ຂ່າວດີທີ່ຂຽນໂດຍໂຢຮັນ 10:1-42
10 “ຂ້ອຍຈະບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປຄອກແກະທາງປະຕູ ແຕ່ປີນເຂົ້າໄປທາງອື່ນ ຜູ້ນັ້ນກໍເປັນຂີ້ລັກແລະເປັນໂຈນ.+
2 ແຕ່ຄົນລ້ຽງແກະຈະເຂົ້າໄປທາງປະຕູ+
3 ແລະຄົນເຝົ້າປະຕູຈະເປີດໃຫ້ລາວ+ ແລະແກະກໍຟັງສຽງລາວ.+ ລາວເອີ້ນຊື່ແກະຂອງລາວແຕ່ລະໂຕແລະພາພວກມັນອອກໄປ.
4 ເມື່ອພາແກະອອກໄປໝົດແລ້ວ ລາວຍ່າງອອກໜ້າພວກມັນ ແລະແກະກໍນຳລາວໄປຍ້ອນຈື່ສຽງຂອງລາວໄດ້.
5 ພວກມັນຈະບໍ່ນຳຄົນແປກໜ້າໄປ ແຕ່ຈະແລ່ນໜີຈາກຜູ້ນັ້ນ ຍ້ອນບໍ່ລຶ້ງສຽງຂອງຄົນແປກໜ້າ.”
6 ພະເຢຊູຍົກຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຟັງ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເພິ່ນໝາຍເຖິງຫຍັງ.
7 ພະເຢຊູເວົ້າອີກວ່າ: “ຂ້ອຍຈະບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຂ້ອຍເປັນປະຕູສຳລັບແກະ.+
8 ທຸກຄົນທີ່ແອບອ້າງວ່າເປັນຂ້ອຍກໍເປັນຂີ້ລັກແລະເປັນໂຈນ ແລະແກະຈະບໍ່ຟັງເຂົາເຈົ້າ.
9 ຂ້ອຍເປັນປະຕູ ຜູ້ໃດທີ່ເຂົ້າມາທາງຂ້ອຍ ຜູ້ນັ້ນຈະລອດ. ລາວຈະເຂົ້າອອກແລະເຈິທົ່ງຫຍ້າທີ່ຂຽວໆ.+
10 ພວກຂີ້ລັກມາກໍເພື່ອຈະລັກ ຂ້າ ແລະທຳລາຍ+ ແຕ່ຂ້ອຍມາເພື່ອໃຫ້ແກະໄດ້ຊີວິດແລະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.
11 ຂ້ອຍເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ+ ແລະຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີກໍຍອມສະລະຊີວິດເພື່ອແກະຂອງລາວ.+
12 ສ່ວນຄົນຮັບຈ້າງຕ່າງຈາກຜູ້ລ້ຽງແກະຍ້ອນລາວບໍ່ແມ່ນເຈົ້າຂອງແກະ. ເມື່ອເຫັນໝາປ່າມາ ລາວກໍຖິ້ມຝູງແກະແລ້ວໜີໄປ ປ່ອຍໃຫ້ໝາປ່າມາກັດກິນແກະ ແລະເຮັດໃຫ້ແກະທີ່ເຫຼືອແຕກກະຈັດກະຈາຍກັນໄປ.
13 ລາວຖິ້ມແກະໄປກໍຍ້ອນລາວເປັນແຕ່ຄົນຮັບຈ້າງແລະບໍ່ໄດ້ເປັນຫ່ວງແກະແທ້ໆ.
14 ຂ້ອຍເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ. ຂ້ອຍຮູ້ຈັກແກະຂອງຂ້ອຍແລະແກະກໍຮູ້ຈັກຂ້ອຍ.+
15 ຄືກັບທີ່ພະເຈົ້າຜູ້ເປັນພໍ່ຮູ້ຈັກຂ້ອຍແລະຂ້ອຍກໍຮູ້ຈັກພໍ່.+ ຂ້ອຍຍອມສະລະຊີວິດເພື່ອແກະຂອງຂ້ອຍ.+
16 ຂ້ອຍຍັງມີແກະອື່ນທີ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄອກນີ້.+ ຂ້ອຍຕ້ອງພາແກະເຫຼົ່ານັ້ນເຂົ້າມາຄືກັນ. ແກະເຫຼົ່ານັ້ນຈະຟັງສຽງຂ້ອຍ. ແກະທັງໝົດຈະລວມເປັນຝູງດຽວແລະມີຜູ້ລ້ຽງຄົນດຽວ.+
17 ພໍ່ຮັກຂ້ອຍ+ຍ້ອນຂ້ອຍຍອມສະລະຊີວິດ+ ແລະຂ້ອຍຈະໄດ້ຊີວິດອີກ.
18 ບໍ່ມີຜູ້ໃດເອົາຊີວິດຂອງຂ້ອຍໄປໄດ້ ແຕ່ຂ້ອຍເຕັມໃຈສະລະຊີວິດຂອງໂຕເອງ. ຂ້ອຍມີສິດຈະສະລະຊີວິດຂອງຂ້ອຍ ແລະມີສິດຈະໄດ້ຊີວິດກັບຄືນມາ.+ ພໍ່ຂອງຂ້ອຍສັ່ງໃຫ້ຂ້ອຍເຮັດແບບນັ້ນ.”
19 ເມື່ອພະເຢຊູເວົ້າແນວນັ້ນກໍເຮັດໃຫ້ພວກຢິວຂັດແຍ່ງກັນອີກເທື່ອໜຶ່ງ.+
20 ຫຼາຍຄົນເວົ້າວ່າ: “ລາວຖືກປີສາດສິງແລະເປັນບ້າແລ້ວ. ຊິຟັງລາວເຮັດຫຍັງ?”
21 ແຕ່ບາງຄົນເວົ້າວ່າ: “ຄົນທີ່ຖືກປີສາດສິງບໍ່ເວົ້າແບບນີ້ດອກ. ປີສາດຊິເຮັດໃຫ້ຄົນຕາບອດເຫັນຮຸ່ງໄດ້ຫວະ?”
22 ໄລຍະນັ້ນ ມີເທດສະການສະຫຼອງການອຸທິດວິຫານໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ຕອນນັ້ນເປັນຍາມໜາວ
23 ແລະພະເຢຊູຍ່າງຢູ່ໃນວິຫານຕາມທາງຍ່າງທີ່ມີເສົາລຽນກັນທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງໄວ້.+
24 ພວກຢິວມາຢືນອ້ອມເພິ່ນແລະຖາມວ່າ: “ເຈົ້າຈະປ່ອຍໃຫ້ພວກເຮົາສົງໄສໄປອີກດົນປານໃດ? ຖ້າເຈົ້າເປັນພະຄລິດກໍບອກມາກົງໆໂລດ.”
25 ພະເຢຊູຕອບເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍບອກແລ້ວ ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດໃນນາມພະເຈົ້າຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງຂ້ອຍກໍເປັນຫຼັກຖານຢືນຢັນຢູ່ແລ້ວວ່າຂ້ອຍແມ່ນໃຜ.+
26 ແຕ່ພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອຍ້ອນພວກເຈົ້າບໍ່ແມ່ນແກະຂອງຂ້ອຍ.+
27 ແກະຂອງຂ້ອຍຈະຟັງສຽງຂ້ອຍ. ຂ້ອຍຮູ້ຈັກແກະຂອງຂ້ອຍ ແລະພວກມັນກໍນຳຂ້ອຍໄປ.+
28 ຂ້ອຍໃຫ້ແກະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.+ ແກະຂອງຂ້ອຍຈະບໍ່ມີມື້ຖືກທຳລາຍ ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຍາດພວກມັນໄປຈາກມືຂອງຂ້ອຍ.+
29 ແກະທີ່ພໍ່ຂອງຂ້ອຍຍົກໃຫ້ຂ້ອຍສຳຄັນຫຼາຍກວ່າທຸກສິ່ງ ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຍາດແກະເຫຼົ່ານັ້ນໄປຈາກມືຂອງພໍ່ໄດ້.+
30 ຂ້ອຍກັບພໍ່ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ.”+
31 ຮອດຕອນນີ້ ພວກຢິວກໍຈັບເອົາກ້ອນຫີນເພື່ອຈະດຶກໃສ່ພະເຢຊູອີກ.
32 ພະເຢຊູຖາມເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າເຫັນສິ່ງດີໆຫຼາຍຢ່າງຕາມທີ່ພໍ່ຂອງຂ້ອຍສັ່ງ. ແຕ່ສິ່ງດີໆອັນໃດທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າຢາກເອົາກ້ອນຫີນມາດຶກໃສ່ຂ້ອຍ?”
33 ພວກຢິວຕອບເພິ່ນວ່າ: “ພວກເຮົາຈະເອົາກ້ອນຫີນດຶກໃສ່ເຈົ້າ ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນເຈົ້າເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ແຕ່ຍ້ອນເຈົ້າໝິ່ນປະໝາດພະເຈົ້າ.+ ເຈົ້າເປັນພຽງມະນຸດ ແຕ່ຍົກໂຕເອງເປັນພະເຈົ້າ.”
34 ພະເຢຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ໃນກົດໝາຍຂອງພວກເຈົ້າ ພະເຈົ້າເວົ້າແມ່ນບໍວ່າ ‘ພວກເຈົ້າເປັນພະເຈົ້າ’?*+
35 ແມ່ນແຕ່ຄົນທີ່ພະເຈົ້າຕຳໜິ ເພິ່ນຍັງເອີ້ນເຂົາເຈົ້າວ່າ ‘ພະເຈົ້າ’+ ແລະພະຄຳພີຖືກຕ້ອງສະເໝີ.
36 ພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກຂ້ອຍແລະໃຊ້ຂ້ອຍມາໂລກນີ້. ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າເວົ້າວ່າຂ້ອຍໝິ່ນປະໝາດພະເຈົ້າຍ້ອນຂ້ອຍບອກວ່າຂ້ອຍເປັນລູກຂອງພະເຈົ້າ?+
37 ຖ້າຂ້ອຍບໍ່ເຮັດສິ່ງທີ່ພໍ່ໃຫ້ຂ້ອຍເຮັດ ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ຕ້ອງເຊື່ອຂ້ອຍ.
38 ແຕ່ຖ້າຂ້ອຍເຮັດສິ່ງທີ່ພໍ່ໃຫ້ຂ້ອຍເຮັດ ເຖິງວ່າພວກເຈົ້າຈະບໍ່ເຊື່ອຂ້ອຍ ກໍໃຫ້ເຊື່ອຍ້ອນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດ+ ແລ້ວພວກເຈົ້າຈະຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈຫຼາຍຂຶ້ນວ່າພໍ່ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັບຂ້ອຍ ແລະຂ້ອຍເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັບພໍ່.”+
39 ພວກຢິວພະຍາຍາມຈະຈັບພະເຢຊູອີກ ແຕ່ເພິ່ນໜີໄປໄດ້.
40 ຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູກໍເດີນທາງຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນອີກເທື່ອໜຶ່ງ. ເພິ່ນໄປບ່ອນທີ່ໂຢຮັນເຄີຍໃຫ້ບັບເຕມາ+ແລະພັກຢູ່ຫັ້ນ.
41 ຫຼາຍຄົນມາຫາພະເຢຊູແລະພາກັນເວົ້າວ່າ: “ໂຢຮັນບໍ່ເຄີຍເຮັດການອັດສະຈັນຈັກຢ່າງ ແຕ່ສິ່ງທີ່ໂຢຮັນເວົ້າເຖິງຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ຖືກໝົດທຸກຢ່າງ.”+
42 ຫຼາຍຄົນທີ່ຢູ່ຫັ້ນຈຶ່ງເຊື່ອໃນພະເຢຊູ.
ຂໍ
^ ຫຼື “ເປັນຄືກັບພະເຈົ້າ”
