ຂ່າວຄາວສະບັບທີໜຶ່ງ 13:1-14
13 ດາວິດໄດ້ປຶກສາພວກຫົວໜ້າກອງພັນ ພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍ ແລະພວກຜູ້ນຳຄົນອື່ນໆ.+
2 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ດາວິດກໍໄປເວົ້າກັບພວກອິດສະຣາເອນວ່າ: “ຖ້າພວກເຈົ້າເຫັນວ່າດີແລະຖ້າພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາກໍເຫັນວ່າດີຄືກັນ ໃຫ້ພວກເຮົາໄປເອີ້ນພວກພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາຢູ່ທົ່ວອິດສະຣາເອນແລະເອີ້ນພວກປະໂລຫິດກັບພວກເລວີທີ່ຢູ່ເມືອງຕ່າງໆ*+ໃຫ້ມາຊ່ວຍພວກເຮົາ.
3 ໃຫ້ພວກເຮົາໄປເອົາຫີບສັນຍາ+ຂອງພະເຈົ້າມາໄວ້ນີ້.” ດາວິດເວົ້າແບບນີ້ກໍຍ້ອນວ່າໃນສະໄໝຂອງຊາອູນເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເບິ່ງແຍງຫີບສັນຍາເລີຍ.+
4 ທຸກຄົນເຫັນດີກັບສິ່ງທີ່ດາວິດສະເໜີແລະພ້ອມເຮັດຕາມ.
5 ດາວິດຈຶ່ງລວບລວມຄົນອິດສະຣາເອນທັງໝົດຕັ້ງແຕ່ແມ່ນ້ຳ*ຂອງເອຢິບຈົນຮອດເລໂບຮາມັດ*+ເພື່ອໄປເອົາຫີບສັນຍາຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ມາຈາກເມືອງກີຣິອາດເຢອາຣີມ.+
6 ດາວິດກັບພວກອິດສະຣາເອນທຸກຄົນກໍໄປເມືອງບາອາລາ+ທີ່ມີອີກຊື່ໜຶ່ງວ່າກີຣິອາດເຢອາຣີມເຊິ່ງຢູ່ເຂດຂອງຕະກູນຢູດາເພື່ອໄປເອົາຫີບສັນຍາຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ຜູ້ນັ່ງຢູ່ບັນລັງເທິງ*ເຄຣູບ.+ ປະຊາຊົນຈະມາອະທິດຖານເຖິງຊື່ພະເຢໂຫວາຢູ່ຕໍ່ໜ້າຫີບນີ້.
7 ແຕ່ເຂົາເຈົ້າເອົາຫີບສັນຍາຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ໃສ່ກວຽນໃໝ່+ເພື່ອແກ່ອອກຈາກເຮືອນຂອງອາບີນາດາບ. ອຸດຊາແລະອາຮີໂອຍ່າງອອກໜ້າກວຽນນັ້ນ.+
8 ດາວິດກັບພວກອິດສະຣາເອນທຸກຄົນໄດ້ຈັດງານສະຫຼອງໃຫຍ່ແທ້ໃຫຍ່ວ່າຕໍ່ໜ້າພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້. ເຂົາເຈົ້າດີດພິນ ຫຼິ້ນເຄື່ອງດົນຕີທີ່ມີສາຍ ຕີກອງແທມບູຣິນ*+ ຕີແສ່ງ+ ແລະເປົ່າແກ.+
9 ແຕ່ເມື່ອເຂົາເຈົ້າມາຮອດລານຟາດເຂົ້າຂອງກີໂດນ ງົວທີ່ແກ່ກວຽນເກືອບເຮັດຫີບສັນຍາຕົກ ອຸດຊາຈຶ່ງເດ່ມືໄປຈັບຫີບນັ້ນ.
10 ພະເຢໂຫວາໃຈຮ້າຍໃຫ້ອຸດຊາຫຼາຍ ເພິ່ນຈຶ່ງຂ້າລາວຍ້ອນລາວເດ່ມືໄປຈັບຫີບສັນຍາ.+ ລາວຕາຍຢູ່ຫັ້ນຕໍ່ໜ້າພະເຈົ້າ.+
11 ດາວິດເສຍໃຈ*ຍ້ອນພະເຢໂຫວາໃຈຮ້າຍໃຫ້ອຸດຊາ. ບ່ອນນັ້ນຈຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າເປເຣັດອຸດຊາ*ຈົນຮອດທຸກມື້ນີ້.
12 ມື້ນັ້ນດາວິດຢ້ານພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ຫຼາຍແລະເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຈະເອົາຫີບສັນຍາຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ມາໄວ້ນຳຂ້ອຍໄດ້ແນວໃດ?”+
13 ດາວິດຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເອົາຫີບສັນຍາຂອງພະເຈົ້າໄປໄວ້ກັບລາວຢູ່ເມືອງຂອງດາວິດ ແຕ່ລາວເອົາໄປໄວ້ຢູ່ເຮືອນຂອງໂອເບັດເອໂດມຄົນເມືອງກັດ.
14 ຫີບສັນຍາຂອງພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ຢູ່ເຮືອນຂອງໂອເບັດເອໂດມເປັນເວລາ 3 ເດືອນ ແລະພະເຢໂຫວາໄດ້ອວຍພອນໃຫ້ໂອເບັດເອໂດມກັບທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງລາວ.+
ຂໍ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ເມືອງຕ່າງໆທີ່ມີທົ່ງຫຍ້າ”
^ ຫຼື “ຕັ້ງແຕ່ຊີໂຮ.” ໝາຍເຖິງແມ່ນ້ຳທີ່ແຍກອອກມາຈາກແມ່ນ້ຳນິນ.
^ ຫຼື “ເຂດແດນຮາມັດ”
^ ຫຼືອາດແປວ່າ “ລະຫວ່າງ”
^ ກອງນ້ອຍທີ່ມີແສ່ງຕິດນຳ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ໃຈຮ້າຍ”
^ ແປວ່າ “ແຕກແຍກກັບອຸດຊາ”
