ກະສັດສະບັບທີສອງ 11:1-21
11 ເມື່ອອາທາລີຢາ+ແມ່ຂອງອາຮາຊີຢາເຫັນວ່າລູກຊາຍຂອງໂຕເອງຕາຍແລ້ວ+ ລາວກໍຂ້າທຸກຄົນທີ່ມີສິດຈະເປັນກະສັດ.+
2 ແຕ່ເຢໂຮຊາບາ*ລູກສາວຂອງກະສັດເຢໂຮຣາມທີ່ເປັນເອື້ອຍຂອງອາຮາຊີຢາໄດ້ລັກເອົາເຢໂຮອາດ+ລູກຊາຍຂອງອາຮາຊີຢາອອກມາຈາກພວກລູກຊາຍຂອງກະສັດທີ່ຈະຕ້ອງຖືກຂ້າ. ລາວໄດ້ເອົາເຢໂຮອາດກັບເອື້ອຍລ້ຽງໄປເຊື່ອງຢູ່ຫ້ອງນອນ. ເຂົາເຈົ້າເຊື່ອງເຢໂຮອາດໄວ້ບໍ່ໃຫ້ອາທາລີຢາຮູ້. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງບໍ່ຖືກຂ້າ.
3 ໃນໄລຍະ 6 ປີທີ່ອາທາລີຢາປົກຄອງ ເຂົາເຈົ້າເຊື່ອງເຢໂຮອາດໄວ້ໃນວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ.
4 ໃນປີທີ 7 ປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາໄດ້ໃຫ້ຄົນໄປເອີ້ນພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍຂອງທະຫານປ້ອງກັນຄອບຄົວກະສັດ* ແລະພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍຂອງທະຫານປ້ອງກັນວັງ+ມາຫາລາວຢູ່ວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ. ເຢໂຮຢາດາໄດ້ເຮັດສັນຍາກັບເຂົາເຈົ້າແລະໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສາບານຢູ່ວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ. ແລ້ວລາວກໍພາລູກຊາຍຂອງກະສັດອອກມາຫາເຂົາເຈົ້າ.+
5 ລາວສັ່ງເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແບບນີ້. ສຳລັບກຸ່ມທີ່ຕ້ອງເຮັດວຽກໃນວັນຊະບາໂຕນີ້ ໃຫ້ແບ່ງອອກເປັນ 3 ກຸ່ມນ້ອຍ. ກຸ່ມທີ 1 ໃຫ້ຍາມວັງຂອງກະສັດດີໆ+
6 ກຸ່ມທີ 2 ໃຫ້ຍາມປະຕູທີ່ຊື່ວ່າປະຕູຮາກຖານ ແລະກຸ່ມທີ 3 ໃຫ້ຍາມຢູ່ປະຕູທີ່ຢູ່ທາງຫຼັງຂອງພວກທະຫານປ້ອງກັນວັງ. ໃຫ້ພວກເຈົ້າປ່ຽນກັນຍາມວິຫານ.*
7 ສ່ວນອີກ 2 ກຸ່ມທີ່ບໍ່ໄດ້ຍາມໃນວັນຊະບາໂຕນີ້ຕ້ອງຍາມວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາດີໆເພື່ອປ້ອງກັນກະສັດ.
8 ພວກເຈົ້າຕ້ອງອ້ອມກະສັດໄວ້ທຸກດ້ານ. ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຖືອາວຸດໄວ້. ຖ້າມີໃຜພະຍາຍາມບຸກພວກທະຫານເຂົ້າມາກໍໃຫ້ຂ້າໂລດ. ໃຫ້ພວກເຈົ້າຢູ່ກັບກະສັດຕະຫຼອດບໍ່ວ່າລາວຈະໄປໃສ.”
9 ພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍ+ກໍເຮັດຕາມທີ່ປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາສັ່ງ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພາຄົນຂອງໂຕເອງທັງຜູ້ທີ່ຍາມແລະຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຍາມໃນວັນຊະບາໂຕນັ້ນມາຫາປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາ.+
10 ແລ້ວປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາກໍເອົາຫອກກັບໂລ້ມົນຫຼາຍອັນຂອງກະສັດດາວິດທີ່ຢູ່ໃນວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາມາໃຫ້ພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍ.
11 ທະຫານປ້ອງກັນວັງ+ຖືອາວຸດແລະຢືນອ້ອມກະສັດໄວ້ຕັ້ງແຕ່ເບື້ອງຂວາຈົນຮອດເບື້ອງຊ້າຍຂອງວິຫານ. ບາງຄົນຢືນຢູ່ທາງຂ້າງແທ່ນບູຊາ+ ແລະບາງຄົນຢືນຢູ່ທາງຂ້າງວິຫານ.
12 ຈາກນັ້ນ ເຢໂຮຢາດາກໍພາລູກຊາຍຂອງກະສັດ+ອອກມາ ເອົາມົງກຸດສຸບໃສ່ຫົວລາວ ແລ້ວເອົາມ້ວນໜັງສືກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າ+ໃຫ້ລາວ.* ເຂົາເຈົ້າເອົານ້ຳມັນເທໃສ່ຫົວລາວແລະແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນກະສັດ. ແລ້ວທຸກຄົນກໍພາກັນຕົບມືແລະຮ້ອງວ່າ: “ຂໍໃຫ້ກະສັດມີອາຍຸຍືນຍາວ!”+
13 ເມື່ອອາທາລີຢາໄດ້ຍິນສຽງຄົນແລ່ນແລະຮ້ອງ ລາວຈຶ່ງຟ້າວໄປວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ.+
14 ອາທາລີຢາເຫັນກະສັດຢືນຢູ່ຂ້າງເສົາຕາມທຳນຽມຂອງພວກກະສັດ.+ ພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍກັບຄົນເປົ່າແກ+ກໍຢູ່ນຳກະສັດ ແລະປະຊາຊົນທຸກຄົນກໍດີໃຈແລະຄົນທີ່ເປົ່າແກກໍເປົ່າແກ. ອາທາລີຢາຈຶ່ງຈີກເສື້ອຂອງໂຕເອງແລະຮ້ອງວ່າ: “ພວກກະບົດ! ພວກກະບົດ!”
15 ແຕ່ປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາສັ່ງພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍ+ທີ່ເບິ່ງແຍງພວກທະຫານວ່າ: “ຈັບລາວອອກໄປນອກ. ຖ້າໃຜນຳລາວໄປກໍໃຫ້ຂ້າຜູ້ນັ້ນຖິ້ມ!” ປະໂລຫິດໄດ້ສັ່ງໄວ້ວ່າ: “ຢ່າຂ້າລາວໃນວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ.”
16 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຈັບອາທາລີຢາແລະພາລາວໄປບ່ອນທີ່ມ້າເຂົ້າອອກຢູ່ເດີ່ນໃນວັງຂອງກະສັດ+ ແລ້ວກໍຂ້າລາວຢູ່ຫັ້ນ.
17 ຈາກນັ້ນ ເຢໂຮຢາດາໄດ້ໃຫ້ກະສັດແລະປະຊາຊົນສັນຍາກັບພະເຢໂຫວາ+ວ່າ ເຂົາເຈົ້າຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາຕະຫຼອດໄປ ແລະລາວຍັງໃຫ້ກະສັດກັບປະຊາຊົນສັນຍາຕໍ່ກັນ.+
18 ຫຼັງຈາກນັ້ນ ປະຊາຊົນທັງໝົດກໍໄປວິຫານຂອງພະບາອານ. ເຂົາເຈົ້າທຸບແທ່ນບູຊາຕ່າງໆຂອງພະບາອານ+ ທຸບຮູບປັ້ນທັງໝົດຂອງພະບາອານຈົນມຸ່ນ+ ແລະຂ້າມັດຕານທີ່ເປັນປະໂລຫິດຂອງພະບາອານ+ຕໍ່ໜ້າແທ່ນບູຊາເຫຼົ່ານັ້ນ.
ແລ້ວປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາກໍແຕ່ງຕັ້ງບາງຄົນໃຫ້ເບິ່ງແຍງວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາ.+
19 ເຢໂຮຢາດາໃຫ້ພວກຫົວໜ້າກອງຮ້ອຍ+ ພວກທະຫານປ້ອງກັນຄອບຄົວກະສັດ ພວກທະຫານປ້ອງກັນວັງ+ ແລະປະຊາຊົນທັງໝົດພາກະສັດອອກຈາກວິຫານຂອງພະເຢໂຫວາໄປວັງຂອງກະສັດໂດຍເຂົ້າໄປທາງປະຕູຂອງທະຫານປ້ອງກັນວັງ. ຈາກນັ້ນ ກະສັດໄດ້ນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງ.+
20 ປະຊາຊົນທຸກຄົນມີຄວາມສຸກແລະບ້ານເມືອງກໍສະຫງົບສຸກ ຍ້ອນວ່າອາທາລີຢາຖືກຂ້າແລ້ວຢູ່ວັງຂອງກະສັດ.
21 ເຢໂຮອາດ+ເປັນກະສັດຕອນອາຍຸ 7 ປີ.+
ຂໍ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ພວກຄາຣີ”
^ ຫຼືອາດແປວ່າ “ວັງ”
^ ອາດໝາຍເຖິງເອົາມ້ວນໜັງສືກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າວາງໄວ້ເທິງຫົວຂອງກະສັດເພື່ອເຕືອນລາວໃຫ້ເຮັດຕາມກົດໝາຍນັ້ນ
