ກະສັດສະບັບທີໜຶ່ງ 1:1-53
1 ຕອນນີ້ກະສັດດາວິດເຖົ້າຫຼາຍແລ້ວ+ ແລະເຖິງວ່າພວກຄົນຮັບໃຊ້ເອົາຜ້າຫຼາຍຜືນມາຫົ່ມໃຫ້ລາວ ແຕ່ລາວກໍຍັງບໍ່ອຸ່ນ.
2 ພວກຄົນຮັບໃຊ້ຈຶ່ງເວົ້າກັບດາວິດວ່າ: “ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາໄປຊອກຜູ້ສາວບໍລິສຸດຜູ້ໜຶ່ງເພື່ອມາເບິ່ງແຍງກະສັດ. ທ່ານຈະໄດ້ນອນກອດລາວແລ້ວທ່ານຈະອຸ່ນ.”
3 ພວກຄົນຮັບໃຊ້ຈຶ່ງໄປຊອກຫາຜູ້ສາວທີ່ງາມໆທົ່ວເຂດອິດສະຣາເອນ. ເຂົາເຈົ້າເຫັນອາບີຊາກ+ຄົນຊູເນມ+ ແລະໄດ້ພາລາວມາຫາກະສັດດາວິດ.
4 ຜູ້ສາວຄົນນີ້ງາມແທ້ງາມວ່າ. ລາວໄດ້ມາເບິ່ງແຍງແລະຮັບໃຊ້ກະສັດ ແຕ່ກະສັດບໍ່ໄດ້ມີເພດສຳພັນກັບລາວ.
5 ຕອນນັ້ນ ອາໂດນີຢາ+ລູກຊາຍຂອງຮັກກິດກຳລັງສ້າງອຳນາດໃຫ້ໂຕເອງ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍກຳລັງຈະເປັນກະສັດ!” ລາວສັ່ງໃຫ້ເຮັດລົດມ້າຄັນໜຶ່ງສຳລັບໂຕເອງ ພ້ອມທັງໃຫ້ມີພວກຄົນຂີ່ມ້າໄປນຳລາວ ແລະໃຫ້ມີຜູ້ຊາຍ 50 ຄົນແລ່ນອອກໜ້າລົດມ້າຂອງລາວ.+
6 ແຕ່ດາວິດພໍ່ຂອງລາວບໍ່ເຄີຍຮ້າຍລາວ*ຫຼືຖາມລາວວ່າ: “ເປັນຫຍັງລູກຄືເຮັດຈັ່ງຊີ້?” ອາໂດນີຢາເປັນຄົນຫຼໍ່ຫຼາຍແລະລາວເກີດຫຼັງຈາກອັບຊາໂລມ.
7 ອາໂດນີຢາໄດ້ປຶກສາໂຢອາບ*ແລະປະໂລຫິດອາບີອາທາ+ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍບອກວ່າຈະຊ່ວຍແລະສະໜັບສະໜູນລາວ.+
8 ແຕ່ປະໂລຫິດຊາໂດກ+ ເບນາຢາ+ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາ ຜູ້ພະຍາກອນນາທານ+ ຊິເມອີ+ ເຣອີ ແລະພວກທະຫານທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດຂອງດາວິດ+ບໍ່ໄດ້ສະໜັບສະໜູນອາໂດນີຢາ.
9 ອາໂດນີຢາໄດ້ເອົາແກະ ງົວ ແລະສັດທີ່ຕຸ້ຍພີໄປເຜົາເປັນເຄື່ອງບູຊາ+ຢູ່ຫີນໂຊເຫເລດທີ່ຢູ່ໃກ້ໆເອັນໂຣເກນ. ລາວໄດ້ເຊີນລູກຊາຍທຸກຄົນຂອງກະສັດແລະຄົນຢູດາທຸກຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ກະສັດໃຫ້ມາຮ່ວມນຳ.
10 ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຊີນຜູ້ພະຍາກອນນາທານ ເບນາຢາ ພວກທະຫານທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດ ແລະໂຊໂລໂມນນ້ອງຊາຍຂອງລາວ.
11 ນາທານ+ຈຶ່ງໄປເວົ້າກັບບັດເຊບາ+ແມ່ຂອງໂຊໂລໂມນ+ວ່າ: “ທ່ານໄດ້ຍິນບໍວ່າອາໂດນີຢາ+ລູກຊາຍຂອງຮັກກິດຕັ້ງໂຕເອງເປັນກະສັດແລ້ວ ແລະດາວິດຜູ້ເປັນນາຍຂອງພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ເລື່ອງນີ້ເລີຍ?
12 ຕອນນີ້ ຂ້ອຍຢາກແນະນຳໃຫ້ທ່ານເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອຈະຊ່ວຍຊີວິດທ່ານແລະໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງທ່ານ.+
13 ຂໍໃຫ້ທ່ານໄປຫາກະສັດດາວິດແລະເວົ້າກັບລາວວ່າ ‘ກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍ ທ່ານເຄີຍສາບານກັບຂ້ອຍແມ່ນບໍ່ວ່າໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍຈະເປັນກະສັດຕໍ່ຈາກທ່ານ ແລະລາວຈະເປັນຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງທ່ານ?+ ຄັນຊັ້ນ ເປັນຫຍັງອາໂດນີຢາຈຶ່ງໄດ້ເປັນກະສັດ?’
14 ຕອນທີ່ທ່ານຍັງເວົ້າກັບກະສັດຢູ່ ຂ້ອຍຈະເຂົ້າໄປແລະບອກກະສັດວ່າທ່ານເວົ້າຖືກແລ້ວ.”
15 ບັດເຊບາຈຶ່ງເຂົ້າໄປຫາກະສັດຢູ່ຫ້ອງນອນ. ກະສັດເຖົ້າຫຼາຍແລ້ວ ແລະອາບີຊາກ+ຄົນຊູເນມກຳລັງເບິ່ງແຍງລາວ.
16 ບັດເຊບາໝູບໜ້າລົງພື້ນເພື່ອສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ກະສັດ. ກະສັດຖາມລາວວ່າ: “ເຈົ້າຢາກໄດ້ຫຍັງ?”
17 ບັດເຊບາຕອບວ່າ: “ກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍ ທ່ານເຄີຍສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາວ່າໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍຈະເປັນກະສັດຕໍ່ຈາກທ່ານ ແລະລາວຈະເປັນຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງທ່ານ.+
18 ແຕ່ຕອນນີ້ ອາໂດນີຢາຕັ້ງໂຕເອງເປັນກະສັດ ແລະກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ເລື່ອງນີ້ເລີຍ.+
19 ລາວເອົາງົວຫຼາຍໂຕ ສັດທີ່ຕຸ້ຍພີຫຼາຍໂຕ ແລະແກະຫຼາຍໂຕໄປເຜົາເປັນເຄື່ອງບູຊາ. ລາວໄດ້ເຊີນລູກຊາຍທຸກຄົນຂອງກະສັດ ປະໂລຫິດອາບີອາທາ ແລະໂຢອາບຫົວໜ້າກອງທັບໄປຮ່ວມນຳ+ ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຊີນໂຊໂລໂມນລູກຊາຍ*ຂອງກະສັດ.+
20 ກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍ ຕອນນີ້ພວກອິດສະຣາເອນກຳລັງລໍຖ້າໃຫ້ທ່ານບອກວ່າໃຜຈະໄດ້ເປັນກະສັດຕໍ່ຈາກທ່ານ.
21 ຖ້າກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍບໍ່ຈັດການເລື່ອງນີ້ ທັນທີທີ່ທ່ານຕາຍ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະຖືວ່າຂ້ອຍກັບໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍເປັນກະບົດ.”
22 ຕອນທີ່ບັດເຊບາກຳລັງເວົ້າກັບກະສັດຢູ່ນັ້ນ ນາທານກໍເຂົ້າມາ.+
23 ແລ້ວກໍມີຄົນໄປບອກກະສັດວ່າ: “ຜູ້ພະຍາກອນນາທານມາ.” ນາທານເຂົ້າໄປຫາກະສັດແລະໝູບໜ້າລົງພື້ນເພື່ອສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ກະສັດ.
24 ແລ້ວນາທານກໍເວົ້າກັບກະສັດວ່າ: “ກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍ ທ່ານເຄີຍເວົ້າບໍວ່າອາໂດນີຢາຈະເປັນກະສັດຕໍ່ຈາກທ່ານ ແລະລາວຈະເປັນຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງທ່ານ?+
25 ມື້ນີ້ລາວເອົາງົວຫຼາຍໂຕ ສັດທີ່ຕຸ້ຍພີຫຼາຍໂຕ ແລະແກະຫຼາຍໂຕໄປເຜົາເປັນເຄື່ອງບູຊາ.+ ລາວໄດ້ເຊີນລູກຊາຍທຸກຄົນຂອງກະສັດ ພວກຫົວໜ້າກອງທັບແລະປະໂລຫິດອາບີອາທາໄປຮ່ວມນຳ.+ ເຂົາເຈົ້າກຳລັງກິນແລະດື່ມກັບອາໂດນີຢາ ແລະເວົ້າບໍ່ເຊົາວ່າ ‘ຂໍໃຫ້ກະສັດອາໂດນີຢາມີອາຍຸຍືນຍາວ!’
26 ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຊີນຂ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ເຊີນປະໂລຫິດຊາໂດກ ບໍ່ໄດ້ເຊີນເບນາຢາ+ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາ ແລະບໍ່ໄດ້ເຊີນໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງທ່ານ.
27 ກະສັດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍຍອມໃຫ້ອາໂດນີຢາເຮັດແບບນີ້ບໍ ໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ບອກຂ້ອຍທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານວ່າໃຜຈະນັ່ງເທິງບັນລັງຕໍ່ຈາກທ່ານ?”
28 ກະສັດດາວິດຈຶ່ງບອກວ່າ: “ເອີ້ນບັດເຊບາມາຫາຂ້ອຍ.” ບັດເຊບາກໍເຂົ້າມາແລະຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າກະສັດ.
29 ແລ້ວກະສັດກໍເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຂໍສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ ຜູ້ທີ່ຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມລຳບາກທຸກຢ່າງ.+
30 ມື້ນີ້ຂ້ອຍຈະເຮັດຕາມທີ່ໄດ້ສັນຍາກັບເຈົ້າຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນວ່າ ‘ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຈະເປັນກະສັດຕໍ່ຈາກຂ້ອຍ ແລະລາວຈະເປັນຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງແທນຂ້ອຍ.’”
31 ບັດເຊບາຈຶ່ງໝູບໜ້າລົງພື້ນສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ກະສັດແລະເວົ້າວ່າ: “ຂໍໃຫ້ກະສັດດາວິດຜູ້ເປັນນາຍຂອງຂ້ອຍມີອາຍຸຍືນຍາວ!”
32 ທັນໃດນັ້ນດາວິດກໍບອກວ່າ: “ໄປຮ້ອງປະໂລຫິດຊາໂດກ ຜູ້ພະຍາກອນນາທານ ແລະເບນາຢາ+ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາ+ມາຫາຂ້ອຍ.” ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍມາຫາກະສັດ.
33 ກະສັດບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ໃຫ້ເອົາທະຫານປ້ອງກັນໂຕຂ້ອຍໄປນຳພວກເຈົ້າ ແລະໃຫ້ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍຂີ່ໂຕລໍ*ຂອງຂ້ອຍ+ ແລ້ວພາລາວໄປຫ້ວຍກີໂຮນ.+
34 ປະໂລຫິດຊາໂດກແລະຜູ້ພະຍາກອນນາທານຈະແຕ່ງຕັ້ງໂຊໂລໂມນ+ຢູ່ຫັ້ນໃຫ້ເປັນກະສັດປົກຄອງອິດສະຣາເອນ ແລ້ວໃຫ້ເປົ່າແກເຂົາສັດແລະເວົ້າວ່າ ‘ຂໍໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນມີອາຍຸຍືນຍາວ!’+
35 ຈາກນັ້ນ ໃຫ້ພວກເຈົ້າກັບມາພ້ອມໂຊໂລໂມນ ແລະລາວຈະມານັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງ. ລາວຈະເປັນກະສັດແທນຂ້ອຍ ແລະຂ້ອຍຈະແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳພວກອິດສະຣາເອນກັບພວກຢູດາ.”
36 ເບນາຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາຈຶ່ງເວົ້າກັບກະສັດວ່າ: “ອາແມນ!* ຂໍໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງທ່ານຕ້ອງການ.
37 ຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຢູ່ກັບໂຊໂລໂມນ+ຄືກັບທີ່ເພິ່ນຢູ່ກັບທ່ານ ແລະຂໍໃຫ້ການປົກຄອງຂອງໂຊໂລໂມນຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າການປົກຄອງຂອງທ່ານ.”+
38 ຈາກນັ້ນ ປະໂລຫິດຊາໂດກ ຜູ້ພະຍາກອນນາທານ ເບນາຢາ+ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາ ພວກເກເຣັດ ແລະພວກເປເລດ+ຈຶ່ງໄປຫາໂຊໂລໂມນ. ເຂົາເຈົ້າໃຫ້ລາວຂີ່ໂຕລໍຂອງກະສັດດາວິດ+ ແລ້ວພາລາວໄປຫ້ວຍກີໂຮນ.+
39 ຈາກນັ້ນ ປະໂລຫິດຊາໂດກກໍເອົາເຂົາສັດທີ່ມີນ້ຳມັນ+ອອກມາຈາກເຕັ້ນ*+ ແລ້ວເທໃສ່ຫົວໂຊໂລໂມນເພື່ອແຕ່ງຕັ້ງລາວ.+ ເຂົາເຈົ້າເປົ່າແກເຂົາສັດ ແລ້ວທຸກຄົນກໍຮ້ອງວ່າ: “ຂໍໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນມີອາຍຸຍືນຍາວ!”
40 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ທຸກຄົນກໍກັບມາພ້ອມໂຊໂລໂມນ. ເຂົາເຈົ້າເປົ່າຂຸ່ຍແລະດີໃຈຫຼາຍຈົນສຽງນັ້ນເຮັດໃຫ້ດິນສັ່ນສະເທືອນ.+
41 ອາໂດນີຢາກັບທຸກຄົນທີ່ຖືກເຊີນກໍໄດ້ຍິນສຽງນັ້ນຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າກິນເຂົ້າແລ້ວໆ.+ ທັນທີທີ່ໂຢອາບໄດ້ຍິນສຽງເປົ່າແກ ລາວກໍເວົ້າວ່າ: “ເປັນຫຍັງຢູ່ໃນເມືອງຄືສຽງດັງແທ້?”
42 ໂຢອາບເວົ້າຍັງບໍ່ທັນສຸດຄວາມ ໂຢນາທານ+ລູກຊາຍຂອງປະໂລຫິດອາບີອາທາກໍມາຮອດ. ອາໂດນີຢາຈຶ່ງບອກລາວວ່າ: “ເຂົ້າມາແມ້. ເຈົ້າເປັນຄົນດີເຈົ້າຕ້ອງມີຂ່າວດີມາບອກຂ້ອຍແມ່ນບໍ?”
43 ແຕ່ໂຢນາທານຕອບອາໂດນີຢາວ່າ: “ບໍ່ ບໍ່ແມ່ນຂ່າວດີ. ກະສັດດາວິດໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໂຊໂລໂມນໃຫ້ເປັນກະສັດແລ້ວ.
44 ກະສັດໄດ້ສົ່ງປະໂລຫິດຊາໂດກ ຜູ້ພະຍາກອນນາທານ ເບນາຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຢາດາ ພວກເກເຣັດ ແລະພວກເປເລດໄປຫາໂຊໂລໂມນ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າໃຫ້ລາວຂີ່ໂຕລໍຂອງກະສັດ.+
45 ຈາກນັ້ນ ປະໂລຫິດຊາໂດກແລະຜູ້ພະຍາກອນນາທານໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໂຊໂລໂມນໃຫ້ເປັນກະສັດຢູ່ຫ້ວຍກີໂຮນ. ເຂົາເຈົ້າກັບມາດ້ວຍຄວາມດີໃຈ ແລະຄົນໝົດເມືອງກໍພາກັນສະຫຼອງ. ສຽງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຍິນແມ່ນສຽງທີ່ເຂົາເຈົ້າສະຫຼອງກັນ.
46 ບໍ່ແມ່ນແຕ່ສ່ຳນັ້ນ ໂຊໂລໂມນໄດ້ນັ່ງເທິງບັນລັງກະສັດແລ້ວ.
47 ນອກຈາກນັ້ນ ພວກຂ້າລາຊະການຂອງກະສັດດາວິດໄດ້ມາສະແດງຄວາມຍິນດີກັບດາວິດແລະເວົ້າວ່າ ‘ຂໍພະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ໂຊໂລໂມນມີຊື່ສຽງຫຼາຍກວ່າທ່ານ ແລະຂໍໃຫ້ການປົກຄອງຂອງລາວຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າການປົກຄອງຂອງທ່ານ.’ ແລ້ວກະສັດດາວິດກໍໝູບໜ້າລົງຕຽງເພື່ອສັນລະເສີນພະເຈົ້າ.
48 ກະສັດຍັງໄດ້ເວົ້າວ່າ ‘ຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັບຄຳສັນລະເສີນ. ມື້ນີ້ເພິ່ນໄດ້ໃຫ້ລູກຊາຍຂ້ອຍນັ່ງເທິງບັນລັງແທນຂ້ອຍແລະໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນສິ່ງນີ້!’”
49 ທຸກຄົນທີ່ອາໂດນີຢາເຊີນມາກໍພາກັນຢ້ານ ແລ້ວກໍລຸກຂຶ້ນແລ່ນໜີໃຜໜີມັນ.
50 ອາໂດນີຢາກໍຢ້ານໂຊໂລໂມນຄືກັນ ລາວຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລ້ວໄປເຕັ້ນສັກສິດ. ລາວຈັບເຂົາສັດທີ່ຢູ່ແຈຂອງແທ່ນບູຊາໄວ້ແໜ້ນຫຼາຍ.+
51 ມີຄົນໄປບອກໂຊໂລໂມນວ່າ: “ຕອນນີ້ ອາໂດນີຢາຢ້ານກະສັດໂຊໂລໂມນຫຼາຍ ລາວຈຶ່ງຈັບເຂົາສັດທີ່ຢູ່ແຈແທ່ນບູຊາໄວ້ບັກແໜ້ນໆແລະເວົ້າວ່າ ‘ຂ້ອຍຈະບໍ່ປ່ອຍຈົນກວ່າກະສັດໂຊໂລໂມນຈະສາບານກັບຂ້ອຍວ່າ ລາວຈະບໍ່ເອົາດາບຂ້າຂ້ອຍທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວ.’”
52 ໂຊໂລໂມນເວົ້າວ່າ: “ຖ້າລາວເຮັດດີ ແມ່ນແຕ່ຜົມເສັ້ນດຽວຂອງລາວກໍຈະບໍ່ຕົກລົງພື້ນ ແຕ່ຖ້າລາວເຮັດຊົ່ວ+ ລາວຈະຕາຍແທ້.”
53 ກະສັດໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໃຫ້ຄົນໄປເອົາອາໂດນີຢາລົງມາຈາກແທ່ນບູຊາ. ຈາກນັ້ນ ອາໂດນີຢາກໍເຂົ້າມາແລະໝູບລົງຕໍ່ໜ້າກະສັດໂຊໂລໂມນ ແລ້ວໂຊໂລໂມນກໍບອກລາວວ່າ: “ກັບເມືອເຮືອນເຈົ້າສະ.”
ຂໍ
^ ຫຼື “ເຮັດໃຫ້ລາວເສຍໃຈ”
^ ລູກຊາຍຂອງເຊຣູຢາ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ຜູ້ຮັບໃຊ້”
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ລໍໂຕແມ່.” ລໍມີພໍ່ເປັນລາແລະມີແມ່ເປັນມ້າ.
^ ຫຼື “ຂໍໃຫ້ເປັນແນວນັ້ນ”
^ ອາດໝາຍເຖິງເຕັ້ນທີ່ເຂົາເຈົ້າຕັ້ງຫີບສັນຍາ
