ກະສັດສະບັບທີໜຶ່ງ 22:1-53
22 ອິດສະຣາເອນກັບຊີເຣຍບໍ່ໄດ້ເຮັດສົງຄາມກັນ 3 ປີແລ້ວ.
2 ໃນປີທີ 3 ເຢໂຮຊາຟັດ+ກະສັດຢູດາໄດ້ໄປຫາອາຮາບກະສັດອິດສະຣາເອນ.+
3 ອາຮາບກະສັດອິດສະຣາເອນເວົ້າກັບຂ້າລາຊະການຂອງລາວວ່າ: “ພວກເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າເມືອງຣາໂມດກິລຽດ+ເປັນຂອງພວກເຮົາ ແຕ່ພວກເຮົາຍັງບໍ່ໄດ້ເອົາຄືນມາຈາກກະສັດຊີເຣຍເທື່ອ.”
4 ແລ້ວອາຮາບກໍຖາມເຢໂຮຊາຟັດວ່າ: “ຂ້ອຍຈະໄປຕໍ່ສູ້ກັບເມືອງຣາໂມດກິລຽດ. ເຈົ້າຈະໄປນຳຂ້ອຍບໍ?” ເຢໂຮຊາຟັດຕອບວ່າ: “ໄປແທ້ ແລະຂ້ອຍຈະເອົາທະຫານກັບມ້າຂອງຂ້ອຍໄປນຳ.”+
5 ເຢໂຮຊາຟັດເວົ້າກັບກະສັດອິດສະຣາເອນວ່າ: “ໃຫ້ເຮົາຖາມພະເຢໂຫວາກ່ອນເບາະ?”+
6 ກະສັດອິດສະຣາເອນຈຶ່ງເອີ້ນຜູ້ພະຍາກອນປະມານ 400 ຄົນມາ ແລະຖາມເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຄວນຈະໄປຕໍ່ສູ້ຢູ່ເມືອງຣາໂມດກິລຽດຫຼືບໍ່ຄວນໄປ?” ເຂົາເຈົ້າບອກວ່າ: “ໄປໂລດກະສັດ ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ທ່ານຊະນະແນ່ນອນ.”
7 ແລ້ວເຢໂຮຊາຟັດກໍເວົ້າວ່າ: “ຢູ່ນີ້ບໍ່ມີຜູ້ພະຍາກອນຂອງພະເຢໂຫວາເລີຍບໍ? ພວກເຮົາຄວນຈະຖາມລາວນຳ.”+
8 ກະສັດອິດສະຣາເອນຈຶ່ງຕອບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ: “ຍັງມີອີກຜູ້ໜຶ່ງທີ່ເຮົາຈະຖາມພະເຢໂຫວາຜ່ານທາງລາວໄດ້+ ແຕ່ຂ້ອຍຊັງລາວ+ ຍ້ອນລາວພະຍາກອນແຕ່ເລື່ອງທີ່ບໍ່ດີກ່ຽວກັບຂ້ອຍ ບໍ່ເຄີຍມີເລື່ອງດີເລີຍ.+ ລາວຊື່ມີກາຢາເປັນລູກຊາຍຂອງອິມລາ.” ແຕ່ເຢໂຮຊາຟັດເວົ້າວ່າ: “ເຈົ້າບໍ່ຄວນເວົ້າແບບນັ້ນ.”
9 ກະສັດອິດສະຣາເອນຈຶ່ງບອກຄົນຂອງລາວວ່າ: “ໄປພາມີກາຢາລູກຊາຍຂອງອິມລາມາດຽວນີ້.”+
10 ອາຮາບກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນແລະເຢໂຮຊາຟັດກະສັດຂອງຢູດາໃສ່ຊຸດກະສັດເຕັມຍົດແລະນັ່ງຢູ່ບັນລັງຂອງໂຕເອງໃນລານຟາດເຂົ້າທີ່ຢູ່ປະຕູທາງເຂົ້າເມືອງຊາມາເຣຍ ແລະພວກຜູ້ພະຍາກອນກໍກຳລັງພະຍາກອນຢູ່ຕໍ່ໜ້າເຂົາເຈົ້າ.+
11 ແລ້ວເຊເດກີຢາລູກຊາຍຂອງເຄນາອານາໄດ້ເອົາເຫຼັກມາເຮັດເປັນຮູບເຂົາສັດ 2 ອັນແລະເວົ້າວ່າ: “ພະເຢໂຫວາເວົ້າແບບນີ້ ‘ທ່ານຈະຂ້າ*ພວກຊີເຣຍໃຫ້ຕາຍໝົດດ້ວຍເຂົາສັດ 2 ອັນນີ້.’”
12 ພວກຜູ້ພະຍາກອນຄົນອື່ນໆກໍເວົ້າແບບດຽວກັນວ່າ: “ໃຫ້ທ່ານໄປເມືອງຣາໂມດກິລຽດໂລດ ທ່ານຈະຊະນະແນ່ນອນ. ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ຍຶດເອົາເມືອງນັ້ນຄືນມາໄດ້.”
13 ຄົນທີ່ກະສັດໃຫ້ໄປເອີ້ນມີກາຢາກໍເວົ້າກັບມີກາຢາວ່າ: “ຜູ້ພະຍາກອນທຸກຄົນເວົ້າແຕ່ເລື່ອງດີໆໃຫ້ກະສັດຟັງ. ຂໍໃຫ້ເຈົ້າເວົ້າແຕ່ເລື່ອງດີໆກັບກະສັດຄືກັນເດີ້.”+
14 ແຕ່ມີກາຢາເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຂໍສາບານຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ວ່າ ຂ້ອຍຈະເວົ້າຕາມສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກໃຫ້ເວົ້າເທົ່ານັ້ນ.”
15 ແລ້ວມີກາຢາກໍເຂົ້າໄປຫາກະສັດ ແລະກະສັດກໍຖາມລາວວ່າ: “ມີກາຢາ ພວກເຮົາຄວນໄປຕໍ່ສູ້ຢູ່ເມືອງຣາໂມດກິລຽດຫຼືບໍ່ຄວນໄປ?” ລາວຕອບທັນທີວ່າ: “ໃຫ້ທ່ານໄປໂລດ ທ່ານຈະຊະນະແນ່ນອນ. ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ຍຶດເອົາເມືອງນັ້ນຄືນມາໄດ້.”
16 ກະສັດອາຮາບເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ຂ້ອຍຕ້ອງໃຫ້ເຈົ້າສາບານຈັກເທື່ອ ເຈົ້າຈຶ່ງຈະເວົ້າຄວາມຈິງແລະເວົ້າແຕ່ສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກໃຫ້ເຈົ້າເວົ້າເທົ່ານັ້ນ.”
17 ມີກາຢາຈຶ່ງບອກວ່າ: “ຂ້ອຍເຫັນພວກອິດສະຣາເອນແຕກຊະແຕກຊາຍຢູ່ຕາມພູ+ຄືກັບແກະທີ່ບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ. ພະເຢໂຫວາບອກວ່າ ‘ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີຜູ້ນຳແລ້ວ. ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນກັບເມືອເຮືອນດ້ວຍຄວາມປອດໄພ.’”
18 ແລ້ວກະສັດອາຮາບກໍເວົ້າກັບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ: “ຂ້ອຍບອກເຈົ້າແລ້ວແມ່ນເບາະວ່າລາວຈະພະຍາກອນແຕ່ເລື່ອງທີ່ບໍ່ດີກ່ຽວກັບຂ້ອຍ. ບໍ່ເຄີຍມີເລື່ອງດີເລີຍ.”+
19 ມີກາຢາຈຶ່ງບອກວ່າ: “ຂໍໃຫ້ທ່ານຟັງສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກ. ຂ້ອຍເຫັນພະເຢໂຫວານັ່ງຢູ່ບັນລັງ+ຂອງເພິ່ນແລະມີທູດສະຫວັນ*ທັງໝົດຢືນຢູ່ເບື້ອງຂວາແລະເບື້ອງຊ້າຍຂອງເພິ່ນ.+
20 ພະເຢໂຫວາຖາມວ່າ ‘ແມ່ນໃຜຈະໄປຕົວະອາຮາບໃຫ້ໄປຕໍ່ສູ້ຢູ່ເມືອງຣາໂມດກິລຽດແລະຕາຍຢູ່ຫັ້ນ?’ ທູດສະຫວັນອົງໜຶ່ງເວົ້າແບບໜຶ່ງ ແລະທູດສະຫວັນອີກອົງໜຶ່ງກໍເວົ້າອີກແບບໜຶ່ງ.
21 ແລ້ວກໍມີທູດສະຫວັນ+ອົງໜຶ່ງອອກມາຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າພະເຢໂຫວາແລະເວົ້າວ່າ ‘ລູກຈະໄປຕົວະລາວ.’ ພະເຢໂຫວາຖາມວ່າ ‘ເຈົ້າຈະຕົວະລາວແນວໃດ?’
22 ທູດສະຫວັນອົງນັ້ນຕອບວ່າ ‘ລູກຈະໄປເຮັດໃຫ້ພວກຜູ້ພະຍາກອນຂອງລາວເວົ້າຕົວະລາວ.’+ ເພິ່ນຈຶ່ງບອກທູດສະຫວັນອົງນັ້ນວ່າ ‘ໄປໂລດ ເຈົ້າຈະຕົວະລາວໄດ້ແນ່ນອນ.’
23 ຕອນນີ້ ພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ທູດສະຫວັນອົງນັ້ນມາເຮັດໃຫ້ພວກຜູ້ພະຍາກອນທຸກຄົນຂອງທ່ານເວົ້າຕົວະທ່ານ+ ແຕ່ພະເຢໂຫວາຕັດສິນແລ້ວວ່າທ່ານຈະຕ້ອງຕາຍ.”+
24 ທັນໃດນັ້ນ ເຊເດກີຢາລູກຊາຍຂອງເຄນາອານາກໍເຂົ້າມາຕົບໜ້າມີກາຢາແລະເວົ້າວ່າ: “ເຈົ້າໝາຍຄວາມວ່າພະລັງຂອງພະເຢໂຫວາອອກຈາກຂ້ອຍແລ້ວໄປເວົ້າກັບເຈົ້າຫວະ?”+
25 ມີກາຢາຕອບວ່າ: “ແລ້ວເຈົ້າຈະຮູ້ໃນມື້ທີ່ເຈົ້າເຂົ້າໄປລີ້ຢູ່ຫ້ອງທາງໃນ.”
26 ກະສັດອາຮາບຈຶ່ງບອກວ່າ: “ເອົາມີກາຢາໄປໃຫ້ອາໂມນທີ່ເປັນເຈົ້າເມືອງແລະໂຢອາດລູກຊາຍຂອງກະສັດ.
27 ໃຫ້ບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ‘ກະສັດສັ່ງວ່າ “ຂັງລາວໄວ້ໃນຄຸກ+ແລະເອົາເຂົ້າເອົານ້ຳໃຫ້ລາວກິນໜ້ອຍດຽວຈົນກວ່າຂ້ອຍຈະກັບມາຢ່າງປອດໄພ.”’”
28 ແຕ່ມີກາຢາບອກວ່າ: “ຖ້າທ່ານກັບມາຢ່າງປອດໄພກໍສະແດງວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ເວົ້າຜ່ານທາງຂ້ອຍ.”+ ແລ້ວລາວກໍເວົ້າຕື່ມອີກວ່າ: “ໃຫ້ທຸກຄົນຈື່ຄຳເວົ້າຂອງຂ້ອຍໄວ້ເດີ້.”
29 ອາຮາບກະສັດອິດສະຣາເອນແລະເຢໂຮຊາຟັດກະສັດຢູດາກໍໄປເມືອງຣາໂມດກິລຽດ.+
30 ກະສັດອາຮາບເວົ້າກັບເຢໂຮຊາຟັດວ່າ: “ຂ້ອຍຈະປອມໂຕແລະເຂົ້າໄປຕໍ່ສູ້ ແຕ່ໃຫ້ເຈົ້າໃສ່ຊຸດກະສັດເດີ້.” ແລ້ວກະສັດອາຮາບກໍປອມໂຕ+ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍເຂົ້າໄປໃນສະໜາມຮົບ.
31 ກະສັດຊີເຣຍໄດ້ສັ່ງພວກຫົວໜ້າກອງທັບລົດມ້າ 32 ຄົນ+ວ່າ: “ພວກເຈົ້າຢ່າຕໍ່ສູ້ກັບໃຜບໍ່ວ່າຈະມີຕຳແໜ່ງນ້ອຍຫຼືຕຳແໜ່ງໃຫຍ່ ແຕ່ໃຫ້ຕໍ່ສູ້ກັບກະສັດອິດສະຣາເອນເທົ່ານັ້ນ.”
32 ເມື່ອພວກຫົວໜ້າກອງທັບລົດມ້າເຫັນເຢໂຮຊາຟັດ ເຂົາເຈົ້າກໍຄິດວ່າ: “ຜູ້ນີ້ຕ້ອງແມ່ນກະສັດອິດສະຣາເອນແຫຼະ.” ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຫຸ້ມໄປຕໍ່ສູ້ລາວ ແລ້ວເຢໂຮຊາຟັດກໍຮ້ອງໃຫ້ຄົນມາຊ່ວຍ.
33 ເມື່ອພວກຫົວໜ້າກອງທັບລົດມ້າເຫັນວ່າບໍ່ແມ່ນກະສັດອິດສະຣາເອນ ເຂົາເຈົ້າກໍເຊົາໄລ່ລາວທັນທີ.
34 ມີທະຫານຄົນໜຶ່ງຍິງທະນູ ແລ້ວບັງເອີນໄປຖືກອາຮາບກະສັດອິດສະຣາເອນຢູ່ບ່ອນຮອຍຕໍ່ຂອງເສື້ອເກາະ. ອາຮາບຈຶ່ງບອກຄົນຂັບລົດມ້າຂອງລາວວ່າ: “ພາຂ້ອຍອອກໄປຈາກບ່ອນນີ້ໄວໆ ຂ້ອຍເຈັບໜັກຫຼາຍ.”+
35 ເຂົາເຈົ້າຕໍ່ສູ້ກັນໝົດມື້ ທະຫານໄດ້ໂຈມກະສັດອາຮາບຢູ່ເທິງລົດມ້າແລະໃຫ້ລາວປິ່ນໜ້າໄປທາງພວກຊີເຣຍ. ເລືອດລາວໄຫຼອອກບັກຫຼາຍໆຈົນເຕັມລົດມ້າ ແລະເມື່ອຮອດຕອນແລງລາວກໍຕາຍ.+
36 ຕອນຕາເວັນໃກ້ຈະຕົກດິນ ມີສຽງປະກາດຢູ່ທົ່ວຄ້າຍວ່າ: “ໃຫ້ທຸກຄົນກັບເມືອບ້ານເມືອເມືອງຂອງໂຕເອງ!”+
37 ເມື່ອກະສັດອາຮາບຕາຍແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍເອົາສົບລາວກັບມາເມືອງຊາມາເຣຍແລະຝັງໄວ້ຢູ່ຫັ້ນ.
38 ຕອນທີ່ເຂົາເຈົ້າເອົາລົດມ້າຂອງອາຮາບໄປລ້າງຢູ່ໜອງນ້ຳໃນຊາມາເຣຍ ໝາກໍມາເລຍເລືອດຂອງລາວແລະພວກໂສເພນີກໍອາບນ້ຳຢູ່ຫັ້ນ*ເຊິ່ງເປັນຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາບອກໄວ້.+
39 ເລື່ອງຕ່າງໆຂອງອາຮາບ ທຸກສິ່ງທີ່ລາວເຮັດ ເລື່ອງກ່ຽວກັບວັງທີ່ລາວສ້າງເຊິ່ງຕົກແຕ່ງດ້ວຍງາຊ້າງ+ ແລະເມືອງຕ່າງໆທີ່ລາວສ້າງກໍຂຽນໄວ້ໃນປຶ້ມປະຫວັດຂອງພວກກະສັດອິດສະຣາເອນ.
40 ເມື່ອອາຮາບຕາຍແລ້ວ+ ອາຮາຊີຢາ+ລູກຊາຍຂອງລາວກໍເປັນກະສັດແທນ.
41 ໃນປີທີ 4 ທີ່ກະສັດອາຮາບປົກຄອງອິດສະຣາເອນ ເຢໂຮຊາຟັດ+ລູກຊາຍຂອງອາຊາກໍເປັນກະສັດປົກຄອງຢູດາ.
42 ເຢໂຮຊາຟັດເປັນກະສັດຕອນອາຍຸ 35 ປີ ແລະລາວປົກຄອງຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ 25 ປີ. ແມ່ຂອງລາວຊື່ອາຊູບາເປັນລູກສາວຂອງຊິນຮີ.
43 ລາວເຮັດທຸກຢ່າງຄືກັບອາຊາ+ພໍ່ຂອງລາວ ແລະສິ່ງໃດທີ່ພໍ່ລາວບໍ່ເຮັດ ລາວກໍບໍ່ເຮັດຄືກັນ. ລາວເຮັດສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາເບິ່ງວ່າຖືກຕ້ອງ+ ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ທຳລາຍບ່ອນນະມັດສະການພະເຈົ້າປອມ ແລະປະຊາຊົນຍັງໄປເຜົາເຄື່ອງບູຊາໃຫ້ພະເຈົ້າຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ບ່ອນນະມັດສະການເຫຼົ່ານັ້ນ.+
44 ເຢໂຮຊາຟັດຍັງມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບກະສັດອິດສະຣາເອນຕໍ່ໄປ.+
45 ເລື່ອງຕ່າງໆຂອງເຢໂຮຊາຟັດ ຄວາມສຳເລັດຂອງລາວ ແລະເລື່ອງສົງຄາມທີ່ລາວເຮັດກໍຂຽນໄວ້ໃນປຶ້ມປະຫວັດຂອງພວກກະສັດຢູດາ.
46 ລາວຍັງໄດ້ໄລ່ພວກຜູ້ຊາຍຂາຍໂຕຢູ່ວິຫານ*+ທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ຈາກສະໄໝອາຊາພໍ່ຂອງລາວໃຫ້ອອກໄປຈາກເຂດຢູດາ.+
47 ຕອນນັ້ນ ເອໂດມ+ບໍ່ມີກະສັດ ມີແຕ່ຄົນທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ແທນກະສັດເທົ່ານັ້ນ.+
48 ເຢໂຮຊາຟັດຍັງໄດ້ເຮັດເຮືອຕາຊິດ*ຫຼາຍລຳເພື່ອໄປຂົນເອົາຄຳຢູ່ໂອຟີ.+ ແຕ່ເຮືອເຫຼົ່ານັ້ນໄປບໍ່ຮອດໂອຟີ ຍ້ອນວ່າມັນແຕກຢູ່ເອັດຊີໂອນເກເບ.+
49 ຕອນນັ້ນ* ອາຮາຊີຢາລູກຊາຍຂອງອາຮາບຖາມເຢໂຮຊາຟັດວ່າ: “ໃຫ້ຄົນຂອງຂ້ອຍຂີ່ເຮືອໄປກັບຄົນຂອງເຈົ້າດີບໍ?” ແຕ່ເຢໂຮຊາຟັດບໍ່ຍອມ.
50 ເມື່ອເຢໂຮຊາຟັດຕາຍ ເຂົາເຈົ້າຝັງລາວໄວ້ກັບປູ່ຍ່າຕານາຍ+ຂອງລາວຢູ່ເມືອງຂອງດາວິດທີ່ເປັນປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງລາວ. ເຢໂຮຣາມ+ລູກຊາຍຂອງລາວກໍເປັນກະສັດແທນ.
51 ໃນປີທີ 17 ທີ່ກະສັດເຢໂຮຊາຟັດປົກຄອງຢູດາ ອາຮາຊີຢາ+ລູກຊາຍຂອງອາຮາບກໍເປັນກະສັດປົກຄອງອິດສະຣາເອນ. ລາວປົກຄອງຢູ່ເມືອງຊາມາເຣຍ 2 ປີ.
52 ອາຮາຊີຢາບໍ່ເຊົາເຮັດສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາເບິ່ງວ່າຊົ່ວ. ລາວເຮັດຄືກັບພໍ່+ແມ່ຂອງລາວ+ ແລະເຮັດຕາມເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດທີ່ເປັນຕົ້ນເຫດພາໃຫ້ພວກອິດສະຣາເອນເຮັດຜິດ.+
53 ລາວນະມັດສະການແລະຂາບໄຫວ້ພະບາອານ+ ແລະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນໃຈຮ້າຍຫຼາຍ+ຄືກັບທີ່ພໍ່ຂອງລາວໄດ້ເຮັດ.
ຂໍ
^ ຫຼື “ຊົນ”
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ກອງທັບໃນສະຫວັນ”
^ ຫຼືອາດແປວ່າ “ບ່ອນທີ່ພວກໂສເພນີມາອາບນ້ຳ ໝາກໍມາເລຍເລືອດຂອງລາວ”
^ ຄົນທີ່ຂາຍໂຕເພື່ອພິທີທາງສາສະໜາ
^ ເບິ່ງສ່ວນອະທິບາຍຄຳສັບ
^ ການລົມກັນເລື່ອງນີ້ເກີດຂຶ້ນກ່ອນເຮືອແຕກ
