດຂອງຄອບຄົວພໍ່ລາວຈະຫ້ອຍຢູ່ໂຕລາວ. ພວກລູກຫຼານຈະມາເພິ່ງລາວ ຄືກັບທີ່ໄຫໃຫຍ່ໆແລະຖ້ວຍບ່ວງຈານຊາມນ້ອຍໃຫຍ່ຫ້ອຍໄວ້ຢູ່ຕະປູ.
25 ພະເຢໂຫວາຜູ້ບັນຊາການກອງທັບບອກວ່າ ‘ໃນມື້ນັ້ນ ເຮົາຈະງັດຕະປູ*ດອກທີ່ຕອກໄວ້ແໜ້ນໆນັ້ນອອກມາ+ ແລ້ວມັນຈະຕົກລົງມາແລະຖືກທຳລາຍ. ທຸກສິ່ງທີ່ຫ້ອຍຢູ່ຕະປູນັ້ນຈະຕົກລົງມາແລະຖືກທຳລາຍຄືກັນ. ພະເຢໂຫວາບອກໄວ້ແນວນີ້.’”
ຂໍ
^ ອາດໝາຍເຖິງເມືອງເຢຣູຊາເລັມ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ເອົາແນວປົກໂລ້ອອກ”
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ຂ້ອຍຈະເອົາກະແຈທີ່ເປັນຂອງຄອບຄົວດາວິດຫ້ອຍໃສ່ບ່າຂອງລາວ”
^ ອາດໝາຍເຖິງເອລີຢາກີມ
^ ອາດໝາຍເຖິງເຊັບນາ
