ບົດທີ 10
“ມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ”
“ພະຄຳພີນີ້ໄດ້ສຳເລັດແລ້ວ . . . ໃນວັນນີ້”
1-3. ພະເຍຊູຕ້ອງການໃຫ້ຊາວເມືອງນາຊາເລດໄດ້ຂໍ້ສະຫຼຸບທີ່ສຳຄັນອັນໃດ ແລະພະອົງໄດ້ສະເໜີຫຼັກຖານຫຍັງແດ່?
ເປັນໄລຍະຕົ້ນໆໃນວຽກຮັບໃຊ້ຂອງພະເຍຊູ. ພະຄລິດໄດ້ກັບໄປເມືອງນາຊາເລດ ບ່ອນທີ່ພະອົງເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ. ເປົ້າໝາຍຂອງພະອົງກໍເພື່ອຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ໄດ້ຂໍ້ສະຫຼຸບທີ່ສຳຄັນທີ່ວ່າ ພະອົງເປັນເມຊີຕາມທີ່ໄດ້ສັນຍາໄວ້ດົນນານມາແລ້ວ! ພະອົງໄດ້ສະເໜີຫຼັກຖານຫຍັງແດ່?
2 ແນ່ນອນວ່າຫຼາຍຄົນຄາດໝາຍໃຫ້ມີການອັດສະຈັນ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນວ່າພະເຍຊູໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນ. ແຕ່ພະອົງບໍ່ໄດ້ສະແດງການອັດສະຈັນແກ່ເຂົາເຈົ້າເລີຍ. ແທນທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ພະອົງໄປທີ່ໂຮງທຳຕາມທຳນຽມຂອງພະອົງ. ພະອົງຢືນຂຶ້ນເພື່ອທີ່ຈະອ່ານມ້ວນໜັງສືພະທຳເອຊາອີທີ່ມີຜູ້ຍື່ນໃຫ້ພະອົງ. ພະທຳເອຊາອີເປັນມ້ວນໜັງສືທີ່ຍາວ ເບິ່ງຄືວ່າພັນຢູ່ຮອບແກນໄມ້ຄູ່ໜຶ່ງ ພະເຍຊູມາຍມ້ວນໜັງສືນັ້ນອອກຢ່າງລະມັດລະວັງຈົນກະທັ່ງພົບຂໍ້ຄວາມທີ່ພະອົງຊອກຫາ. ຈາກນັ້ນພະອົງກໍອ່ານດ້ວຍສຽງອັນດັງຈາກຂໍ້ຄວາມເຊິ່ງປັດຈຸບັນນີ້ແມ່ນພະທຳເອຊາອີ 61:1-3.—ລືກາ 4:16-19.
3 ແນ່ນອນວ່າຜູ້ຟັງຄຸ້ນເຄີຍດີກັບຂໍ້ຄວາມຕອນນີ້. ນັ້ນເປັນຄຳພະຍາກອນກ່ຽວກັບຜູ້ເປັນເມຊີ. ສາຍຕາທຸກຄູ່ທີ່ຢູ່ໃນໂຮງທຳຈ້ອງເບິ່ງພະເຍຊູ. ເກີດຄວາມມິດງຽບຢູ່ໄລຍະໜຶ່ງ. ຈາກນັ້ນພະອົງເລີ່ມຕົ້ນອະທິບາຍ ບາງທີອາດຊີ້ແຈງລະອຽດພໍສົມຄວນວ່າ “ພະຄຳພີນີ້ໄດ້ສຳເລັດແລ້ວໃນຫູຂອງທ່ານທັງຫຼາຍໃນວັນນີ້.” ຜູ້ຄົນຮູ້ສຶກອັດສະຈັນໃຈໃນຖ້ອຍຄຳຂອງພະອົງທີ່ໜ້າຈັບໃຈ ແຕ່ຫຼາຍຄົນເບິ່ງຄືວ່າຍັງຢາກເຫັນສັນຍະລັກບາງຢ່າງທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນ. ແທນທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ພະເຍຊູໃຊ້ຕົວຢ່າງໃນພະຄຳພີຢ່າງກ້າຫານເພື່ອເປີດເຜີຍເຖິງການທີ່ເຂົາເຈົ້າຂາດຄວາມເຊື່ອ. ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກນັ້ນ ຊາວເມືອງນາຊາເລດກໍພະຍາຍາມທີ່ຈະຂ້າພະອົງ!—ລືກາ 4:20-30.
4. ໃນວຽກຮັບໃຊ້ ພະເຍຊູໄດ້ວາງຕົວຢ່າງອັນໃດໄວ້ ແລະເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດນີ້?
4 ໃນທີ່ນີ້ພະເຍຊູໄດ້ວາງຕົວຢ່າງທີ່ພະອົງໄດ້ຍຶດຖືມາຕະຫຼອດໃນວຽກຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ. ພະອົງໄດ້ເອົາພະຄຳຂອງພະເຈົ້າທີ່ຂຽນຂຶ້ນໂດຍການດົນໃຈມາໃຊ້ເປັນພື້ນຖານອັນໜັກແໜ້ນທີ່ສຸດສຳລັບສິ່ງທີ່ພະອົງສອນແລະເຮັດ. ແມ່ນຢູ່ ການອັດສະຈັນຕ່າງໆທີ່ພະອົງເຮັດມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍໃນການສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະວິນຍານຂອງພະເຈົ້າຢູ່ກັບພະອົງ. ແຕ່ບໍ່ມີສິ່ງໃດມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ກັບພະເຍຊູຫຼາຍເທົ່າກັບພະຄຳພີບໍລິສຸດ. ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຕົວຢ່າງທີ່ພະອົງໄດ້ວາງໄວ້ໃນເລື່ອງນີ້. ເຮົາຈະພິຈາລະນາເຖິງວິທີທີ່ຜູ້ເປັນນາຍຂອງເຮົາໄດ້ຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ ໄດ້ປົກປ້ອງ ແລະໄດ້ອະທິບາຍພະຄຳນັ້ນ.
ຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ
5. ພະເຍຊູຢາກໃຫ້ຜູ້ຟັງຂອງພະອົງຮູ້ອັນໃດ ແລະພະອົງສະແດງໃຫ້ເຫັນໂດຍວິທີໃດວ່າພະອົງເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳທີ່ພະອົງກ່າວ?
5 ພະເຍຊູຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຄົນຮູ້ທີ່ມາຂອງຂ່າວສານຂອງພະອົງ. ພະອົງກ່າວວ່າ “ຄວາມສັ່ງສອນຂອງເຮົາບໍ່ມາແຕ່ເຮົາ ແຕ່ວ່າມາແຕ່ພະເຈົ້າທີ່ໄດ້ໃຊ້ເຮົາມາ.” (ໂຢຮັນ 7:16) ໃນອີກໂອກາດໜຶ່ງ ພະອົງກ່າວວ່າ “ເຮົາບໍ່ກະທຳສິ່ງໜຶ່ງສິ່ງໃດດ້ວຍລຳພັງຂອງເຮົາເອງ ແຕ່ວ່າເຮົາໄດ້ເວົ້າຄຳທັງຫຼາຍນີ້ຕາມພະບິດາໄດ້ສັ່ງສອນເຮົາ.” (ໂຢຮັນ 8:28) ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ພະອົງກ່າວຕື່ມອີກວ່າ “ຄຳທັງຫຼາຍທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າແກ່ທ່ານທັງຫຼາຍເຮົາບໍ່ໄດ້ເວົ້າດ້ວຍລຳພັງຂອງເຮົາເອງ ແຕ່ວ່າພະບິດາທີ່ສະຖິດຢູ່ໃນເຮົາເປັນຜູ້ທີ່ກະທຳກິດຈະການ.” (ໂຢຮັນ 14:10) ວິທີໜຶ່ງທີ່ພະເຍຊູໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຈິງຂອງຄຳກ່າວນັ້ນແມ່ນການຍົກຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຂຶ້ນມາກ່າວເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກ.
6, 7. (ກ) ພະເຍຊູຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳພີພາກພາສາເຫບເລີຫຼາຍປານໃດ ແລະເປັນຫຍັງການເຮັດແນວນີ້ຈຶ່ງເປັນເລື່ອງໜ້າປະທັບໃຈ? (ຂ) ຄຳສອນຂອງພະເຍຊູແຕກຕ່າງຈາກຄຳສອນຂອງພວກສະໝຽນແນວໃດ?
6 ການສຶກສາຢ່າງລະອຽດກ່ຽວກັບຄຳກ່າວຂອງພະເຍຊູທີ່ມີການບັນທຶກໄວ້ເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນວ່າພະອົງໄດ້ຍົກຂໍ້ຄວາມໂດຍກົງຫຼືພາດພິງເຖິງ ຫຼາຍກວ່າເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງສາລະບົບພະຄຳພີພາກພາສາເຫບເລີ. ນີ້ອາດຟັງຄືວ່າບໍ່ເປັນຕາປະທັບໃຈປານໃດ. ເຈົ້າອາດສົງໄສວ່າ ໃນໄລຍະສາມປີເຄິ່ງຂອງການສັ່ງສອນແລະການປະກາດຕໍ່ສາທາລະນະຊົນເປັນຫຍັງພະອົງຈຶ່ງບໍ່ຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມຈາກໜັງສືທັງໝົດທີ່ຂຽນຂຶ້ນໂດຍການດົນໃຈທີ່ມີຢູ່. ທີ່ຈິງແລ້ວ ພະອົງອາດໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນແທ້ໆ. ຢ່າລືມວ່າມີພຽງສ່ວນເລັກໜ້ອຍຂອງຄຳກ່າວແລະການກະທຳຂອງພະເຍຊູທີ່ມີການບັນທຶກໄວ້. (ໂຢຮັນ 21:25) ທີ່ຈິງອາດເປັນໄປໄດ້ທີ່ເຈົ້າຈະອ່ານຄຳກ່າວທັງໝົດຂອງພະເຍຊູທີ່ມີການບັນທຶກໄວ້ໃນເວລາພຽງບໍ່ເທົ່າໃດຊົ່ວໂມງ. ຂໍໃຫ້ນຶກພາບວ່າເຈົ້າກຳລັງເວົ້າເລື່ອງພະເຈົ້າແລະລາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງພາຍໃນເວລາບໍ່ເທົ່າໃດຊົ່ວໂມງແລະຍັງສາມາດອ້າງເຖິງຫຼາຍກວ່າເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງພະຄຳພີພາກພາສາເຫບເລີ! ນອກຈາກນັ້ນ ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວພະເຍຊູບໍ່ມີມ້ວນໜັງສືທີ່ຂຽນເປັນລາຍລັກອັກສອນເຊິ່ງພ້ອມທີ່ຈະຈັບຂຶ້ນມາອ່ານໄດ້. ຕອນຢູ່ເທິງພູເຂົາ ເມື່ອພະອົງຖ່າຍທອດຄຳເທດທີ່ມີຊື່ສຽງພະອົງໄດ້ລວມເອົາຂໍ້ອ້າງອີງຈາກພະຄຳພີພາກພາສາເຫບເລີຫຼາຍສິບຄັ້ງທັງໂດຍທາງກົງແລະທາງອ້ອມ ເຊິ່ງທັງໝົດລ້ວນແຕ່ມາຈາກຄວາມຊົງຈຳ!
7 ການທີ່ພະເຍຊູຍົກຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳພີສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເຄົາລົບຢ່າງເລິກເຊິ່ງທີ່ພະອົງມີຕໍ່ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ. ຜູ້ຟັງຂອງພະອົງ “ໄດ້ປະຫຼາດໃຈດ້ວຍຄຳສັ່ງສອນຂອງພະອົງເພາະວ່າພະອົງໄດ້ສັ່ງສອນເຂົາເໝືອນດັ່ງຜູ້ມີອຳນາດແລະບໍ່ໃຊ່ເໝືອນດັ່ງພວກສະໝຽນ.” (ມາລະໂກ 1:22) ເມື່ອພວກສະໝຽນສອນ ເຂົາເຈົ້າມັກອ້າງເຖິງສິ່ງທີ່ເອີ້ນກັນວ່າກົດໝາຍສືບປາກ ອ້າງເຖິງພວກລັບບີຜູ້ທີ່ຮອບຮູ້ທີ່ຢູ່ໃນອະດີດ. ພະເຍຊູບໍ່ເຄີຍອ້າງເຖິງພະຍານຫຼັກຖານຈາກກົດໝາຍສືບປາກຫຼືລັບບີຜູ້ໃດຜູ້ໜຶ່ງ. ແທນທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ພະອົງຖືເອົາພະຄຳຂອງພະເຈົ້າວ່າເປັນແຫຼ່ງອ້າງອີງທີ່ສູງສຸດ. ພະອົງກ່າວຊ້ຳເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກວ່າ “ມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ.” ພະອົງໃຊ້ຖ້ອຍຄຳດັ່ງກ່າວຫຼືຖ້ອຍຄຳທີ່ຄ້າຍໆກັນນັ້ນຫຼາຍຄັ້ງໃນການສອນເຫຼົ່າສາວົກແລະໃນການແກ້ໄຂແນວຄິດທີ່ຜິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.
8, 9. (ກ) ເມື່ອຊຳຮະລ້າງວິຫານ ພະເຍຊູສະໜັບສະໜູນສິດອຳນາດຂອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າໂດຍວິທີໃດ? (ຂ) ໃນທາງໃດແດ່ທີ່ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາທີ່ຢູ່ວິຫານຂາດຄວາມນັບຖືຢ່າງຍິ່ງຕໍ່ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ?
8 ເມື່ອພະເຍຊູຊຳຮະລ້າງວິຫານໃນເມືອງເຢຣຶຊາເລມ ພະອົງກ່າວວ່າ “ມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ ‘ວິຫານຂອງເຮົາຈະເປັນທີ່ຊື່ວ່າວິຫານແຫ່ງຄວາມອ້ອນວອນ’ ແຕ່ວ່າຝ່າຍທ່ານທັງຫຼາຍ ທ່ານທັງຫຼາຍໄດ້ກະທຳໃຫ້ກາຍເປັນຖ້ຳແຫ່ງໝູ່ຄົນຂະໂມຍ.” (ມັດທາຍ 21:12, 13; ເອຊາອີ 56:7; ເຢເຣມີ 7:11) ກ່ອນໜ້ານີ້ ພະອົງໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນຫຼາຍຢ່າງຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ພວກເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍຮູ້ສຶກປະທັບໃຈຢ່າງຍິ່ງຈຶ່ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນສັນລະເສີນພະອົງ. ແຕ່ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຖາມພະເຍຊູດ້ວຍຄວາມຂຸ່ນເຄືອງໃຈວ່າພະອົງໄດ້ຍິນສິ່ງທີ່ພວກເດັກນ້ອຍພວມເວົ້າຢູ່ຫຼືບໍ່. ພະອົງໄດ້ຕອບວ່າ “ໄດ້ຍິນແລ້ວ. ທ່ານທັງຫຼາຍບໍ່ໄດ້ອ່ານສັກເທື່ອຫຼືຂໍ້ທີ່ວ່າ ‘ພະອົງໄດ້ຕັ້ງຄວາມສັນລະເສີນແຫ່ງຕົນໄວ້ດ້ວຍປາກຂອງພວກເດັກນ້ອຍ . . . ແລະຜູ້ທີ່ຍັງກິນນົມຢູ່’?” (ມັດທາຍ 21:16; ຄຳເພງ 8:2) ພະເຍຊູຕ້ອງການໃຫ້ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນຮູ້ວ່າພະຄຳຂອງພະເຈົ້າເຫັນດີກັບສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
9 ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາກໍລວມໂຕກັນມາປະເຊີນໜ້າກັບພະເຍຊູແລະຖາມວ່າ “ທ່ານກະທຳການທັງຫຼາຍນີ້ດ້ວຍອຳນາດອັນໃດ?” (ມັດທາຍ 21:23) ພະເຍຊູສະແດງຫຼັກຖານມາກມາຍຢ່າງຊັດເຈນເຖິງແຫຼ່ງທີ່ມາຂອງລິດເດດພະອົງ. ພະອົງບໍ່ໄດ້ເອົາແນວຄິດໃໝ່ເຂົ້າມາໂດຍຄິດຫຼັກຄຳສອນໃໝ່ຂຶ້ນ. ພະອົງພຽງແຕ່ເອົາສິ່ງທີ່ກ່າວໄວ້ໃນພະຄຳຂອງພໍ່ເຊິ່ງຂຽນຂຶ້ນໂດຍການດົນໃຈນັ້ນມາກ່າວ. ສະນັ້ນ ໃນຕົວຈິງແລ້ວພວກປະໂລຫິດແລະພວກສະໝຽນເຫຼົ່ານີ້ຂາດຄວາມນັບຖືຢ່າງຍິ່ງຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະພະຄຳພະອົງ. ເຂົາເຈົ້າສົມຄວນຖືກພະເຍຊູຕຳໜິແທ້ໆໃນຂະນະທີ່ພະອົງໄດ້ເປີດໂປງເຈຕະນາທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງເຂົາເຈົ້າ.—ມັດທາຍ 21:23-46.
10. ເຮົາຈະຮຽນແບບພະເຍຊູໄດ້ແນວໃດໃນວິທີທີ່ເຮົາໃຊ້ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ ແລະເຮົາມີເຄື່ອງຊ່ວຍອັນໃດແດ່ທີ່ພະເຍຊູບໍ່ມີ?
10 ເຊັ່ນດຽວກັບພະເຍຊູ ຄລິດສະຕຽນແທ້ໃນທຸກມື້ນີ້ອາໄສພະຄຳຂອງພະເຈົ້າໃນງານປະກາດ. ພະຍານພະເຢໂຫວາເປັນທີ່ຮູ້ຈັກຕະຫຼອດທົ່ວໂລກໃນເລື່ອງຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະບອກຂ່າວສານໃນຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ກັບຄົນອື່ນໆ. ສັບພະໜັງສືຂອງເຮົາຍົກຂໍ້ຄວາມຈາກຄຳພີໄບເບິນແລະອ້າງເຖິງພະຄຳພີຢ່າງມາກມາຍ. ແລະໃນວຽກຮັບໃຊ້ ເຮົາກໍເຮັດແບບດຽວກັນນັ້ນ ໂດຍພະຍາຍາມສະແດງໃຫ້ເຫັນຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳພີເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ເວົ້າລົມກັບຜູ້ຄົນ. (2 ຕີໂມເຕ 3:16) ດີແທ້ໆເມື່ອບາງຄົນຍອມໃຫ້ເຮົາອ່ານຈາກຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຟັງແລະພິຈາລະນາຄຸນຄ່າແລະຄວາມໝາຍຂອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ! ເຮົາບໍ່ມີຄວາມຊົງຈຳທີ່ດີເລີດຄືກັບພະເຍຊູ ແຕ່ເຮົາມີເຄື່ອງຊ່ວຍຫຼາຍຢ່າງທີ່ພະເຍຊູບໍ່ມີ. ນອກຈາກຄຳພີໄບເບິນຄົບຊຸດທີ່ພິມເປັນພາສາຕ່າງໆທີ່ມີຈຳນວນເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆແລ້ວ ເຮົາກໍຍັງມີຄູ່ມືຄຳພີໄບເບິນຫຼາຍແນວທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ຊອກຂໍ້ຕ່າງໆທີ່ເຮົາອາດຕ້ອງການ. ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມຈາກຄຳພີໄບເບິນແລະຊີ້ນຳຜູ້ຄົນໃຫ້ຮູ້ຈັກຄຳພີໄບເບິນຕໍ່ໆໄປໃນທຸກໆໂອກາດ!
ການປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ
11. ເປັນຫຍັງພະເຍຊູຈຶ່ງຕ້ອງປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຢູ່ເລື້ອຍໆ?
11 ພະເຍຊູພົບວ່າພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຖືກກ່າວໂຈມຕີຢູ່ເລື້ອຍໆ ແຕ່ແນ່ນອນວ່າເລື່ອງນີ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພະອົງແປກໃຈ. ພະເຍຊູອະທິດຖານເຖິງຜູ້ເປັນພໍ່ວ່າ “ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າເປັນຄວາມຈິງ.” (ໂຢຮັນ 17:17) ແລະພະເຍຊູຮູ້ດີວ່າຊາຕານ “ເຈົ້ານາຍແຫ່ງໂລກນີ້” ເປັນ “ຜູ້ຕົວະແລະເປັນພໍ່ແຫ່ງຄວາມຕົວະ.” (ໂຢຮັນ 8:44; 14:30) ເມື່ອປະຕິເສດການລໍ້ໃຈຂອງຊາຕານ ພະເຍຊູໄດ້ຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳພີເຖິງສາມຄັ້ງ. ໂດຍຕັ້ງໃຈນຳໃຊ້ຢ່າງຜິດໆ ຊາຕານໄດ້ຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມໜຶ່ງໃນພະທຳຄຳເພງ ແລະພະເຍຊູໄດ້ໂຕ້ຕອບໂດຍປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຈາກການໃຊ້ໃນແບບທີ່ຜິດໆເຊັ່ນນີ້.—ມັດທາຍ 4:6, 7.
12-14. (ກ) ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາໄດ້ຂາດຄວາມນັບຖືແນວໃດຕໍ່ພະບັນຍັດຂອງໂມເຊ? (ຂ) ພະເຍຊູປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າໂດຍວິທີໃດ?
12 ຫຼາຍຄັ້ງພະເຍຊູໄດ້ປົກປ້ອງພະຄຳພີບໍລິສຸດໄວ້ຈາກການນຳໃຊ້ໃນແບບຜິດໆ ຖືກຕີຄວາມໝາຍແບບຜິດໆ ແລະຖືກບິດເບືອນຂໍ້ຄວາມຈິງ. ຜູ້ສອນສາສະໜາໃນສະໄໝຂອງພະອົງອະທິບາຍພະຄຳຂອງພະເຈົ້າແບບຜິດໆ. ເຂົາເຈົ້າເນັ້ນໜັກຫຼາຍໃນເລື່ອງການປະຕິບັດຕາມບາງສ່ວນໃນພະບັນຍັດຂອງໂມເຊເຊິ່ງເປັນຂໍ້ປີກຍ່ອຍທີ່ສຸດ ແຕ່ເກືອບບໍ່ໄດ້ເນັ້ນເລີຍໃນເລື່ອງການນຳໃຊ້ຫຼັກການຕ່າງໆເຊິ່ງເປັນພື້ນຖານຂອງຂໍ້ກົດໝາຍດັ່ງກ່າວນັ້ນ. ດ້ວຍເຫດນີ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງສະໜັບສະໜູນການນະມັດສະການແບບຜິວເຜີນແບບທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການສະແດງອອກພາຍນອກແທນທີ່ຈະກ່ຽວຂ້ອງກັບເລື່ອງທີ່ສຳຄັນກວ່າເຊັ່ນຄວາມຍຸຕິທຳ ຄວາມເມດຕາ ແລະຄວາມສັດຊື່. (ມັດທາຍ 23:23) ພະເຍຊູປົກປ້ອງພະບັນຍັດຂອງພະເຈົ້າໂດຍວິທີໃດ?
13 ໃນຄຳເທດເທິງພູເຂົາ ເພື່ອນຳເຂົ້າສູ່ພະບັນຍັດຂອງໂມເຊ ເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກທີ່ພະເຍຊູໄດ້ໃຊ້ຖ້ອຍຄຳທີ່ວ່າ “ທ່ານທັງຫຼາຍໄດ້ຍິນວ່າມີຄຳກ່າວໄວ້ວ່າ.” ຕໍ່ຈາກນັ້ນພະອົງຈະໃຊ້ຖ້ອຍຄຳທີ່ວ່າ “ແຕ່ວ່າຝ່າຍເຮົາ ເຮົາກ່າວແກ່ທ່ານທັງຫຼາຍວ່າ” ແລະຈາກນັ້ນກໍອະທິບາຍຫຼັກການທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າການປະຕິບັດຕາມພະບັນຍັດເຊິ່ງເປັນການກະທຳທີ່ຜິວເຜີນ. ພະເຍຊູຖຽງຄັດຄ້ານພະບັນຍັດບໍ? ບໍ່ແມ່ນ ພະອົງກຳລັງປົກປ້ອງພະບັນຍັດນັ້ນ. ຕົວຢ່າງ ຜູ້ຄົນຮູ້ຈັກດີໃນຂໍ້ພະບັນຍັດທີ່ວ່າ “ຢ່າຂ້າຄົນ.” ພະເຍຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າການກຽດຊັງຄົນອື່ນເປັນການລະເມີດຈຸດປະສົງຂອງພະບັນຍັດນັ້ນ. ຄ້າຍກັນ ການປູກຝັງຄວາມປາຖະໜາທີ່ຜິດຕໍ່ຄົນອື່ນນອກຈາກຄູ່ແຕ່ງດອງຂອງຕົນເອງນັ້ນເປັນການລະເມີດຫຼັກການທີ່ແຝງຢູ່ໃນພະບັນຍັດຂອງພະເຈົ້າທີ່ຫ້າມການຫຼິ້ນຊູ້.—ມັດທາຍ 5:17, 18, 21, 22, 27-39.
14 ທ້າຍສຸດ ພະເຍຊູກ່າວວ່າ “ທ່ານທັງຫຼາຍໄດ້ຍິນວ່າມີຄຳກ່າວໄວ້ວ່າ ‘ທ່ານຈົ່ງຮັກເພື່ອນບ້ານແລະຊັງສັດຕູຂອງທ່ານ.’ ແຕ່ວ່າຝ່າຍເຮົາ ເຮົາກ່າວແກ່ທ່ານທັງຫຼາຍວ່າ ຈົ່ງຮັກສັດຕູທັງຫຼາຍຂອງທ່ານ . . . ແລະອ້ອນວອນສຳລັບຄົນທັງຫຼາຍທີ່ກະທຳຮ້າຍແລະຂົ່ມເຫງທ່ານ.” (ມັດທາຍ 5:43, 44) ຄຳສັ່ງທີ່ວ່າ “ຈົ່ງ . . . ຊັງສັດຕູຂອງທ່ານ” ຍົກມາຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າບໍ? ບໍ່ ຄຳສອນນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາພາກັນສອນຕາມຄວາມຄິດຂອງເຂົາເອງ. ພວກເຂົາລົດຄວາມສຳຄັນຂອງພະບັນຍັດທີ່ສົມບູນຄົບຖ້ວນຂອງພະເຈົ້າໂດຍເອົາແນວຄິດແບບມະນຸດມາເຈືອປົນນຳ. ດ້ວຍຄວາມກ້າຫານ ພະເຍຊູໄດ້ປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າໄວ້ບໍ່ໃຫ້ຖືກຜົນເສຍຫາຍຈາກປະເພນີຂອງມະນຸດ.—ມາລະໂກ 7:9-13.
15. ເມື່ອມີຄົນພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ເບິ່ງຄືວ່າພະບັນຍັດຂອງພະເຈົ້າເຂັ້ມງວດຫຼາຍໂພດ ເຖິງຂັ້ນວ່າໄຮ້ຄວາມປານີດ້ວຍຊ້ຳ ພະເຍຊູປົກປ້ອງພະບັນຍັດນັ້ນແນວໃດ?
15 ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຍັງເຮັດໃຫ້ພະບັນຍັດຂອງພະເຈົ້າເບິ່ງຄືວ່າເຂັ້ມງວດຫຼາຍໂພດ ເຖິງຂັ້ນວ່າໄຮ້ຄວາມປານີດ້ວຍຊ້ຳ. ເມື່ອພວກສາວົກຂອງພະເຍຊູເດັດຮວງເຂົ້າມາເກັດກິນໃນຕອນທີ່ຍ່າງຜ່ານທົ່ງນາ ພວກຟາລິຊຽນບາງຄົນເວົ້າວ່າເຂົາເຈົ້າກຳລັງລະເມີດກົດວັນຊະບາໂຕ. ພະເຍຊູໃຊ້ຕົວຢ່າງໃນພະຄຳພີເພື່ອປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຈາກທັດສະນະທີ່ຜິດດຽງເຊັ່ນນີ້. ພະອົງອ້າງເຖິງເຫດການດຽວທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນພະຄຳພີທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການໃຊ້ເຂົ້າຈີ່ເຊິ່ງຕັ້ງຖວາຍຢູ່ນອກສະຖານສັກສິດ ເມື່ອດາວິດແລະຜູ້ຕິດຕາມຂອງລາວທີ່ຫິວໂຫຍໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ. ພະເຍຊູສະແດງໃຫ້ພວກຟາລິຊຽນເຫຼົ່ານັ້ນເຫັນວ່າພວກເຂົາໄດ້ພາດຈຸດສຳຄັນກ່ຽວກັບຄວາມເມດຕາແລະຄວາມອີ່ດູຂອງພະເຢໂຫວາ.—ມາລະໂກ 2:23-27.
16. ໃນເລື່ອງການຢ່າຮ້າງ ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາໄດ້ປ່ຽນແປງແນວໃດຕໍ່ກັບຄຳສັ່ງທີ່ໃຫ້ຜ່ານທາງໂມເຊ ແລະພະເຍຊູເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້?
16 ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຍັງກໍ່ໃຫ້ມີຊ່ອງວ່າງເພື່ອຈະຫຼົບຫຼີກກົດໝາຍເພື່ອຫຼຸດຢ່ອນນ້ຳໜັກຂອງພະບັນຍັດຂອງພະເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງ ພະບັນຍັດອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ຊາຍຢ່າຮ້າງເມຍຂອງຕົນຖ້າລາວພົບວ່າເມຍມີ “ພຶດຕິກຳທີ່ບໍ່ສົມຄວນ” ເບິ່ງຄືເປັນບັນຫາຮ້າຍແຮງບາງຢ່າງເຊິ່ງນຳເອົາຄວາມອັບອາຍມາສູ່ຄອບຄົວ. (ພະບັນຍັດ 24:1, ລ.ມ.) ແຕ່ໃນສະໄໝຂອງພະເຍຊູ ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາໄດ້ໃຊ້ຂໍ້ເງື່ອນໄຂດັ່ງກ່າວເພື່ອເປັນເຫດຜົນໃນການຍອມໃຫ້ຜູ້ຊາຍຢ່າຮ້າງເມຍຂອງຕົນດ້ວຍສາເຫດທຸກຢ່າງ ແມ່ນແຕ່ຍ້ອນເຮັດອາຫານແລງໄໝ້! * ພະເຍຊູສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາເຈົ້າເອົາຖ້ອຍຄຳຂອງໂມເຊທີ່ຂຽນຂຶ້ນໂດຍການດົນໃຈມາໃຊ້ໃນແບບທີ່ຜິດໆ. ຈາກນັ້ນ ພະອົງຈຶ່ງຟື້ນຟູມາດຕະຖານດັ້ງເດີມຂອງພະເຢໂຫວາກ່ຽວກັບການແຕ່ງດອງ ນັ້ນຄືການມີຜົວດຽວເມຍດຽວ ໂດຍໃຫ້ການຜິດສິນລະທຳທາງເພດເປັນມູນເຫດຢ່າງດຽວເທົ່ານັ້ນສຳລັບການຢ່າຮ້າງ.—ມັດທາຍ 19:3-12.
17. ໃນທຸກມື້ນີ້ ຄລິດສະຕຽນອາດຮຽນແບບພະເຍຊູແນວໃດເພື່ອປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ?
17 ຄ້າຍກັນ ຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດໃນທຸກມື້ນີ້ຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງໄດ້ປົກປ້ອງພະຄຳພີສັກສິດໃຫ້ພົ້ນຈາກການຖືກກ່າວໂຈມຕີ. ເມື່ອພວກຫົວໜ້າສາສະໜາສະແດງເປັນໄນວ່າມາດຕະຖານທາງສິນລະທຳໃນພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຫຼ້າສະໄໝ ເຂົາເຈົ້າກ່າວໂຈມຕີຄຳພີໄບເບິນຢ່າງແທ້ຈິງ. ຄຳພີໄບເບິນຍັງຖືກບິດເບືອນເມື່ອສາສະໜາຕ່າງໆສອນຄຳສອນຕົວະແລະບອກວ່າເລື່ອງດັ່ງກ່າວເປັນຄຳສອນຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ເຮົາຖືວ່າເປັນສິດທິພິເສດທີ່ຈະປົກປ້ອງພະຄຳແຫ່ງຄວາມຈິງອັນບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າ ຕົວຢ່າງ ໂດຍສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເປັນສ່ວນຂອງຕີເອການຸພາບ. (ພະບັນຍັດ 4:39) ໃນຂະນະດຽວກັນ ເຮົາກໍປົກປ້ອງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າແບບຜ່ອນສັ້ນຜ່ອນຍາວ ດ້ວຍຄວາມອ່ອນໂຍນຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະດ້ວຍຄວາມຢ້ານຢຳຫຼືຄວາມນັບຖືຢ່າງສຸດຊຶ້ງ.—1 ເປໂຕ 3:15.
ການອະທິບາຍພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ
18, 19. ຕົວຢ່າງອັນໃດແດ່ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຍຊູມີຄວາມສາມາດທີ່ໜ້າງຶດງໍ້ໃນການອະທິບາຍພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ?
18 ພະເຍຊູມີຊີວິດຢູ່ໃນສະຫວັນ ຕອນທີ່ມີການບັນທຶກພະຄຳພີພາກພາສາເຫບເລີ. ພະເຍຊູຄົງຕ້ອງຍິນດີແທ້ໆຕໍ່ກັບໂອກາດທີ່ໄດ້ມາແຜ່ນດິນໂລກແລະມີສ່ວນໃນການອະທິບາຍພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ! ຕົວຢ່າງ ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງວັນນັ້ນທີ່ໜ້າຈົດຈຳພາຍຫຼັງການຄືນມາຈາກຕາຍຕອນທີ່ພະອົງໄດ້ພົບກັບສາວົກສອງຄົນຕາມຫົນທາງໄປເມືອງເອມາອຶດ. ກ່ອນທີ່ທັງສອງຈະສຳນຶກໄດ້ວ່າແມ່ນພະອົງ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເລົ່າໃຫ້ພະອົງຟັງວ່າຮູ້ສຶກໂສກເສົ້າແລະວຸ່ນວາຍໃຈຕໍ່ກັບການເສຍຊີວິດຂອງຜູ້ເປັນນາຍທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກ. ພະອົງຕອບສະໜອງແນວໃດ? ພະອົງ “ໄດ້ແກ້ໄຂໃຫ້ເຂົາຟັງເລື່ອງພະຄຳພີຕັ້ງແຕ່ທ່ານໂມເຊຈົນເຖິງພວກຜູ້ທຳນວາຍທັງປວງທີ່ໄດ້ແຈ້ງຄວາມເຖິງການພະອົງເອງ.” ສອງຄົນນັ້ນໄດ້ຮັບຜົນກະທົບແນວໃດ? ຕໍ່ມາເຂົາເຈົ້າເວົ້ານຳກັນວ່າ “ເມື່ອພະອົງໄດ້ປາກກັບໝູ່ເຮົາໃນຫົນທາງ ແກ້ໄຂພະຄຳພີໃຫ້ໝູ່ເຮົາຟັງ ໃຈຂອງເຮົາບໍ່ເຜົາຮ້ອນໃນຕົວເຮົາຫຼື?”—ລືກາ 24:15-32.
19 ຕໍ່ມາໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ ພະເຍຊູໄດ້ພົບກັບພວກອັກຄະສາວົກແລະຄົນອື່ນໆ. ຂໍໃຫ້ສັງເກດສິ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ເຮັດເພື່ອເຂົາເຈົ້າ “ພະອົງໄດ້ເປີດຈິດເປີດໃຈຂອງເຂົາເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈພະຄຳພີ.” (ລືກາ 24:45) ແນ່ນອນວ່າໂອກາດທີ່ໜ້າຍິນດີນັ້ນເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ຄ້າຍໆກັນທີ່ພະເຍຊູໄດ້ເຮັດຫຼາຍຄັ້ງສຳລັບເຂົາເຈົ້າ ແລະສຳລັບໃຜກໍຕາມທີ່ຈະຟັງພະອົງ. ຫຼາຍຄັ້ງພະອົງໄດ້ຍົກຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳພີເຊິ່ງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີແລະກໍອະທິບາຍຂໍ້ຄວາມນັ້ນໃນວິທີທີ່ເກີດຜົນກະທົບຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ຈິດໃຈຂອງຜູ້ຟັງ ເຊິ່ງເປັນຄວາມເຂົ້າໃຈໃໝ່ແລະເລິກເຊິ່ງກວ່າກ່ຽວກັບພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ.
20, 21. ພະເຍຊູອະທິບາຍແນວໃດກ່ຽວກັບຖ້ອຍຄຳທີ່ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບໂມເຊຢູ່ຟຸ່ມໄມ້ທີ່ມີໄຟລຸກໄໝ້ຢູ່?
20 ໃນໂອກາດເຊັ່ນນັ້ນຄັ້ງໜຶ່ງ ພະເຍຊູເວົ້າກັບພວກຊາດຶເຊເອນ. ເຂົາເຈົ້າເປັນນິກາຍໜຶ່ງຂອງສາສະໜາຢິວທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄະນະປະໂລຫິດແລະບໍ່ເຊື່ອໃນເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍ. ພະເຍຊູກ່າວແກ່ພວກເຂົາເຈົ້າວ່າ “ຝ່າຍການຄືນມາຈາກຕາຍນັ້ນ ທ່ານທັງຫຼາຍບໍ່ໄດ້ອ່ານຫຼື ຄຳນັ້ນທີ່ພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວແກ່ທ່ານທັງຫຼາຍວ່າ ‘ຝ່າຍເຮົາ ເຮົາເປັນພະເຈົ້າຂອງອັບລາຫາມ ແລະພະເຈົ້າຂອງອີຊາກ ແລະພະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ’? ພະເຈົ້າບໍ່ເປັນພະເຈົ້າຂອງຄົນຕາຍ ແຕ່ວ່າເປັນພະເຈົ້າຂອງຄົນຜູ້ຍັງເປັນ.” (ມັດທາຍ 22:31, 32) ນີ້ເປັນຂໍ້ພະຄຳພີທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ຈັກດີ ຂຽນໂດຍໂມເຊເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ພວກຊາດຶເຊເອນໃຫ້ຄວາມນັບຖື. ເຈົ້າເຫັນເຖິງພະລັງໃນການອະທິບາຍຂອງພະເຍຊູບໍ?
21 ໂມເຊໄດ້ສົນທະນາກັບພະເຢໂຫວາຢູ່ທີ່ຟຸ່ມໄມ້ທີ່ມີໄຟລຸກໄໝ້ຢູ່ປະມານປີ 1514 ກ່ອນ ສ.ສ. (ອົບພະຍົບ 3:2, 6) ຕອນນັ້ນ ອັບລາຫາມໄດ້ເສຍຊີວິດໄປແລ້ວ 329 ປີ ອີຊາກ 224 ປີ ແລະຢາໂຄບ 197 ປີ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາຍັງເວົ້າວ່າ “ເຮົາເປັນ” ພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ. ພວກຊາດຶເຊເອນເຫຼົ່ານັ້ນຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາບໍ່ຄືກັບພະນອກຮີດບາງອົງຂອງຄົນຕາຍເຊິ່ງປົກຄອງຢູ່ເມືອງຜີໃນເທບນິຍາຍ. ພະອົງເປັນພະເຈົ້າ “ຂອງຄົນຜູ້ຍັງເປັນ” ດັ່ງທີ່ພະເຍຊູກ່າວ. ຖ້າເຊັ່ນນັ້ນ ອັນໃດເປັນຂໍ້ສະຫຼຸບທີ່ມີເຫດຜົນ? ຂໍ້ສະຫຼຸບຂອງພະເຍຊູມີພະລັງທີ່ວ່າ “ເຂົາທັງປວງຍັງເປັນສຳລັບພະເຈົ້າ.” (ລືກາ 20:38) ຜູ້ຮັບໃຊ້ເຊິ່ງເປັນທີ່ຮັກຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ເສຍຊີວິດໄປແລ້ວນັ້ນໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງໄວ້ຢ່າງປອດໄພໃນຄວາມຊົງຈຳຂອງພະເຈົ້າທີ່ໄຮ້ຂີດຈຳກັດແລະທີ່ບໍ່ມີວັນລືມເລືອນ. ຈຸດປະສົງຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ຈະປຸກຄົນເຊັ່ນນັ້ນໃຫ້ຄືນມາເປັນເລື່ອງແນ່ນອນຈົນເຖິງກັບໄດ້ເວົ້າວ່າເຂົາເຈົ້າຍັງເປັນຢູ່. (ໂລມ 4:16, 17) ນີ້ເປັນການອະທິບາຍທີ່ໜ້າງຶດງໍ້ກ່ຽວກັບພະຄຳຂອງພະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນບໍ? ບໍ່ແປກໃຈທີ່ “ຝູງຄົນ . . . ໄດ້ປະຫຼາດໃຈ”!—ມັດທາຍ 22:33.
22, 23. (ກ) ເຮົາອາດຮຽນແບບພະເຍຊູໄດ້ແນວໃດໃນການອະທິບາຍພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ? (ຂ) ເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດຕໍ່ໄປ?
22 ຄລິດສະຕຽນໃນທຸກມື້ນີ້ມີສິດທິພິເສດໃນການຮຽນແບບວິທີທີ່ພະເຍຊູອະທິບາຍພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ. ແມ່ນຢູ່ ເຮົາບໍ່ມີຄວາມຄິດຈິດໃຈທີ່ສົມບູນຄົບຖ້ວນ. ແຕ່ຫຼາຍຄັ້ງເຮົາສາມາດອະທິບາຍຂໍ້ພະຄຳພີທີ່ຄົນອື່ນຮູ້ຢູ່ແລ້ວ ແລະອະທິບາຍໃນແງ່ມຸມທີ່ເຂົາເຈົ້າອາດບໍ່ເຄີຍໄດ້ພິຈາລະນາມາກ່ອນ. ຕົວຢ່າງ ຕະຫຼອດຊີວິດເຂົາເຈົ້າອາດເຄີຍເວົ້າຊ້ຳຄຳອະທິດຖານທີ່ວ່າ “ຂໍໃຫ້ນາມຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ” ແລະ “ຂໍໃຫ້ແຜ່ນດິນຂອງພະອົງມາຕັ້ງຢູ່” ທັງໆທີ່ບໍ່ເຄີຍໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຊື່ຂອງພະເຈົ້າຫຼືສິ່ງທີ່ແຜ່ນດິນຫຼືລາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງໝາຍເຖິງ. (ມັດທາຍ 6:9, 10) ຈັ່ງແມ່ນມີໂອກາດອັນດີເລີດແທ້ໆເມື່ອມີຄົນຍອມໃຫ້ເຮົາອະທິບາຍຄວາມຈິງດັ່ງກ່າວໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ຊັດເຈນແລະເຂົ້າໃຈງ່າຍ!
23 ການຍົກເອົາຂໍ້ຄວາມຈາກພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ ການປົກປ້ອງ ແລະການອະທິບາຍພະຄຳນັ້ນ ແມ່ນວິທີການຕົ້ນຕໍທີ່ຈະຮຽນແບບພະເຍຊູໃນການແບ່ງປັນຄວາມຈິງ. ຕໍ່ຈາກນີ້ໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນາບາງວິທີທີ່ເກີດຜົນເຊິ່ງພະເຍຊູໃຊ້ເພື່ອໃຫ້ຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນເຂົ້າເຖິງຫົວໃຈຂອງຜູ້ທີ່ຟັງ.
^ ໂຢເຊຟຸດນັກປະຫວັດສາດໃນສະຕະວັດທຳອິດເຊິ່ງເປັນຟາລິຊຽນທີ່ຢ່າຮ້າງກັບເມຍ ໄດ້ແນະນຳໃນພາຍຫຼັງວ່າຄວນມີການອະນຸຍາດໃຫ້ຢ່າຮ້າງ “ບໍ່ວ່າດ້ວຍເຫດຜົນອັນໃດກໍຕາມ (ແລະພວກຜູ້ຊາຍອ້າງວ່າມີຫຼາຍໆສາເຫດທີ່ຈະຢ່າຮ້າງ).”
