ຊາມູເອນສະບັບທີໜຶ່ງ 17:1-58
17 ພວກຟີລິດສະຕີນ+ລວບລວມກອງທັບເພື່ອມາເຮັດສົງຄາມ. ເຂົາເຈົ້າມາລວມກັນຢູ່ເມືອງໂສໂກ+ໃນເຂດຂອງຕະກູນຢູດາ ແລ້ວມາຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ເອເຟັດດຳມີມ+ທີ່ຢູ່ລະຫວ່າງເມືອງໂສໂກກັບເມືອງອາເຊກາ.+
2 ຊາອູນກັບພວກທະຫານອິດສະຣາເອນກໍມາລວມກັນແລະຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ຮ່ອມພູເອລາ+ເພື່ອກຽມໄປຕໍ່ສູ້ກັບພວກຟີລິດສະຕີນ.
3 ພວກຟີລິດສະຕີນຢູ່ພູເບື້ອງໜຶ່ງ ສ່ວນພວກອິດສະຣາເອນຢູ່ພູອີກເບື້ອງໜຶ່ງ ແລະຮ່ອມພູເອລາຂັ້ນກາງລະຫວ່າງເຂົາເຈົ້າ.
4 ມີນັກສູ້ມືໜຶ່ງຂອງຟີລິດສະຕີນອອກມາຈາກຄ້າຍ. ລາວຊື່ໂກລີອາດ+ມາຈາກເມືອງກັດ.+ ລາວສູງ 6 ສອກກັບ 1 ຄືບ.*
5 ໂກລີອາດໃສ່ໝວກທອງແດງ ແລະໃສ່ເສື້ອເກາະ+ທອງແດງທີ່ເປັນເກັດເຊິ່ງໜັກ 5.000 ເຊເກນ.*
6 ລາວໃສ່ກັນແຄ່ງທີ່ເຮັດຈາກທອງແດງແລະພາຍຫອກ+ທອງແດງໄວ້ທາງຫຼັງ.
7 ດ້າມຫອກຂອງລາວເປັນໄມ້ທີ່ໃຫຍ່ສ່ຳກັບໄມ້ຄານກີ່ຕ່ຳຫູກ+ ປາຍຫອກເຮັດດ້ວຍເຫຼັກໜັກ 600 ເຊເກນ* ແລະມີທະຫານຄົນໜຶ່ງຖືໂລ້ໃຫ້ລາວຍ່າງອອກໜ້າ.
8 ໂກລີອາດຢືນທ້າໃຫ້ພວກອິດສະຣາເອນອອກມາຕໍ່ສູ້+ແລະເວົ້າວ່າ: “ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າມາຕັ້ງຄ້າຍຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຮົາ? ຂ້ອຍເປັນນັກສູ້ມືໜຶ່ງຂອງຟີລິດສະຕີນ ແລະພວກເຈົ້າເປັນທະຫານຂອງຊາອູນ. ໃຫ້ພວກເຈົ້າເລືອກເອົາຜູ້ໜຶ່ງມາຕໍ່ສູ້ກັບຂ້ອຍໂຕຕໍ່ໂຕ.
9 ຖ້າລາວມາສູ້ກັບຂ້ອຍແລ້ວຂ້າຂ້ອຍໄດ້ ພວກຂ້ອຍຈະຍອມຮັບໃຊ້ພວກເຈົ້າ. ແຕ່ຖ້າຂ້ອຍຊະນະແລະຂ້າລາວໄດ້ ພວກເຈົ້າຕ້ອງມາເປັນທາດຮັບໃຊ້ພວກຂ້ອຍ.”
10 ໂກລີອາດ*ຍັງເວົ້າອີກວ່າ: “ມື້ນີ້ຂ້ອຍຂໍທ້າກອງທັບອິດສະຣາເອນ.+ ໃຫ້ສົ່ງຜູ້ທີ່ພວກເຈົ້າເລືອກອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບຂ້ອຍ ແລ້ວເບິ່ງວ່າໃຜຈະຊະນະ.”
11 ເມື່ອຊາອູນແລະພວກທະຫານໄດ້ຍິນຄຳທ້ານັ້ນກໍຢ້ານຫຼາຍ.
12 ດາວິດເປັນລູກຊາຍຂອງເຢຊີຄົນເອຟຣາທາ+ຢູ່ເມືອງເບັດເລເຮັມ+ໃນແຂວງຢູດາ. ເຢຊີ+ມີລູກຊາຍ 8 ຄົນ.+ ຕອນທີ່ຊາອູນເປັນກະສັດ ເຢຊີເຖົ້າຫຼາຍແລ້ວ.
13 ຕອນນັ້ນລູກຊາຍ 3 ຄົນທຳອິດຂອງເຢຊີຕິດຕາມຊາອູນໄປສູ້ຮົບ.+ ລູກຊາຍກົກຊື່ເອລີອາບ+ ຜູ້ທີ 2 ຊື່ອາບີນາດາບ+ ແລະຜູ້ທີ 3 ຊື່ຊາມມາ.+
14 ດາວິດເປັນລູກຫຼ້າ+ ແລະອ້າຍ 3 ຄົນທຳອິດຂອງດາວິດຕິດຕາມຊາອູນໄປສູ້ຮົບ.
15 ລະຫວ່າງທີ່ເຮັດວຽກໃຫ້ຊາອູນ ດາວິດກັບເມືອເຮືອນເລື້ອຍໆເພື່ອເບິ່ງຝູງແກະ+ໃຫ້ພໍ່ຢູ່ເມືອງເບັດເລເຮັມ.
16 ຕອນນັ້ນ ໂກລີອາດອອກມາຢືນທ້າພວກອິດສະຣາເອນທັງເຊົ້າທັງແລງໄດ້ 40 ມື້ແລ້ວ.
17 ມື້ໜຶ່ງ ເຢຊີບອກດາວິດວ່າ: “ໃຫ້ລູກຟ້າວເອົາເຂົ້າຂົ້ວ 1 ເອຟາ*ກັບເຂົ້າຈີ່ 10 ກ້ອນໄປໃຫ້ພວກອ້າຍຢູ່ຄ້າຍ
18 ແລະເອົາຊີດສ໌* 10 ກ້ອນນີ້ໄປໃຫ້ຫົວໜ້າກອງພັນ. ໃຫ້ລູກໄປເບິ່ງວ່າພວກອ້າຍສະບາຍດີບໍ່ ແລ້ວເອົາຂ່າວມາບອກພໍ່.”
19 ພວກອ້າຍຂອງດາວິດຢູ່ກັບຊາອູນແລະທະຫານອິດສະຣາເອນຢູ່ຮ່ອມພູເອລາ+ເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບພວກຟີລິດສະຕີນ.+
20 ມື້ຕໍ່ມາ ດາວິດຕື່ນແຕ່ເຊົ້າໆ. ລາວຝາກແກະໃຫ້ຜູ້ໜຶ່ງເບິ່ງໃຫ້ ແລ້ວລາວກໍເອົາຂອງກິນແລະອອກເດີນທາງໄປຫາພວກອ້າຍຕາມທີ່ພໍ່ສັ່ງ. ຕອນທີ່ດາວິດມາຮອດຄ້າຍຂອງພວກອິດສະຣາເອນ ພວກທະຫານກຳລັງຍ່າງອອກຈາກຄ້າຍໄປສະໜາມຮົບ. ເຂົາເຈົ້າຮ້ອງສຽງດັງເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະຕໍ່ສູ້.
21 ທະຫານຂອງພວກອິດສະຣາເອນແລະຂອງພວກຟີລິດສະຕີນກໍອອກມາປະເຊີນໜ້າກັນ.
22 ດາວິດຝາກເຄື່ອງທີ່ລາວເອົາມາໄວ້ກັບຄົນເຝົ້າເຄື່ອງ ແລ້ວກໍຟ້າວແລ່ນໄປສະໜາມຮົບ. ເມື່ອໄປຮອດ ລາວກໍຖາມຂ່າວຄາວພວກອ້າຍ.+
23 ຕອນທີ່ດາວິດກຳລັງລົມກັບພວກອ້າຍ ໂກລີອາດ+ນັກສູ້ມືໜຶ່ງຂອງຄົນຟີລິດສະຕີນທີ່ມາຈາກເມືອງກັດກໍຍ່າງອອກມາຈາກແຖວຂອງທະຫານຟີລິດສະຕີນແລະເວົ້າທ້າພວກອິດສະຣາເອນຄືເກົ່າ.+ ດາວິດກໍໄດ້ຍິນທີ່ລາວເວົ້າ.
24 ເມື່ອທະຫານອິດສະຣາເອນເຫັນໂກລີອາດ ເຂົາເຈົ້າຢ້ານຫຼາຍຈຶ່ງແລ່ນໜີ.+
25 ພວກທະຫານອິດສະຣາເອນເວົ້າວ່າ: “ທະຫານຜູ້ນີ້ອອກມາທ້າພວກເຮົາ.+ ຖ້າໃຜຂ້າລາວໄດ້ ກະສັດຈະຍົກຊັບສົມບັດໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຫຼາຍໆແລະຈະຍົກລູກສາວໃຫ້ນຳອີກ+ ແລະຄົນໃນຄອບຄົວຂອງພໍ່ລາວກໍບໍ່ຕ້ອງເສຍພາສີແລະບໍ່ຕ້ອງຖືກເກນໄປເປັນທະຫານ.”
26 ດາວິດຖາມພວກທະຫານທີ່ຢືນຢູ່ໃກ້ໆລາວວ່າ: “ຜູ້ທີ່ສາມາດຂ້າທະຫານຟີລິດສະຕີນຄົນນີ້ໄດ້ແລະເຮັດໃຫ້ລາວເຊົາດູຖູກອິດສະຣາເອນຈະໄດ້ຫຍັງເປັນລາງວັນ? ທະຫານຟີລິດສະຕີນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບສິນຕັດ*ຜູ້ນີ້ແມ່ນໃຜຈຶ່ງກ້າມາທ້າກອງທັບຂອງພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່?”+
27 ພວກທະຫານກໍເລົ່າໃຫ້ດາວິດຟັງອີກເທື່ອໜຶ່ງວ່າຜູ້ທີ່ຂ້າທະຫານຟີລິດສະຕີນຄົນນີ້ໄດ້ຈະໄດ້ລາງວັນຫຍັງ.
28 ເມື່ອເອລີອາບອ້າຍກົກ+ໄດ້ຍິນດາວິດເວົ້າກັບພວກທະຫານ ລາວກໍໃຈຮ້າຍໃຫ້ດາວິດຫຼາຍແລະເວົ້າວ່າ: “ເຈົ້າມາເຮັດຫຍັງຢູ່ນີ້? ແກະຢູ່ບ່ອນກັນດານເດ້ ແມ່ນໃຜເບິ່ງ?+ ອ້າຍຮູ້ວ່າເຈົ້າເປັນຄົນລ່ວງແລະມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ບໍ່ດີ. ເຈົ້າມານີ້ກໍເພື່ອຢາກເບິ່ງເຂົາເຈົ້າສູ້ກັນແມ່ນບໍ່?”
29 ດາວິດຕອບວ່າ: “ນ້ອງເຮັດຫຍັງຜິດ? ນ້ອງມີແຕ່ຖາມຊື່ໆ.”
30 ແລ້ວດາວິດກໍປິ່ນໄປຖາມທະຫານຜູ້ອື່ນອີກ+ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍຕອບແບບດຽວກັນ.+
31 ມີຄົນໄດ້ຍິນສິ່ງທີ່ດາວິດເວົ້າແລະເອົາໄປບອກຊາອູນ. ຊາອູນຈຶ່ງໃຫ້ຄົນໄປເອີ້ນດາວິດມາຫາ.
32 ດາວິດບອກຊາອູນວ່າ: “ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານທະຫານຟີລິດສະຕີນຜູ້ນັ້ນ ຂ້ອຍຈະອອກໄປຕໍ່ສູ້ກັບລາວເອງ.”+
33 ແຕ່ຊາອູນບອກດາວິດວ່າ: “ເຈົ້າສູ້ລາວບໍ່ໄດ້ດອກ ເຈົ້າຍັງນ້ອຍຢູ່.+ ທະຫານຟີລິດສະຕີນຜູ້ນັ້ນສູ້ຮົບມາຕັ້ງແຕ່ຍັງໜຸ່ມ.”
34 ດາວິດຈຶ່ງບອກຊາອູນວ່າ: “ທ່ານເອີ້ຍ ຂ້ອຍເປັນຄົນລ້ຽງຝູງແກະໃຫ້ພໍ່ ຕອນທີ່ສິງ+ຫຼືໝີມາຄາບແກະໃນຝູງໄປ
35 ຂ້ອຍກໍແລ່ນນຳມັນໄປແລະຊ່ວຍແກະໄວ້ບໍ່ໃຫ້ຖືກກິນ. ເມື່ອມັນເຂົ້າມາສູ້ກັບຂ້ອຍ ຂ້ອຍກໍງັດຄາງກະໄຕມັນ*ແລະຂ້າມັນຕາຍ.
36 ຂ້ອຍເຄີຍຂ້າທັງສິງແລະໝີມາແລ້ວ ແລະທະຫານຟີລິດສະຕີນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບສິນຕັດຜູ້ນີ້ກໍຈະຕາຍຄືກັບສັດພວກນັ້ນ ເພາະລາວໄດ້ທ້າກອງທັບຂອງພະເຈົ້າຜູ້ມີຊີວິດຢູ່.”+
37 ດາວິດເວົ້າຕໍ່ອີກວ່າ: “ພະເຢໂຫວາເຄີຍຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ລອດຈາກສິງແລະໝີ ເພິ່ນກໍຈະຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ລອດຈາກທະຫານຟີລິດສະຕີນຜູ້ນີ້ຄືກັນ.”+ ຊາອູນຈຶ່ງບອກດາວິດວ່າ: “ຊັ້ນເຈົ້າກໍໄປໂລດ. ຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາປົກປ້ອງເຈົ້າ.”
38 ແລ້ວຊາອູນກໍເອົາເສື້ອຂອງລາວໃຫ້ດາວິດນຸ່ງ ແລະເອົາໝວກທອງແດງກັບເສື້ອເກາະໃຫ້ລາວໃສ່ພ້ອມ.
39 ດາວິດກໍເອົາດາບເໜັບໃສ່ແອວ. ລາວພະຍາຍາມຍ່າງແຕ່ກໍຍ່າງບໍ່ໄດ້ຍ້ອນບໍ່ລຶ້ງກັບເຄື່ອງນຸ່ງແບບນີ້. ດາວິດຈຶ່ງບອກຊາອູນວ່າ: “ຂ້ອຍນຸ່ງເຄື່ອງແບບນີ້ໄປສູ້ຮົບບໍ່ໄດ້ດອກ ເພາະຂ້ອຍບໍ່ລຶ້ງ.” ດາວິດຈຶ່ງແກ້ຊຸດນັ້ນອອກ.
40 ດາວິດຈັບເອົາໄມ້ແສ້ທີ່ລາວໃຊ້ລ້ຽງສັດແລ້ວຍ່າງໄປແຄມຫ້ວຍ* ແລະເລືອກເອົາກ້ອນຫີນມົນໆກ້ຽງໆ 5 ກ້ອນ ແລະເອົາໃສ່ໃນຖົງພາຍຂອງລາວ. ດາວິດຈັບເຊືອກທີ່ໃຊ້ແກວ່ງກ້ອນຫີນ+ ແລ້ວຍ່າງເຂົ້າໄປຫາໂກລີອາດ.
41 ໂກລີອາດຍ່າງເຂົ້າມາຫາດາວິດແລະຜູ້ທີ່ຖືໂລ້ໃຫ້ລາວກໍຍ່າງອອກໜ້າ.
42 ເມື່ອໂກລີອາດເຫັນດາວິດ ລາວກໍຫົວຂວັນ ເພາະດາວິດເປັນພຽງເດັກນ້ອຍທີ່ໜ້າຕາດີຊື່ໆ.+
43 ໂກລີອາດເວົ້າກັບດາວິດວ່າ: “ເຈົ້າຄິດວ່າຂ້ອຍເປັນໝາຫວະ+ຈຶ່ງເອົາໄມ້ມາຕີຂ້ອຍ?” ໂກລີອາດປ້ອຍດ່າດາວິດໂດຍໃຊ້ຊື່ພະເຈົ້າຂອງໂຕເອງ.
44 ໂກລີອາດບອກດາວິດວ່າ: “ເຂົ້າມາໂລດ ຂ້ອຍຈະເອົາຊີ້ນເຈົ້າໃຫ້ນົກກັບສັດປ່າກິນ.”
45 ດາວິດຕອບໂກລີອາດວ່າ: “ເຈົ້າມາຕໍ່ສູ້ກັບຂ້ອຍດ້ວຍດາບແລະຫອກສັ້ນຫອກຍາວ.+ ແຕ່ຂ້ອຍມາຕໍ່ສູ້ກັບເຈົ້າໃນນາມຂອງພະເຢໂຫວາຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ+ພະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນຜູ້ທີ່ເຈົ້າໄດ້ທ້າ.+
46 ມື້ນີ້ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ຊະນະເຈົ້າ.+ ຂ້ອຍຈະຂ້າເຈົ້າແລະຕັດຫົວເຈົ້າ. ມື້ນີ້ແຫຼະຂ້ອຍຈະເອົາສົບຂອງພວກທະຫານຟີລິດສະຕີນໃຫ້ນົກແລະສັດປ່າກິນ. ຄົນໝົດໂລກຈະຮູ້ວ່າພະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ຢູ່ກັບພວກອິດສະຣາເອນ.+
47 ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ນີ້ຈະຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ດາບຫຼືຫອກເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ລອດ+ ຍ້ອນການຕໍ່ສູ້ນີ້ເປັນຂອງພະເຢໂຫວາ+ ແລະເພິ່ນຈະຊ່ວຍພວກເຮົາໃຫ້ຊະນະພວກເຈົ້າ.”+
48 ແລ້ວໂກລີອາດກໍຍ່າງເຂົ້າມາຫາດາວິດ. ດາວິດກໍແລ່ນເຂົ້າໄປໃນສະໜາມຮົບເພື່ອສູ້ກັບໂກລີອາດ.
49 ດາວິດຈົກເອົາຫີນກ້ອນໜຶ່ງຢູ່ໃນຖົງ ແລ້ວເອົາໃສ່ເຊືອກແລະແກວ່ງໃສ່ໜ້າຜາກໂກລີອາດ. ກ້ອນຫີນນັ້ນຄາຢູ່ໜ້າຜາກຂອງໂກລີອາດ ລາວຈຶ່ງລົ້ມຟຸບລົງພື້ນ.+
50 ດາວິດເອົາຊະນະໂກລີອາດດ້ວຍເຊືອກເສັ້ນດຽວແລະຫີນກ້ອນດຽວ ແລະຂ້າລາວໂດຍບໍ່ໄດ້ໃຊ້ດາບເລີຍ.+
51 ແລ້ວດາວິດກໍແລ່ນໄປຢືນຢູ່ທາງຂ້າງໂກລີອາດ. ດາວິດຖອດດາບຂອງໂກລີອາດ+ອອກມາຈາກຝັກແລະຕັດຫົວລາວເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າລາວຕາຍແທ້ໆ. ເມື່ອພວກຟີລິດສະຕີນເຫັນວ່ານັກສູ້ມືໜຶ່ງຂອງເຂົາເຈົ້າຕາຍແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າກໍພາກັນແຕກໜີ.+
52 ເມື່ອພວກທະຫານອິດສະຣາເອນເຫັນແບບນັ້ນຈຶ່ງໂຫ່ຮ້ອງແລະນຳຂ້າພວກຟີລິດສະຕີນຕັ້ງແຕ່ຮ່ອມພູ+ໄປຈົນຮອດປະຕູເມືອງເອັກໂຣນ.+ ສົບຂອງພວກຟີລິດສະຕີນຢາຍຢູ່ຕາມຫົນທາງຕັ້ງແຕ່ເມືອງຊະອາຣາຢິມ+ໄປຈົນຮອດເມືອງກັດແລະເມືອງເອັກໂຣນ.
53 ຫຼັງຈາກພວກອິດສະຣາເອນນຳຂ້າພວກຟີລິດສະຕີນແລ້ວໆ ເຂົາເຈົ້າກໍກັບມາຍຶດເອົາເຄື່ອງຢູ່ຄ້າຍຂອງພວກນັ້ນ.
54 ດາວິດເອົາຫົວຂອງໂກລີອາດໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແຕ່ລາວເອົາອາວຸດຂອງໂກລີອາດໄວ້ໃນເຕັ້ນຂອງໂຕເອງ.+
55 ຕອນທີ່ຊາອູນເຫັນດາວິດອອກໄປສູ້ກັບໂກລີອາດ ຊາອູນຖາມອັບເນ+ຫົວໜ້າກອງທັບວ່າ: “ອັບເນ ເດັກນ້ອຍຜູ້ນີ້+ແມ່ນລູກໃຜ?” ອັບເນຕອບວ່າ: “ກະສັດ ຂ້ອຍເວົ້າແທ້ໆ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້!”
56 ຊາອູນຈຶ່ງບອກວ່າ: “ໄປສືບມາໃຫ້ໄດ້ວ່າເດັກນ້ອຍຜູ້ນີ້ແມ່ນລູກໃຜ.”
57 ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອດາວິດກັບມາຄ້າຍຫຼັງຈາກທີ່ຂ້າໂກລີອາດແລ້ວ ອັບເນຈຶ່ງຟ້າວພາດາວິດໄປຫາຊາອູນ. ດາວິດຫິ້ວຫົວໂກລີອາດ+ໄປນຳ.
58 ຊາອູນຖາມດາວິດວ່າ: “ເຈົ້າແມ່ນລູກໃຜ?” ດາວິດຕອບວ່າ: “ຂ້ອຍແມ່ນລູກຂອງເຢຊີ+ຄົນເບັດເລເຮັມທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ.”+
ຂໍ
^ 2,9 ແມັດ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ 57 ກິໂລກຣາມ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ 6,8 ກິໂລກຣາມ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ຄົນຟີລິດສະຕີນ”
^ 22 ລິດ. ເບິ່ງພາກຜະໜວກ ຂ14.
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ນົມ.” ເຮັດມາຈາກນົມ.
^ ຕັດໜັງຫຸ້ມປາຍອະໄວຍະວະເພດຊາຍ
^ ຫຼື “ດຶງຂົນມັນ”
^ ຫຼື “ວາດີ.” ເບິ່ງສ່ວນອະທິບາຍຄຳສັບ.
