ເອັດສະເທີ 7:1-10
7 ກະສັດກັບຮາມານ+ກໍມາງານລ້ຽງທີ່ລາຊີນີເອັດສະເທີຈັດ.
2 ໃນງານລ້ຽງເທື່ອທີ 2 ຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າກຳລັງກິນເຫຼົ້າແວງ ກະສັດກໍຖາມເອັດສະເທີອີກວ່າ: “ລາຊີນີເອັດສະເທີ ນ້ອງຢາກຂໍຫຍັງ? ບອກອ້າຍມາໂລດ ອ້າຍຊິເອົາໃຫ້. ນ້ອງຢາກໄດ້ຫຍັງ? ເຖິງວ່ານ້ອງຢາກໄດ້ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງປະເທດນີ້ ອ້າຍກໍຈະເອົາໃຫ້ນ້ອງ.”+
3 ລາຊີນີເອັດສະເທີຈຶ່ງບອກວ່າ: “ຖ້າກະສັດມັກແລະພໍໃຈນ້ອງ ນ້ອງຂໍໃຫ້ກະສັດໄວ້ຊີວິດນ້ອງ ແລະຂໍຮ້ອງໃຫ້ຊ່ວຍຊີວິດຄົນຊາດດຽວກັນ+ກັບນ້ອງແດ່.
4 ນ້ອງກັບຄົນຊາດດຽວກັນຖືກຂາຍແລ້ວ.+ ພວກເຮົາຈະຖືກກວາດລ້າງ ຖືກຈັບ ແລະຖືກຂ້າ.+ ຖ້າພວກເຮົາມີແຕ່ຖືກຂາຍໃຫ້ເປັນທາດຊື່ໆນ້ອງກໍຄືຊິບໍ່ເວົ້າຫຍັງ ແຕ່ການກວາດລ້າງແບບນີ້ບໍ່ຄວນເກີດຂຶ້ນ ຍ້ອນຈະເຮັດໃຫ້ກະສັດເສຍຫາຍ.”
5 ກະສັດອາຫະສຸເອຣັດຈຶ່ງຖາມລາຊີນີເອັດສະເທີວ່າ: “ໃຜທີ່ກ້າເຮັດແບບນີ້ ມັນຢູ່ໃສ?”
6 ເອັດສະເທີຕອບວ່າ: “ສັດຕູທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຜູ້ນັ້ນກະແມ່ນຮາມານນີ້ເດ້!”
ຮາມານຈຶ່ງຢ້ານກະສັດກັບລາຊີນີຫຼາຍ.
7 ກະສັດໃຈຮ້າຍຫຼາຍຈຶ່ງລຸກອອກຈາກງານລ້ຽງໄປສວນຂອງວັງ. ສ່ວນຮາມານກໍລຸກຂຶ້ນໄປຂໍຮ້ອງໃຫ້ລາຊີນີເອັດສະເທີໄວ້ຊີວິດລາວ ເພາະລາວຮູ້ດີວ່າລາວຈະຖືກກະສັດລົງໂທດແທ້ໆ.
8 ເມື່ອກະສັດກັບເຂົ້າມາໃນງານລ້ຽງ ລາວກໍເຫັນຮາມານເອົາໂຕເໝບໃສ່ຕັ່ງຍາວທີ່ເອັດສະເທີນັ່ງເອນຢູ່ ກະສັດຈຶ່ງຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: “ມັນຍັງຊິກ້າຂົ່ມຂືນລາຊີນີຢູ່ວັງຂອງຂ້ອຍອີກຫວະ!” ທັນທີທີ່ກະສັດເວົ້າຈົບ ຄົນຂອງກະສັດກໍເອົາຜ້າມາປົກໜ້າ*ຮາມານ.
9 ຕອນນັ້ນ ຮາໂບນາ+ທີ່ເປັນຂ້າລາຊະການຄົນໜຶ່ງຂອງກະສັດກໍເວົ້າວ່າ: “ຮາມານໄດ້ຕັ້ງເສົາຕົ້ນໜຶ່ງສູງ 50 ສອກ*ໄວ້ຢູ່ເຮືອນຂອງລາວເພື່ອແຂວນມໍເດກາຍ+ຜູ້ທີ່ເຄີຍຊ່ວຍຊີວິດກະສັດ.”+ ກະສັດຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ເອົາມັນໄປແຂວນຢູ່ຫັ້ນແທນ.”
10 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເອົາຮາມານໄປແຂວນໄວ້ເທິງເສົາທີ່ລາວກຽມໄວ້ສຳລັບມໍເດກາຍ. ຈາກນັ້ນ ກະສັດກໍເຊົາໃຈຮ້າຍ.
ຂໍ
^ ໃນສະໄໝບູຮານການປົກໜ້າໝາຍເຖິງຄວາມອັບອາຍແລະອາດໝາຍເຖິງຈຸດຈົບ
^ 22,3 ແມັດ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
