ບົດທີ 12
“ປັດສະຈາກຄຳອຸປະມາພະອົງບໍ່ໄດ້ກ່າວສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງແກ່ເຂົາ”
1-3. (ກ) ເຫຼົ່າສາວົກທີ່ເດີນທາງໄປກັບພະເຍຊູມີໂອກາດທີ່ວິເສດອັນໃດ ແລະໂດຍວິທີໃດທີ່ພະອົງເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຈື່ໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພະອົງສອນ? (ຂ) ເປັນຫຍັງຄຳອຸປະມາທີ່ບັງເກີດຜົນຈຶ່ງຈື່ໄດ້ງ່າຍ?
ເຫຼົ່າສາວົກທີ່ເດີນທາງໄປກັບພະເຍຊູມີໂອກາດທີ່ວິເສດສຸດ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ໂດຍກົງຈາກຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຂອງພະອົງເມື່ອພະອົງອະທິບາຍພະຄຳຂອງພະເຈົ້າແລະສອນເຂົາເຈົ້າໃນເລື່ອງຄວາມຈິງທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນ. ໃນຕອນນີ້ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເກັບຮັກສາຄຳກ່າວອັນລ້ຳຄ່ານັ້ນໄວ້ໃນຫົວໃຈແລະໃນຄວາມຄິດຂອງຕົນ; ເພາະຍັງບໍ່ເຖິງເວລາທີ່ຈະສະຫງວນຄຳກ່າວນັ້ນໄວ້ແບບເປັນລາຍລັກອັກສອນ. * ແນວໃດກໍຕາມ ພະເຍຊູເຮັດໃຫ້ງ່າຍຂຶ້ນເພື່ອເຂົາເຈົ້າຈະຈື່ຈຳສິ່ງທີ່ພະອົງສອນ. ໂດຍວິທີໃດ? ໂດຍວິທີສອນຂອງພະອົງ ໂດຍສະເພາະແລ້ວແມ່ນການໃຊ້ຄຳອຸປະມາຢ່າງຊຳນິຊຳນານ.
2 ທີ່ຈິງ ຄຳອຸປະມາທີ່ບັງເກີດຜົນເປັນເລື່ອງທີ່ຈື່ໄດ້ດີ. ນັກປະພັນຄົນໜຶ່ງໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າ ຄຳອຸປະມາ “ປ່ຽນສຽງໃຫ້ເປັນພາບ” ແລະຄຳອຸປະມາ “ປ່ອຍຜູ້ຟັງໃຫ້ຄຶດດ້ວຍພາບທີ່ສ້າງຢູ່ໃນຄວາມຄຶດຂອງເຂົາເຈົ້າ.” ເນື່ອງຈາກຫຼາຍຄັ້ງເຮົາເຂົ້າໃຈດີທີ່ສຸດເມື່ອຄິດເຫັນພາບ ຄຳອຸປະມາສາມາດແມ່ນແຕ່ເຮັດໃຫ້ແນວຄິດທີ່ເປັນນາມມະທຳເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ. ຄຳອຸປະມາສາມາດເຮັດໃຫ້ຖ້ອຍຄຳມີຄວາມໝາຍຊັດເຈນຍິ່ງຂຶ້ນແລະສອນບົດຮຽນໃຫ້ຝັງແໜ້ນຢູ່ໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງເຮົາ.
3 ບໍ່ມີນາຍຄູຄົນໃດໃນໂລກນີ້ທີ່ຊຳນານໃນການໃຊ້ຄຳອຸປະມາຫຼາຍກວ່າພະເຍຊູຄລິດ. ຈົນເຖິງທຸກມື້ນີ້ ຄຳອຸປະມາຂອງພະອົງເປັນເລື່ອງທີ່ຄິດຄືນໄດ້ງ່າຍ. ເປັນຫຍັງພະເຍຊູຈຶ່ງມັກໃຊ້ການສອນວິທີນີ້? ສິ່ງໃດເຮັດໃຫ້ຄຳອຸປະມາຂອງພະອົງເກີດຜົນຢ່າງຍິ່ງ? ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ການໃຊ້ວິທີການສອນແບບນີ້ໄດ້ແນວໃດ?
ເຫດຜົນທີ່ພະເຍຊູສອນໂດຍໃຊ້ຄຳອຸປະມາ
4, 5. ເປັນຫຍັງພະເຍຊູຈຶ່ງໃຊ້ຄຳອຸປະມາ?
4 ຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ເຫດຜົນທີ່ສຳຄັນສອງຢ່າງທີ່ພະເຍຊູສອນໂດຍໃຊ້ຄຳອຸປະມາ. ເຫດຜົນທຳອິດ ໂດຍການສອນແບບນັ້ນພະອົງເຮັດໃຫ້ຄຳພະຍາກອນສຳເລັດ. ເຮົາອ່ານຢູ່ມັດທາຍ 13:34, 35 ວ່າ “ພະເຍຊູກ່າວແກ່ຝູງຄົນເປັນຄຳອຸປະມາ. ແລະປັດສະຈາກຄຳອຸປະມາພະອົງບໍ່ໄດ້ກ່າວສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງແກ່ເຂົາ ເພື່ອຄຳແຫ່ງຜູ້ທຳນວາຍຈະໄດ້ສຳເລັດທີ່ວ່າ ‘ເຮົາຈະອ້າປາກເປັນຄຳອຸປະມາ.’” ຜູ້ພະຍາກອນທີ່ມັດທາຍເອີ່ຍເຖິງແມ່ນຜູ້ຂຽນຄຳເພງ 78:2. ຫຼາຍສະຕະວັດກ່ອນພະເຍຊູເກີດ ພະວິນຍານຂອງພະເຈົ້າໄດ້ດົນບັນດານໃຈຜູ້ຂຽນຄຳເພງໃຫ້ຂຽນບົດເພງນີ້. ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາວ່າເລື່ອງນີ້ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າພະເຢໂຫວາໄດ້ກຳນົດໄວ້ຫຼາຍຮ້ອຍປີລ່ວງໜ້າວ່າຜູ້ເປັນເມຊີຈະສອນໂດຍໃຊ້ຄຳອຸປະມາ. ດັ່ງນັ້ນ ແນ່ນອນວ່າພະເຢໂຫວາຕ້ອງເຫັນຄຸນຄ່າຂອງການສອນດ້ວຍວິທີນີ້.
5 ເຫດຜົນທີສອງ ພະເຍຊູອະທິບາຍວ່າພະອົງໃຊ້ຄຳອຸປະມາເພື່ອຈະແຍກຄົນທີ່ມີໃຈ “ແຂງກະດ້າງ” ອອກໄປ. (ມັດທາຍ 13:10-15; ເອຊາອີ 6:9, 10) ໃນທາງໃດທີ່ຄຳອຸປະມາຂອງພະອົງສາມາດເປີດໂປງເຈຕະນາຂອງຜູ້ຄົນ? ໃນບາງກໍລະນີ ພະອົງຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຟັງຂໍຄຳອະທິບາຍເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍໃນຄຳກ່າວຂອງພະອົງຢ່າງຄົບຖ້ວນ. ຄົນທີ່ມີຫົວໃຈຖ່ອມຈະຖາມ ສ່ວນຄົນທີ່ຍິ່ງຈອງຫອງຫຼືຄົນທີ່ເສີຍເມີຍຈະບໍ່ຖາມ. (ມັດທາຍ 13:36; ມາລະໂກ 4:34) ດັ່ງນັ້ນ ຄຳອຸປະມາຂອງພະເຍຊູຈຶ່ງເປີດເຜີຍ ຄວາມຈິງໃຫ້ກັບຄົນທີ່ມີຫົວໃຈຫິວໂຫຍຄວາມຈິງ ແຕ່ໃນເວລາດຽວກັນຄຳອຸປະມາຂອງພະອົງກໍປົກປິດ ຄວາມຈິງໄວ້ຈາກຄົນທີ່ມີຫົວໃຈຍິ່ງຈອງຫອງ.
6. ຄຳອຸປະມາຂອງພະເຍຊູສົ່ງເສີມຈຸດມຸ່ງໝາຍອັນໃດແດ່ທີ່ເປັນປະໂຫຍດ?
6 ຄຳອຸປະມາຂອງພະເຍຊູສົ່ງເສີມຈຸດມຸ່ງໝາຍທີ່ເປັນປະໂຫຍດອີກຫຼາຍຢ່າງ. ຄຳອຸປະມາເຫຼົ່ານັ້ນດຶງດູດຄວາມສົນໃຈ ກະຕຸ້ນຜູ້ຄົນໃຫ້ຮັບຟັງ ແລະເຮັດໃຫ້ເກີດມະໂນພາບທີ່ເຂົ້າໃຈງ່າຍ. ດັ່ງທີ່ກ່າວໄວ້ໃນຕອນຕົ້ນ ຄຳອຸປະມາຂອງພະເຍຊູຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຟັງຈື່ສິ່ງທີ່ພະອົງກ່າວໄວ້. ຄຳເທດເທິງພູເຂົາເຊິ່ງບັນທຶກໄວ້ໃນພະທຳມັດທາຍ 5:3–7:27 ເປັນຕົວຢ່າງໜຶ່ງທີ່ໂດດເດັ່ນທີ່ພະເຍຊູໃຊ້ຄຳອຸປະມາທີ່ຫຼາກຫຼາຍ. ຕາມການນັບຈາກແຫຼ່ງໜຶ່ງ ຄຳເທດນີ້ບັນຈຸຄຳປຽບທຽບຫຼາຍກວ່າ 50 ຄຳທີ່ໃຫ້ພາບ. ເພື່ອໃຫ້ເຫັນວ່າມີການໃຊ້ເລື້ອຍປານໃດ ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າເຮົາສາມາດອ່ານອອກສຽງຄຳເທດນີ້ຈົບໃນເວລາປະມານ 20 ນາທີ. ໃນອັດຕາຄວາມໄວແບບນັ້ນ ໂດຍສະເລ່ຍແລ້ວມີການໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ໃຫ້ພາບເກືອບທຸກໆ 20 ວິນາທີ! ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າພະເຍຊູເຫັນຄວາມສຳຄັນຂອງການໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ໃຫ້ພາບ!
7. ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຄວນຮຽນແບບພະເຍຊູໃນການໃຊ້ຄຳອຸປະມາ?
7 ໃນຖານະເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດ ເຮົາຢາກຮຽນແບບວິທີການສອນຂອງພະອົງເຊິ່ງລວມເຖິງການໃຊ້ຄຳອຸປະມາດ້ວຍ. ຄືກັບເຄື່ອງປຸງເຮັດໃຫ້ອາຫານເປັນຕາແຊບຕື່ມອີກ ຄຳອຸປະມາທີ່ບັງເກີດຜົນເຮັດໃຫ້ການສອນເປັນຕາດຶງດູດໃຈຫຼາຍຂຶ້ນສຳລັບຄົນອື່ນ. ນອກຈາກນີ້ ຄຳເວົ້າທີ່ໃຫ້ພາບເຊິ່ງຄິດມາຢ່າງຮອບຄອບກໍຍັງເຮັດໃຫ້ຄວາມຈິງຕ່າງໆທີ່ສຳຄັນເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ. ຕອນນີ້ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາບາງປັດໄຈທີ່ເຮັດໃຫ້ຄຳອຸປະມາຂອງພະເຍຊູບັງເກີດຜົນຢ່າງຍິ່ງ. ຈາກນັ້ນເຮົາກໍຈະເຫັນໄດ້ວ່າຈະໃຊ້ວິທີສອນທີ່ມີຄຸນຄ່າແບບນີ້ຢ່າງບັງເກີດຜົນໄດ້ແນວໃດ.
ໃຊ້ການສົມທຽບທີ່ງ່າຍໆ
ພະເຍຊູໃຊ້ນົກແລະດອກໄມ້ແນວໃດເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງສະແດງເຖິງຄວາມຫ່ວງໃຍທີ່ພະເຈົ້າມີຕໍ່ເຮົາ?
8, 9. ພະເຍຊູໃຊ້ການປຽບທຽບທີ່ງ່າຍໆແນວໃດ ແລະອັນໃດເຮັດໃຫ້ການປຽບທຽບຂອງພະອົງມີພະລັງແທ້ໆ?
8 ໃນການສອນ ພະເຍຊູມັກໃຊ້ການສົມທຽບທີ່ບໍ່ສັບຊ້ອນ ໃຊ້ພຽງບໍ່ເທົ່າໃດຖ້ອຍຄຳ. ແຕ່ຖ້ອຍຄຳທີ່ງ່າຍໆກໍເຮັດໃຫ້ເຫັນພາບຊັດເຈນແລະສອນຄວາມຈິງທີ່ສຳຄັນກ່ຽວກັບພະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ. ຕົວຢ່າງ ເມື່ອກະຕຸ້ນເຫຼົ່າສາວົກບໍ່ໃຫ້ກະວົນກະວາຍຫຼາຍເກີນໄປໃນສິ່ງທີ່ຈຳເປັນແຕ່ລະມື້ ພະອົງຊີ້ເຖິງ “ນົກທັງຫຼາຍໃນຟ້າອາກາດ” ແລະ “ດອກບຸບຜາໃນທົ່ງນາ.” ນົກບໍ່ໄດ້ຫວ່ານແລະກ່ຽວເຂົ້າ ທັງດອກບຸບຜາບໍ່ໄດ້ເຂັນຝ້າຍແລະບໍ່ໄດ້ຕ່ຳແຜ່ນ ແຕ່ພະເຈົ້າຍັງໃສ່ໃຈພວກມັນ. ຈຸດທີ່ເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍໆກໍຄື ຖ້າພະເຈົ້າໃສ່ໃຈນົກທັງຫຼາຍແລະດອກໄມ້ຕ່າງໆ ແນ່ນອນວ່າພະອົງຈະເບິ່ງແຍງມະນຸດທັງຫຼາຍທີ່ “ຊອກຫາແຜ່ນດິນ [ລາຊະອານາຈັກ] . . . ກ່ອນ.”—ມັດທາຍ 6:26, 28-33.
9 ພະເຍຊູຍັງໃຊ້ຖ້ອຍຄຳປຽບທຽບຢ່າງມາກມາຍດ້ວຍເຊິ່ງເປັນການປຽບທຽບທີ່ມີພະລັງ. ຖ້ອຍຄຳປຽບທຽບທີ່ມີພະລັງຢ່າງໜຶ່ງແມ່ນການກ່າວພາດພິງເຖິງສິ່ງໜຶ່ງວ່າເປັນ ຄືກັບອີກສິ່ງໜຶ່ງ. ນີ້ເປັນອີກຄັ້ງໜຶ່ງທີ່ພະອົງເຮັດໃຫ້ການປຽບທຽບເປັນແບບຮຽບງ່າຍ. ໃນໂອກາດໜຶ່ງ ພະອົງບອກເຫຼົ່າສາວົກວ່າ “ທ່ານທັງຫຼາຍເປັນແຈ້ງແຫ່ງໂລກ.” ເຫຼົ່າສາວົກສາມາດເຂົ້າໃຈຄວາມໝາຍຂອງການປຽບທຽບນີ້ໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ ກ່າວຄື ໂດຍທາງຄຳເວົ້າແລະການກະທຳ ເຂົາເຈົ້າສາມາດໃຫ້ແສງແຫ່ງຄວາມຈິງສ່ອງອອກໄປແລະຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ສັນລະເສີນພະເຈົ້າ. (ມັດທາຍ 5:14-16) ຂໍໃຫ້ສັງເກດຄຳອຸປະມາອື່ນບາງຢ່າງທີ່ພະເຍຊູໃຊ້ເຊັ່ນ “ທ່ານທັງຫຼາຍເປັນເກືອແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ” ແລະ “ເຮົາເປັນເຄືອອະງຸ່ນພວກທ່ານເປັນກິ່ງທັງຫຼາຍ.” (ມັດທາຍ 5:13; ໂຢຮັນ 15:5) ຖ້ອຍຄຳປຽບທຽບດັ່ງກ່າວມີພະລັງຍ້ອນເປັນຖ້ອຍຄຳທີ່ງ່າຍໆ.
10. ຕົວຢ່າງອັນໃດແດ່ທີ່ສະແດງເຖິງວິທີທີ່ເຈົ້າສາມາດໃຊ້ຕົວຢ່າງປຽບທຽບໃນການສອນ?
10 ເຮົາຈະໃຊ້ຕົວຢ່າງປຽບທຽບໃນການສອນແນວໃດ? ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຄິດແຕ່ງເລື່ອງທີ່ລະອຽດຍືດຍາວ. ໃຫ້ຄິດຫາການປຽບທຽບທີ່ງ່າຍໆ. ຂໍໃຫ້ນຶກພາບວ່າເຈົ້າກຳລັງພິຈາລະນາເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍ ແລະເຈົ້າຕ້ອງການຍົກຕົວຢ່າງເພື່ອສະແດງວ່າການປຸກຄົນຕາຍໃຫ້ຄືນມາບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ຍາກຫຼາຍໂພດສຳລັບພະເຢໂຫວາ. ເຈົ້າຄິດເຖິງການປຽບທຽບແບບໃດ? ຄຳພີໄບເບິນປຽບທຽບຄວາມຕາຍຄືກັບການນອນຫຼັບ. ເຈົ້າອາດເວົ້າວ່າ “ພະເຈົ້າສາມາດປຸກຄົນຕາຍໃຫ້ຄືນມາໄດ້ງ່າຍໆຄືກັບທີ່ເຮົາປຸກຄົນທີ່ນອນຫຼັບໃຫ້ຕື່ນ.” (ໂຢຮັນ 11:11-14) ສົມມຸດວ່າເຈົ້າຢາກຍົກຕົວຢ່າງປຽບທຽບເພື່ອສະແດງວ່າເດັກນ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມຮັກເພື່ອຈະເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ. ເຈົ້າຈະໃຊ້ຕົວຢ່າງຫຍັງ? ຄຳພີໄບເບິນໃຊ້ການປຽບທຽບດັ່ງນີ້ ເດັກນ້ອຍເປັນ “ຄືກົກໄມ້ກອກ.” (ຄຳເພງ 128:3) ເຈົ້າອາດເວົ້າວ່າ “ເດັກນ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມຮັກແລະຄວາມຮັກໄຄ່ແບບດຽວກັບຕົ້ນໄມ້ຕ້ອງໄດ້ຮັບແສງແດດແລະນ້ຳ.” ແຮ່ງການປຽບທຽບງ່າຍເທົ່າໃດ ຜູ້ຟັງແຮ່ງຈະເຂົ້າໃຈງ່າຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ.
ໃຊ້ຄຳອຸປະມາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຊີວິດປະຈຳວັນ
11. ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງທີ່ສະແດງວ່າຄຳອຸປະມາຂອງພະເຍຊູອາໄສສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພະອົງສັງເກດເຫັນໃນຂະນະທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນແຂວງຄາລິເລ.
11 ພະເຍຊູມີຄວາມຊຳນານໃນການໃຊ້ຄຳອຸປະມາທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຊີວິດປະຈຳວັນຂອງຜູ້ຄົນ. ຄຳອຸປະມາຫຼາຍເລື່ອງສະທ້ອນເຖິງສະພາບການຕ່າງໆໃນຊີວິດປະຈຳວັນເຊິ່ງພະອົງອາດໄດ້ສັງເກດເຫັນໃນຂະນະທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນແຂວງຄາລິເລ. ຂໍໃຫ້ຄິດຈັກບຶດໜຶ່ງກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງພະອົງໃນໄລຍະຕົ້ນໆ. ຫຼາຍຄັ້ງພະອົງຄົງເຫັນແມ່ໂມ້ເມັດເຂົ້າໃຫ້ເປັນແປ້ງ ໃສ່ເຊື້ອໃນແປ້ງ ໃຕ້ຕະກຽງ ຫຼືກວາດເຮືອນ? (ມັດທາຍ 13:33; 24:41; ລືກາ 15:8) ຫຼາຍຄັ້ງພະອົງຄົງໄດ້ເຝົ້າເບິ່ງຊາວປະມົງຢ່ອນອວນລົງໃນທະເລຄາລິເລ? (ມັດທາຍ 13:47) ເລື້ອຍພຽງໃດທີ່ພະອົງສັງເກດເບິ່ງເດັກນ້ອຍຫຼິ້ນຢູ່ຕະຫຼາດ? (ມັດທາຍ 11:16) ແນ່ນອນວ່າພະເຍຊູໄດ້ພົບເຫັນສິ່ງອື່ນໆທີ່ເປັນເລື່ອງທຳມະດາເຊິ່ງພະອົງໄດ້ກ່າວເຖິງໃນຄຳອຸປະມາຫຼາຍເລື່ອງເຊັ່ນ ການຫວ່ານເມັດພືດ ງານແຕ່ງດອງທີ່ມີຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ ແລະທົ່ງເຂົ້າທີ່ສຸກເຫຼືອງຕ້ອງກັບແສງແດດ.—ມັດທາຍ 13:3-8; 25:1-12; ມາລະໂກ 4:26-29.
12, 13. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເລື່ອງທີ່ມີຄວາມໝາຍທີ່ພະເຍຊູໃຊ້ເສັ້ນທາງ “ຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມໄປທີ່ເມືອງເຢລິໂກ” ເພື່ອຍົກຈຸດສຳຄັນໃນອຸທາຫອນເລື່ອງເພື່ອນບ້ານຄົນສະມາລີ?
12 ໃນຄຳອຸປະມາ ພະເຍຊູກ່າວເຖິງລາຍລະອຽດຕ່າງໆທີ່ຜູ້ຟັງຮູ້ຈັກດີ. ຕົວຢ່າງ ພະອົງເລີ່ມເລົ່າອຸທາຫອນເລື່ອງເພື່ອນບ້ານຄົນສະມາລີໂດຍກ່າວວ່າ “ຄົນຜູ້ໜຶ່ງໄດ້ລົງຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມໄປທີ່ເມືອງເຢລິໂກ ແລະຕົກໃນມືໝູ່ຄົນຂະໂມຍທີ່ໄດ້ລັກເອົາສິ່ງຂອງເພິ່ນໄປໝົດແລະໄດ້ຕີເພິ່ນເປັນບາດເຕັມຕົວ . . . ປະເພິ່ນເກືອບຕາຍ.” (ລືກາ 10:30) ພະເຍຊູຍົກເອົາເສັ້ນທາງ “ຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມໄປທີ່ເມືອງເຢລິໂກ” ເພື່ອເນັ້ນເຖິງຈຸດທີ່ສຳຄັນ. ເມື່ອເລົ່າອຸທາຫອນນີ້ ພະອົງຢູ່ແຂວງຢູເດເຊິ່ງບໍ່ໄກຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມ; ດັ່ງນັ້ນແນ່ນອນວ່າຜູ້ທີ່ຟັງຄົງຈະຮູ້ຈັກຫົນທາງເສັ້ນນີ້. ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນວ່າທາງເສັ້ນນີ້ມີອັນຕະລາຍ ໂດຍສະເພາະຖ້າເດີນທາງຜູ້ດຽວ. ທາງເສັ້ນນີ້ທັງປ່ຽວແລະທັງຄົດລ້ຽວໄປມາ ຕະຫຼອດເສັ້ນທາງເຮັດໃຫ້ມີຫຼາຍບ່ອນທີ່ພວກໂຈນຊຸ້ມຢູ່ໄດ້.
13 ພະເຍຊູລວມເອົາລາຍລະອຽດອື່ນໆອີກເຊິ່ງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີກ່ຽວກັບເສັ້ນທາງ “ຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມໄປທີ່ເມືອງເຢລິໂກ.” ຕາມທີ່ເລົ່າໃນອຸທາຫອນ ຜູ້ທີ່ຍ່າງຜ່ານທາງເສັ້ນນັ້ນທຳອິດແມ່ນປະໂລຫິດແລະຕໍ່ມາກໍແມ່ນຊາວເລວີ ແຕ່ບໍ່ມີໃຜຢຸດເພື່ອຊ່ວຍຊາຍທີ່ຖືກທຳຮ້າຍນັ້ນ. (ລືກາ 10:31, 32) ປະໂລຫິດຮັບໃຊ້ໃນວິຫານຢູ່ເມືອງເຢຣຶຊາເລມ ແລະຊາວເລວີເປັນຜູ້ຊ່ວຍຂອງລາວ. ປະໂລຫິດແລະຊາວເລວີຫຼາຍຄົນພັກຢູ່ເມືອງເຢລິໂກເມື່ອບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ວິຫານ; ເມືອງເຢລິໂກຫ່າງຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມປະມານ 23 ກິໂລແມັດ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງພົບເຫັນເຂົາເຈົ້າທຽວທາງເສັ້ນນີ້. ຂໍໃຫ້ສັງເກດນຳພະເຍຊູກ່າວເຖິງຄົນເດີນທາງວ່າ “ລົງຈາກ” ບໍ່ແມ່ນຂຶ້ນໄປ “ເມືອງເຢຣຶຊາເລມ.” ຜູ້ຟັງຂອງພະອົງເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ໄດ້. ເມືອງເຢຣຶຊາເລມຢູ່ສູງກວ່າເມືອງເຢລິໂກ. ດັ່ງນັ້ນເມື່ອເດີນທາງ “ຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມ” ຜູ້ເດີນທາງຄົງຈະ “ລົງຈາກ” ເມືອງນັ້ນແທ້ໆ. * ເຫັນໄດ້ຊັດແຈ້ງວ່າພະເຍຊູຄຳນຶງເຖິງຜູ້ຟັງ.
14. ເມື່ອໃຊ້ຄຳອຸປະມາ ເຮົາຈະຄຳນຶງເຖິງຜູ້ຟັງໄດ້ແນວໃດ?
14 ເມື່ອໃຊ້ຄຳອຸປະມາ ເຮົາກໍເຊັ່ນກັນຕ້ອງຄຳນຶງເຖິງຜູ້ຟັງ. ມີສິ່ງໃດແດ່ກ່ຽວກັບຜູ້ຟັງທີ່ອາດກະທົບໃສ່ການເລືອກຄຳອຸປະມາຂອງເຮົາ? ບາງທີອາດຕ້ອງພິຈາລະນາປັດໄຈຕ່າງໆເຊັ່ນ ອາຍຸ ພູມຫຼັງທາງດ້ານວັດທະນະທຳຫຼືທາງຄອບຄົວ ແລະວຽກອາຊີບ. ຕົວຢ່າງ ຄຳອຸປະມາທີ່ກ່າວເຖິງລາຍລະອຽດເລື່ອງການເຮັດໄຮ່ເຮັດນາອາດເປັນເລື່ອງທີ່ເຂົ້າໃຈໄດ້ງ່າຍໃນເຂດທີ່ມີການເຮັດກະສິກຳຫຼາຍກວ່າໃນເມືອງໃຫຍ່. ຊີວິດແລະກິດຈະກຳປະຈຳວັນຂອງຜູ້ຟັງ ລູກຂອງເຂົາ ເຮືອນຂອງເຂົາ ສິ່ງທີ່ເຂົາເຮັດໃນຍາມຫວ່າງ ອາຫານຂອງເຂົາ ອາດໃຊ້ເປັນພື້ນຖານຂອງຄຳອຸປະມາທີ່ເໝາະສົມໄດ້.
ເອົາສິ່ງເນລະມິດສ້າງມາໃຊ້ໃນຄຳອຸປະມາ
15. ເພາະເຫດໃດຈຶ່ງບໍ່ໜ້າແປກໃຈທີ່ພະເຍຊູມີຄວາມຮູ້ທີ່ລະອຽດກ່ຽວກັບທຳມະຊາດ?
15 ຄຳອຸປະມາຫຼາຍເລື່ອງຂອງພະເຍຊູເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນວ່າພະອົງມີຄວາມຮູ້ໃນເລື່ອງທຳມະຊາດ ລວມທັງເລື່ອງພືດ ສັດແລະສະພາບອາກາດ. (ມັດທາຍ 16:2, 3; ລືກາ 12:24, 27) ພະອົງໄດ້ຄວາມຮູ້ນີ້ມາຈາກໃສ? ໃນຂະນະທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນຢູ່ແຂວງຄາລິເລ ແນ່ນອນວ່າພະອົງມີໂອກາດມາກມາຍໃນການສັງເກດເບິ່ງສິ່ງເນລະມິດສ້າງ. ສຳຄັນຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ພະເຍຊູເປັນ “ບຸດຫົວທີແຫ່ງສັບພະທຸກສິ່ງທີ່ສ້າງແລ້ວ” ແລະໃນການສ້າງສັບພະທຸກສິ່ງ ພະເຢໂຫວາໃຊ້ພະອົງໃນຖານະເປັນ “ນາຍຊ່າງ.” (ໂກໂລດ 1:15, 16; ສຸພາສິດ 8:30, 31, ລ.ມ.) ເປັນຕາແປກໃຈບໍທີ່ພະເຍຊູມີຄວາມຮູ້ຢ່າງລະອຽດເລື່ອງສິ່ງເນລະມິດສ້າງ? ຂໍໃຫ້ມາເບິ່ງວິທີທີ່ພະອົງເອົາຄວາມຮູ້ນີ້ໄປໃຊ້ຢ່າງຊຳນານ.
16, 17. (ກ) ສິ່ງໃດທີ່ບົ່ງຊີ້ວ່າພະເຍຊູຮູ້ຈັກຄຸ້ນເຄີຍດີກັບນິດໄສຂອງແກະ? (ຂ) ຕົວຢ່າງອັນໃດທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າແກະຟັງສຽງຂອງຜູ້ລ້ຽງຢ່າງແທ້ຈິງ?
16 ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າພະເຍຊູເອີ້ນຕົນເອງວ່າເປັນ “ຜູ້ລ້ຽງອັນດີ” ແລະເອີ້ນເຫຼົ່າສາວົກວ່າເປັນ “ແກະ.” ຖ້ອຍຄຳຂອງພະເຍຊູຊີ້ບອກວ່າພະອົງຮູ້ຈັກຄຸ້ນເຄີຍດີກັບນິດໄສຂອງແກະ. ພະອົງຮູ້ວ່າມີຄວາມຜູກພັນເປັນພິເສດລະຫວ່າງຜູ້ລ້ຽງແກະກັບແກະຂອງຕົນ. ພະອົງສັງເກດວ່າສັດເຫຼົ່ານີ້ທີ່ໄວ້ໃຈຄົນພ້ອມທີ່ຈະຕິດຕາມຜູ້ນຳທາງໄປທັນທີແລະພວກມັນຕິດຕາມຜູ້ລ້ຽງຢ່າງສັດຊື່. ເປັນຫຍັງແກະຈຶ່ງຕິດຕາມຜູ້ລ້ຽງຂອງມັນ? ພະເຍຊູກ່າວວ່າ “ເຫດວ່າເຂົາຮູ້ຈັກສຽງປາກຂອງພະອົງ.” (ໂຢຮັນ 10:2-4, 11) ແກະຮູ້ຈັກສຽງຜູ້ລ້ຽງຂອງມັນແທ້ໆບໍ?
17 ຈອດ ເອ. ສະມິດ ຂຽນສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຝົ້າເບິ່ງໄວ້ໃນປຶ້ມພູມປະເທດທາງປະຫວັດສາດຂອງດິນແດນສັກສິດ (ພາສາອັງກິດ) ວ່າ “ບາງຄັ້ງ ເຮົາພັກຜ່ອນຕອນທ່ຽງຂ້າງນ້ຳສ້າງແຫ່ງໜຶ່ງໃນແຂວງຢູເດເຊິ່ງມີຜູ້ລ້ຽງແກະສາມຫຼືສີ່ຄົນລົງມາທີ່ນັ້ນພ້ອມກັບຝູງແກະຂອງຕົນ. ຝູງແກະມາປະປົນກັນຢູ່ນ້ຳສ້າງ ແລະເຮົາພາກັນສົງໄສວ່າຜູ້ລ້ຽງແກະແຕ່ລະຄົນຈະຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າແກະໂຕໃດແມ່ນຂອງຕົນເອງ. ແຕ່ຫຼັງຈາກທີ່ແກະກິນນ້ຳແລະຢອກກັນຫຼິ້ນແລ້ວໆ ຜູ້ລ້ຽງແກະພາກັນກັບຂຶ້ນໄປຄົນລະຟາກຂອງເປີ້ນພູແລະແຕ່ລະຄົນກໍຮ້ອງເອີ້ນແກະດ້ວຍສຽງທີ່ມີລັກສະນະສະເພາະ ແລະແກະຂອງຜູ້ລ້ຽງແຕ່ລະຄົນກໍແຍກກັນອອກຈາກກຸ່ມກັບໄປຫາຜູ້ລ້ຽງຂອງມັນເປັນຝູງແບບເກົ່າຢ່າງມີລະບຽບຄືກັບຕອນທີ່ພວກມັນມາ.” ພະເຍຊູຄົງບໍ່ອາດຫາຕົວຢ່າງອັນໃດທີ່ດີໄປກວ່ານີ້ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນຈຸດສຳຄັນຂອງພະອົງ ເວົ້າໄດ້ວ່າຫາກເຮົາຍອມຮັບແລະເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງສອນອີກທັງຕິດຕາມການຊີ້ນຳຂອງພະອົງ ເຮົາກໍຈະຢູ່ພາຍໃຕ້ການດູແລຂອງ “ຜູ້ລ້ຽງອັນດີ.”
18. ເຮົາຈະພົບຂໍ້ມູນເລື່ອງສິ່ງເນລະມິດສ້າງຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຈາກແຫຼ່ງໃດ?
18 ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວິທີນຳເອົາສິ່ງເນລະມິດສ້າງມາໃຊ້ເປັນຄຳອຸປະມາໄດ້ແນວໃດ? ລັກສະນະນິດໄສທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງສັດອາດເປັນພື້ນຖານສຳລັບການປຽບທຽບທີ່ງ່າຍແຕ່ວ່າເກີດຜົນ. ເຮົາຈະພົບຂໍ້ມູນເລື່ອງການເນລະມິດສ້າງຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຈາກແຫຼ່ງໃດ? ຄຳພີໄບເບິນເປັນແຫຼ່ງຄວາມຮູ້ທີ່ມາກມາຍກ່ຽວກັບສັດຫຼາກຫຼາຍຊະນິດ ແລະບາງຄັ້ງມີການໃຊ້ລັກສະນະນິດໄສຂອງສັດໃນແບບທີ່ເປັນຄຳອຸປະມາ. ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າເຖິງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ວ່ອງໄວຂອງມັ່ງເທິງພູຫຼືເສືອດາວ ໃຫ້ລະມັດລະວັງຄືກັບງູ ແລະບໍ່ເປັນພິດເປັນໄພຄືນົກເຂົາຫຼືນົກກາງແກ. * (1 ຂ່າວຄາວ 12:8; ຫາບາກຸກ 1:8; ມັດທາຍ 10:16) ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນອື່ນທີ່ມີຄຸນຄ່າໄດ້ແກ່ຫໍສັງເກດການ ຕື່ນເຖີດ! (ທັງສອງເປັນພາສາໄທ) ແລະໜັງສືອື່ນໆທີ່ຈັດພິມໂດຍພະຍານພະເຢໂຫວາ. ເຈົ້າສາມາດຮຽນຮູ້ໄດ້ຫຼາຍຈາກການສັງເກດວິທີທີ່ໜັງສືເຫຼົ່ານີ້ໃຊ້ການປຽບທຽບທີ່ງ່າຍໆໂດຍອາໄສສິ່ງເນລະມິດສ້າງທີ່ໜ້າອັດສະຈັນໃຈມາກມາຍຂອງພະເຢໂຫວາ.
ນຳໃຊ້ຕົວຢ່າງທີ່ຜູ້ຟັງຮູ້ຈັກດີ
19, 20. (ກ) ເພື່ອເປີດໂປງຄວາມເຊື່ອທີ່ຜິດໆ ພະເຍຊູໃຊ້ເຫດການທີ່ຫາກໍເກີດຂຶ້ນໃນຕອນນັ້ນຢ່າງໃດ? (ຂ) ໃນການສອນ ເຮົາຈະໃຊ້ຕົວຢ່າງແລະປະສົບການຈາກຊີວິດຈິງແນວໃດ?
19 ຕົວຢ່າງປຽບທຽບທີ່ມີພະລັງອາດຢູ່ໃນຮູບຕົວຢ່າງຂອງຊີວິດຈິງ. ຄັ້ງໜຶ່ງພະເຍຊູໃຊ້ເຫດການທີ່ຫາກໍເກີດຂຶ້ນເພື່ອເປີດໂປງຄວາມເຊື່ອທີ່ຜິດໆທີ່ວ່າເຫດການທີ່ໜ້າເສົ້າໃຈຍ່ອມເກີດກັບຄົນທີ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບ. ພະອົງກ່າວວ່າ “18 ຄົນນັ້ນທີ່ຫໍປ້ອມແຫ່ງສິໂລເອໄດ້ຕົກທັບເຂົາແລະຂ້າເສຍ ທ່ານທັງຫຼາຍຄຶດວ່າເຂົາເປັນຄົນຜິດ [ຄົນບາບ] ຫຼາຍກວ່າຊາວເມືອງເຢຣຶຊາເລມທັງປວງຫຼື?” (ລືກາ 13:4) ທີ່ຈິງ 18 ຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ຕາຍຍ້ອນບາບບາງຢ່າງທີ່ກະຕຸ້ນໃຫ້ພະເຈົ້າບໍ່ພໍໃຈ. ແທນທີ່ຈະເປັນແນວນັ້ນ ຄວາມຕາຍທີ່ໜ້າເສົ້າໃຈນັ້ນເປັນຜົນມາຈາກ “ເວລາແລະເຫດການທີ່ບໍ່ໄດ້ຄາດລ່ວງໜ້າ.” (ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 9:11, ລ.ມ.) ໂດຍວິທີນີ້ພະເຍຊູຈຶ່ງຫັກລ້າງຄຳສອນຕົວະໂດຍຍົກເອົາເຫດການທີ່ຜູ້ຟັງຂອງພະອົງຮູ້ຈັກດີ.
20 ເຮົາຈະໃຊ້ຕົວຢ່າງແລະປະສົບການຈາກຊີວິດຈິງໃນການສອນໄດ້ແນວໃດ? ສົມມຸດວ່າເຈົ້າກຳລັງພິຈາລະນາເຖິງຄວາມສຳເລັດເປັນຈິງຂອງຄຳພະຍາກອນຂອງພະເຍຊູກ່ຽວກັບສັນຍະລັກຂອງການປະທັບຂອງພະອົງ. (ມັດທາຍ 24:3-14) ເຈົ້າອາດອ້າງເຖິງຂ່າວທີ່ເກີດຂຶ້ນເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ກ່ຽວກັບສົງຄາມ ຄວາມອຶດຢາກ ຫຼືແຜ່ນດິນໄຫວ ເພື່ອສະແດງວ່າລັກສະນະເດັ່ນສະເພາະບາງຢ່າງຂອງສັນຍະລັກນີ້ກຳລັງສຳເລັດເປັນຈິງ. ຫຼືສົມມຸດວ່າເຈົ້າຢາກໃຊ້ປະສົບການໜຶ່ງເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນການປ່ຽນແປງທີ່ເກີດຂຶ້ນເນື່ອງຈາກການສວມໃສ່ນິດໄສໃຈຄໍໃໝ່. (ເອເຟດ 4:20-24) ເຈົ້າຈະພົບປະສົບການດັ່ງກ່າວຈາກໃສ? ເຈົ້າອາດຄິດເຖິງພູມຫຼັງທີ່ຫຼາກຫຼາຍຂອງເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ ຫຼືອາດໃຊ້ປະສົບການທີ່ພິມໃນໜັງສືເຫຼັ້ມໜຶ່ງຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ.
21. ການເປັນຄູສອນພະຄຳຂອງພະເຈົ້າທີ່ເກີດຜົນມີຜົນຕອບແທນອັນໃດແດ່?
21 ພະເຍຊູເປັນຄູສອນທີ່ຊຳນານຢ່າງແທ້ຈິງ! ດັ່ງທີ່ໄດ້ເຫັນໃນພາກນີ້ການ “ສອນ . . . ແລະປະກາດຂ່າວດີ” ເປັນວຽກອາຊີບຂອງພະອົງ. (ມັດທາຍ 4:23, ລ.ມ.) ນີ້ກໍເປັນວຽກອາຊີບຂອງເຮົາຄືກັນ. ການເປັນຄູສອນທີ່ເກີດຜົນໃຫ້ຜົນຕອບແທນຢ່າງມາກມາຍ. ເມື່ອເຮົາສອນ ເຮົາກຳລັງໃຫ້ຄົນອື່ນ ແລະການໃຫ້ເຊັ່ນນັ້ນເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສຸກ. (ກິດຈະການ 20:35) ຄວາມສຸກແບບນັ້ນເປັນຄວາມຍິນດີເນື່ອງຈາກຮູ້ວ່າເຮົາກຳລັງບອກສິ່ງທີ່ມີຄຸນຄ່າຢ່າງແທ້ຈິງແລະທັງຖາວອນ ນັ້ນຄືຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາ. ເຮົາຍັງມີຄວາມອີ່ມໃຈພໍໃຈທີ່ຮູ້ວ່າເຮົາກຳລັງຕິດຕາມຕົວຢ່າງຂອງພະເຍຊູ ຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເຄີຍມີຢູ່ແຜ່ນດິນໂລກ.
^ ບັນທຶກທຳອິດທີ່ຂຽນຂຶ້ນໂດຍການດົນໃຈເລື່ອງຊີວິດຂອງພະເຍຊູຢູ່ແຜ່ນດິນໂລກເບິ່ງຄືວ່າແມ່ນກິດຕິຄຸນຂຽນໂດຍມັດທາຍ ເຊິ່ງຂຽນຫຼັງຈາກທີ່ພະເຍຊູສິ້ນຊີວິດໄດ້ປະມານແປດປີ.
^ ພະເຍຊູຍັງກ່າວວ່າປະໂລຫິດແລະຊາວເລວີມາ “ຈາກເມືອງເຢຣຶຊາເລມ” ດ້ວຍເຫດນີ້ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງມາຈາກວິຫານ. ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງບໍ່ມີໃຜສາມາດຫາຂໍ້ອ້າງໃນຄວາມເສີຍເມີຍຂອງເຂົາເຈົ້າ ໂດຍເວົ້າວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ຊາຍທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຕາຍແລ້ວນັ້ນເພາະບໍ່ຕ້ອງການກາຍເປັນຄົນທີ່ມີມົນທິນຊົ່ວຄາວສຳລັບການປະຕິບັດໜ້າທີ່ຢູ່ວິຫານ.—ພວກເລວີ 21:1; ຈົດເຊັນບັນຊີ 19:16.
^ ສຳລັບການໃຊ້ລັກສະນະນິດໄສຂອງສັດໃນແບບທີ່ເປັນຄຳອຸປະມາໃນຄຳພີໄບເບິນເຊິ່ງມີລາຍລະອຽດຫຼາຍກວ່າ ຂໍໃຫ້ເບິ່ງປຶ້ມການຢັ່ງເຫັນເຂົ້າໃຈໃນພະຄຳພີ (ພາສາອັງກິດ) ຫົວທີ 1 ໜ້າ 268, 270-271 ຈັດພິມໂດຍພະຍານພະເຢໂຫວາ.
