ເອັດສະເທີ 8:1-17
8 ມື້ນັ້ນກະສັດອາຫະສຸເອຣັດໄດ້ຍົກເຮືອນແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເປັນຂອງຮາມານ+ທີ່ເປັນສັດຕູຂອງຄົນຢິວ+ໃຫ້ລາຊີນີເອັດສະເທີ. ແລ້ວມໍເດກາຍໄດ້ເຂົ້າພົບກະສັດ ຍ້ອນເອັດສະເທີບອກກະສັດໃຫ້ຮູ້ວ່າມໍເດກາຍເປັນພີ່ນ້ອງຂອງລາວ.+
2 ກະສັດຖອດແຫວນ*ຈາກມືຂອງລາວ+ທີ່ເອົາຄືນມາຈາກຮາມານ ແລ້ວເອົາໃຫ້ມໍເດກາຍ. ເອັດສະເທີໃຫ້ມໍເດກາຍເບິ່ງແຍງເຮືອນແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເປັນຂອງຮາມານ.+
3 ເອັດສະເທີເຂົ້າໄປຫາກະສັດອີກເທື່ອໜຶ່ງ. ລາວໝູບຢູ່ຕີນຂອງກະສັດ ຮ້ອງໄຫ້ ແລະອ້ອນວອນກະສັດໃຫ້ຢຸດແຜນການຊົ່ວຮ້າຍຂອງຮາມານຄົນອາກັກທີ່ຈະທຳລາຍຄົນຢິວທັງໝົດ.+
4 ກະສັດກໍເດ່ຄ້ອນຄຳໄປຫາເອັດສະເທີ+ ເອັດສະເທີຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າກະສັດ.
5 ເອັດສະເທີເວົ້າວ່າ: “ຖ້າທ່ານມັກແລະພໍໃຈນ້ອງແລະເຫັນວ່າເໝາະສົມ ຂໍໃຫ້ທ່ານອອກກົດໝາຍຍົກເລີກຈົດໝາຍຂອງຮາມານ+ລູກຊາຍຂອງຮຳເມດາທາຄົນອາກັກ+ເພື່ອຢຸດແຜນການຊົ່ວຮ້າຍຂອງລາວທີ່ຈະຂ້າຄົນຢິວທັງໝົດໃນທຸກແຂວງທີ່ທ່ານປົກຄອງ.
6 ຄົນຊາດດຽວກັນກັບນ້ອງຈະເຈິຄວາມຈິບຫາຍແລະພີ່ນ້ອງຂອງນ້ອງຈະຖືກທຳລາຍ ທ່ານຈະໃຫ້ນ້ອງທົນເບິ່ງໄດ້ແນວໃດ?”
7 ກະສັດອາຫະສຸເອຣັດຈຶ່ງເວົ້າກັບລາຊີນີເອັດສະເທີແລະມໍເດກາຍທີ່ເປັນຄົນຢິວວ່າ: “ຂ້ອຍໄດ້ເອົາຮາມານໄປແຂວນໄວ້ເທິງເສົາແລ້ວ+ ຍ້ອນລາວວາງແຜນຈະກຳຈັດ*ຄົນຢິວ ແລະຂ້ອຍໄດ້ເອົາເຮືອນແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເປັນຂອງຮາມານໃຫ້ເອັດສະເທີແລ້ວ.+
8 ຕອນນີ້ຖ້າພວກເຈົ້າເຫັນວ່າມີຫຍັງທີ່ຈະຊ່ວຍຄົນຢິວໄດ້ກໍໃຫ້ຂຽນອອກມາໃນນາມຂອງຂ້ອຍແລະເອົາແຫວນຂອງຂ້ອຍຈ້ຳກາໃສ່ ເພາະກົດໝາຍທີ່ຂຽນອອກມາໃນນາມຂອງກະສັດແລະຈ້ຳກາດ້ວຍແຫວນຂອງກະສັດແລ້ວຍົກເລີກບໍ່ໄດ້.”+
9 ພວກເລຂາຂອງກະສັດຖືກເອີ້ນມາໃນວັນທີ 23 ຂອງເດືອນທີ 3 ເຊິ່ງແມ່ນເດືອນຊີວານ.* ເຂົາເຈົ້າຂຽນຄຳສັ່ງທຸກຢ່າງຂອງມໍເດກາຍແລ້ວສົ່ງໄປໃຫ້ຄົນຢິວ ພວກຂ້າລາຊະການລະດັບສູງ ພວກເຈົ້ານາຍ+ ແລະພວກເຈົ້າແຂວງ+ຕັ້ງແຕ່ອິນເດຍຈົນຮອດເອທິໂອເປຍ ລວມທັງໝົດ 127 ແຂວງ. ຄຳສັ່ງນັ້ນຂຽນເປັນໂຕໜັງສືແລະພາສາທີ່ຄົນໃນແຕ່ລະແຂວງໃຊ້ ແລະຂຽນເຖິງຄົນຢິວເປັນໂຕໜັງສືແລະພາສາທີ່ເຂົາເຈົ້າໃຊ້.
10 ລາວຂຽນກົດໝາຍໃນນາມຂອງກະສັດອາຫະສຸເອຣັດແລະເອົາແຫວນຂອງກະສັດ+ຈ້ຳກາໃສ່. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພວກຜູ້ສົ່ງຂ່າວກໍຂີ່ມ້າທີ່ແລ່ນໄວໆເຊິ່ງໃຊ້ສຳລັບວຽກຂອງກະສັດໄປສົ່ງຈົດໝາຍເຫຼົ່ານັ້ນ.
11 ຄຳສັ່ງໃນຈົດໝາຍອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນຢິວທີ່ຢູ່ຕາມເມືອງຕ່າງໆລວມກຸ່ມກັນເພື່ອປົກປ້ອງຊີວິດຂອງໂຕເອງ. ຖ້າມີຄົນຈາກຊາດໃດຫຼືແຂວງໃດມາໂຈມຕີເຂົາເຈົ້າກໍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກວາດລ້າງ ກຳຈັດ ແລະຂ້າຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຜູ້ຍິງຫຼືເດັກນ້ອຍແລະໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຍຶດເອົາເຄື່ອງຂອງທັງໝົດຂອງຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ.+
12 ຄົນຢິວໃນທຸກແຂວງທີ່ກະສັດອາຫະສຸເອຣັດປົກຄອງຈະເຮັດແບບນີ້ໄດ້ພາຍໃນມື້ດຽວເທົ່ານັ້ນຄືວັນທີ 13 ເດືອນທີ 12 ເຊິ່ງແມ່ນເດືອນອາດາ.*+
13 ສິ່ງທີ່ຂຽນໃນຈົດໝາຍນີ້ຈະອອກເປັນກົດໝາຍສຳລັບທຸກແຂວງ ແລະປະກາດໃຫ້ຄົນທຸກຊາດຮູ້ເພື່ອທີ່ຄົນຢິວຈະກຽມໂຕປົກປ້ອງໂຕເອງຈາກສັດຕູໃນມື້ນັ້ນ.+
14 ພວກຜູ້ສົ່ງຂ່າວກໍຟ້າວຂີ່ມ້າທີ່ໃຊ້ສຳລັບວຽກຂອງກະສັດອອກໄປສົ່ງຂ່າວຕາມຄຳສັ່ງຂອງກະສັດ. ກົດໝາຍນີ້ຍັງໄດ້ປະກາດໃຊ້ຢູ່ວັງໃນເມືອງຊູຊານຳ.+
15 ຕອນທີ່ມໍເດກາຍອອກມາຈາກວັງຂອງກະສັດ ລາວໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງຊຸດໜຶ່ງຂອງກະສັດທີ່ເປັນສີຟ້າກັບສີຂາວ ໃສ່ມົງກຸດຄຳທີ່ງາມໆ ແລະໃສ່ເສື້ອຄຸມທີ່ເປັນຜ້າເນື້ອດີເຊິ່ງເຮັດຈາກດ້າຍຂົນແກະທີ່ຍ້ອມສີມ່ວງ.+ ຄົນທີ່ຢູ່ເມືອງຊູຊາພາກັນຮ້ອງດ້ວຍຄວາມດີໃຈ.
16 ຄົນຢິວໄດ້ຮັບການຊ່ວຍຊີວິດ. ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງດີໃຈຫຼາຍ ມີຄວາມສຸກຫຼາຍ ແລະຄົນອື່ນກໍນັບຖືເຂົາເຈົ້າ.
17 ຄົນຢິວໃນທຸກເມືອງແລະທຸກແຂວງທີ່ໄດ້ຮັບກົດໝາຍຂອງກະສັດກໍມີຄວາມສຸກແລະດີໃຈຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພາກັນຈັດງານສະຫຼອງ. ຄົນຊາດອື່ນຫຼາຍຄົນກໍບອກວ່າໂຕເອງປ່ຽນມາເປັນຄົນຢິວ*ແລ້ວ+ ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າຢ້ານຄົນຢິວຫຼາຍ.
ຂໍ
^ ໝາຍເຖິງແຫວນຈ້ຳກາຂອງຜູ້ປົກຄອງຫຼືຂອງຄົນສຳຄັນ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ຍ້ອນລາວເດ່ມືອອກໄປຕໍ່ສູ້”
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ15
^ ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ15
^ ຫຼື “ປ່ຽນມາເຊື່ອຖືຄືກັບຄົນຢິວ”
