ຂ່າວຄາວສະບັບທີໜຶ່ງ 12:1-40
-
ຜູ້ທີ່ສະໜັບສະໜູນດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດ (1-40)
12 ຊາອູນລູກຊາຍຂອງກີເຊໄດ້ໄລລ່າດາວິດ+ ດາວິດຈຶ່ງໜີໄປຢູ່ເມືອງຊິກລັກ.+ ຕອນນັ້ນ ດາວິດໄປໃສຕາມໃຈບໍ່ໄດ້ ແຕ່ກໍມີພວກທະຫານທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດໄປຫາລາວເພື່ອຈະຊ່ວຍລາວຕໍ່ສູ້.+
2 ອາວຸດຫຼັກທີ່ພວກທະຫານເຫຼົ່ານັ້ນໃຊ້ແມ່ນທະນູ. ເຂົາເຈົ້າຍິງທະນູແລະໃຊ້ເຊືອກແກວ່ງກ້ອນຫີນ+ໄດ້ທັງມືຂວາແລະມືຊ້າຍ.+ ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນຕະກູນເບັນຢາມິນ+ຄືກັບຊາອູນ.
3 ຫົວໜ້າຂອງເຂົາເຈົ້າແມ່ນອາຮີເອເຊແລະຮອງຈາກລາວແມ່ນໂຢອາດ. ທັງສອງຄົນນີ້ເປັນລູກຊາຍຂອງເຊມາອາຄົນກີເບອາ.+ ນອກຈາກນັ້ນຍັງມີເຢຊີເອນກັບເປເລັດລູກຊາຍຂອງອາຊະມາເວດ+ ເບຣາກາ ເຢຮູຄົນອານາໂທດ
4 ອີຊະມາຢາຄົນກິເບໂອນ+ (ລາວເປັນຜູ້ໜຶ່ງໃນຈຳນວນທະຫານ 30 ຄົນທີ່ເກັ່ງໆ+ແລະເປັນຫົວໜ້າຂອງ 30 ຄົນນັ້ນ.) ເຢເຣມີຢາ ຢາຮາຊີເອນ ໂຢຮານານ ໂຢຊາບັດ ຄົນເກເດຣາ
5 ເອລູຊາຍ ເຢຣີໂມດ ເບອາລີຢາ ເຊມາຣີຢາ ເຊຟາຕີຢາຄົນຮາຣິບ
6 ເອນການາ ອິດຊີຢາ ອັດຊາເຣນ ໂຢເອເຊ ຢາໂຊເບອາມ (5 ຄົນນີ້ແມ່ນລູກຫຼານໂກຣາ.)+
7 ແລະໂຢເອລາກັບເຊບາດີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຣຮາມຄົນເກໂດເຣ.
8 ຕອນທີ່ດາວິດຢູ່ບ່ອນປອດໄພໃນບ່ອນກັນດານ+ ມີທະຫານບາງຄົນຈາກຕະກູນຄາດມາຢູ່ຝ່າຍດາວິດ. ເຂົາເຈົ້າເປັນທະຫານທີ່ເກັ່ງຫຼາຍແລະໄດ້ຖືກຝຶກເພື່ອໃຫ້ຕໍ່ສູ້ໃນສົງຄາມ. ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ໂລ້ກັບຫອກເກັ່ງຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າມີໜ້າຄືກັບໂຕສິງ*ແລະແລ່ນໄວຄືກັບໂຕກວາງທີ່ຢູ່ເທິງພູ.
9 ຫົວໜ້າຂອງເຂົາເຈົ້າແມ່ນເອເຊ ຜູ້ທີ 2 ແມ່ນໂອບາດີຢາ ຜູ້ທີ 3 ແມ່ນເອລີອາບ
10 ຜູ້ທີ 4 ແມ່ນມິດຊະມັນນາ ຜູ້ທີ 5 ແມ່ນເຢເຣມີຢາ
11 ຜູ້ທີ 6 ແມ່ນອາດຕາຍ ຜູ້ທີ 7 ແມ່ນເອລີເອນ
12 ຜູ້ທີ 8 ແມ່ນໂຢຮານານ ຜູ້ທີ 9 ແມ່ນເອນຊາບັດ
13 ຜູ້ທີ 10 ແມ່ນເຢເຣມີຢາ ແລະຜູ້ທີ 11 ແມ່ນມັກບັນນາຍ.
14 ເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນຕະກູນຄາດ+ແລະເປັນຫົວໜ້າກອງທັບ. ຄົນທີ່ບໍ່ເກັ່ງໃນກຸ່ມນີ້ກໍຍັງຕໍ່ສູ້ຊະນະ 100 ຄົນໄດ້ ແລະຄົນທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດກໍຕໍ່ສູ້ຊະນະ 1.000 ຄົນໄດ້.+
15 ໃນເດືອນທີ 1 ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນຕອນທີ່ນ້ຳຖ້ວມຕາຝັ່ງ ແລະໄລ່ຄົນທີ່ຢູ່ທົ່ງພຽງໄປທາງທິດຕາເວັນອອກກັບທິດຕາເວັນຕົກ.
16 ຄົນເບັນຢາມິນກັບຄົນຢູດາບາງຄົນກໍມາຊ່ວຍດາວິດຢູ່ບ່ອນທີ່ປອດໄພຄືກັນ.+
17 ດາວິດໄດ້ອອກໄປຫາເຂົາເຈົ້າແລະເວົ້າວ່າ: “ຖ້າພວກເຈົ້າເຕັມໃຈມາຊ່ວຍຂ້ອຍ ຂ້ອຍກໍຈະຕ້ອນຮັບພວກເຈົ້າໃຫ້ມາເປັນພວກດຽວກັນ ແຕ່ຖ້າພວກເຈົ້າມາເພື່ອທໍລະຍົດຂ້ອຍແລະເອົາຂ້ອຍໄປໃຫ້ສັດຕູທັງໆທີ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດ ຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າຂອງປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຮົາລົງໂທດພວກເຈົ້າ.”+
18 ອາມາຊາຍ+ທີ່ເປັນຫົວໜ້າຂອງທະຫານ 30 ຄົນໄດ້ຮັບພະລັງບໍລິສຸດຈາກພະເຈົ້າແລະເວົ້າວ່າ:
“ດາວິດລູກຊາຍຂອງເຢຊີເອີ້ຍ!+ ພວກເຮົາເປັນຄົນຂອງທ່ານແລະພວກເຮົາຈະຢູ່ກັບທ່ານ.
ຂໍໃຫ້ທ່ານມີສັນຕິສຸກແລະຂໍໃຫ້ຄົນທີ່ຊ່ວຍທ່ານມີສັນຕິສຸກຄືກັນຍ້ອນພະເຈົ້າຂອງທ່ານກຳລັງຊ່ວຍທ່ານຢູ່.”+
ແລ້ວດາວິດກໍຕ້ອນຮັບເຂົາເຈົ້າແລະແຕ່ງຕັ້ງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເປັນຫົວໜ້າກອງທັບ.
19 ຕອນທີ່ດາວິດເດີນທາງໄປພ້ອມກັບພວກຟີລິດສະຕີນເພື່ອຈະໄປຕໍ່ສູ້ກັບຊາອູນ ທະຫານບາງຄົນຈາກຕະກູນມານາເຊໄດ້ໜີຈາກຊາອູນມາຢູ່ຝ່າຍດາວິດ. ແຕ່ດາວິດບໍ່ໄດ້ໄປຊ່ວຍພວກຟີລິດສະຕີນໃນການຕໍ່ສູ້ ຍ້ອນພວກເຈົ້າເມືອງຂອງຟີລິດສະຕີນ+ບໍ່ໃຫ້ດາວິດໄປນຳ. ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າ: “ລາວຈະໜີປະພວກເຮົາແລ້ວໄປຫາຊາອູນເຈົ້ານາຍຂອງລາວ ແລ້ວປ່ອຍໃຫ້ພວກເຮົາຖືກຂ້າຕາຍ.”+
20 ພວກທະຫານຈາກຕະກູນມານາເຊທີ່ມາຫາດາວິດຢູ່ເມືອງຊິກລັກ+ມີ: ອັດນາ ໂຢຊາບັດ ເຢດີອາເອນ ມີກາເອນ ໂຢຊາບັດ ເອລີຮູ ແລະຊິນເລທາຍ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຫົວໜ້າກອງພັນຈາກຕະກູນມານາເຊ.+
21 ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເປັນທະຫານທີ່ເກັ່ງແລະກ້າຫານຫຼາຍ+ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຊ່ວຍດາວິດໃຫ້ຕໍ່ສູ້ຊະນະກຸ່ມໂຈນໄດ້. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ມາເປັນຫົວໜ້າກອງທັບໃຫ້ດາວິດ.
22 ທຸກໆມື້ມີຄົນມາຊ່ວຍດາວິດເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ+ຈົນກອງທັບຂອງລາວໃຫຍ່ສ່ຳກັບກອງທັບຂອງພະເຈົ້າ.+
23 ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນຄົນທີ່ມາຫາດາວິດຢູ່ເມືອງເຮັບໂຣນ+ເພື່ອຊ່ວຍລາວໃຫ້ເປັນກະສັດແທນຊາອູນຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາບອກໄວ້.+
24 ຄົນຈາກຕະກູນຢູດາທີ່ພ້ອມຈະໄປສູ້ຮົບທີ່ຖືໂລ້ໃຫຍ່ແລະຫອກມີ 6.800 ຄົນ.
25 ທະຫານທີ່ເກັ່ງແລະກ້າຫານຈາກຕະກູນຊີເມໂອນມີ 7.100 ຄົນ.
26 ຄົນຈາກຕະກູນເລວີມີ 4.600 ຄົນ.
27 ໃນນັ້ນມີລູກຫຼານຂອງອາໂຣນ+ 3.700 ຄົນແລະເຢໂຮຢາດາ+ເປັນຫົວໜ້າຂອງເຂົາເຈົ້າ.
28 ນອກຈາກນັ້ນຍັງມີຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງທີ່ເກັ່ງແລະກ້າຫານຊື່ຊາໂດກ+ກັບອີກ 22 ຄົນທີ່ເປັນຫົວໜ້າໃນຈຸ້ມເຈື້ອຂອງລາວ.
29 ຄົນຈາກຕະກູນເບັນຢາມິນທີ່ເປັນຕະກູນດຽວກັບຊາອູນ+ມີ 3.000 ຄົນ. ຄົນສ່ວນຫຼາຍໃນນັ້ນເຄີຍຮັບໃຊ້ຄອບຄົວຂອງຊາອູນ.
30 ຄົນຈາກຕະກູນເອຟຣາຢິມທີ່ເປັນຄົນເກັ່ງແລະກ້າຫານມີ 20.800 ຄົນ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຈຸ້ມເຈື້ອຂອງໂຕເອງ.
31 ຄົນຈາກເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຕະກູນມານາເຊມີ 18.000 ຄົນ. ເຂົາເຈົ້າຖືກເລືອກໃຫ້ມາຊ່ວຍດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດ.
32 ຄົນຈາກຕະກູນອິດຊາຄາມີ 200 ຄົນທີ່ເປັນຫົວໜ້າເຊິ່ງມາພ້ອມກັບຄົນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພວກຫົວໜ້າເຫຼົ່ານັ້ນເຂົ້າໃຈສະພາບການໃນຕອນນັ້ນແລະຮູ້ວ່າຕ້ອງເຮັດແນວໃດຈຶ່ງຈະດີທີ່ສຸດສຳລັບຄົນອິດສະຣາເອນ.
33 ທະຫານຈາກຕະກູນເຊບູລູນມີ 50.000 ຄົນທີ່ສະໜັບສະໜູນດາວິດດ້ວຍຄວາມພັກດີ.* ເຂົາເຈົ້າມີອາວຸດຄົບແລະພ້ອມທີ່ຈະໄປສູ້ຮົບ.
34 ຄົນຈາກຕະກູນນັບທາລີມີ 1.000 ຄົນທີ່ເປັນຫົວໜ້າ. ເຂົາເຈົ້າເອົາທະຫານ 37.000 ຄົນທີ່ຖືໂລ້ໃຫຍ່ແລະຫອກມານຳ.
35 ທະຫານຈາກຕະກູນດານທີ່ພ້ອມຈະຕໍ່ສູ້ມີ 28.600 ຄົນ.
36 ທະຫານຈາກຕະກູນອາເຊທີ່ພ້ອມຈະຕໍ່ສູ້ມີ 40.000 ຄົນ.
37 ຢູ່ອີກຟາກໜຶ່ງຂອງແມ່ນ້ຳຈໍແດນ+ມີທະຫານຈາກຕະກູນຣູເບັນ ຕະກູນຄາດ ແລະອີກເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຕະກູນມານາເຊລວມທັງໝົດ 120.000 ຄົນ. ເຂົາເຈົ້າເອົາອາວຸດທຸກຊະນິດມານຳ.
38 ຄົນທັງໝົດນີ້ພ້ອມທີ່ຈະເຮັດສົງຄາມ. ເຂົາເຈົ້າມາເມືອງເຮັບໂຣນດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈເພື່ອຈະໃຫ້ດາວິດເປັນກະສັດປົກຄອງທົ່ວອິດສະຣາເອນ ແລະຄົນອິດສະຣາເອນທຸກຄົນກໍຢາກໃຫ້ດາວິດເປັນກະສັດຄືກັນ.+
39 ເຂົາເຈົ້າກິນແລະດື່ມກັບດາວິດຢູ່ຫັ້ນ 3 ມື້ເພາະວ່າພວກຢູດາໄດ້ຈັດງານລ້ຽງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ.
40 ຄົນທີ່ຢູ່ໃກ້ບ່ອນນັ້ນຈົນຮອດຄົນທີ່ຢູ່ເຂດຕະກູນອິດຊາຄາ ຕະກູນເຊບູລູນ ແລະຕະກູນນັບທາລີໄດ້ເອົາອາຫານມາຫຼາຍແທ້ຫຼາຍວ່າ. ເຂົາເຈົ້າເອົາແປ້ງ ໝາກເດື່ອແຫ້ງກັບໝາກລະແຊັງແຫ້ງທີ່ປັ້ນເປັນກ້ອນ ແລະເຫຼົ້າແວງກັບນ້ຳມັນໝາກກອກໃສ່ຫຼັງໂຕລາ ໂຕອູດ ໂຕລໍ* ແລະໂຕງົວ ແລ້ວເອົາເຄື່ອງທັງໝົດນັ້ນມາພ້ອມກັບງົວແລະແກະຫຼາຍໂຕ. ພວກອິດສະຣາເອນເຮັດແບບນີ້ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າມີຄວາມສຸກຫຼາຍ.
ຂໍ
^ ເຂົາເຈົ້າຖືກເອີ້ນແບບນີ້ອາດເປັນຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າກ້າຫານຫຼືມີຮູບຮ່າງໜ້າຕາຄືໂຕສິງ
^ ຫຼື “ດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ”
^ ລໍມີພໍ່ເປັນລາແລະມີແມ່ເປັນມ້າ
