ເອເຊກຽນ 24:1-27
24 ໃນວັນທີ 10 ເດືອນທີ 10 ຂອງປີທີ 9* ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບຂ້ອຍອີກວ່າ:
2 “ລູກມະນຸດ ໃຫ້ເຈົ້າຂຽນວັນທີເດືອນປີນີ້ໄວ້. ມື້ນີ້ແຫຼະທີ່ກະສັດບາບີໂລນເລີ່ມໂຈມຕີເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.+
3 ໃຫ້ເຈົ້າເວົ້າກັບຊາດທີ່ມັກກະບົດໂດຍຍົກຕົວຢ່າງປຽບທຽບແລະເວົ້າເຖິງເຂົາເຈົ້າຈັ່ງຊີ້
‘ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເວົ້າວ່າ
“ໃຫ້ເອົາໝໍ້ແກງຄ້າງໃສ່ໄຟ ແລ້ວເທນ້ຳໃສ່ໝໍ້ນັ້ນ.+
4 ໃຫ້ເອົາຊີ້ນຕ່ອນດີໆໃສ່ໝໍ້+ເຊິ່ງແມ່ນຊີ້ນກົກຂາກັບຊີ້ນບ່າໄຫຼ່ ແລະເອົາກະດູກທີ່ດີທີ່ສຸດໃສ່ຈົນເຕັມໝໍ້.
5 ໃຫ້ເອົາແກະໂຕທີ່ດີທີ່ສຸດມາ+ ແລະເອົາຟືນຢອງຊ້ອນກັນຢູ່ອ້ອມກົ້ນໝໍ້
ແລ້ວຕົ້ມຊີ້ນກັບກະດູກທີ່ຢູ່ໃນໝໍ້ນັ້ນ.”’
6 ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເວົ້າວ່າ:
‘ເມືອງທີ່ມີແຕ່ເລືອດຂອງຄົນທີ່ຖືກຂ້າຈະຕ້ອງຈິບຫາຍ.+ ເມືອງນີ້ເປັນຄືກັບໝໍ້ແກງທີ່ເຂົ້າຂີ້ໝ້ຽງຫຼາຍ.
ໃຫ້ເອົາຊີ້ນອອກຈາກໝໍ້ນີ້ເທື່ອລະຕ່ອນຈົນໝົດ+ ແຕ່ບໍ່ຕ້ອງຈົກສະຫຼາກມັນ.
7 ມີຫຼາຍຄົນຖືກຂ້າໃນເມືອງນີ້+ແລະເລືອດຂອງເຂົາເຈົ້າຖືກເທໃສ່ຫີນກ້ຽງໆເພື່ອທຸກຄົນຈະແນມເຫັນ
ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຖືກເທໃຫ້ຊຶມລົງດິນ.+
8 ເຮົາກໍເອົາເລືອດຂອງເມືອງນີ້ເທໃສ່ຫີນທີ່ກ້ຽງໆຄືກັນເພື່ອທຸກຄົນຈະແນມເຫັນ.ເຮົາເຮັດແນວນີ້ເພື່ອເຮົາຈະໃຈຮ້າຍຫຼາຍຂຶ້ນແລະຢາກແກ້ແຄ້ນ.’+
9 ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເວົ້າວ່າ
‘ເມືອງທີ່ມີແຕ່ເລືອດຂອງຄົນທີ່ຖືກຂ້າຈະຕ້ອງຈິບຫາຍ.+
ເຮົາຈະເອົາຟືນມາກອງໄວ້ສູງໆ.
10 ໃຫ້ເອົາຟືນມາກອງໄວ້ ແລ້ວດັງໄຟ.ຕົ້ມຊີ້ນຢູ່ໝໍ້ໃຫ້ສຸກໆ ແລ້ວເທນ້ຳອອກ ແລະປ່ອຍໃຫ້ກະດູກໄໝ້.
11 ຈາກນັ້ນ ໃຫ້ເທກະດູກອອກ ແລ້ວເອົາໝໍ້*ໜ່ວຍນັ້ນວາງເທິງຖ່ານທີ່ຮ້ອນໆເພື່ອໃຫ້ໝໍ້ຮ້ອນ.ໝໍ້ນັ້ນຈະຮ້ອນຈົນແດງ
ແລ້ວແນວເປື້ອນທີ່ຕິດຢູ່ໝໍ້ຈະເປື່ອຍອອກ+ ແລະຂີ້ໝ້ຽງທີ່ຕິດຢູ່ກໍຈະໄໝ້ຈົນໝົດ.
12 ແຕ່ການເຮັດແບບນັ້ນເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກໃຈຮ້າຍແລະໝົດແຮງຍ້ອນໝໍ້ເຂົ້າຂີ້ໝ້ຽງຫຼາຍ ເຮັດຈັ່ງໃດກໍບໍ່ອອກ.+
ໃຫ້ໂຍນມັນຖິ້ມໃສ່ໄຟສະ.’
13 ‘ເຈົ້າເປື້ອນຍ້ອນເຈົ້າເຮັດສິ່ງທີ່ເປັນຕາໜ້າລັງກຽດ.+ ເຮົາພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ເຈົ້າສະອາດ ແຕ່ຄວາມເປື້ອນຂອງເຈົ້າກໍຍັງຢູ່ຄືເກົ່າ. ເຈົ້າຈະບໍ່ສະອາດຕໍ່ໄປຈົນກວ່າເຮົາຈະເຊົາໃຈຮ້າຍໃຫ້ເຈົ້າ.+
14 ເຮົາເຢໂຫວາໄດ້ເວົ້າໄວ້ແລ້ວ ແລະມັນຈະເປັນແບບນັ້ນ. ເຮົາຈະບໍ່ຢັ້ງມື ບໍ່ປ່ຽນໃຈ ແລະບໍ່ເສຍໃຈ.+ ເຂົາເຈົ້າຈະຕັດສິນເຈົ້າຕາມການກະທຳຂອງເຈົ້າ.’ ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເວົ້າແບບນີ້.”
15 ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບຂ້ອຍອີກວ່າ:
16 “ລູກມະນຸດເອີ້ຍ ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເມຍທີ່ເຈົ້າຮັກຕາຍແບບກະທັນຫັນ.+ ເຈົ້າຢ່າໄວ້ທຸກແລະຢ່າຮ້ອງໄຫ້.
17 ໃຫ້ເຈົ້າໂສກເສົ້າຢູ່ໃນໃຈ ແລະຢ່າເຮັດພິທີໄວ້ອາໄລໃຫ້ລາວ.+ ໃຫ້ເຈົ້າໃສ່ເກີບ+ແລະເອົາຜ້າຄຽນຫົວໄວ້.+ ຢ່າເອົາຜ້ານັ້ນອັດປາກ*+ ແລະຢ່າກິນຂອງກິນທີ່ຄົນອື່ນເອົາມາໃຫ້.”+
18 ຂ້ອຍເວົ້າກັບປະຊາຊົນຕອນເຊົ້າ ແລ້ວເມຍຂ້ອຍກໍຕາຍຕອນແລງ. ຕອນເຊົ້າມື້ຕໍ່ມາ ຂ້ອຍກໍເຮັດຕາມທີ່ພະເຈົ້າສັ່ງ.
19 ປະຊາຊົນຖາມຂ້ອຍວ່າ: “ເຈົ້າຊິບໍ່ບອກພວກເຮົາບໍວ່າສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດກ່ຽວຂ້ອງກັບພວກເຮົາແນວໃດ?”
20 ຂ້ອຍຕອບເຂົາເຈົ້າຈັ່ງຊີ້ “ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບຂ້ອຍວ່າ
21 ‘ໃຫ້ບອກຊາດອິດສະຣາເອນແບບນີ້ “ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເວົ້າວ່າ ‘ເຮົາກຳລັງຈະເຮັດໃຫ້ວິຫານຂອງເຮົາທີ່ພວກເຈົ້າພູມໃຈ ທີ່ພວກເຈົ້າຮັກແລະຫວງແຫນຫຼາຍນັ້ນບໍ່ສະອາດ.+ ລູກຊາຍກັບລູກສາວທີ່ພວກເຈົ້າປະໄວ້ໃນເມືອງຈະຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ.+
22 ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະເຮັດຄືກັບທີ່ເອເຊກຽນເຮັດ. ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເອົາຜ້າມາອັດປາກໄວ້ ແລະຈະບໍ່ກິນຂອງກິນທີ່ຄົນອື່ນເອົາມາໃຫ້.+
23 ພວກເຈົ້າຈະເອົາຜ້າມາຄຽນຫົວແລະໃສ່ເກີບ. ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຮ້ອງໄຫ້ແລະໂສກເສົ້າໃຫ້ຄົນອື່ນເຫັນ ແຕ່ພວກເຈົ້າຈະທໍລະມານຍ້ອນຄວາມຜິດຂອງໂຕເອງ+ແລະຈະໂສກເສົ້າໃນໃຈ.
24 ສິ່ງທີ່ເອເຊກຽນເຮັດຈະເປັນແນວທີ່ເຕືອນພວກເຈົ້າ.+ ພວກເຈົ້າຈະເຮັດຄືກັບທີ່ລາວເຮັດ. ເມື່ອທຸກສິ່ງເກີດຂຶ້ນ ພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າເຮົາແມ່ນເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດ.’”’”
25 “ລູກມະນຸດເອີ້ຍ ໃນມື້ທີ່ເຮົາຍຶດເອົາປ້ອມທີ່ງາມໆທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກແລະຫວງແຫນຫຼາຍ ພ້ອມກັບລູກຊາຍແລະລູກສາວຂອງເຂົາເຈົ້າ+
26 ຈະມີຜູ້ໜຶ່ງທີ່ໜີລອດມາໄດ້ມາລາຍງານເຈົ້າ.+
27 ໃນມື້ນັ້ນ ເຈົ້າຈະເວົ້າໄດ້ອີກ+ແລະເຈົ້າຈະເວົ້າກັບຜູ້ທີ່ໜີລອດມາໄດ້. ເຈົ້າຈະເປັນແນວທີ່ເຕືອນເຂົາເຈົ້າ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າເຮົາແມ່ນເຢໂຫວາ.”
ຂໍ
^ ໝາຍເຖິງປີທີ 9 ທີ່ກະສັດເຢໂຮຢາກິນ ເອເຊກຽນ ແລະຄົນຢິວຄົນອື່ນໆຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ. ເບິ່ງ ອຊກ 1:2.
^ ຫຼື “ໝໍ້ທອງແດງ”
^ ຫຼື “ປົກໜວດ”
