ບົດທີ 6
“ພະອົງຍັງໄດ້ຮຽນຈະນ້ອມຟັງ”
1, 2. ເປັນຫຍັງພໍ່ຜູ້ປ່ຽມດ້ວຍຄວາມຮັກຈຶ່ງຮູ້ສຶກຍິນດີທີ່ເຫັນວ່າລູກຊາຍເຊື່ອຟັງ ແລະຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພໍ່ສະທ້ອນເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພະເຢໂຫວາຄືແນວໃດ?
ພໍ່ແນມອອກໄປນອກປ່ອງຢ້ຽມເບິ່ງລູກຊາຍນ້ອຍທີ່ພວມຫຼິ້ນຢູ່ກັບໝູ່. ໝາກບານຂອງເຂົາເຈົ້າຟົ້ງຈາກເດີ່ນບ້ານແລ້ວຕົກໃສ່ຫົນທາງ. ຕາຂອງເດັກນ້ອຍແນມນຳໝາກບານດ້ວຍຄວາມຢາກໄດ້ຄືນມາ. ໝູ່ຜູ້ໜຶ່ງຍົວະລາວໃຫ້ແລ່ນອອກໄປເອົາໝາກບານຢູ່ຫົນທາງ ແຕ່ວ່າເດັກຊາຍຄົນນີ້ແກວ່ງຫົວແລ້ວເວົ້າວ່າ “ຂ້ອຍເຮັດແນວນັ້ນບໍ່ໄດ້.” ພໍ່ຍິ້ມດ້ວຍຄວາມພໍໃຈ.
2 ເປັນຫຍັງພໍ່ຈຶ່ງຮູ້ສຶກຍິນດີເຊັ່ນນັ້ນ? ເພາະລາວໄດ້ສັ່ງລູກຊາຍວ່າບໍ່ໃຫ້ອອກໄປຫົນທາງຜູ້ດຽວ. ເມື່ອລູກເຊື່ອຟັງ ເຖິງແມ່ນບໍ່ຮູ້ວ່າພໍ່ກຳລັງເບິ່ງຢູ່ ພໍ່ຮູ້ວ່າລູກຊາຍກຳລັງຮຽນຮູ້ເລື່ອງການເຊື່ອຟັງແລະຜົນຄືລູກຈະປອດໄພຫຼາຍກວ່າ. ພໍ່ຜູ້ນີ້ຮູ້ສຶກແບບດຽວກັບພະເຢໂຫວາ ພໍ່ຂອງເຮົາທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ. ພະເຈົ້າຮູ້ວ່າຖ້າເຮົາຢາກຮັກສາຄວາມສັດຊື່ແລະຢາກມີຊີວິດເພື່ອເຫັນອະນາຄົດອັນດີເລີດທີ່ພະອົງກຽມໄວ້ໃຫ້ ເຮົາຕ້ອງຮຽນຮູ້ທີ່ຈະໄວ້ວາງໃຈແລະເຊື່ອຟັງພະອົງ. (ສຸພາສິດ 3:5, 6) ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍນີ້ ພະອົງໄດ້ສົ່ງຄູສອນທີ່ດີທີ່ສຸດໃນບັນດາຄູທີ່ເປັນມະນຸດມາໃຫ້ເຮົາ.
3, 4. ໂດຍວິທີໃດທີ່ພະເຍຊູ “ໄດ້ຮຽນຈະນ້ອມຟັງ” ແລະຖືກເຮັດໃຫ້ “ສົມບູນພ້ອມ”? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
3 ຄຳພີໄບເບິນບອກບາງຢ່າງທີ່ເປັນຕາງຶດກ່ຽວກັບພະເຍຊູທີ່ວ່າ “ແມ່ນວ່າພະອົງເປັນພະບຸດແລ້ວ ພະອົງຍັງໄດ້ຮຽນຈະນ້ອມຟັງດ້ວຍຄວາມທຸກລຳບາກທີ່ພະອົງໄດ້ທົນຢູ່ນັ້ນ ແລະເມື່ອເຖິງທີ່ສຳເລັດ [“ສົມບູນພ້ອມ,” ລ.ມ.] ແລ້ວ ພະອົງໄດ້ກາຍເປັນຕົ້ນເຫດຄວາມພົ້ນອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດສຳລັບຄົນທັງປວງທີ່ເຊື່ອຟັງພະອົງ.” (ເຫບເລີ 5:8, 9) ລູກຊາຍຜູ້ນີ້ມີຊີວິດຢູ່ໃນສະຫວັນເປັນເວລາດົນນານຈົນບໍ່ອາດນັບໄດ້. ພະອົງເຫັນຊາຕານແລະພວກທູດສະຫວັນທີ່ກະບົດບໍ່ເຊື່ອຟັງ ແຕ່ລູກຊາຍກົກບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມດ້ວຍ. ຄຳພະຍາກອນທີ່ໄດ້ຮັບການດົນໃຈໄດ້ນຳເອົາຖ້ອຍຄຳນີ້ມາໃຊ້ກັບພະອົງທີ່ວ່າ “ເຮົາບໍ່ໄດ້ຂະບົດ.” (ເອຊາອີ 50:5) ຄັນຊັ້ນ ຖ້ອຍຄຳທີ່ວ່າ “ພະອົງຍັງໄດ້ຮຽນຈະນ້ອມຟັງ” ຈະເອົາມາໃຊ້ແນວໃດກັບລູກຊາຍຜູ້ນີ້ທີ່ເຊື່ອຟັງຢ່າງຄົບຖ້ວນ? ບຸກຄົນທີ່ສົມບູນແບບເຊັ່ນນັ້ນຈະຖືກເຮັດໃຫ້ “ສົມບູນພ້ອມ” ໄດ້ແນວໃດ?
4 ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຕົວຢ່າງນີ້. ທະຫານມີດາບເຫຼັກດວງໜຶ່ງ. ເຖິງວ່າບໍ່ເຄີຍມີການທົດລອງໃຊ້ດາບນີ້ໃນການສູ້ຮົບ ແຕ່ກໍເປັນດາບທີ່ເຮັດຂຶ້ນມາຢ່າງປະນີດເພື່ອຈະໃຊ້ໄດ້ໂດຍບໍ່ມີບ່ອນຕິ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ ລາວເອົາດາບດວງນີ້ໄປປ່ຽນກັບດາບອີກດວງໜຶ່ງເຊິ່ງເຮັດຈາກໂລຫະທີ່ແຂງກວ່າ ເປັນເຫຼັກທີ່ແຂງແຮງທົນທານ. ດາບດວງໃໝ່ນີ້ຖືກໃຊ້ມາແລ້ວຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃນການສູ້ຮົບ. ນີ້ເປັນການແລກປ່ຽນທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມສະຫຼາດແມ່ນບໍ? ຄ້າຍກັນ ກ່ອນຈະມາແຜ່ນດິນໂລກ ພະເຍຊູໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຊື່ອຟັງແບບບໍ່ມີບ່ອນຕິ. ແຕ່ເມື່ອຢູ່ແຜ່ນດິນໂລກນີ້ ການເຊື່ອຟັງຂອງພະອົງກໍມີລັກສະນະທີ່ຕ່າງອອກໄປຢ່າງແທ້ຈິງ. ຕອນນີ້ມີການທົດລອງການເຊື່ອຟັງນັ້ນ ຄືກັບວ່າຖືກເຮັດໃຫ້ເຂັ້ມແຂງກວ່າເກົ່າ ແລະການເຊື່ອຟັງໄດ້ຮັບການພິສູດໂດຍການທົດລອງຕ່າງໆທີ່ພະອົງບໍ່ມີວັນປະສົບໃນສະຫວັນ.
5. ອັນໃດທີ່ເຮັດໃຫ້ການເຊື່ອຟັງຂອງພະເຍຊູສຳຄັນຫຼາຍ ແລະຈະພິຈາລະນາຫຍັງໃນບົດນີ້?
5 ການເຊື່ອຟັງມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍໃນວຽກມອບໝາຍທີ່ໃຫ້ພະເຍຊູມາແຜ່ນດິນໂລກ. ໃນຖານະເປັນ “ອາດາມອົງທີ່ສຸດ” ພະເຍຊູມາແຜ່ນດິນໂລກເພື່ອເຮັດໃນສິ່ງທີ່ພໍ່ຜູ້ທຳອິດຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດ ນັ້ນຄືການເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ ແມ່ນແຕ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການທົດລອງ. (1 ໂກລິນໂທ 15:45) ແຕ່ການເຊື່ອຟັງຂອງພະເຍຊູບໍ່ແມ່ນແບບພໍເປັນພິທີ. ພະເຍຊູເຊື່ອຟັງຢ່າງສຸດຈິດໃຈ ສຸດຫົວໃຈ ແລະສຸດຊີວິດ. ແລະພະອົງເຊື່ອຟັງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ. ການເຮັດຕາມໃຈປະສົງຂອງພໍ່ມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍກວ່າການກິນອາຫານດ້ວຍຊ້ຳ! (ໂຢຮັນ 4:34) ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຮັດຕາມແບບຢ່າງການເຊື່ອຟັງຂອງພະເຍຊູ? ທຳອິດຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາເບິ່ງແຮງກະຕຸ້ນຂອງພະອົງ. ການປູກຝັງແຮງກະຕຸ້ນແບບພະອົງຈະຊ່ວຍເຮົາທັງໃຫ້ຕ້ານການລໍ້ໃຈແລະໃຫ້ເຮັດຕາມໃຈປະສົງຂອງພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ. ຈາກນັ້ນ ຈະພິຈາລະນາຜົນຕອບແທນບາງຢ່າງທີ່ເກີດຈາກການສຳແດງການເຊື່ອຟັງແບບພະຄລິດ.
ແຮງກະຕຸ້ນຂອງພະເຍຊູໃນການເຊື່ອຟັງ
6, 7. ອັນໃດແດ່ເປັນແຮງກະຕຸ້ນໃຫ້ພະເຍຊູເຊື່ອຟັງ?
6 ການເຊື່ອຟັງຂອງພະເຍຊູເກີດມາຈາກຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆທີ່ດີໃນຫົວໃຈພະອົງ. ດັ່ງທີ່ໄດ້ເຫັນໃນບົດທີ 3 ພະຄລິດມີຫົວໃຈຖ່ອມ. ຄວາມຍິ່ງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຮູ້ສຶກວ່າການເຊື່ອຟັງເຮັດໃຫ້ເສຍກຽດ ໃນຂະນະທີ່ຄວາມຖ່ອມຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ. (ອົບພະຍົບ 5:1, 2; 1 ເປໂຕ 5:5, 6) ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ການເຊື່ອຟັງຂອງພະເຍຊູຖືກກະຕຸ້ນຈາກສິ່ງທີ່ພະອົງຮັກແລະສິ່ງທີ່ພະອົງກຽດຊັງ.
7 ສຳຄັນທີ່ສຸດ ພະເຍຊູຮັກພະເຢໂຫວາພໍ່ຂອງພະອົງທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ. ຈະມີການພິຈາລະນາກ່ຽວກັບຄວາມຮັກດັ່ງກ່າວຢ່າງລະອຽດຫຼາຍຂຶ້ນໃນບົດທີ 13. ຄວາມຮັກເຊັ່ນນັ້ນເຮັດໃຫ້ພະເຍຊູພັດທະນາຄວາມຢ້ານຢຳພະເຈົ້າ. ພະອົງມີຄວາມຮັກທີ່ແຮງກ້າຕໍ່ພະເຢໂຫວາ ທັງມີຄວາມເຄົາລົບນັບຖືຢ່າງສຸດຊຶ້ງຈົນຢ້ານວ່າຈະເຮັດໃຫ້ພໍ່ບໍ່ພໍໃຈ. ຄວາມຢ້ານຢຳພະເຈົ້າເປັນເຫດຜົນໜຶ່ງທີ່ວ່າຄຳອະທິດຖານຂອງພະເຍຊູເປັນທີ່ຮັບຟັງດ້ວຍຄວາມພໍໃຈ. (ເຫບເລີ 5:7) ຄວາມຢ້ານຢຳພະເຢໂຫວາຍັງເປັນລັກສະນະເດັ່ນຂອງການປົກຄອງຂອງພະເຍຊູໃນຖານະກະສັດເມຊີ.—ເອຊາອີ 11:3.
ການເລືອກຄວາມບັນເທີງສະແດງໃຫ້ເຫັນບໍວ່າເຮົາກຽດຊັງສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ?
8, 9. ດັ່ງທີ່ພະຍາກອນໄວ້ ພະເຍຊູຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ຄວາມຊອບທຳແລະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະພະອົງເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກນີ້ປາກົດແຈ້ງຄືແນວໃດ?
8 ການຮັກພະເຢໂຫວາຍັງລວມເອົາການກຽດຊັງສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາກຽດຊັງ. ຕົວຢ່າງ ຂໍໃຫ້ສັງເກດຄຳພະຍາກອນຂໍ້ນີ້ທີ່ກ່າວເຖິງກະສັດເມຊີທີ່ວ່າ “ພະອົງໄດ້ຮັກຄວາມຊອບທຳແລະໄດ້ກຽດຊັງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. ເຫດສັນນີ້ພະເຈົ້າ ພະເຈົ້າຂອງພະອົງໄດ້ເອົານ້ຳມັນແຫ່ງຄວາມຍິນດີມາຊະໂລມທາພະອົງທາງເທິງເພື່ອນທັງຫຼາຍຂອງພະອົງ.” (ຄຳເພງ 45:7) “ເພື່ອນທັງຫຼາຍ” ຂອງພະເຍຊູແມ່ນກະສັດອົງອື່ນໆທີ່ຢູ່ໃນເຊື້ອວົງຂອງກະສັດດາວິດ. ຍິ່ງກວ່າກະສັດຄົນໃດໆໃນເຊື້ອວົງນີ້ ພະເຍຊູກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຍິນດີ ຫຼືຄວາມປາບປື້ມໃຈຢ່າງຍິ່ງໃນການເຈີມພະອົງ. ເພາະເຫດໃດ? ເພາະລາງວັນຂອງພະອົງແມ່ນຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າລາງວັນທີ່ກະສັດເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ຮັບ ຕຳແໜ່ງກະສັດຂອງພະອົງໃຫ້ປະໂຫຍດຫຼາຍກວ່າຢ່າງບໍ່ມີວັນຈົບສິ້ນ. ພະອົງໄດ້ຮັບລາງວັນເພາະພະອົງຮັກຄວາມຊອບທຳ ແລະການກຽດຊັງຄວາມຊົ່ວໄດ້ກະຕຸ້ນພະອົງໃຫ້ເຊື່ອຟັງພະເຈົ້າໃນທຸກສິ່ງ.
9 ພະເຍຊູເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພະອົງຕໍ່ຄວາມຊອບທຳແລະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍປາກົດແຈ້ງຄືແນວໃດ? ຕົວຢ່າງ ເມື່ອພວກລູກສິດເຊື່ອຟັງການຊີ້ນຳຂອງພະອົງໃນເລື່ອງວຽກການປະກາດແລະດ້ວຍເຫດນັ້ນເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເກັບກ່ຽວຜົນທີ່ດີ ພະເຍຊູຕອບສະໜອງແນວໃດ? ພະອົງໄດ້ຊົມຊື່ນຍິນດີຫຼາຍ. (ລືກາ 10:1, 17, 21) ແລະເມື່ອປະຊາຊົນຊາວເມືອງເຢຣຶຊາເລມສະແດງນ້ຳໃຈບໍ່ເຊື່ອຟັງເທື່ອແລ້ວເທື່ອອີກ ແລະປະຕິເສດຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ປ່ຽມດ້ວຍຄວາມຮັກຂອງພະອົງ ພະເຍຊູຮູ້ສຶກແນວໃດ? ພະອົງຮ້ອງໄຫ້ຍ້ອນແນວທາງການກະບົດຂອງເມືອງນີ້. (ລືກາ 19:41, 42) ພະເຍຊູເປັນຫ່ວງຢ່າງຍິ່ງໃນເລື່ອງຄວາມປະພຶດທີ່ດີແລະທີ່ບໍ່ດີ.
10. ເຮົາຕ້ອງປູກຝັງຄວາມຮູ້ສຶກແບບໃດຕໍ່ການກະທຳທີ່ຊອບທຳແລະການກະທຳທີ່ຜິດ ແລະສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນໄດ້?
10 ການຄິດຕຶກຕອງເລື່ອງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພະເຍຊູຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ກວດເບິ່ງແຮງກະຕຸ້ນຂອງເຮົາເອງໃນເລື່ອງການເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ. ເຖິງວ່າບໍ່ສົມບູນແບບ ແຕ່ເຮົາກໍສາມາດປູກຝັງຄວາມຮັກອັນແຮງກ້າຕໍ່ການກະທຳທີ່ດີແລະກຽດຊັງຢ່າງຈິງຈັງຕໍ່ການປະພຶດທີ່ຜິດ. ເຮົາຕ້ອງອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາ ຂໍພະອົງໃຫ້ຊ່ວຍເຮົາປູກຝັງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຄືກັບພະອົງແລະທີ່ຄືກັບລູກຊາຍພະອົງ. (ຄຳເພງ 51:10) ໃນເວລາດຽວກັນ ເຮົາຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງອິດທິພົນຕ່າງໆທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກເຊັ່ນນັ້ນອ່ອນລົງໄປ. ການເລືອກຄວາມບັນເທີງແລະການຄົບຫາຢ່າງຮອບຄອບເປັນສິ່ງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ. (ສຸພາສິດ 13:20; ຟີລິບ 4:8) ຖ້າເຮົາປູກຝັງແຮງກະຕຸ້ນແບບພະຄລິດ ການເຊື່ອຟັງຂອງເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ເປັນການທຳທ່າເຮັດເອົາ. ເຮົາຈະເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງເພາະເຮົາຢາກເຮັດສິ່ງນັ້ນ. ເຮົາຈະຫຼີກລ່ຽງການກະທຳທີ່ບໍ່ດີ ບໍ່ແມ່ນເພາະເຮົາຢ້ານຖືກຈັບໄດ້ວ່າເຮັດຜິດ ແຕ່ຍ້ອນເຮົາກຽດຊັງການປະພຶດເຊັ່ນນັ້ນ.
“ພະອົງບໍ່ໄດ້ກະທຳບາບສັກເທື່ອ”
11, 12. (ກ) ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບພະເຍຊູໃນຕອນຕົ້ນໆຂອງວຽກຮັບໃຊ້? (ຂ) ທຳອິດຊາຕານລໍ້ໃຈພະເຍຊູແນວໃດ ໂດຍໃຊ້ອຸບາຍທີ່ມີເລ່ຫຼ່ຽມອັນໃດ?
11 ໃນເລື່ອງການກຽດຊັງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ມີການທົດສອບພະເຍຊູໃນຕອນຕົ້ນໆຂອງວຽກຮັບໃຊ້. ພາຍຫຼັງທີ່ຮັບບັບເຕມາ ພະອົງຢູ່ໃນປ່າເປັນເວລາ 40 ມື້ 40 ຄືນ ໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ກິນອາຫານເລີຍ. ໃນຕອນທ້າຍຂອງໄລຍະນັ້ນ ຊາຕານໄດ້ມາລໍ້ໃຈພະອົງ. ຂໍໃຫ້ສັງເກດວ່າພະຍາມານມີເລ່ຫຼ່ຽມຫຼາຍສ່ຳໃດ.—ມັດທາຍ 4:1-11.
12 ທຳອິດຊາຕານບອກວ່າ “ຖ້າພະອົງເປັນພະບຸດແຫ່ງພະເຈົ້າ ຈົ່ງບອກກ້ອນຫີນທັງຫຼາຍນີ້ໃຫ້ກາຍເປັນເຂົ້າຈີ່ເຖີ້ນ.” (ມັດທາຍ 4:3) ພະເຍຊູຮູ້ສຶກແນວໃດພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ອົດອາຫານມາດົນແລ້ວ? ຄຳພີໄບເບິນກ່າວຢ່າງຊັດເຈນວ່າ “ພະອົງຢາກກິນອາຫານ.” (ມັດທາຍ 4:2) ສະນັ້ນ ຊາຕານສວຍໂອກາດຈາກຄວາມປາຖະໜາຕາມທຳມະຊາດໃນເລື່ອງຢາກກິນອາຫານ ແນ່ນອນວ່າມັນຈົງໃຈລໍຖ້າຈົນພະເຍຊູຢູ່ໃນສະພາບອ່ອນເພຍທາງຮ່າງກາຍ. ຂໍໃຫ້ສັງເກດຄຳເວົ້າທີ່ສຽດສີຂອງຊາຕານທີ່ວ່າ “ຖ້າພະອົງເປັນພະບຸດແຫ່ງພະເຈົ້າ” ຊາຕານຮູ້ວ່າພະເຍຊູເປັນ “ບຸດຫົວທີແຫ່ງສັບພະທຸກສິ່ງທີ່ສ້າງແລ້ວ.” (ໂກໂລດ 1:15) ແຕ່ພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ຍອມໃຫ້ຊາຕານລໍ້ພະອົງໃຫ້ບໍ່ເຊື່ອຟັງພະເຈົ້າ. ພະເຍຊູຮູ້ວ່າພະເຈົ້າບໍ່ມີໃຈປະສົງທີ່ຈະໃຫ້ພະອົງໃຊ້ລິດເດດດ້ວຍຈຸດປະສົງທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ. ພະອົງບໍ່ຍອມເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ພະອົງຖ່ອມໃຈໝາຍເພິ່ງພະເຢໂຫວາເພື່ອໄດ້ຮັບການຄ້ຳຊູແລະການຊີ້ນຳ.—ມັດທາຍ 4:4.
13-15. (ກ) ຊາຕານເຮັດແນວໃດໃນການລໍ້ໃຈພະເຍຊູຄັ້ງທີສອງແລະຄັ້ງທີສາມ ແລະພະເຍຊູໂຕ້ຕອບແນວໃດ? (ຂ) ເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າພະເຍຊູລະວັງຊາຕານຢູ່ສະເໝີ?
13 ໃນການລໍ້ໃຈຄັ້ງທີສອງ ຊາຕານພາພະເຍຊູໄປຈຸດທີ່ສູງຫຼາຍຢູ່ເທິງກຳແພງປ້ອງກັນວິຫານ. ໂດຍການບິດເບືອນພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຢ່າງມີເລ່ຫຼ່ຽມ ຊາຕານໄດ້ລໍ້ພະເຍຊູໃຫ້ສະແດງການໂອ້ອວດໂດຍໂດດລົງມາຈາກບ່ອນທີ່ສູງນັ້ນເພື່ອພວກທູດສະຫວັນຈະຕ້ອງມາຊ່ວຍຊີວິດພະອົງ. ຖ້າຝູງຊົນທີ່ຢູ່ວິຫານເຫັນການອັດສະຈັນເຊັ່ນນັ້ນ ຫຼັງຈາກນັ້ນຈະມີໃຜບໍທີ່ກ້າຍົກຂໍ້ສົງໄສຂຶ້ນມາໃນເລື່ອງທີ່ວ່າພະເຍຊູເປັນເມຊີທີ່ໄດ້ສັນຍາໄວ້? ແລະຖ້າຝູງຊົນຍອມຮັບພະເຍຊູໃນຖານະເປັນເມຊີໂດຍອາໄສການສະແດງທີ່ຕື່ນເຕັ້ນເຊັ່ນນັ້ນ ພະເຍຊູຄົງຫຼີກລ່ຽງຄວາມຍາກລຳບາກມາກມາຍໄດ້ແມ່ນບໍ? ອາດເປັນໄປໄດ້. ແຕ່ພະເຍຊູຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາມີໃຈປະສົງໃຫ້ຜູ້ເປັນເມຊີເຮັດວຽກຂອງຕົນດ້ວຍທ່າທີທີ່ຖ່ອມຕົວ ບໍ່ແມ່ນໂດຍຊັກຈູງຜູ້ຄົນໃຫ້ເຊື່ອດ້ວຍການສະແດງທີ່ຕື່ນເຕັ້ນ. (ເອຊາອີ 42:1, 2) ອີກຄັ້ງໜຶ່ງ ພະເຍຊູປະຕິເສດການບໍ່ເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ. ຊື່ສຽງບໍ່ສາມາດລໍ້ໃຈພະອົງໄດ້.
14 ຈະວ່າແນວໃດກ່ຽວກັບການລໍ້ໃຈໃນເລື່ອງອຳນາດ? ໃນການລໍ້ໃຈຄັ້ງທີສາມ ຊາຕານໄດ້ສະເໜີອານາຈັກທັງໝົດຂອງໂລກນີ້ໃຫ້ກັບພະເຍຊູ ຫາກພະອົງຈະນະມັດສະການມັນເທື່ອດຽວ. ພະອົງໄດ້ຄົ້ນຄິດຢ່າງຈິງຈັງຕໍ່ຂໍ້ສະເໜີຂອງຊາຕານບໍ? ພະອົງຕອບວ່າ “ຊາຕານຈົ່ງໜີເສຍ.” ພະອົງກ່າວຕື່ມອີກວ່າ “ເຫດວ່າມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ ‘ເຈົ້າຈົ່ງນະມັດສະການຂາບໄຫວ້ພະເຢໂຫວາຜູ້ເປັນພະເຈົ້າຂອງເຈົ້າແລະຈົ່ງບົວລະບັດພະເຈົ້າອົງດຽວ.’” (ມັດທາຍ 4:10) ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຈະຊັກຈູງພະເຍຊູໃຫ້ນະມັດສະການພະເຈົ້າອື່ນໄດ້. ການສະເໜີອຳນາດຫຼືອິດທິພົນໃນໂລກນີ້ຈະບໍ່ຊັກຈູງພະອົງໃຫ້ເຮັດການກະທຳໃດໆທີ່ເປັນການບໍ່ເຊື່ອຟັງ.
15 ຊາຕານຍອມແພ້ບໍ? ມັນໄດ້ໜີໄປຕາມຄຳສັ່ງພະເຍຊູ. ແຕ່ບັນທຶກຂອງລືກາກ່າວວ່າ ພະຍາມານ “ໜີໄປຈາກພະອົງ ຈົນເຖິງເວລາທີ່ມັນມີໂອກາດອີກ.” (ລືກາ 4:13, ທ.ປ.) ທີ່ຈິງ ຊາຕານຈະຊອກຫາໂອກາດອື່ນເພື່ອທົດລອງແລະລໍ້ໃຈພະເຍຊູຈົນເຖິງທີ່ສຸດ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ ພະເຍຊູ “ເປັນທີ່ທົດລອງແລ້ວ . . . ໃນທຸກສິ່ງ” (ເຫບເລີ 4:15) ດັ່ງນັ້ນພະເຍຊູຈຶ່ງລະວັງຕົວສະເໝີ ແລະເຮົາຄວນເຮັດແບບນັ້ນ.
16. ໃນທຸກມື້ນີ້ ຊາຕານລໍ້ໃຈຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າໂດຍວິທີໃດ ແລະເຮົາຈະປະຕິເສດຄວາມພະຍາຍາມຂອງມັນແນວໃດ?
16 ໃນປັດຈຸບັນນີ້ຊາຕານຍັງຄົງລໍ້ໃຈຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ. ໜ້າເສົ້າໃຈ ຫຼາຍຄັ້ງຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບເຮັດໃຫ້ເຮົາຕົກເປັນເປົ້າໄດ້ງ່າຍ. ຊາຕານສວຍປະໂຫຍດຢ່າງມີເລ່ຫຼ່ຽມຈາກຄວາມເຫັນແກ່ຕົວ ຄວາມຍິ່ງຈອງຫອງ ແລະຄວາມໂລບໃນອຳນາດ. ໂດຍໃຊ້ການນິຍົມວັດຖຸເປັນສິ່ງລໍ້ໃຈ ຊາຕານແມ່ນກະທັ່ງໃຊ້ປັດໄຈທັງໝົດນີ້ພ້ອມກັນດ້ວຍຊ້ຳ! ໃນບາງຄັ້ງ ເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ຈະຢຸດແລ້ວກວດສອບເບິ່ງໂຕເອງຢ່າງສັດຊື່. ເຮົາຄວນຄຶດຕຶກຕອງຄຳກ່າວທີ່ຢູ່ໃນ 1 ໂຢຮັນ 2:15-17. ໃນການຄຶດຕຶກຕອງ ເຮົາອາດຖາມໂຕເອງວ່າຄວາມປາຖະໜາຝ່າຍເນື້ອໜັງຂອງລະບົບນີ້ ຄວາມຢາກໄດ້ຢາກມີຊັບສົມບັດວັດຖຸ ແລະຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະໃຫ້ຄົນອື່ນປະທັບໃຈຄ່ອຍໆທຳລາຍຄວາມຮັກຂອງເຮົາໃນລະດັບໃດໜຶ່ງເຊິ່ງມີຕໍ່ພໍ່ທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນຫຼືບໍ່. ເຮົາຕ້ອງຈື່ວ່າໂລກນີ້ກຳລັງຜ່ານພົ້ນໄປເຊັ່ນດຽວກັບຊາຕານຜູ້ປົກຄອງຂອງໂລກນີ້. ຂໍໃຫ້ເຮົາປະຕິເສດຄວາມພະຍາຍາມອັນມີເລ່ຫຼ່ຽມຂອງມັນທີ່ຈະລໍ້ໃຈເຮົາໃຫ້ຕົກເຂົ້າສູ່ບາບ! ຂໍໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮັບການກະຕຸ້ນໃຈຈາກຜູ້ເປັນນາຍຂອງເຮົາ ເພາະ “ພະອົງບໍ່ໄດ້ກະທຳບາບສັກເທື່ອ.”—1 ເປໂຕ 2:22.
“ເຮົາກະທຳການທີ່ເປັນຊອບໃຈແກ່ພະເຈົ້າຢູ່ເລື້ອຍ”
17. ພະເຍຊູຮູ້ສຶກແນວໃດໃນເລື່ອງການເຊື່ອຟັງພະເຈົ້າ ແຕ່ບາງຄົນອາດຈະໂຕ້ແຍ່ງຄືແນວໃດ?
17 ການເຊື່ອຟັງບໍ່ພຽງແຕ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການລະເວັ້ນຈາກບາບ; ພະຄລິດປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງທຸກຢ່າງຂອງພໍ່ຢ່າງເອົາຈິງເອົາຈັງ. ພະອົງໄດ້ຖະແຫຼງວ່າ “ເຮົາກະທຳການທີ່ເປັນຊອບໃຈແກ່ພະເຈົ້າຢູ່ເລື້ອຍ.” (ໂຢຮັນ 8:29) ການເຊື່ອຟັງແບບນີ້ນຳຄວາມຍິນດີມາກມາຍມາໃຫ້ພະເຍຊູ. ແນ່ນອນ ບາງຄົນອາດໂຕ້ແຍ່ງວ່າສຳລັບພະເຍຊູການເຊື່ອຟັງເປັນເລື່ອງທີ່ງ່າຍກວ່າ. ເຂົາເຈົ້າອາດຄິດວ່າພະອົງມີແຕ່ຕ້ອງໃຫ້ການຕໍ່ພະເຢໂຫວາເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ສົມບູນພ້ອມ ແຕ່ສ່ວນເຮົາຕ້ອງໃຫ້ການຕໍ່ມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບເຊິ່ງຢູ່ໃນຕຳແໜ່ງທີ່ມີອຳນາດ. ແຕ່ຄວາມຈິງກໍຄືວ່າພະເຍຊູໄດ້ ເຊື່ອຟັງມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບເຊິ່ງຢູ່ໃນຕຳແໜ່ງທີ່ມີອຳນາດ.
18. ຕອນເປັນເດັກນ້ອຍ ພະເຍຊູວາງແບບຢ່າງແນວໃດໃນເລື່ອງການເຊື່ອຟັງ?
18 ຂະນະທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ ພະເຍຊູຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງໂຢເຊບແລະມາລີ ພໍ່ແມ່ເຊິ່ງເປັນມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ. ພະອົງຄົງຈະເບິ່ງເຫັນຂໍ້ບົກພ່ອງໃນໂຕຂອງພໍ່ແມ່ໄດ້ຫຼາຍກວ່າທີ່ເດັກສ່ວນຫຼາຍຈະເບິ່ງເຫັນໃນໂຕຂອງພໍ່ແມ່ເຂົາເຈົ້າ. ພະອົງໄດ້ຂືນອຳນາດ ໂດຍເຮັດເກີນຂອບເຂດໜ້າທີ່ທີ່ພະເຈົ້າມອບໃຫ້ ແລະບອກພໍ່ແມ່ໃນວິທີຈັດການເລື່ອງໃນຄອບຄົວບໍ? ຂໍໃຫ້ສັງເກດສິ່ງທີ່ລືກາ 2:51 ກ່າວເຖິງພະເຍຊູຕອນອາຍຸ 12 ປີ ທີ່ວ່າ “ພະອົງ . . . ໄດ້ຢູ່ໃຕ້ບັງຄັບເຂົາ.” ໂດຍການເຊື່ອຟັງແບບນີ້ ພະອົງໄດ້ວາງຕົວຢ່າງອັນດີເລີດໃຫ້ກັບໜຸ່ມສາວຄລິດສະຕຽນຜູ້ທີ່ພະຍາຍາມຈະເຊື່ອຟັງພໍ່ແມ່ແລະສະແດງຄວາມນັບຖືທີ່ເໝາະສົມຕໍ່ພໍ່ແມ່.—ເອເຟດ 6:1, 2.
19, 20. (ກ) ໃນເລື່ອງການເຊື່ອຟັງມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ ພະເຍຊູປະເຊີນຂໍ້ທ້າທາຍອັນໃດທີ່ບໍ່ຄືໃຜ? (ຂ) ໃນທຸກມື້ນີ້ ເປັນຫຍັງຄລິດສະຕຽນແທ້ຈຶ່ງຄວນເຊື່ອຟັງຜູ້ທີ່ນຳໜ້າເຂົາເຈົ້າ?
19 ໃນເລື່ອງການເຊື່ອຟັງມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ ພະເຍຊູປະເຊີນໜ້າກັບສະພາບການທີ່ຍາກລຳບາກເຊິ່ງຄລິດສະຕຽນແທ້ໃນທຸກມື້ນີ້ບໍ່ຕ້ອງປະເຊີນເລີຍ. ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຍຸກສະໄໝທີ່ແປກໃນເວລາທີ່ພະອົງມີຊີວິດຢູ່. ລະບົບສາສະໜາຂອງຢິວພ້ອມກັບວິຫານໃນເມືອງເຢຣຶຊາເລມແລະຕຳແໜ່ງປະໂລຫິດທີ່ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກພະເຢໂຫວາມາເປັນເວລາດົນນານ ກຳລັງຈະຖືກປະຕິເສດແລະຈະມີການປ່ຽນແທນດ້ວຍປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ. (ມັດທາຍ 23:33-38) ໃນລະຫວ່າງນັ້ນ ພວກຫົວໜ້າສາສະໜາຫຼາຍຄົນສອນຄຳສອນຕົວະທີ່ໄດ້ມາຈາກປັດຊະຍາກະເລັກ. ການສໍ້ໂກງໃນວິຫານມີຢ່າງແພ່ຫຼາຍຈົນພະເຍຊູເອີ້ນບ່ອນນັ້ນວ່າ “ຖ້ຳແຫ່ງໝູ່ຄົນຂະໂມຍ.” (ມາລະໂກ 11:17) ພະເຍຊູຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄປວິຫານແລະໂຮງທຳບໍ? ບໍ່ແມ່ນ! ພະເຢໂຫວາຍັງໃຊ້ການຈັດຕຽມເຊັ່ນນັ້ນຢູ່. ຈົນກວ່າພະເຈົ້າຈະລົງມືຈັດການແລະເຮັດການປ່ຽນແປງ ພະເຍຊູກໍໄປສະຫຼອງເທສະການຕ່າງໆຢູ່ວິຫານແລະຢູ່ໂຮງທຳດ້ວຍຄວາມເຊື່ອຟັງ.—ລືກາ 4:16; ໂຢຮັນ 5:1.
20 ຖ້າພະເຍຊູຍອມເຊື່ອຟັງພາຍໃຕ້ສະພາບການດັ່ງກ່າວ ຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກທີ່ຄລິດສະຕຽນແທ້ໃນທຸກມື້ນີ້ຄວນເຊື່ອຟັງຕໍ່ໆໄປ! ທີ່ຈິງ ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝທີ່ຕ່າງກັນຫຼາຍ ເປັນສະໄໝຂອງການຟື້ນຟູການນະມັດສະການທີ່ບໍລິສຸດເຊິ່ງບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າມາດົນແລ້ວ. ພະເຈົ້າຮັບຮອງວ່າຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຊາຕານທຳຄວາມເສຍຫາຍແກ່ປະຊາຊົນຂອງພະອົງທີ່ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູແລ້ວ. (ເອຊາອີ 2:1, 2; 54:17) ແມ່ນຢູ່ ເຮົາປະເຊີນກັບຄວາມຜິດບາບແລະຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບພາຍໃນປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ. ແຕ່ເຮົາຄວນໃຊ້ຂໍ້ບົກພ່ອງຂອງຄົນອື່ນມາເປັນຂໍ້ອ້າງໃນການບໍ່ເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ ບາງທີໂດຍການບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມຄລິດສະຕຽນຫຼືວິພາກວິຈານຜູ້ເຖົ້າແກ່ບໍ? ບໍ່ຄວນ! ແທນທີ່ຈະເຮັດແນວນັ້ນ ເຮົາຄວນສະໜັບສະໜູນເຂົາເຈົ້າຢ່າງຈິງໃຈທີ່ເປັນຜູ້ນຳໜ້າໃນປະຊາຄົມ. ໂດຍການເຊື່ອຟັງ ເຮົາເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມຄລິດສະຕຽນແລະການປະຊຸມໃຫຍ່ຕ່າງໆ ແລະເອົາຄຳແນະນຳຕາມຫຼັກພະຄຳພີທີ່ໄດ້ຮັບຈາກທີ່ນັ້ນໄປນຳໃຊ້.—ເຫບເລີ 10:24, 25; 13:17.
ເຮົາເອົາສິ່ງທີ່ຮຽນຢູ່ການປະຊຸມຄລິດສະຕຽນໄປນຳໃຊ້ດ້ວຍຄວາມເຊື່ອຟັງ
21. ພະເຍຊູຕອບສະໜອງແນວໃດຕໍ່ຄວາມກົດດັນຈາກມະນຸດທີ່ບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອຟັງພະເຈົ້າ ເລື່ອງນີ້ເປັນຕົວຢ່າງແນວໃດສຳລັບເຮົາ?
21 ພະເຍຊູບໍ່ເຄີຍຍອມໃຫ້ປະຊາຊົນ ແມ່ນແຕ່ໝູ່ທີ່ມີເຈຕະນາດີເຮັດໃຫ້ພະອົງເຊົາເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາ. ຕົວຢ່າງ ອັກຄະສາວົກເປໂຕພະຍາຍາມໂນ້ມນ້າວນາຍຂອງຕົນວ່າບໍ່ຈຳເປັນທີ່ຈະຕ້ອງທຸກທໍລະມານແລະສິ້ນຊີວິດ. ພະເຍຊູປະຕິເສດຢ່າງໜັກແໜ້ນຕໍ່ຄວາມປາຖະໜາດີຂອງເປໂຕທີ່ເປັນການຊັກຈູງໄປໃນທາງຜິດທີ່ບອກໃຫ້ພະເຍຊູກະລຸນາຕົນເອງ. (ມັດທາຍ 16:21-23) ໃນທຸກມື້ນີ້ ຫຼາຍຄັ້ງຜູ້ຕິດຕາມພະເຍຊູຕ້ອງຮັບມືກັບຍາຕິພີ່ນ້ອງທີ່ມີເຈຕະນາດີເຊິ່ງອາດພະຍາຍາມຫ້າມເຂົາເຈົ້າໄວ້ບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອຟັງກົດໝາຍແລະຫຼັກການຕ່າງໆຂອງພະເຈົ້າ. ເຊັ່ນດຽວກັບຜູ້ຕິດຕາມພະເຍຊູໃນສະຕະວັດທຳອິດ ເຮົາຍຶດໝັ້ນກັບຈຸດຢືນຂອງເຮົາທີ່ວ່າ “ພວກຂ້າພະເຈົ້າຈຳຕ້ອງຟັງພະເຈົ້າຫຼາຍກວ່າຟັງມະນຸດ.”—ກິດຈະການ 5:29.
ລາງວັນສຳລັບການເຊື່ອຟັງແບບພະຄລິດ
22. ພະເຍຊູໃຫ້ຄຳຕອບຕໍ່ຄຳຖາມອັນໃດ ແລະພະອົງໃຫ້ຄຳຕອບໂດຍວິທີໃດ?
22 ເມື່ອພະເຍຊູປະເຊີນກັບຄວາມຕາຍ ການເຊື່ອຟັງຂອງພະອົງຖືກທົດລອງຢ່າງໜັກໜ່ວງທີ່ສຸດ. ໃນລະຫວ່າງວັນທີ່ໜ້າເສົ້ານັ້ນ “ພະອົງຍັງໄດ້ຮຽນຈະນ້ອມຟັງ” ໃນຄວາມໝາຍທີ່ຄົບຖ້ວນທີ່ສຸດ. ພະອົງເຮັດຕາມໃຈປະສົງຂອງພໍ່ ບໍ່ແມ່ນຕາມໃຈຂອງຕົນເອງ. (ລືກາ 22:42) ໃນລະຫວ່າງນັ້ນ ພະອົງໄດ້ສ້າງປະຫວັດໃນເລື່ອງຄວາມຊື່ສັດໝັ້ນຄົງຢ່າງບໍ່ຂາດຕົກບົກພ່ອງ. (1 ຕີໂມເຕ 3:16) ພະອົງໄດ້ໃຫ້ມີຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມທີ່ມີມາດົນແລ້ວທີ່ວ່າ ມະນຸດສົມບູນແບບຈະເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປບໍເຖິງວ່າປະສົບກັບການທົດລອງ? ອາດາມໄດ້ລົ້ມເຫຼວໃນເລື່ອງນີ້ ແລະເອວາກໍຄືກັນ. ຈາກນັ້ນພະເຍຊູກໍມາທີ່ແຜ່ນດິນໂລກ ມີຊີວິດຢູ່ ສິ້ນຊີວິດ ແລະໃຫ້ຄຳຕອບທີ່ໜັກແໜ້ນແທ້ໆ. ບຸກຄົນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນບັນດາສິ່ງເນລະມິດສ້າງທັງໝົດຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ຄຳຕອບທີ່ໜັກແໜ້ນທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້. ພະອົງເຊື່ອຟັງເຖິງວ່າຈະຕ້ອງທົນທຸກຫຼາຍແລະກະທັ່ງສິ້ນຊີວິດ.
23-25. (ກ) ການເຊື່ອຟັງກ່ຽວຂ້ອງແນວໃດກັບຄວາມຊື່ສັດໝັ້ນຄົງ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ. (ຂ) ຫົວເລື່ອງຂອງບົດຕໍ່ໄປແມ່ນຫຍັງ?
23 ຄວາມຊື່ສັດໝັ້ນຄົງຫຼືຄວາມເຫຼື້ອມໃສສຸດຫົວໃຈຕໍ່ພະເຢໂຫວາສະແດງອອກໂດຍການເຊື່ອຟັງ. ເນື່ອງຈາກພະເຍຊູເຊື່ອຟັງ ພະອົງຈຶ່ງໄດ້ຮັກສາຄວາມຊື່ສັດໝັ້ນຄົງແລະນີ້ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ມະນຸດທຸກຄົນ. (ໂລມ 5:19) ພະເຢໂຫວາໃຫ້ລາງວັນແກ່ພະເຍຊູຢ່າງລົ້ນເຫຼືອ. ຖ້າເຮົາເຊື່ອຟັງພະຄລິດຜູ້ເປັນນາຍຂອງເຮົາ ພະເຢໂຫວາກໍຈະໃຫ້ລາງວັນແກ່ເຮົາເຊັ່ນກັນ. ການເຊື່ອຟັງພະຄລິດນຳໄປສູ່ “ຄວາມພົ້ນອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ”!—ເຫບເລີ 5:9.
24 ນອກຈາກນັ້ນ ຄວາມຊື່ສັດໝັ້ນຄົງກໍເປັນພະພອນຢູ່ແລ້ວ. ສຸພາສິດ 10:9 (ທ.ປ.) ກ່າວວ່າ “ຄົນສັດຊື່ກໍປອດໄພແລະໝັ້ນຄົງ.” ຖ້າຄວາມຊື່ສັດໝັ້ນຄົງທຽບໄດ້ກັບເຮືອນຫຼັງໃຫຍ່ທີ່ສ້າງດ້ວຍດິນຈີ່ແນວດີ ການເຊື່ອຟັງແຕ່ລະເທື່ອກໍອາດທຽບໄດ້ກັບດິນຈີ່ແຕ່ລະກ້ອນ. ດິນຈີ່ກ້ອນໜຶ່ງອາດເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີຄວາມໝາຍຫຍັງ ແຕ່ວ່າແຕ່ລະກ້ອນກໍຢູ່ໃນຕຳແໜ່ງທີ່ເໝາະສົມແລະມີຄຸນຄ່າ. ແລະເມື່ອເອົາດິນຈີ່ຫຼາຍກ້ອນມາຕໍ່ໃສ່ກັນ ສິ່ງທີ່ມີຄ່າກວ່າກໍຖືກສ້າງຂຶ້ນ. ເມື່ອເອົາການເຊື່ອຟັງແຕ່ລະເທື່ອມາລວມກັນ ການເຊື່ອຟັງເທື່ອນີ້ມາຕື່ມໃສ່ການເຊື່ອຟັງເທື່ອກ່ອນວັນແລ້ວວັນເລົ່າ ປີແລ້ວປີເລົ່າ ເຮົາກໍໄດ້ສ້າງຄວາມຊື່ສັດໝັ້ນຄົງຄືເຮືອນທີ່ສວຍງາມ.
25 ແນວທາງການເຊື່ອຟັງເປັນເວລາຍາວນານເຮັດໃຫ້ນຶກເຖິງຄຸນລັກສະນະອີກຢ່າງໜຶ່ງ ນັ້ນຄືຄວາມອົດທົນ. ຕົວຢ່າງຂອງພະເຍຊູໃນແງ່ມຸມນີ້ເປັນຫົວເລື່ອງຂອງບົດຕໍ່ໄປ.
