ໂຢບ 29:1-25
29 ໂຢບເວົ້າຕໍ່ໄປວ່າ:
2 “ຂ້ອຍຄິດຮອດຕອນແຕ່ກີ້ຕອນທີ່ພະເຈົ້າຍັງເບິ່ງແຍງຂ້ອຍຢູ່
3 ຕອນທີ່ເພິ່ນເຍືອງແສງຕະກຽງເທິງຂ້ອຍແລະຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ຍ່າງໃນບ່ອນມືດ+
4 ຕອນທີ່ຂ້ອຍຍັງໜຸ່ມແລະແຂງແຮງກວ່ານີ້ຕອນທີ່ພະເຈົ້າໃກ້ຊິດກັບຂ້ອຍແລະຍັງຢູ່ໃນເຕັ້ນຂອງຂ້ອຍ+
5 ຕອນທີ່ຜູ້ມີລິດເດດສູງສຸດຢູ່ນຳຂ້ອຍຕອນທີ່ພວກລູກ*ຍັງຢູ່ນຳຂ້ອຍ
6 ຕອນທີ່ທາງຍ່າງຂອງຂ້ອຍຍັງມີນົມດີໆຫຼາຍໆແລະຕອນທີ່ຍັງມີນ້ຳມັນໝາກກອກໄຫຼອອກມາຈາກຫີນໃຫ້ຂ້ອຍ+
7 ຕອນນັ້ນ ຂ້ອຍເຄີຍໄປທີ່ປະຕູເມືອງ+ແລະເຄີຍນັ່ງຢູ່ເດີ່ນຂອງເມືອງ.+
8 ເມື່ອພວກຄົນໜຸ່ມເຫັນຂ້ອຍ ເຂົາເຈົ້າກໍຫຼີກທາງໃຫ້ແລະແມ່ນແຕ່ພວກຜູ້ເຖົ້າກໍຢືນຂຶ້ນເພື່ອສະແດງຄວາມນັບຖືຂ້ອຍ.+
9 ພວກເຈົ້ານາຍກໍບໍ່ກ້າເວົ້າຫຍັງ.ເຂົາເຈົ້າເອົາມືອັດປາກໄວ້.
10 ພວກຄົນທີ່ມີຕຳແໜ່ງກໍມິດຢູ່ແລະບໍ່ມີຈັກຄຳອອກມາຈາກປາກຂອງເຂົາເຈົ້າ.
11 ຄົນທີ່ໄດ້ຍິນຂ້ອຍເວົ້າກໍຊົມເຊີຍຂ້ອຍແລະຄົນທີ່ເຫັນຂ້ອຍກໍເວົ້າປົກປ້ອງຂ້ອຍ.
12 ເພາະຂ້ອຍໄດ້ຊ່ວຍຄົນທຸກທີ່ມາຂໍໃຫ້ຂ້ອຍຊ່ວຍ.+ຂ້ອຍໄດ້ຊ່ວຍລູກກຳພ້າພໍ່ແລະຄົນອື່ນໆທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດຊ່ວຍ.+
13 ຄົນທີ່ຕົກທຸກໄດ້ຍາກອວຍພອນໃຫ້ຂ້ອຍ+ແລະຂ້ອຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກແມ່ໝ້າຍດີໃຈ.+
14 ຂ້ອຍເອົາຄວາມຖືກຕ້ອງມານຸ່ງຄືກັບເຄື່ອງນຸ່ງ.ຂ້ອຍເອົາຄວາມຍຸຕິທຳມາໃສ່ຄືກັບເສື້ອຄຸມ*ແລະຜ້າຄຽນຫົວ.
15 ຂ້ອຍເປັນຄືກັບຕາໃຫ້ຄົນຕາບອດແລະເປັນຄືກັບຕີນໃຫ້ຄົນຂາລ່ອຍ.
16 ຂ້ອຍເປັນພໍ່ໃຫ້ຄົນທຸກ.+ຂ້ອຍຊ່ວຍຄົນທີ່ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກໃຫ້ໄດ້ຮັບຄວາມຍຸຕິທຳຢູ່ໃນສານ.+
17 ຂ້ອຍໄດ້ຫັກຄາງກະໄຕຂອງຄົນຊົ່ວ+ແລະດຶງເຫຍື່ອອອກຈາກປາກຂອງເຂົາເຈົ້າ.
18 ຂ້ອຍເຄີຍເວົ້າວ່າ ‘ຂ້ອຍຈະຕາຍຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຂ້ອຍ+ແລະວັນເວລາຂອງຂ້ອຍຈະມີຫຼາຍຄືກັບເມັດດິນຊາຍ.
19 ຂ້ອຍເປັນຄືກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່ຮາກຂອງມັນແຜ່ໄປຫານ້ຳແລະມີນ້ຳຄ້າງຢູ່ກິ່ງຢູ່ງ່າຂອງຂ້ອຍໃນຕອນກາງຄືນ.
20 ຈະມີຄົນນັບຖືຂ້ອຍຕະຫຼອດແລະເຫື່ອແຮງຂອງຂ້ອຍຈະບໍ່ມີມື້ໝົດ.’*
21 ຜູ້ໃດກໍຕັ້ງໃຈຟັງຂ້ອຍເວົ້າແລະພາກັນມິດຢູ່ລໍຖ້າຟັງຄຳແນະນຳຂອງຂ້ອຍ.+
22 ເມື່ອຂ້ອຍເວົ້າສຸດແລ້ວ ກໍບໍ່ມີຜູ້ໃດເວົ້າຫຍັງຕື່ມ.ຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍເປັນຄືກັບຝົນທີ່ຄ່ອຍໆໂຮຍລົງມາ.
23 ເຂົາເຈົ້າລໍຖ້າຂ້ອຍຄືກັບລໍຖ້າຝົນ.ເຂົາເຈົ້າລໍຖ້າຄຳແນະນຳຂອງຂ້ອຍຄືກັບລໍຖ້ານ້ຳຝົນ.+
24 ເມື່ອຂ້ອຍຍິ້ມໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ ເຂົາເຈົ້າກໍດີໃຈຫຼາຍ.ໃບໜ້າທີ່ຍິ້ມແຍ້ມແຈ່ມໃສຂອງຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສະບາຍໃຈ.*
25 ຂ້ອຍໃຫ້ຄຳແນະນຳເຂົາເຈົ້າຄືກັບເປັນຫົວໜ້າ.ຂ້ອຍເປັນຄືກັບກະສັດທີ່ຢູ່ນຳກອງທັບ+ແລະຂ້ອຍເປັນຜູ້ປອບໂຍນຄົນທີ່ມີຄວາມທຸກ.”+
ຂໍ
^ ຫຼື “ຄົນຮັບໃຊ້”
^ ຫຼື “ເສື້ອແຂນກິ້ນ”
^ ຫຼື “ແລະຂ້ອຍຍິງທະນູອອກໄປເລື້ອຍໆ”
^ ຫຼືອາດແປວ່າ “ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຍິ້ມໜ້ອຍລົງ”
