ບົດທີ 1
“ຕາມເຮົາໄປເຖີ້ນ”—ພະເຍຊູໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?
“ຂ້າພະເຈົ້າຈະກະທຳສິ່ງໃດເພື່ອຈະຮັບຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດມາເປັນມູນລະດົກ?”
1, 2. ອັນໃດເປັນຄຳເຊີນທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ມະນຸດອາດໄດ້ຮັບ ແລະເຮົາອາດຖາມຕົວເອງແນວໃດ?
ອັນໃດເປັນຄຳເຊີນທີ່ດີທີ່ສຸດເຊິ່ງເຈົ້າເຄີຍໄດ້ຮັບ? ເຈົ້າອາດຄິດເຖິງຕອນທີ່ໄດ້ຮັບເຊີນໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນໂອກາດພິເສດ ບາງທີອາດເປັນງານແຕ່ງດອງຂອງສອງຄົນທີ່ເຈົ້າຮັກແພງຫຼາຍ ຫຼືເຈົ້າອາດຄິດເຖິງວັນທີ່ຖືກເຊີນໃຫ້ເຮັດວຽກສຳຄັນຢ່າງໜຶ່ງ. ຖ້າເຈົ້າໄດ້ຮັບຄຳເຊີນແບບນີ້ ແນ່ນອນວ່າເຈົ້າຈະຍິນດີແລະກະທັ່ງຖືວ່າເປັນກຽດທີ່ໄດ້ຮັບຄຳເຊີນນັ້ນ. ຄວາມຈິງກໍຄືວ່າເຈົ້າໄດ້ຮັບຄຳເຊີນທີ່ດີກວ່ານັ້ນຫຼາຍເທົ່າ. ເຮົາແຕ່ລະຄົນໄດ້ຮັບຄຳເຊີນນັ້ນ. ແລະວິທີທີ່ເຮົາເລືອກສະໜອງຕໍ່ຄຳເຊີນນັ້ນມີຜົນຕໍ່ເຮົາຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ເປັນການຕັດສິນໃຈເລືອກທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດ.
2 ແມ່ນຄຳເຊີນຫຍັງ? ແມ່ນຄຳເຊີນທີ່ມາຈາກພະເຍຊູຄລິດ ລູກຊາຍຜູ້ດຽວທີ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ມີລິດທານຸພາບທຸກປະການໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໂດຍກົງ ແລະຄຳເຊີນນັ້ນບັນທຶກໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ. ໃນມາລະໂກ 10:21 ເຮົາອ່ານຄຳກ່າວຂອງພະເຍຊູທີ່ວ່າ “ຕາມເຮົາໄປເຖີ້ນ.” ໃນຕົວຈິງແລ້ວນັ້ນເປັນຄຳເຊີນທີ່ພະເຍຊູໃຫ້ແກ່ເຮົາແຕ່ລະຄົນ. ເຮົາຄວນຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ຂ້ອຍຈະຕອບສະໜອງຕໍ່ຄຳເຊີນນີ້ແນວໃດ?’ ເຈົ້າອາດຄິດວ່າມີໃຜບໍຈະປະຕິເສດຄຳເຊີນອັນດີເລີດນັ້ນ? ໜ້າແປກໃຈ ຜູ້ຄົນສ່ວນຫຼາຍປະຕິເສດ. ເພາະເຫດໃດ?
3, 4. (ກ) ສິ່ງໃດແດ່ທີ່ອາດຖືວ່າເປັນຕາໜ້າອິດສາຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ເຂົ້າໄປຫາພະເຍຊູເພື່ອຖາມເລື່ອງຊີວິດຕະຫຼອດໄປ? (ຂ) ພະເຍຊູອາດເຫັນຄຸນລັກສະນະທີ່ດີອັນໃດໃນໂຕຜູ້ປົກຄອງໜຸ່ມທີ່ຮັ່ງມີຄົນນີ້?
3 ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຕົວຢ່າງຂອງຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຮັບຄຳເຊີນນັ້ນໂດຍກົງເມື່ອປະມານ 2.000 ປີມາແລ້ວ. ລາວເປັນຄົນທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນັບຖືຢ່າງສູງ. ຢ່າງໜ້ອຍລາວມີສາມຢ່າງທີ່ເຮົາຖືວ່າເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າປາຖະໜາ ກະທັ່ງຖືວ່າເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າອິດສາດ້ວຍຊ້ຳ ນັ້ນຄືຄວາມໜຸ່ມແໜ້ນ ຊັບສົມບັດ ແລະສິດອຳນາດ. ບັນທຶກໃນຄຳພີໄບເບິນພັນລະນາເຖິງລາວວ່າເປັນ “ຄົນໜຸ່ມ” ເປັນຄົນ “ມັ່ງມີມາກຫຼາຍ” ແລະເປັນ “ຜູ້ຄຸ້ມຄອງ.” (ມັດທາຍ 19:20; ລືກາ 18:18, 23) ແນວໃດກໍຕາມ ຊາຍໜຸ່ມຜູ້ນີ້ມີບາງຢ່າງທີ່ສຳຄັນກວ່າ. ລາວເຄີຍໄດ້ຍິນເລື່ອງພະເຍຊູຄູສອນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະລາວມັກໃນສິ່ງທີ່ໄດ້ຍິນນັ້ນ.
4 ໃນສະໄໝນັ້ນຜູ້ປົກຄອງສ່ວນຫຼາຍບໍ່ໄດ້ນັບຖືພະເຍຊູຕາມທີ່ຄວນ. (ໂຢຮັນ 7:48; 12:42) ແຕ່ຜູ້ປົກຄອງຜູ້ນີ້ພັດປະພຶດຕ່າງອອກໄປ. ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ “ເມື່ອ [ພະເຍຊູ] ພວມອອກໄປທີ່ຫົນທາງແລ້ວ ຄົນຜູ້ໜຶ່ງແລ່ນມາແລະຄູ້ເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າພະອົງແລະຖາມພະອົງວ່າ ‘ພະອາຈານຜູ້ດີເຈົ້າຂ້າ ຂ້າພະເຈົ້າຈະກະທຳສິ່ງໃດເພື່ອຈະຮັບຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດມາເປັນມູນລະດົກ?’” (ມາລະໂກ 10:17) ສັງເກດວ່າຊາຍຄົນນີ້ກະຕືລືລົ້ນສ່ຳໃດທີ່ຈະເວົ້າກັບພະເຍຊູ ລາວແລ່ນໄປຫາພະອົງຢູ່ບ່ອນສາທາລະນະຄືກັນກັບຄົນທຸກຍາກແລະຄົນຕ່ຳຕ້ອຍອາດເຮັດ. ນອກຈາກນັ້ນ ລາວຄູ້ເຂົ່າລົງຕໍ່ໜ້າພະຄລິດດ້ວຍຄວາມນັບຖື. ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງມີຄວາມຖ່ອມຢູ່ແລະສຳນຶກເຖິງຄວາມຈຳເປັນດ້ານຝ່າຍວິນຍານຂອງຕົນ. ພະເຍຊູຖືວ່າຄຸນລັກສະນະທີ່ດີເຊັ່ນນັ້ນມີຄ່າ. (ມັດທາຍ 5:3; 18:4) ດ້ວຍເຫດນັ້ນຈຶ່ງເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າ “ເມື່ອໄດ້ເບິ່ງຄົນນັ້ນແລ້ວ ພະເຍຊູໄດ້ຮັກເພິ່ນ.” (ມາລະໂກ 10:21) ພະເຍຊູຕອບຄຳຖາມຂອງຊາຍໜຸ່ມຄົນນັ້ນວ່າແນວໃດ?
ຄຳເຊີນທີ່ບໍ່ມີສິ່ງໃດສົມທຽບໄດ້
5. ພະເຍຊູຕອບຊາຍໜຸ່ມທີ່ຮັ່ງມີວ່າແນວໃດ ແລະເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າ “ສິ່ງໜຶ່ງ” ທີ່ລາວຂາດໄປບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການເປັນຄົນທຸກຍາກ? (ເບິ່ງຂໍ້ຄວາມໄຂເງື່ອນ.)
5 ພະເຍຊູສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພໍ່ຂອງພະອົງໃຫ້ຂໍ້ມູນແລ້ວໃນເລື່ອງຄຳຖາມທີ່ສຳຄັນເພື່ອຈະໄດ້ຮັບຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ພະອົງອ້າງເຖິງພະຄຳພີ ແລະຊາຍໜຸ່ມກໍຢືນຢັນວ່າລາວເຊື່ອຟັງຢ່າງສັດຊື່ຕໍ່ພະບັນຍັດທີ່ໃຫ້ຜ່ານທາງໂມເຊ. ແນວໃດກໍຕາມ ດ້ວຍຄວາມຢັ່ງເຫັນເຂົ້າໃຈເປັນພິເສດ ພະເຍຊູເຫັນສິ່ງທີ່ເລິກເຊິ່ງກວ່າ. (ໂຢຮັນ 2:25) ພະອົງເຫັນວ່າຜູ້ປົກຄອງຄົນນີ້ມີບັນຫາຮ້າຍແຮງຢ່າງໜຶ່ງທີ່ສົ່ງຜົນຕໍ່ສາຍສຳພັນຂອງລາວກັບພະເຈົ້າ. ສະນັ້ນພະອົງຈຶ່ງກ່າວວ່າ “ທ່ານຍັງຂາດຢູ່ສິ່ງໜຶ່ງ.” “ສິ່ງໜຶ່ງ” ນັ້ນແມ່ນຫຍັງ? ພະເຍຊູກ່າວວ່າ “ສັບພະເຂົ້າຂອງທີ່ທ່ານມີຢູ່ນັ້ນ ທ່ານຈົ່ງໄປຂາຍແລະໃຫ້ແກ່ຄົນຈົນທັງຫຼາຍ.” (ມາລະໂກ 10:21) ພະເຍຊູໝາຍຄວາມວ່າເພື່ອຈະຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າເຮົາຕ້ອງເປັນຄົນທຸກຍາກບໍ? ບໍ່ແມ່ນ. * ພະຄລິດກຳລັງເປີດເຜີຍເຖິງສິ່ງທີ່ສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງ.
6. ພະເຍຊູສະເໜີຄຳເຊີນຫຍັງ ແລະການຕອບສະໜອງຂອງຜູ້ປົກຄອງໜຸ່ມເປີດເຜີຍອັນໃດກ່ຽວກັບຫົວໃຈຂອງລາວ?
6 ເພື່ອເປີດເຜີຍສິ່ງທີ່ຂາດໄປ ພະເຍຊູສະເໜີໂອກາດວິເສດໃຫ້ຊາຍຄົນນີ້ໂດຍກ່າວວ່າ “ຕາມເຮົາໄປເຖີ້ນ.” ຄິດເບິ່ງດູ ລູກຊາຍຂອງພະເຈົ້າອົງສູງສຸດເຊີນຊາຍຜູ້ນີ້ໂດຍກົງໃຫ້ຕິດຕາມພະອົງ! ພະເຍຊູຍັງສັນຍາກັບລາວເຖິງລາງວັນທີ່ເໜືອຄວາມຄາດຝັນ. ພະອົງກ່າວວ່າ “ທ່ານຈະມີຊັບສົມບັດໃນຟ້າສະຫວັນ.” ຜູ້ປົກຄອງໜຸ່ມທີ່ຮັ່ງມີສວຍເອົາໂອກາດນີ້ທັນທີໂດຍຮັບເອົາຄຳເຊີນທີ່ໜ້າຍິນດີນີ້ບໍ? ບັນທຶກບອກວ່າ “ຄົນນັ້ນເປັນທຸກໃຈເພາະຖ້ອຍຄຳນັ້ນ ໄດ້ໜີເປັນທຸກໂສກເສົ້ານັກ ເຫດວ່າເພິ່ນມີເຂົ້າຂອງເປັນອັນມາກຫຼາຍ.” (ມາລະໂກ 10:21, 22) ດັ່ງນັ້ນ ຄຳກ່າວທີ່ຄາດບໍ່ເຖິງຂອງພະເຍຊູໄດ້ເຜີຍເຖິງບັນຫາທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງຊາຍຄົນນີ້. ລາວຕິດພັນກັບຊັບສົມບັດຂອງຕົນຫຼາຍໂພດ ແລະແນ່ນອນວ່າລາວຕິດພັນກັບສິດອຳນາດແລະກຽດຕິຍົດຊື່ສຽງທີ່ມາພ້ອມກັບຄວາມຮັ່ງມີນັ້ນ. ໜ້າເສົ້າໃຈ ຄວາມຮັກທີ່ລາວມີຕໍ່ສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນມີຫຼາຍກວ່າຄວາມຮັກທີ່ລາວມີຕໍ່ພະຄລິດ. ດັ່ງນັ້ນ “ສິ່ງໜຶ່ງ” ທີ່ຂາດໄປແມ່ນຄວາມຮັກຢ່າງສິ້ນສຸດຫົວໃຈແບບເສຍສະລະຕົນເອງທີ່ມີຕໍ່ພະເຍຊູແລະພະເຢໂຫວາ. ເນື່ອງຈາກຊາຍໜຸ່ມຂາດຄວາມຮັກດັ່ງກ່າວ ລາວຈຶ່ງປະຕິເສດຄຳເຊີນທີ່ບໍ່ມີສິ່ງໃດສົມທຽບໄດ້! ເຈົ້າເດກ່ຽວຂ້ອງຄືແນວໃດ?
7. ໃນທຸກມື້ນີ້ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະເຍຊູໄດ້ໃຫ້ຄຳເຊີນນັ້ນແກ່ເຮົານຳ?
7 ຄຳເຊີນຂອງພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ຈຳກັດໄວ້ສະເພາະແຕ່ຊາຍຄົນນັ້ນ ແລະທັງບໍ່ໄດ້ຈຳກັດໄວ້ສະເພາະຄົນຈຳນວນໜຶ່ງ. ພະເຍຊູກ່າວວ່າ “ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດຢາກຕາມເຮົາໄປ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນ . . . ຕາມເຮົາໄປເຖີ້ນ.” (ລືກາ 9:23) ຂໍໃຫ້ສັງເກດວ່າ “ຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດ” ສາມາດເປັນລູກສິດຂອງພະຄລິດໄດ້ຖ້າຄົນນັ້ນ “ຢາກ” ເປັນແທ້ໆ. ພະເຈົ້າຊັກຈູງຄົນທີ່ມີຫົວໃຈສັດຊື່ແບບນັ້ນໃຫ້ມາຫາລູກຊາຍຂອງພະອົງ. (ໂຢຮັນ 6:44) ບໍ່ພຽງແຕ່ຄົນຮັ່ງມີ ຄົນທຸກຍາກ ຄົນຊົນເຜົ່າຫຼືເຊື້ອຊາດໃດໜຶ່ງ ຫຼືຜູ້ທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝນັ້ນ ແຕ່ມີການເປີດໂອກາດໃຫ້ທຸກຄົນຮັບເອົາຄຳເຊີນຂອງພະເຍຊູ. ດັ່ງນັ້ນຖ້ອຍຄຳຂອງພະເຍຊູທີ່ວ່າ “ຕາມເຮົາໄປເຖີ້ນ” ຈຶ່ງໃຊ້ໄດ້ກັບເຈົ້າແທ້ໆ. ເປັນຫຍັງເຈົ້າຄວນຕິດຕາມພະຄລິດ? ແລະມີຫຍັງກ່ຽວຂ້ອງຢູ່ນຳໃນການຕິດຕາມພະອົງ?
ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດ?
8. ມະນຸດທຸກຄົນມີຄວາມຈຳເປັນໃນເລື່ອງໃດ ແລະຍ້ອນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເຊັ່ນນັ້ນ?
8 ມີຄວາມຈິງຢ່າງໜຶ່ງທີ່ເຮົາຄວນຍອມຮັບ ນັ້ນຄື ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວມະນຸດເຮົາຕ້ອງການຜູ້ນຳທີ່ດີ. ບໍ່ແມ່ນມະນຸດທຸກຄົນຍອມຮັບໃນເລື່ອງນີ້ ເຖິງແນວນັ້ນກໍຕາມ ຄວາມຕ້ອງການນີ້ມີຢູ່ຢ່າງທີ່ປະຕິເສດບໍ່ໄດ້. ເຢເຣມີຜູ້ພະຍາກອນຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບການດົນໃຈໃຫ້ບັນທຶກຄວາມຈິງທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງຕະຫຼອດການນີ້ທີ່ວ່າ “ໂອ້ພະເຢໂຫວາຂ້ານ້ອຍຮູ້ຈັກວ່າທາງມະນຸດບໍ່ເປັນແຫ່ງຕົນ. ແລະຄົນທີ່ທຽວໄປກໍບໍ່ມີອຳນາດຈະນຳໜ້າບາດຕີນແຫ່ງຕົນໄປ.” (ເຢເຣມີ 10:23) ມະນຸດບໍ່ມີທັງຄວາມສາມາດແລະສິດທິທີ່ຈະປົກຄອງຕົນເອງ. ທີ່ຈິງ ປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດສ່ວນຫຼາຍເປັນບັນທຶກກ່ຽວກັບຜູ້ນຳທີ່ບໍ່ດີ. (ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 8:9) ໃນສະໄໝຂອງພະເຍຊູ ພວກຜູ້ນຳໄດ້ກົດຂີ່ ຂົ່ມເຫງ ແລະນຳພາປະຊາຊົນໄປຜິດທາງ. ພະເຍຊູພັນລະນາສະພາບການຂອງຜູ້ຄົນທົ່ວໄປໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງວ່າ “ເປັນເໝືອນຝູງແກະທີ່ບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ.” (ມາລະໂກ 6:34) ມະນຸດຊາດໃນທຸກມື້ນີ້ກໍປະສົບສະພາບທີ່ຄ້າຍໆກັນນັ້ນ. ໃນຖານະເປັນກຸ່ມແລະເປັນບຸກຄົນ ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງມີຜູ້ນຳທີ່ສາມາດໄວ້ວາງໃຈແລະນັບຖືໄດ້. ພະເຍຊູສະໜອງຄວາມຈຳເປັນນີ້ບໍ? ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາເຫດຜົນຫຼາຍຢ່າງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາຕອບວ່າແມ່ນ.
9. ອັນໃດເຮັດໃຫ້ພະເຍຊູຕ່າງຈາກຜູ້ນຳຄົນອື່ນໆທັງໝົດ?
9 ເຫດຜົນທຳອິດ ພະເຍຊູເປັນຜູ້ທີ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກ. ສ່ວນຫຼາຍຜູ້ນຳທີ່ເປັນມະນຸດຖືກເລືອກຈາກເພື່ອນມະນຸດທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ຖືກຫຼອກລວງແລະມີທ່າອຽງທີ່ຈະຕັດສິນຜິດພາດ. ພະເຍຊູເປັນຜູ້ນຳທີ່ຕ່າງຈາກນັ້ນ. ຕຳແໜ່ງຂອງພະອົງບອກເຮົາກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ຄຳວ່າ “ພະຄລິດ” ເຊິ່ງຄືກັບຄຳວ່າ “ເມຊີ” ມີຄວາມໝາຍວ່າ “ຜູ້ຖືກເຈີມ.” ແມ່ນແລ້ວ ພະເຍຊູຖືກເຈີມຫຼືໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງພິເສດໃຫ້ຮັບຕຳແໜ່ງທີ່ສັກສິດບໍ່ແມ່ນຈາກໃຜອື່ນນອກຈາກພະອົງເຈົ້າຜູ້ສູງສຸດໃນເອກະພົບ. ພະເຢໂຫວາໄດ້ກ່າວເຖິງລູກຊາຍວ່າ “ຈົ່ງເບິ່ງ ຂ້າໃຊ້ຂອງເຮົາທີ່ເຮົາໄດ້ເລືອກໄວ້ ຜູ້ເປັນທີ່ຮັກຂອງເຮົາ ຜູ້ເປັນທີ່ຊອບໃຈເຮົາຫຼາຍ ເຮົາຈະເອົາວິນຍານຂອງເຮົາໄວ້ເທິງທ່ານ.” (ມັດທາຍ 12:18) ບໍ່ມີໃຜຮູ້ດີກວ່າຜູ້ສ້າງຂອງເຮົາວ່າເຮົາຕ້ອງມີຜູ້ນຳແບບໃດ. ສະຕິປັນຍາຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ມີຂີດຈຳກັດ ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈຶ່ງມີເຫດຜົນຢ່າງລົ້ນເຫຼືອທີ່ຈະວາງໃຈຕໍ່ການເລືອກຂອງພະອົງ.—ສຸພາສິດ 3:5, 6.
10. ເປັນຫຍັງແບບຢ່າງຂອງພະເຍຊູຈຶ່ງເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີທີ່ສຸດສຳລັບມະນຸດທີ່ຈະຕິດຕາມ?
10 ເຫດຜົນທີສອງ ພະເຍຊູວາງແບບຢ່າງອັນດີເລີດແລະທັງເປັນແຮງບັນດານໃຈເຮົາພ້ອມ. ຜູ້ນຳທີ່ດີທີ່ສຸດມີຄຸນສົມບັດຕ່າງໆທີ່ປະຊາຊົນຂອງລາວສາມາດນິຍົມຊົມຊອບແລະຮຽນແບບໄດ້. ລາວຊີ້ນຳໂດຍວາງແບບຢ່າງແລະກໍ່ແຮງບັນດານໃຈທີ່ພາໃຫ້ຄົນອື່ນໆເປັນບຸກຄົນທີ່ດີຂຶ້ນ. ຄຸນລັກສະນະໃດທີ່ເຈົ້າຍົກຍ່ອງນັບຖືຫຼາຍທີ່ສຸດໃນໂຕຜູ້ນຳ? ຄວາມກ້າຫານບໍ? ສະຕິປັນຍາບໍ? ຄວາມເມດຕາບໍ? ຈະວ່າແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມອົດທົນໃນຂະນະທີ່ປະເຊີນຄວາມຍາກລຳບາກ? ໃນຂະນະທີ່ສຶກສາບັນທຶກກ່ຽວກັບແນວທາງຊີວິດຂອງພະເຍຊູຕອນຢູ່ແຜ່ນດິນໂລກ ກໍຈະພົບວ່າພະອົງມີຄຸນລັກສະນະເຫຼົ່ານັ້ນ ແລະມີຫຼາຍກວ່ານັ້ນຊ້ຳ. ພະເຍຊູມີຄຸນລັກສະນະແບບພະເຈົ້າຢ່າງຄົບຖ້ວນສົມບູນ ແລະກໍເປັນພາບສະທ້ອນທີ່ສົມບູນແບບຂອງພໍ່ທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ. ພະອົງເປັນມະນຸດທີ່ສົມບູນແບບໃນທຸກໆດ້ານຢ່າງແທ້ຈິງ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງເຮັດ ໃນທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງເວົ້າ ຄວາມຮູ້ສຶກສ່ວນເລິກທຸກຢ່າງທີ່ພະອົງເປີດເຜີຍ ເຮົາຈະເຫັນວ່າມີສິ່ງທີ່ມີຄຸນຄ່າທີ່ຄວນຮຽນເອົາເປັນແບບຢ່າງ. ຄຳພີໄບເບິນເວົ້າວ່າພະອົງໄດ້ວາງ “ແບບຢ່າງແກ່ພວກທ່ານ ເພື່ອພວກທ່ານຈະໄດ້ຕິດຕາມຮອຍຕີນຂອງພະອົງໄປ.”—1 ເປໂຕ 2:21.
11. ພະເຍຊູພິສູດແນວໃດວ່າເປັນ “ຜູ້ລ້ຽງອັນດີ”?
11 ເຫດຜົນທີສາມ ພະຄລິດເຮັດໃຫ້ຄຳກ່າວຂອງພະອົງທີ່ວ່າ “ເຮົາເປັນຜູ້ລ້ຽງອັນດີ” ສຳເລັດເປັນຈິງ. (ໂຢຮັນ 10:14) ສຳລັບຜູ້ຄົນໃນສະໄໝທີ່ຂຽນຄຳພີໄບເບິນ ເຂົາເຈົ້າຄຸ້ນເຄີຍກັບຄຳປຽບທຽບນັ້ນ. ຄົນລ້ຽງແກະເຮັດວຽກໜັກເພື່ອເບິ່ງແຍງແກະທີ່ຢູ່ໃນຄວາມດູແລຂອງຕົນ. “ຜູ້ລ້ຽງອັນດີ” ຈະເອົາຄວາມປອດໄພແລະປະໂຫຍດຂອງຝູງແກະມາກ່ອນຂອງຕົນ. ຕົວຢ່າງ ຕອນເປັນໄວໜຸ່ມ ດາວິດເຊິ່ງເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງພະເຍຊູເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະ ແລະຫຼາຍກວ່າໜຶ່ງຄັ້ງທີ່ລາວໄດ້ສ່ຽງຊີວິດເພື່ອຂັດຂວາງສັດປ່າທີ່ດຸຮ້າຍເຊິ່ງໂຈມຕີແກະຂອງລາວ. (1 ຊາເມືອນ 17:34-36) ພະເຍຊູເຮັດຫຼາຍກວ່າການສ່ຽງຊີວິດເພື່ອຜູ້ຕິດຕາມຂອງພະອົງ. ພະອົງສະລະຊີວິດເພື່ອເຂົາເຈົ້າ. (ໂຢຮັນ 10:15) ມີຜູ້ນຳຈັກຄົນທີ່ມີນ້ຳໃຈເສຍສະລະແບບນີ້?
12, 13. (ກ) ໃນຄວາມໝາຍໃດທີ່ຜູ້ລ້ຽງແກະຮູ້ຈັກແກະຂອງຕົນ ແລະແກະຮູ້ຈັກຜູ້ລ້ຽງໃນແງ່ໃດ? (ຂ) ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງຢາກຢູ່ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີ?
12 ພະເຍຊູເປັນ “ຜູ້ລ້ຽງອັນດີ” ໃນອີກຄວາມໝາຍໜຶ່ງ. ພະອົງກ່າວວ່າ “ເຮົາຮູ້ຈັກ [ແກະ] ຂອງເຮົາ ແລະ [ແກະ] ຂອງເຮົາກໍຮູ້ຈັກເຮົາ.” (ໂຢຮັນ 10:14) ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງຄຳພັນລະນາຂອງພະເຍຊູ. ໃນສາຍຕາຂອງຄົນທົ່ວໄປ ແກະອາດເບິ່ງບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບສັດທີ່ມີຂົນຫຍອງໆເຊິ່ງຢູ່ນຳກັນເປັນຝູງໃຫຍ່. ແຕ່ຜູ້ລ້ຽງແກະຮູ້ຈັກແກະແຕ່ລະໂຕ. ລາວຮູ້ຈັກວ່າແກະແມ່ໂຕໃດໃນອີກບໍ່ດົນຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອເມື່ອມັນເກີດລູກ ລູກແກະໂຕໃດທີ່ຍັງຕ້ອງໄດ້ອູ້ມໄປເພາະມັນຍັງນ້ອຍແລະອ່ອນແອໂພດຖ້າຈະຍ່າງໄປໄກໆເອົາເອງ ແລະຍັງຮູ້ຈັກວ່າແກະໂຕໃດທີ່ບໍ່ສະບາຍຫຼືບາດເຈັບວ່າງບໍ່ດົນມານີ້. ແກະກໍຮູ້ຈັກຜູ້ລ້ຽງຂອງມັນເຊັ່ນກັນ. ພວກມັນຈື່ສຽງຂອງຜູ້ລ້ຽງໄດ້ ແລະບໍ່ເຄີຍຫຼົງກັບສຽງຜູ້ລ້ຽງຄົນອື່ນໆ. ເມື່ອຜູ້ລ້ຽງເອີ້ນດ້ວຍສຽງຕື່ນຕົກໃຈຫຼືສຽງທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມຮີບດ່ວນ ພວກມັນຈະຕອບສະໜອງທັນທີ. ຜູ້ລ້ຽງພາພວກມັນໄປໃສ ພວກມັນກໍຈະຕາມໄປ. ແລະຜູ້ລ້ຽງເອງກໍຮູ້ດີວ່າຈະພາພວກມັນໄປໃສ. ຜູ້ລ້ຽງຮູ້ວ່າບ່ອນໃດມີຫຍ້າອຸດົມສົມບູນແລະຂຽວງາມ ບ່ອນໃດມີແຫຼ່ງນ້ຳທີ່ໃສສະອາດ ບ່ອນໃດມີທົ່ງຫຍ້າທີ່ປອດໄພ. ໃນຂະນະທີ່ລາວເຝົ້າເບິ່ງ ແກະຮູ້ສຶກວ່າພວກມັນປອດໄພ.—ຄຳເພງບົດ 23.
13 ເຮົາຢາກໄດ້ການນຳພາແບບນີ້ບໍ່ແມ່ນບໍ? ຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີມີປະຫວັດທີ່ຫາອັນປຽບບໍ່ໄດ້ໃນການປະຕິບັດກັບຜູ້ຕິດຕາມພະອົງໃນແບບນັ້ນແຫຼະ. ພະອົງສັນຍາວ່າຈະນຳທາງເຮົາໄປສູ່ຊີວິດທີ່ມີຄວາມສຸກແລະອີ່ມອົກອີ່ມໃຈໃນຕອນນີ້ແລະໃນອະນາຄົດທີ່ບໍ່ສິ້ນສຸດ! (ໂຢຮັນ 10:10, 11; ຄຳປາກົດ 7:16, 17) ສະນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງຮູ້ໃນສິ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຕິດຕາມພະຄລິດ.
ຄວາມໝາຍຂອງການເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດ
14, 15. ເພື່ອຈະເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະເຍຊູ ເປັນຫຍັງການອ້າງວ່າເປັນຄລິດສະຕຽນຫຼືການມີຄວາມຮູ້ສຶກຜູກພັນກັບພະເຍຊູຈຶ່ງຍັງບໍ່ພຽງພໍ?
14 ຄົນຈຳນວນຫຼາຍໃນທຸກມື້ນີ້ເບິ່ງຄືຮູ້ສຶກວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບເອົາຄຳເຊີນຂອງພະຄລິດ. ທີ່ຈິງ ເຂົາເຈົ້າເອີ້ນຕົນເອງວ່າເປັນຄລິດສະຕຽນ. ບາງທີເຂົາເຈົ້າເປັນສະມາຊິກຂອງໂບດທີ່ພໍ່ແມ່ໄດ້ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮັບບັບເຕມາ. ຫຼືເຂົາເຈົ້າອາດອ້າງວ່າມີຄວາມຮູ້ສຶກຜູກພັນກັບພະເຍຊູແລະຍອມຮັບພະອົງວ່າເປັນຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງຕົນ. ແຕ່ນັ້ນເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດບໍ? ນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ພະເຍຊູຄິດເຖິງບໍເມື່ອເຊີນເຮົາໃຫ້ຕິດຕາມພະອົງ? ການເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດບໍ່ໄດ້ມີພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ.
15 ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາແວດວົງຂອງຄລິດສາສະໜາຈັກເຊິ່ງກໍຄືບັນດາປະເທດຊາດທີ່ພົນລະເມືອງສ່ວນຫຼາຍອ້າງວ່າເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດ. ຄລິດສາສະໜາຈັກສະທ້ອນເຖິງຫຼັກຄຳສອນຂອງພະເຍຊູຄລິດບໍ? ຫຼືເຮົາພັດເຫັນການກຽດຊັງ ການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງ ອາດຊະຍາກຳ ແລະຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳໃນດິນແດນເຫຼົ່ານັ້ນສ່ຳກັບທີ່ພົບເຫັນໃນສ່ວນອື່ນໆຂອງໂລກ? ທ່ານໂມຮັນດັດສ ຄານທີ ຜູ້ນຳທີ່ຊາວຮິນດູນັບຖືເຄີຍກ່າວໄວ້ວ່າ “ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າບໍ່ມີໃຜເສຍສະລະເພື່ອມະນຸດຊາດຫຼາຍກວ່າທີ່ພະເຍຊູໄດ້ເສຍສະລະ. ທີ່ຈິງ ສາສະໜາຄລິດສະຕຽນບໍ່ມີອັນໃດບົກພ່ອງເລີຍ.” ລາວເວົ້າຕື່ມວ່າ “ບັນຫາຢູ່ນຳພວກເຈົ້າທີ່ເປັນຄລິດສະຕຽນ. ພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເລີ່ມດຳເນີນຊີວິດຕາມຄຳສອນທີ່ຕົນມີ.”
16, 17. ຫຼາຍຄັ້ງມີສິ່ງໃດຂາດໄປໃນທ່າມກາງຜູ້ທີ່ອ້າງວ່າເປັນຄລິດສະຕຽນ ແລະຜູ້ຕິດຕາມແທ້ຂອງພະຄລິດຕ່າງໄປແນວໃດ?
16 ພະເຍຊູກ່າວວ່າຜູ້ຕິດຕາມແທ້ຂອງພະອົງຈະເປັນທີ່ຮູ້ຈັກບໍ່ພຽງແຕ່ໂດຍຄຳອ້າງວ່າເປັນຫຼືຊື່ທີ່ຕັ້ງໄວ້ສຳລັບຕົນເອງເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນການກະທຳຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງ ພະອົງກ່າວວ່າ “ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນສະຫວັນບໍ່ແມ່ນໝົດຊູ່ຄົນທີ່ກ່າວແກ່ເຮົາວ່າ ‘ພະອົງເຈົ້າຂ້າ ພະອົງເຈົ້າຂ້າ’ ແຕ່ວ່າຜູ້ນັ້ນທີ່ກະທຳຕາມນ້ຳໃຈແຫ່ງພະບິດາຂອງເຮົາຜູ້ຢູ່ໃນສະຫວັນ.” (ມັດທາຍ 7:21) ເປັນຫຍັງຫຼາຍຄົນທີ່ອ້າງວ່າພະເຍຊູເປັນພະອົງເຈົ້າຂອງຕົນຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມນ້ຳໃຈຂອງພໍ່? ຂໍໃຫ້ນຶກເຖິງຜູ້ປົກຄອງໜຸ່ມທີ່ຮັ່ງມີ. ຫຼາຍຄັ້ງ ການ “ຂາດຢູ່ສິ່ງໜຶ່ງ” ໃນທ່າມກາງຜູ້ທີ່ອ້າງວ່າເປັນຄລິດສະຕຽນ ນັ້ນແມ່ນຄວາມຮັກຢ່າງສິ້ນສຸດຫົວໃຈຕໍ່ພະເຍຊູແລະຕໍ່ຜູ້ທີ່ສົ່ງພະອົງມາ.
17 ເປັນແນວນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ຫຼາຍລ້ານຄົນທີ່ເອີ້ນຕົນເອງວ່າເປັນຄລິດສະຕຽນກໍອ້າງວ່າຮັກພະຄລິດບໍ່ແມ່ນບໍ? ແນ່ນອນວ່າເຂົາເຈົ້າອ້າງເຊັ່ນນັ້ນ. ແຕ່ວ່າຄວາມຮັກຕໍ່ພະເຍຊູແລະຕໍ່ພະເຢໂຫວາກ່ຽວຂ້ອງຫຼາຍກວ່າຄຳເວົ້າ. ພະເຍຊູກ່າວວ່າ “ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດຮັກເຮົາຜູ້ນັ້ນຈະຖືຮັກສາພະຄຳຂອງເຮົາ.” (ໂຢຮັນ 14:23) ແລະອີກຄັ້ງໜຶ່ງໂດຍເວົ້າໃນຖານະຜູ້ລ້ຽງແກະ ພະອົງກ່າວວ່າ “ແກະທັງຫຼາຍຂອງເຮົາກໍຟັງສຽງປາກຂອງເຮົາແລະເຮົາຮູ້ຈັກແກະນັ້ນ ແລະເຂົາຕາມເຮົາໄປ.” (ໂຢຮັນ 10:27) ແມ່ນແລ້ວ ການພິສູດຄວາມຮັກແທ້ຂອງເຮົາຕໍ່ພະຄລິດບໍ່ແມ່ນອາໄສຄຳເວົ້າຫຼືຄວາມຮູ້ສຶກ ແຕ່ເບິ່ງຈາກການກະທຳຂອງເຮົາ.
18, 19. (ກ) ການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຍຊູຄວນມີຜົນຕໍ່ເຮົາແນວໃດ? (ຂ) ປຶ້ມນີ້ມີຈຸດປະສົງຫຍັງ ແລະປຶ້ມນີ້ຈະເປັນປະໂຫຍດແນວໃດຕໍ່ຜູ້ທີ່ຖືວ່າຕົນເອງເປັນຜູ້ຕິດຕາມພະຄລິດມາດົນແລ້ວ?
18 ແນວໃດກໍຕາມ ທີ່ແທ້ແລ້ວການກະທຳຂອງເຮົາສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນບຸກຄົນທີ່ເຮົາເປັນຢູ່ພາຍໃນ. ມັນແມ່ນບຸກຄົນພາຍໃນນັ້ນແຫຼະທີ່ເຮົາຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ກ່ອນ. ພະເຍຊູເວົ້າວ່າ “ອັນນີ້ເປັນຊີວິດອັນຕະຫຼອດໄປເປັນນິດ ຄືວ່າໃຫ້ເຂົາຮູ້ຈັກພະເຈົ້າອົງດຽວທ່ຽງແທ້ແລະພະເຍຊູຄລິດທີ່ພະເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ມາ.” (ໂຢຮັນ 17:3) ຖ້າເຮົາຮັບເອົາຄວາມຮູ້ຖ້ອງແທ້ກ່ຽວກັບພະເຍຊູແລະຄິດຕຶກຕອງເຖິງຄວາມຮູ້ນັ້ນ ມັນຈະມີຜົນກະທົບຕໍ່ຫົວໃຈຂອງເຮົາ. ເຮົາຈະຮັກພະອົງຫຼາຍຍິ່ງຂຶ້ນ ເສີມສ້າງໂຕເຮົາໃຫ້ມີຄວາມປາຖະໜາຫຼາຍຂຶ້ນໃນການຕິດຕາມພະອົງຕໍ່ໆໄປ.
19 ຈຸດປະສົງຂອງປຶ້ມນີ້ແມ່ນເພື່ອປູກຝັງຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະຕິດຕາມພະເຍຊູ. ເປົ້າໝາຍຂອງປຶ້ມນີ້ບໍ່ແມ່ນເພື່ອສະຫຼຸບຊີວິດແລະວຽກຮັບໃຊ້ຂອງພະເຍຊູຢ່າງຄົບຖ້ວນ ແຕ່ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຫັນແຈ້ງຕື່ມໃນວິທີຕິດຕາມພະອົງ. * ປຶ້ມນີ້ຖືກເຮັດຂຶ້ນເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເບິ່ງໃນພະຄຳພີເຊິ່ງປຽບເໝືອນແວ່ນແຍງ ແລ້ວຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ຂ້ອຍກຳລັງຕິດຕາມພະເຍຊູແທ້ໆບໍ?’ (ຢາໂກໂບ 1:23-25) ບາງທີເຈົ້າອາດຖືວ່າໂຕເອງເປັນແກະທີ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກຜູ້ລ້ຽງອັນດີມາແຕ່ດົນແລ້ວ. ແຕ່ເຈົ້າເຫັນດີນຳບໍ່ແມ່ນບໍວ່າເຮົາສາມາດພົບວິທີຕ່າງໆເພື່ອຈະປັບປຸງໃຫ້ດີຂຶ້ນຢູ່ສະເໝີ? ຄຳພີໄບເບິນກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ “ພິຈາລະນາເບິ່ງຕົວເອງວ່າທ່ານຕັ້ງຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອຫຼືບໍ່ ຈົ່ງລອງເບິ່ງຕົວເຖີ້ນ.” (2 ໂກລິນໂທ 13:5) ຖືວ່າຄຸ້ມຄ່າແທ້ໆທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າເຮົາໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳແທ້ໆຈາກພະເຍຊູຜູ້ລ້ຽງອັນດີທີ່ມີຄວາມຮັກ ຜູ້ທີ່ພະເຢໂຫວາເອງໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ນຳພາເຮົາ.
20. ເຮົາຈະພິຈາລະນາເລື່ອງຫຍັງໃນບົດຕໍ່ໄປ?
20 ຂໍໃຫ້ການສຶກສາປຶ້ມນີ້ຊ່ວຍເຈົ້າເສີມສ້າງຄວາມຮັກທີ່ເຈົ້າມີຕໍ່ພະເຍຊູແລະຕໍ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ແໜ້ນແຟ້ນຂຶ້ນ. ເມື່ອຄວາມຮັກເຊັ່ນນັ້ນຊີ້ນຳເຈົ້າໃນຊີວິດ ເຈົ້າຈະພົບຄວາມສະຫງົບສຸກແລະຄວາມອີ່ມໃຈຫຼາຍທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ໃນລະບົບເກົ່ານີ້ ແລະເຈົ້າຈະມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາຕະຫຼອດໄປເນື່ອງຈາກພະອົງໄດ້ຈັດຕຽມຜູ້ລ້ຽງອັນດີໃຫ້ເຮົາ. ແນ່ນອນ ການທີ່ເຮົາຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະຄລິດຕ້ອງອາໄສພື້ນຖານທີ່ຖືກຕ້ອງ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເໝາະສົມທີ່ໃນບົດທີ 2 ເຮົາຈະພິຈາລະນາບົດບາດຂອງພະເຍຊູໃນການເຮັດໃຫ້ໃຈປະສົງຂອງພະເຢໂຫວາສຳເລັດ.
^ ພະເຍຊູບໍ່ໄດ້ຂໍໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ຕິດຕາມພະອົງປະຖິ້ມຊັບສົມບັດທັງໝົດ. ແລະເຖິງວ່າພະອົງໄດ້ເອີ່ຍວ່າມັນຍາກສ່ຳໃດທີ່ຄົນຮັ່ງມີຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ ພະອົງກ່າວຕື່ມວ່າ “ພະເຈົ້າອາດກະທຳສັບພະທຸກສິ່ງໄດ້.” (ມາລະໂກ 10:23, 27) ທີ່ຈິງແລ້ວ ມີຄົນຮັ່ງມີຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ເຂົ້າມາເປັນລູກສິດຂອງພະຄລິດ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບຄຳແນະນຳທີ່ສະເພາະເຈາະຈົງໃນປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນ ແຕ່ກໍບໍ່ມີການຂໍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າບໍລິຈາກຊັບສິນທັງໝົດໃຫ້ຄົນທຸກຍາກ.—1 ຕີໂມເຕ 6:17.
^ ສຳລັບການສະຫຼຸບຕາມລຳດັບເວລາກ່ຽວກັບເຫດການຕ່າງໆໃນຊີວິດແລະວຽກຮັບໃຊ້ຂອງພະເຍຊູ ຂໍໃຫ້ເບິ່ງປຶ້ມບຸລຸດຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ໂລກເຄີຍເຫັນ ຈັດພິມໂດຍພະຍານພະເຢໂຫວາ.
